Zahn Timothy Ob�awa na Icarusa Rozdzia� 1 Kiedy wchodzi�em do tawerny, ju� tam czekali: trzej m�odociani Yavanni o rozmiarach byk�w Brahma. Sterczeli niczym wie�e po obu stronach drzwi. A� ich �wierzbi�y �apy, �eby komu� przy�o�y�. Co� mi m�wi�o, �e ja im pasuj�. Zatrzyma�em si� tu� za progiem i poczu�em lekki zapach terpentyny. M�odzi, skorzy do rozr�by, i w dodatku mocno napici. Pi�knie. Jeszcze nie przekroczy�em niewidzialnej granicy ich terenu. Rozum podpowiada� mi, �e tak powinno zosta�. Yavanni nie nale�� do bystrzak�w, nawet na trze�wo. Kiedy spotka si� na swojej drodze takich dw�ch lub trzech, z g�ry wiadomo, �e nie spos�b przem�wi� im do rozs�dku. Mia�em za sob� d�ugi dzie� i jeszcze d�u�szy wiecz�r. By�em wyko�czony. Klamka zatrza�ni�tych drzwi wbija�a mi si� w plecy. Najm�drzej by�oby odwr�ci� si� i da� nog�. Zerkn��em do wn�trza lokalu. W nastrojowo mrocznej sali panowa� spory t�ok. Roi�o si� od ludzi i przedstawicieli innych gatunk�w. Nie wygl�da�o na to, �eby kto� mia� ochot� wyj��; musia�by omin�� te trzy �ywe g�ry mi�sa. Cz�� klient�w ukradkiem obserwowa�a prolog ma�ego dramatu, kt�ry zapewne lada chwila rozegra si� przy drzwiach. Inni ignorowali t� scen�. Nikt nie przejawia� ch�ci przyj�cia mi z pomoc� w razie potrzeby. Dwaj barmani gapili si� na mnie, ale na nich te� nie mog�em liczy�. Znajdowa�em si� w okolicy portu kosmicznego na Meimie, w enklawie zamieszkanej przez Vyssiluyan, a oni nie lubili wtr�ca� si� do niczego. Miejscowa policja gorliwie pozbiera szcz�tki, kiedy b�dzie po wszystkim. A to s�aba pociecha. Spojrza�em na Yavanni. Jeden sta� z mojej lewej strony, dwaj z prawej. �aden jeszcze si� nie ruszy�, ale czu�em, �e s� gotowi. Oczami wyobra�ni widzia�em, jak spr�yny w ich cia�ach kurcz� si� o kilka nast�pnych zwoj�w. Nie uciek�em i nie zamierza�em ucieka�. A� si� palili, �ebym wreszcie przekroczy� t� niewidzialn� barier�. Z pewno�ci� chcieli zobaczy�, ile kolor�w przybior� moje siniaki po ich ciosach. Nie by�em uzbrojony. A gdybym nawet by�, nie zaryzykowa�bym strza�u z bliskiej odleg�o�ci do trzech wyro�ni�tych Yavanni. Nie poleca�bym tego nikomu, kto chce �y� d�ugo i szcz�liwie. Ale kilka lat temu us�ysza�em o pewnej sztuczce zwi�zanej z psychik� i fizjologi� Yavanni. Wygl�da�o na to, �e teraz nadarza si� okazja do wypr�bowania jej w praktyce. Popatrzy�em kolejno na ka�dego z m�odzie�c�w i odchrz�kn��em. - Wasze matki wiedz�, �e tu jeste�cie, ch�opcy? - zapyta�em grubym g�osem. Jak na komend� opad�y im szcz�ki. - Ju� p�no... - ci�gn��em - i powinni�cie by� w domu. Lepiej wracajcie, i to zaraz. Spojrzeli na siebie wyra�nie zbici z tropu. Na pewno dawno nie s�yszeli takich s��w z ust obcego, dwukrotnie mniejszego od nich faceta. Sieczk�, kt�r� mieli zamiast m�zg�w, nie mogli ogarn�� sytuacji. - S�yszeli�cie? - parskn��em. - Do domu, ale ju�! U tego z lewej sieczka w g�owie pracowa�a widocznie szybciej ni� u pozosta�ych. - Nie jeste� Yavannem - odburkn�� w typowej mieszaninie angielskiego i yava�skiego, i chuchn�� na mnie terpentyn�. - Nie b�dziesz tak do nas gada�. - Zacisn�� �apska i zrobi� krok naprz�d... Otworzy�em usta i wyda�em okrzyk mro��cy krew w �y�ach. Stan�� jak wryty i wykrzywi� kosmiczn� twarz. Do jego zakutego �ba dotar�o, �e pope�ni� fatalny b��d. To on si� ruszy�, nie ja. Tym samym wtargn�� na moje terytorium. Wyda�em prawid�owy yava�ski okrzyk oskar�enia i wyzwania. Teraz mia�em prawo uderzy� pierwszy. Rzecz jasna, pami�ta�, �e nie jestem Yavannem, i ich kurtuazyjne zwyczaje nie maj� wobec mnie zastosowania. Ale nie zamierza�em czeka�, a� w pe�ni to sobie u�wiadomi. Da�em susa, zacisn��em pi�ci i waln��em go poni�ej piersi. Trafi�em w lekkie zag��bienia po obu stronach wzg�rka kryj�cego centralny mi�sie�. Zapiszcza� dziwnie cienko, jak na tak wielkiego stwora. Potem zwali� si� na pod�og� z g�uchym �oskotem. Ca�a tawerna zadr�a�a. Skuli� si� i znieruchomia�. Jego dwaj kolesie gapili si� na mnie z rozdziawionymi paszczami. Nie da�em si� zwie��. Byli zaskoczeni, ale tylko czekali, �ebym wkroczy� na ich kawa�ek pod�ogi. Wtedy by�oby po mnie. Na szcz�cie ten problem ju� nie istnia�. Po mojej lewej rozci�ga�a si� teraz ziemia niczyja. Przeszed�em nad le��cym Yavannem i wkroczy�em do wn�trza lokalu. W sali zapanowa�o chwilowe poruszenie. S�ycha� by�o pomruki uznania, ale szybko ucich�y. Klientela przypomnia�a sobie w por�, �e dwaj Yavanni jeszcze stoj� na w�asnych nogach. Nie spodziewa�em si� k�opot�w z ich strony, ale na wszelki wypadek obserwowa�em odbicie tej dw�jki w kopu�ach mosi�nych kandelabr�w. Przedar�em si� przez labirynt stolik�w i krzese�, i usiad�em w ko�cu sali, plecami do p�on�cego kominka. Dwaj Yavanni pomogli wsta� powalonemu kole�ce i wyszli w noc. - Mog� postawi� panu kolejk�? Odwr�ci�em g�ow�. Ko�o mojego stolika sta� w mroku ciemnosk�ry m�czyzna �redniej budowy. Trzyma� na wp� opr�niony kufel. W blasku ognia po�yskiwa�a siwa czupryna. - Nie jestem w towarzyskim nastroju - odpar�em. Wybra�em w�dk� i wcisn��em klawisz na selektorze menu. Nie mia�em r�wnie� ochoty na alkohol, ale nie chcia�em zwraca� na siebie uwagi, siedz�c bez kieliszka w d�oni. Wzbudzi�em ju� wystarczaj�ce zainteresowanie podczas przepychania z Yavanni. - Podziwiam pa�ski wyczyn - powiedzia� m�czyzna. Wysun�� krzes�o i usiad� na wprost mnie, jakbym go zaprosi�. - Tkwi�em tu przez p� godziny i czeka�em, a� wyjd�. Szczerze m�wi�c, troch� pan ryzykowa�. W najlepszym razie m�g� pan sobie po�ama� palce. Przyjrza�em mu si�. Pomarszczona sk�ra wskazywa�a, �e wi�kszo�� �ycia sp�dzi� na s�o�cu. S�dz�c po muskulaturze widocznej pod kurtk�, z pewno�ci� nie siedzia� bezczynnie na pla�owym krzese�ku. - Niczym nie ryzykowa�em - odrzek�em. - Sk�ra m�odych Yavanni nie jest zbyt twarda. W przeciwie�stwie do doros�ych okaz�w, takie dzieciaki maj� sporo mi�kkich miejsc na ciele. Trzeba tylko wiedzie� gdzie. Skin�� g�ow�. Potem rzuci� okiem na moj� sp�owia��, czarn� sk�rzan� kurtk�. Dostrzeg� na ramieniu symbol statku powietrznego i stylizowane litery �BC�. - Cz�sto ma pan do czynienia z obcymi? - Owszem - przyzna�em. - M�j wsp�lnik to obcy, je�li to co� pomo�e. - A w czym ma pom�c? - zdziwi� si�. �rodek stolika otworzy� si� i wjecha�a moja w�dka. - W podj�ciu przez pana decyzji - wyja�ni�em i wzi��em z tacy kieliszek. - Czy warto powierzy� mi �adunek. Wygl�da� na zaskoczonego, ale zaraz si� u�miechn��. - Jest pan bystry - stwierdzi�. - To mi si� podoba. Niezale�ny przewo�nik, jak si� domy�lam? - Zgad� pan - potwierdzi�em. W rzeczywisto�ci nie by�em ju� ca�kiem niezale�ny, ale w tej chwili nie zamierza�em si� z tym zdradza�. - Jordan McKell, kapitan frachtowca klasy Kozioro�ec o nazwie �Burzowa Chmura�. - Jakie ma pan kwalifikacje? - Nawigatora i pierwszego pilota. M�j wsp�lnik, lxii, to specjalista od nap�du i uk�ad�w mechanicznych. Uni�s� brew. - Prawd� m�wi�c, nie potrzebuj� ani pa�skiego wsp�lnika, ani pa�skiego statku. - To nie jest pozbawione sensu - przyzna�em, staraj�c si�, �eby nie zabrzmia�o to zbyt sarkastycznie. - A czego w�a�ciwie pan potrzebuje? Czwartego do bryd�a? Przysun�� si� bli�ej i pochyli� nad stolikiem. - Mam ju� statek - wymrucza� konspiracyjnie. - Stoi w porcie kosmicznym. Zatankowany, za�adowany i gotowy do drogi. Brakuje mi tylko za�ogi. - Ciekawa sztuczka - pochwali�em. - Przylecia� pan tutaj bez za�ogi? Przygryz� wargi. - Wczoraj jeszcze mia�em za�og�. Opu�ci�a statek, kiedy wyl�dowali�my, �eby wzi�� paliwo. - Dlaczego? Machn�� r�k�. - Wzajemne urazy, roz�am w grupie, takie tam... Podzielili si� na dwa obozy. Jedni nie wiedzieli, �e drudzy zamierzaj� opu�ci� statek, i na odwr�t. Niewa�ne. Chodzi o to, �e nie dotrzymam terminu dostawy, je�li szybko kogo� nie znajd�. Wyci�gn��em si� wygodnie na krze�le i popatrzy�em na niego z chytrym u�miechem. - S�owem, ugrz�z� pan tutaj na dobre. Do�� niefortunne po�o�enie. O jakim statku m�wimy? - To odpowiednik klasy Orion - wyja�ni� z tak� min�, jakby nagle poczu� w ustach kwa�ny smak. Widocznie uzna�, �e pocz�tkowo �le mnie oceni�. Bez w�tpienia my�la�, �e b�d� chcia� z niego wycisn��, ile si� da. Teraz okaza�o si�, �e jest w b��dzie. - Nie standardowy Orion, rozumie pan, ale podobnej wielko�ci i... - Potrzebuje wi�c pan minimum sze�cioosobowej za�ogi - przerwa�em mu. - Trzech ludzi znaj�cych si� na obs�udze sterowni i maszynowni. Ca�a grupa musi mie� w sumie osiem specjalno�ci wymagaj�cych certyfikat�w w dziedzinie nawigacji, pilota�u, elektroniki, mechaniki, komputer�w, nap�du, naprawy kad�uba od zewn�trz podczas lotu, i medycyny. - Widz�, �e zna pan dobrze Kodeks Handlowy. - To cz�� mojej pracy - odpar�em. - Jak ju� m�wi�em, mog� wzi�� na siebie pilota� i nawigacj�. Ilu ludzi jeszcze panu brakuje? U�miechn�� si� krzywo. - A co? Ma pan przyjaci�, kt�rzy szukaj� zaj�cia? - Mo�liwe. Kogo pan potrzebuje? - Doceniam pa�skie dobre ch�ci, ale wol� sam dobra� za�og�. - Nadal si� u�miecha�, cho� jego rysy stwardnia�y. Wzruszy�em ramionami. - W porz�dku. Chcia�em tylko zaoszcz�dzi� panu bieganiny po okolicy. A co ze mn�? Bierze mnie pan? Przygl�da� mi si� przez kilka uderze� serca. - Je�li potrzebuje pan pracy, prosz� bardzo - powiedzia� w ko�cu. Nie wygl�da� na zbyt zadowolonego z w�asnej decyzji. Celowo spojrza�em w lewo. Na �rodku baru siedzieli trzej osobnicy z Patthaaunutthu w szarych pelerynach. Patrzyli wynio�le na reszt� towarzystwa niczym samozwa�czy w�adcy na poddanych. - Spodziewa� si� pan, �e nie skorzystam z propozycji? - zapyta�em z gorzk� nut� w g�osie. Popatrzy� tam gdzie ja i poci�gn�� �yk z kufla. Dostrzeg�em k�tem oka, �e lekko si� skrzywi�. - Nie. Raczej nie. Skin��em g�ow�. Pi�tna�cie lat temu na g��wnych szlakach handlowych Spirali pojawi� si� prawdziwy przeb�j - statki z nap�dem gwiezdnym Merkury. Dzi�ki nim Patthowie awansowali z pozycji trzeciorz�dnej rasy podst�pnych, ciemnych typ�w do roli dominuj�cych przewo�nik�w w naszym przytulnym zak�tku galaktyki. Nic dziwnego. Transportowali towary trzy razy taniej i cztery razy szybciej ni� inni. Nie trzeba geniusza, �eby zgadn��, komu powierzano zdecydowan� wi�kszo�� �adunk�w. Pozostali nie mieli �atwego �ycia. Istnia�y jeszcze mniej wa�ne trasy, na kt�rych nie kr�lowali Patthowie, ale panowa� tam du�y t�ok i ostra konkurencja. Ch�tnych by�o zbyt wielu, i nie dla wszystkich starcza�o roboty. Powodowa�o to chaos ekonomiczny. Kilka du�ych firm wci�� utrzymywa�o si� na rynku, ale wi�kszo�� niezale�nych przewo�nik�w g�odowa�a albo ogranicza�a si� do kr�tkich kurs�w. Przy niewielkich odleg�o�ciach nap�d gwiezdny nie by� konieczny. Niekt�rzy wykorzystywali swoje statki do mniej uczciwych zaj��. Jeden z Patth�w przy stoliku lekko odwr�ci� g�ow�. Pod kapturem dostrzeg�em b�ysk elektronicznych implant�w na jego ponurej, mahoniowo czerwonej twarzy. Dobrze im si� wiod�o i nie zamierzali traci� tego, co osi�gn�li. Ka�dym statkiem gwiezdnym sterowa� zaufany pilot po��czony indywidualnie z systemem Merkury na zasadzie sprz�enia zwrotnego. W ciele mia� wszczepione obwody z wy�wietlaczami sygnalizuj�cymi dzia�anie aparatury. Pocz�tkowo w�a�ciciele towar�w odnosili si� nieufnie do tych nowo�ci. W razie niedyspozycji pilota statek z cennym �adunkiem m�g� przepa�� bez wie�ci. W przestrzeni kosmicznej nietrudno zagin�� na zawsze. Patthowie rozwiali te obawy, obsadzaj�c ka�dy statek jednym lub dwoma pilotami rezerwowymi. Zmniejszyli ryzyko wypadku bez zdradzania sekretu systemu Merkury. Kradzie� maszyny lub wypo�yczenie by�o bezcelowe. Tylko pilot m�g� w��czy� urz�dzenia pok�adowe, zabezpieczone dodatkowo na kilka sposob�w. Bez jego implant�w uzyska�oby si� dok�adnie zero informacji. Tak przynajmniej m�wiono. Ale fakt, �e na czarnym rynku nie pojawi�a si� jeszcze kopia Merkurego, potwierdza� t� teori�. M�czyzna naprzeciw mnie niecierpliwie odstawi� kufel na stolik. Przesta�em rozmy�la� o Patthach i wr�ci�em do interes�w. - Kiedy chce pan odlecie�? - Jak najszybciej - odpar�. - Powiedzmy jutro o sz�stej rano. Zastanowi�em si�. Meima by�a koloni� Ihmisit�w. W ich portach kosmicznych obowi�zywa� do�� osobliwy regulamin. Zamykano je na cztery spusty o zachodzie s�o�ca i do �witu nikogo nie wpuszczano. Eksperci od psychologii obcych przypisywali to dziwnym zabobonom, w kt�re wierzyli Ihmisici. Osobi�cie mia�em inne zdanie; chodzi�o o to, by hotele w pobli�u port�w mog�y zarobi� na tym, �e za�ogi musia�y gdzie� przenocowa�. - Rozwidni si� dopiero o pi�tej trzydzie�ci - zauwa�y�em. - Nie b�dziemy mie� zbyt wiele czasu na sprawdzenie statku przed startem. - Wszystko jest ju� gotowe - przypomnia�. - Mimo to, lepiej sprawdzi� - odpar�em. - Kontrola przedstartowa jest konieczna. Co z papierami? Klepn�� si� po kieszeni. - S� w porz�dku. Mam je ze sob�. - Niech pan poka�e. Przez moment wygl�da�, jakby chcia� wsta� i wyj��. Pewnie wola�by innego pilota, kt�ry darzy pracodawc� i w�a�ciciela statku wi�kszym zaufaniem. Wyj�� jednak dokumenty i po�o�y� na stole. Mo�e spodoba�a mu si� moja postawa albo nie mia� ju� czasu szuka� kogo� innego. Przejrza�em plik cienkich kart, ale trzyma�em w d�oni kopie, nie orygina�y. Statek zarejestrowano na Ziemi. By� zmodyfikowanym frachtowcem klasy Orion i nazywa� si� �Icarus�. Nazwisko w�a�ciciela brzmia�o Aleksander Borodin. - To pan? - spyta�em. - Tak. Jak pan widzi, wszystko jest w porz�dku. - Na to wygl�da - przyzna�em. Mia�em dowody kontroli maszynowni, ci�gu silnik�w, nap�du, komputera, odprawy celnej... Nagle zmarszczy�em brwi. - Co to znaczy �zaplombowana �adownia�? - Dok�adnie to, co napisano - odpar�. - �adownia znajduje si� w tyle �rodkowej cz�ci statku i zosta�a zapiecz�towana. Nie ma tam dost�pu i nie podlega kontroli. Zgod� wyda�y w�adze portowe na Gamm. Odnalaz�em stosown� kart�. - Wiec stamt�d pan przylecia�? Ciche, spokojne miejsce. - Owszem. Cho� troch� prymitywne. - Fakt - przyzna�em. Z�o�y�em karty razem i zerkn��em na t� na wierzchu. Chcia�em zapami�ta� kody zezwolenia na start i odprawy celnej przydzielone �Icarusowi�. Potem odda�em dokumenty. - W porz�dku. Ma pan kapitana swojego statku. Ile wyniesie zaliczka? - Tysi�c kommarek. P�atne rano, po stawieniu si� na pok�adzie. Nast�pne dwa tysi�ce wyp�ac� po wyl�dowaniu na Ziemi. Na wi�cej mnie nie sta� - usprawiedliwi� si�. Trzy tysi�ce za robot�, kt�ra zajmie pewnie pi�� lub sze�� tygodni. Nie zrobi� na tym maj�tku, ale te� nie umr� z g�odu. Oczywi�cie zak�adaj�c, �e facet pokryje koszty paliwa i op�at portowych. Przez moment zastanawia�em si�, czy nie warto si� potargowa�, ale pozna�em po jego minie, �e to strata czasu. - Niech b�dzie - zgodzi�em si�. - Ma pan dla mnie plakietk�? Zacz�� grzeba� w wewn�trznej kieszeni kurtki. By� wyra�nie zdziwiony, �e nie pr�buj� wydusi� z niego wi�cej forsy. Ciekawe, jak mnie teraz ocenia. Ale to bez znaczenia. Wreszcie znalaz� to, czego szuka�. Wyci�gn�� plastikowy prostok�t o wymiarach trzy na siedem centymetr�w, pokryty kolorowymi kropkami. Jeszcze jedno dziwactwo Ihmisit�w; tym razem chodzi�o o ich niech�� do ponumerowania lub innego oznakowania przesz�o dwustu stanowisk �adowniczych w porcie kosmicznym. Bez tego kawa�ka plastiku nie spos�b by�o znale�� konkretny statek, celnika, magazyn, czy cokolwiek. Plakietk� umieszcza�o si� w przezroczystej os�once na ko�nierzu kurtki lotniczej, obok dowodu to�samo�ci. Na ka�dym skrzy�owaniu ci�g�w komunikacyjnych sensory odczytywa�y kod kropkowy. Potem sygna�y �wietlne wtopione w nawierzchni� wskazywa�y posiadaczowi okre�lonej plakietki w�a�ciwy kierunek. Wynalazek wcale nie u�atwia� dotarcia do celu, ale podoba� si� Ihmisitom. Niewiele ich obchodzi�o, �e utrudniaj� komu� �ycie. Zawsze podejrzewa�em, �e po prostu czyj� szwagier dosta� koncesj� na produkcj� tych plakietek. - Chce pan wiedzie� co� jeszcze? Wsun��em plakietk� obok innej, kt�ra mia�a mi wskaza� drog� powrotn� do mojej �Burzowej Chmury� i unios�em brew. - A co? Spieszy si� pan? - Tak. Mam jeszcze co� do za�atwienia. - Wsta�. - �ycz� mi�ego wieczoru, kapitanie McKell. Do zobaczenia rano. Skin��em g�ow�. - Do jutra. Odwzajemni� gest i skierowa� si� do wyj�cia. Przecisn�� si� mi�dzy stolikami i znikn�� za progiem tawerny. Poci�gn��em �yk w�dki, policzy�em do dwudziestu i ruszy�em za nim. Udawa�em, �e si� nie spiesz�, tote� doj�cie do drzwi zaj�o mi p� minuty wi�cej ni� jemu. W porz�dku. Na ulicach panowa� du�y ruch, ale by�y jasno o�wietlone. Powinienem dostrzec w t�umie siw� czupryn�. Wyszed�em w ch�odn� noc. Ju� zapomnia�em o Yavanni. Ale oni nie zapomnieli o mnie. Czekali przed lokalem, ukryci cz�ciowo za ozdobnym szklanym wiatrochronem. Dwie takie os�ony wystawa�y na metr ze �ciany po obu stronach wej�cia. Rozpoznanie konkretnego obcego nie jest �atwe, ale tamci widocznie mieli to opanowane. Gdy tylko znalaz�em si� na zewn�trz, ruszyli. Musia�em co� zrobi�, i to szybko. Przestali si� bawi� w wyznaczanie terytorium i walili prosto na mnie. O�mieszy�em ich przed ca�� tawern� i teraz chcieli mi udowodni�, �e pope�ni�em b��d. Pomy�la�em o broni ukrytej pod kurtk�, ale zaraz zda�em sobie spraw�, �e si�gni�cie po ni� to samob�jstwo. Ucieczka z powrotem do lokalu te� nic by mi nie da�a. Op�ni�aby tylko nieuniknione starcie. Pozosta�o mi jedno. Cofn��em si� za wiatrochron, odwr�ci�em o dziewi��dziesi�t stopni w lewo, i z ca�ej si�y kopn��em praw� nog� w szklan� tafl�. Gdzie indziej takie os�ony s� zazwyczaj z wytrzyma�ego, spr�ystego plastiku. Vyssiluyanie woleli szk�o. I to grube. Ale mocny kopniak za�atwi� spraw�, cho� poczu�em to uderzenie w kr�gos�upie i pod czaszk�. Wok� rozprysn�y si� od�amki. Odzyska�em r�wnowag� i da�em nura przez pust� ram�. Du�y, ostry kawa� szk�a, kt�ry w niej pozosta�, drasn�� mi kurtk�. Chwyci�em go w palce i wyrwa�em. Z tym prowizorycznym no�em natar�em na Yavanni. Pierwszy z nich zbarania� i stan�� jak wryty. Dwaj z ty�u wpadli na niego z rozp�du. Yavanni s� uczuleni na widok w�asnej krwi i �adnemu nie u�miecha si� k�uta czy ci�ta rana. Ale zanim ich m�zgownice przypomnia�y im o tym, zd��yli si� otrz�sn�� z pierwszego zaskoczenia. Zn�w ruszyli naprz�d. Nie czeka�em, co b�dzie dalej. Po rozwaleniu wiatrochronu mia�em za sob� otwart� drog� odwrotu. Zamachn��em si� szk�em na pierwszego Yavanna i da�em nog�. Zawyli i rzucili si� w pogo�. Wiedzia�em, �e daleko nie uciekn�. Cz�owiek nie jest w stanie prze�cign�� Yavanni. Ale zanim te kupy mi�sa nabra�y szybko�ci, wyrobi�em sobie kilkusekundow� przewag�. Nie traci�em czasu na ogl�danie si� przez rami�. Wystarczy�o, �e s�ysza�em tupot prze�ladowc�w. Wci�� dzieli�a mnie od nich bezpieczna odleg�o��. Dopad�em rogu tawerny i skr�ci�em w w�ski zau�ek. Niestety pusty. Yavanni wpadli w uliczk�. Pochyli�em g�ow� i przyspieszy�em na ile mog�em. Wiedzia�em, �e mnie z�api�, zanim okr��� ca�y budynek. Je�li zaraz nie znajd� tego, co mia�em nadziej� znale��, b�d� w powa�nych tarapatach. Wybieg�em zza nast�pnego rogu. Yavanni zbli�yli si� niebezpiecznie. I wtedy to zobaczy�em: stos p�metrowych szczap drewna do kominka. Nareszcie! Le�a�y porz�dnie u�o�one pod �cian� i niemal si�ga�y dachu. Nie zwalniaj�c, wspi��em si� na g�r�. Ledwo mi si� uda�o. Yavanni ju� deptali mi po pi�tach. Biegli za szybko, �eby wyhamowa�, i staranowali stos. Szczapy polecia�y w d�. Gdybym si� sp�ni� o u�amek sekundy, zjecha�bym po nich na ziemi�. Najwy�sza usun�a mi si� spod n�g, ale zd��y�em si� odbi� i wci�gn�� na dach. W sam� por�. Gdy tylko ukry�em si� za kraw�dzi�, jedna ze szczap �wisn�a mi nad g�ow� i poszybowa�a w noc. Nie mia�em poj�cia, czy Yavanni potrafi� doskoczy� do dachu bez pomocy zdemolowanego stosu drewna, i wola�em tego nie sprawdza�. W powietrze polecia�y nast�pne szczapy. Poderwa�em si� i schylony pobieg�em po dachu. Wszystkie budynki w okolicy by�y tej samej wysoko�ci. Przedziela�y je tylko w�skie zau�ki. Bez trudu przeskoczy�em na s�siedni dach; zosta�o mi nawet p� metra zapasu. Potem zn�w da�em susa na inny budynek. W biegu �ci�gn��em kurtk� i w�o�y�em j� podszewk� na wierzch. Teraz ju� nie by�em ubrany na czarno, tylko jaskrawozielone Kiedy� celowo podszy�em kurtk� tym materia�em, z my�l� o takich okazjach. Skierowa�em si� w stron� dymi�cego komina, znalaz�em stos drewna i zszed�em na d�. Wr�ci�em na g��wn� ulic� i rozejrza�em si�. W t�umie miejscowych i przyjezdnych kr�cili si� kieszonkowcy, ale nie zauwa�y�em Yavanni. Niestety, siwego m�czyzny te� nie dostrzeg�em. W��czy�em si� po okolicy jeszcze przez godzin�. Zagl�da�em do tawern w nadziei, �e odszukam mojego nowego pracodawc�. Mo�e jeszcze werbuje za�og�? Nie znalaz�em go jednak. Nic dziwnego. Peryferie portu kosmicznego by�y zbyt rozleg�e, by jeden cz�owiek m�g� wsz�dzie zajrze�. Poza tym bola�a mnie noga, kt�r� rozwali�em o wiatrochron. I musia�em by� na l�dowisku o wp� do sz�stej rano. W dzielnicy zamieszkanej przez Vyssiluyan roi�o si� od taks�wek. Pieni�dze mia�em jednak dosta� dopiero jutro przy �Icarusie�. Na razie wola�em nie wydawa� tego, co mi zosta�o. Wyro�ni�ty w�a�ciciel podrz�dnego hoteliku, w kt�rym czeka� na mnie Ixil, nie by�by zachwycony, gdyby zabrak�o nam forsy na zap�acenie rachunku. Dwie utarczki z si�aczami obcych gatunk�w w ci�gu dwunastu godzin, to stanowczo za wiele. Westchn��em i ruszy�em do domu na piechot�. Noga dokucza�a mi coraz bardziej. Kiedy wdrapa�em si� na cztery kondygnacje schod�w, b�l dotar� do czaszki. Wsun��em klucz do szczeliny obok drzwi. Marzy�em o mi�kkim ��ku i du�ej szkockiej po�r�d uspokajaj�cego pulsowania vyssiluya�skich �wiate�. Przest�pi�em pr�g pokoju. Szansa na mi�kkie ��ko i du�� szkock� wci�� istnia�a. Gorzej ze �wiat�ami. W pokoju by�o zupe�nie ciemno. Da�em nura na pod�og� i wyl�dowa�em na brzuchu. Po drodze zd��y�em si�gn�� do kabury pod lew� pach� i wyszarpn�� pistolet plazmowy. Ixil powinien na mnie czeka�. Ciemno�� oznacza�a, �e go nie ma, i �e przywita mnie kto� inny. - Jordan? - rozleg� si� znajomy g�os. - To ty? Przyp�yw adrenaliny zast�pi�o nag�e zmieszanie i moj� nog� przeszy� zdwojony b�l. - My�la�em, �e jeszcze nie �pisz - warkn��em ze z�o�ci�. Z trudem powstrzyma�em si�, �eby mu nie wygarn�� bez przebierania w s�owach. A repertuar mia�em szeroki. Za niewyparzony j�zyk postawiono mnie kiedy� przed s�dem wojskowym. - Nie �pi� - odpar�. - Chod� tu i popatrz. Ku w�asnemu zdziwieniu westchn��em cierpliwie, zabezpieczy�em bro� i wsun��em j� do kabury. Wiedzia�em, �e Ixila mog�o zainteresowa� wszystko: od mg�y unosz�cej si� w oddali nad o�wietlonym miastem do paj�ka pe�zn�cego po szybie. - Zaraz - mrukn��em. Wsta�em, zatrzasn��em kopniakiem drzwi i podszed�em do okna. Wi�kszo�� ludzi zapewne uzna�aby wygl�d Ixila i jego ziomk�w za makabryczny. Podobnie jak powierzchowno�� trzech uroczych ch�opak�w z plemienia Yavanni, kt�rych spotka�em w tawernie. Ixil by� typowym Kalixem, kr�pym i szerokim w ramionach. Jego twarz cz�sto nieelegancko por�wnywano do rozdeptanego pyska iguany. Poza tym mia� zdecydowanie niesymetryczn� sylwetk�. Prawe rami� stercza�o mu karykaturalnie wysoko niczym u nadymaj�cego si� zapa�nika z film�w rysunkowych. Drugie by�o bardziej p�askie. Klepn��em go w lewe. - Kogo� tu brakuje - stwierdzi�em. - Wys�a�em Pixa na dach - wyja�ni�. Jego �agodny g�os zupe�nie nie pasowa� do przera�aj�cej urody. Jedn� z niewielu przyjemno�ci, jakie mi pozosta�y w �yciu, by�o obserwowanie reakcji ludzi podczas pierwszego spotkania z Ixilem. Widok ten nie mia� sobie r�wnych. Potem rozmawiali z nim tylko przez gwiezdny telefon pozbawiony ekranu wideo. - Aha... - powiedzia�em, i obszed�em go z prawej strony. K��bek spoczywaj�cy na jego ramieniu rozwin�� si� i wilgotny pyszczek dotkn�� mojego policzka. - Cze��, Pax - przywita�em zwierz�tko. Potem podrapa�em je za mysim uchem. Ludzki narz�d mowy nie by� w stanie wyartyku�owa� kalixirskiej nazwy dw�ch stworzonek Ixila, nazywa�em je wi�c po prostu fretkami. Przypomina�y je wygl�dem, cho� mia�y raczej wielko�� szczur�w do�wiadczalnych. W dawnych czasach s�u�y�y Kalixom do polowa�. Pe�ni�y rol� zwiadowc�w. Wyszukiwa�y zdobycz i wraca�y do swoich pan�w z wiadomo�ci�. Od ps�w my�liwskich i innych zwierz�t tego typu r�ni�a je osobliwa wi� z w�a�cicielami. Gdy Pax siedzia� na ramieniu Ixila i mocno wbija� pazurki w jego grub� sk�r�, by� po��czony z systemem nerwowym swego pana. Ixil m�g� w my�lach wydawa� Paxowi rozkazy, kt�re trafia�y do m�zgu zwierz�tka. Kiedy Pax si� oddala�, rejestrowa� ka�de napotkane zjawisko. Po powrocie na rami� ��czno�� dzia�a�a w drug� stron�; Ixil widzia�, s�ysza� i czu� wszystko, co fretka znalaz�a na swej drodze. Dla my�liwych p�yn�ce z tego korzy�ci by�y oczywiste. Dla Ixila, mechanika pok�adowego na statkach gwiezdnych, wr�cz nieocenione. Fretki potrafi�y porusza� si� w ciasnych pomieszczeniach w�r�d pl�taniny drut�w i rurek. Cz�sto my�la�em o tym, �e gdyby wi�cej Kalix�w zaj�o si� mechanik� i elektronik� kosmiczn�, mogliby zmonopolizowa� te dziedziny podobnie, jak Patthowie transport. Zn�w podrapa�em fretk�. Milion razy zastanawia�em si�, czy Ixil to czuje. - Co ciekawego chcia�e� znale�� na dachu? - zapyta�em. - Nie chodzi o dach... - odpar� i uni�s� masywne rami�... tylko o to, co dzieje si� tam. Zmarszczy�em brwi i spojrza�em we wskazanym kierunku. Daleko za portem kosmicznym i miastem �arzy� si� na niebie nik�y blask. Do g�ry wzbi�y si� trzy ogniki i polecia�y poziomo w r�ne strony. - Interesuj�ce - przyzna�em. Jeden ze statk�w porusza� si� do�� wolno i zygzakowa�. Przynajmniej tak mi si� zdawa�o z tej odleg�o�ci i perspektywy. - Zauwa�y�em to jakie� czterdzie�ci minut temu - powiedzia� lxii. - Najpierw my�la�em, �e to odbicie �wiate� z nowego osiedla, kt�rego po prostu wcze�niej nie dostrzeg�em. Sprawdzi�em na mapie, ale tam nic nie ma. Tylko pasmo wzg�rz i pustynia. Przemkn�li�my nad tamtym rejonem, kiedy lecieli�my tutaj. - Mo�e to po�ar? - podsun��em bez przekonania. - W�tpi�. Blask nie jest a� tak czerwony i nie wida� dymu. Raczej akcja poszukiwawczo-ratownicza. Co� zaskroba�o cicho za okienn� ram�. Na parapecie pojawi� si� Pix. Kichn��, odbi� si�, i wskoczy� balowi na rami�. Rozleg�o si� drapanie, jak paznokciem po sk�rze. Skrzywi�em si�. Przez moment Ixil sta� bez ruchu. Przejmowa� wiadomo�ci z ma�ego m�zgu fretki. - Ciekawe. Okazuje si�, �e to dalej, ni� s�dzi�em. Za wzg�rzami, ca�e kilometry w g��b pustkowia. Co oznacza�o, �e blask jest du�o ja�niejszy, ni� na to wygl�da. Kto tam jest i czego szuka na tym odludziu? Nagle zapomnia�em o b�lu w nodze. - Nie wiesz przypadkiem... - zagadn��em z udawan� oboj�tno�ci� gdzie grupa Camerona prowadzi wykopaliska archeologiczne? - Gdzie� na pustkowiu - odrzek� Ixil. - Nie znam dok�adnej lokalizacji. - Ale ja znam - pochwali�em si�. - Id� o zak�ad, �e w�a�nie tam. - Dlaczego tak my�lisz? - Bo Arno Cameron by� dzi� w mie�cie. Zaproponowa� mi prac�. Rozdeptana twarz iguany odwr�ci�a si� ku mnie. - �artujesz! - Niestety nie - zapewni�em. - Wybra� sobie idiotyczny pseudonim, Aleksander Borodin, i ufarbowa� w�osy na siwo. Wygl�da o dwadzie�cia lat starzej. Ale to on. - Poklepa�em ko�nierz kurtki. - Chce, �ebym jutro zabra� go st�d na pok�adzie statku o nazwie �Icarus�. - Zgodzi�e� si�? - Za trzy tysi�ce? Jasne, �e si� zgodzi�em! Pix zn�w kichn��. - To mo�e by� trudne - zauwa�y� Ixil. - Brat John nie b�dzie zadowolony. - Rewelacja! - prychn��em ironicznie. - A czy kiedykolwiek by� z nas zadowolony? - Fakt, bardzo rzadko - przyzna� Ixil. - Ale chyba jeszcze nie widzieli�my go naprawd� wkurzonego. Teraz mo�e by� okazja. Z pewno�ci� mia� racj�. Johnston Scotto Ryland, kt�rego sarkastycznie nazywali�my �Bratem� uratowa� nas trzy lata temu przed finansow� ruin�. Po prostu nasza �Burzowa Chmura� zasili�a flotyll� jego przemytniczych statk�w. Szmuglowali�my wszystko: bro�, cz�ci cia�a, narkotyki, kradzione dzie�a sztuki, elektronik�... S�owem, ka�de nielegalne �wi�stwo. Teraz wykonywali�my kolejne zadanie. W �adowni naszego statku tkwi�a nowa porcja trefnego towaru. Brat John nie wspi��by si� na szczyt przest�pczego podziemia Spirali, gdyby tolerowa� samowol� w�r�d swoich ludzi. - Za�atwi� to z nim - obieca�em Ixilowi, cho� w tej chwili nie mia�em poj�cia, jak. - To w ko�cu trzy patyki. Nie mog�em odrzuci� takiej oferty, skoro udaj� biednego, niezale�nego przewo�nika. Ixil nie zareagowa�, ale jego fretki wykrzywi�y pyszczki. Czasem to ich wzajemne po��czenie by�o wygodne, je�li si� wiedzia�o, o co chodzi. - Nie ma powodu, �eby Brat John wkurza� si� na nas - ci�gn��em. - Sam doprowadzisz �Burzow� Chmur� na Xathru. Jego towar dotrze na miejsce i wszyscy b�d� zadowoleni. Ja polec� z Cameronem. Jutro rano zorientuj� si� w trasie i prze�l� ci wiadomo��, gdzie si� spotkamy. - Przepisy wymagaj�, �eby w statku klasy Kozioro�ec by�a minimum dwuosobowa za�oga - przypomnia�. - �wietnie - odpar�em kr�tko. Zrobi�o si� p�no, bola�a mnie noga i g�owa. Nie mia�em zamiaru s�ucha� cytat�w z Kodeksu Handlowego. W dodatku z ust kogo�, kto wpakowa� mnie w to ca�e szambo. - Przecie� jest was trzech: ty, Pix, i Pax. Szczeg�y mo�esz uzgodni� rano z w�adzami portu. Poku�tyka�em na zdrowej nodze do �azienki. Podczas wieczornej toalety nieco och�on��em. Wr�ci�em spokojniejszy. - Co� nowego? - zapyta�em Ixila. Wci�� gapi� si� przez okno. Fretki siedzia�y mu na ramionach i gapi�y si� razem z nim. - Przyby�o obiekt�w lataj�cych - odpowiedzia�. - Kogo� wyra�nie przyci�ga tamto miejsce. - To jasne - zgodzi�em si�. Po raz ostatni rzuci�em okiem na niebo i wlaz�em do ��ka. - Ciekawe, co ludzie Camerona tam wykopali? - I kogo to interesuje - doda� Ixil. Niech�tnie odszed� od okna. - Mo�e si� okaza�, Jordan, �e nasza dyskusja o kursie dla Brata Johna by�a niepotrzebna. Nie zdziwi�bym si�, gdyby� jutro odkry�, �e �Icarus� jest ju� w czyich� r�kach. - Nie ma szans - zaprzeczy�em i wyci�gn��em obola�� nog�. - A niby dlaczego? Opad�em na cienk� poduszk�. Kolejna licha poduszka, lichy hotel i lichy port kosmiczny. Jak ca�e moje �ycie. Westchn��em. - Bo nigdy nie mam a� takiego fartu. Rozdzia� 2 Kiedy o pi�tej rano przyby�em do portu, niebo na wschodzie dopiero r�owia�o. Przed bram� czeka� ju� t�um ludzi i obcych. Wszyscy chcieli jak najszybciej zasi��� w swoich statkach i polecie� dalej. Kilku najbardziej niecierpliwych kosmonaut�w g�o�no krytykowa�o zwyczaje Ihmisit�w. Stra�nicy pilnuj�cy bramy nale�eli do tej rasy, ale jak zwykle ignorowali komentarze. Oczywi�cie w�r�d oczekuj�cych nie by�o Patth�w. W ci�gu ostatnich kilku lat zdarzy�o si� wiele �nieprzyjemnych incydent�w�, jak to okre�laj� dyplomaci. Wi�kszo�� port�w kosmicznych przydzieli�a Patthom w�asne l�dowiska, wej�cia, stanowiska obs�ugi i poczekalnie. W�adze portowe mia�y ju� powy�ej uszu papierkowej roboty po napadach i morderstwach, a rz�dom znudzi�o si� s�uchanie gr�b Patth�w, �e na�o�� sankcje za swoje rzeczywiste czy urojone krzywdy. Przypomnia�em sobie trzech pilot�w z tawerny. Dziwne, �e znale�li si� w�r�d posp�lstwa. Albo byli m�odzi i odwa�ni, albo starzy i pewni, �e nikt ich nie ruszy. A mo�e po prostu bardzo spragnieni. Ciekawe, czy w drodze do domu nie przytrafi� si� im jaki� �wypadek�? O 5.31 zza horyzontu wy�oni�o si� s�o�ce. W tej samej chwili otwarto bram�. T�um wla� si� do �rodka, porywaj�c mnie ze sob�. Dotkn��em ko�nierza, �eby sprawdzi�, czy plakietka jest na swoim miejscu. Nigdzie nie zauwa�y�em Camerona. Albo wszed� inn� bram�, albo ju� go zdj�li ci, kt�rzy wczoraj kr��yli nad rejonem jego wykopalisk archeologicznych. Mimo wszystko postanowi�em rzuci� okiem na �Icarusa�. Cho�by po to, �eby zobaczy�, jaki gatunek go pilnuje. Kto� po�o�y� mi ci�k�, pachn�c� d�o� na ramieniu. - Kapitan Jordan McKell? Odwr�ci�em si�. Dwaj ihmisiccy stra�nicy zeszli z posterunku i stali teraz za mn�. Wygl�dali imponuj�co i gro�nie w swoich ceremonialnych he�mach. - Tak - potwierdzi�em ostro�nie. - Prosz� z nami - powiedzia� ten, kt�ry trzyma� mnie za rami�. - Dyrektorka portu, pani Aymi-Mastr chce widzie� si� z panem. - Oczywi�cie - odrzek�em. Serce podskoczy�o mi do gard�a. Stra�nik wskaza� kierunek i zacz�li�my torowa� sobie drog� do budynku zarz�du portu. Sta� dwadzie�cia metr�w za ogrodzeniem. Papiery mieli�my w porz�dku, �adunek �Burzowej Chmury� zosta� odprawiony, op�aty uregulowane. Czy�by kto� w ko�cu wytropi�, �e pracujemy dla Brata Johna? Je�li tak, czeka�o mnie ci�kie zadanie, �eby jako� z tego wybrn��. Jeszcze nie by�em w tutejszym zarz�dzie portu, ale wiedzia�em, czego si� spodziewa�. Sp�dzi�em do�� czasu w ihmisickich hotelach i tawernach. Nie pomyli�em si�; przyjemne o�wietlenie, wygodne meble, u�miechni�te twarze... Wszystko po to, �eby go�cie czuli si�, jak u siebie. S�ysza�em, �e ta przyjazna atmosfera utrzymuje si� a� do chwili, gdy zaczynaj� delikwenta �ama� ko�em. - Aaa... kapitan McKell! - rozleg� si� g��boki g�os. Doprowadzono mnie do wielkiego, zagraconego biurka w rogu g��wnej sali, gdzie panowa�a gor�czkowa krz�tanina. Dyrektorka Aymi-Mastr nale�a�a do typowych przedstawicielek swojego gatunku. Mia�a wy�upiaste �abie oczy, cztery owadzie czu�ki wyrastaj�ce z czo�a i �ebrowate pr�gi na twarzy i szyi. By�o oczywiste, dlaczego piastuje to stanowisko. U Ihmisit�w tylko kobiety mog�y kierowa� takim cyrkiem. Mia�y zdolno�ci organizacyjne. - Mi�o mi, �e pan wpad�. Prosz� siada�. - Ca�a przyjemno�� po mojej stronie, pani dyrektor - odrzek�em i przysun��em sobie krzes�o. Przemilcza�em fakt, �e nie �wpad�em� tu z w�asnej woli. Jeden ze stra�nik�w postawi� moj� torb� na biurku i zacz�� j� przetrz�sa�. Chcia�em zaprotestowa�, ale zrezygnowa�em. - O co chodzi? - Szczerze m�wi�c, kapitanie, sama dok�adnie nie wiem odpar�a dyrektorka. Wzi�a zdj�cie le��ce na stosie papier�w i poda�a mi. - Dosta�am od prze�o�onych polecenie, �eby zapyta� pana o t� osob�. Fotografia przedstawia�a Arno Camerona. - No c�... To cz�owiek - stwierdzi�em odkrywczo. Nie chodzi im wi�c o Brata Johna. Na razie nie wiedzia�em, czy to dobrze, czy �le. - Poza tym, nigdy go nie widzia�em. - Naprawd�? - zapyta�a Aymi-Mastr melodramatycznym tonem. Wyci�gn�a si� w fotelu i z��czy�a koniuszki palc�w. Ihmisici podpatrzyli ten zwyczaj na starych filmach Ziemian. Zawsze denerwowa�o mnie to ma�powanie. - Bardzo interesuj�ce. Zw�aszcza �e przed kwadransem naoczny �wiadek zezna� co� innego. Wczoraj wieczorem widzia� pana z Cameronem w vyssiluya�skiej tawernie. Poczu�em na plecach zimne �apki ca�ej rodziny kalixirskich fretek. - Nie zamierzam podwa�a� wiarygodno�ci pani �wiadka... odrzek�em i rzuci�em zdj�cie na biurko - ale musia� si� pomyli�. �abie oczy zw�zi�y si�. - Poda� pa�skie nazwisko. - W takim razie albo by� pijany, albo lubi robi� du�o szumu. Wsta�em. W tamtej tawernie panowa� t�ok. Z pewno�ci� wielu go�ci zapami�ta�o rozr�b� z trzema Yavanni, a po�owa z nich widzia�a mnie potem z Cameronem. Musia�em szybko wywin�� si� z tego, zanim Ihmisici zaczn� kopa� g��biej. - Niech pan siada, kapitanie! - zgromi�a mnie Aymi-Mastr. Chce mi pan wm�wi�, �e wczoraj wieczorem nigdzie pan nie wychodzi�? - Oczywi�cie, �e wyszed�em! - odburkn��em z rozdra�nieniem i niech�tnie osun��em si� na krzes�o. - Chyba nie my�li pani, �e kto� lubi siedzie� w tych zawszonych vyssiluya�skich hotelach? U�miechn�a si� krzywo, co jeszcze bardziej upodobni�o j� do �aby. - To racja. Odwiedzi� pan jakie� lokale? Wzruszy�em ramionami. - Jasne. Kilka. A co innego mo�na tu robi�? Ale z nikim nie rozmawia�em. Westchn�a teatralnie. - Tak pan twierdzi? W tym ca�y k�opot. - Otworzy�a teczk� z meldunkami. - Pa�skie s�owo przeciw s�owu tamtego anonimowego �wiadka. Komu wierzy�? - Zaraz, zaraz... Wi�c nawet pani nie wie, kim on jest?! obruszy�em si�. Pod ko�nierzykiem poczu�em pot. Nie zna�em zbyt dobrze pisma Ihmisit�w, ale wiedzia�em, jak wygl�da moje nazwisko na papierze. Przynajmniej w wi�kszo�ci g��wnych j�zyk�w Spirali. Trzyma�a przed sob� moj� kartotek�, pochodz�c� z Zarz�du Federacji Handlowej! Jej zawarto�� nie stawia�a mnie w dobrym �wietle. - Co to za sztuczka? - W�a�nie tego chcemy si� dowiedzie�. - Aymi-Mastr zmarszczy�a brwi i utkwi�a wzrok w papierach. Potem spojrza�a na mnie. Na tym zdj�ciu nie jest pan wcale podobny. Kiedy je zrobiono? - Jakie� siedem lat temu - odrzek�em. - Kiedy zaczyna�em prac� jako samodzielny przewo�nik. - Zupe�nie niepodobny - powt�rzy�a, przygl�daj�c mi si� uwa�nie. - Musi pan zrobi� nowe. - Zrobi� - obieca�em, cho� by�a to akurat najmniej wa�na sprawa, jak� obecnie mia�em na g�owie. Ludzie Brata Johna wr�cz nie powinni przypomina� swoich urz�dowych fotografii. W takiej bran�y im trudniej kogo� rozpozna�, tym lepiej. - Od tamtej pory sporo przeszed�em - doda�em. - W istocie - przyzna�a, przerzucaj�c kartki. - Szczerze m�wi�c, kapitanie, pa�ski �yciorys nie zach�ca do tego, �eby wierzy� panu na s�owo. - Nie musi mnie pani obra�a� - warkn��em. - To, co tam jest, zdarzy�o si� dawno temu. - Pi�� lat w Oddzia�ach Pomocniczych Ziemskich Si� Obronnych - ci�gn�a Aymi- Mastr. - A potem �a�osny koniec obiecuj�cej kariery. S�d wojskowy i wydalenie ze s�u�by za niesubordynacj�. - To by� idiota - odpar�em. - Wszyscy tak uwa�ali. Ale tylko ja mia�em odwag� powiedzie� mu to prosto w oczy. - I to do�� barwnym j�zykiem, jak widz� - odpowiedzia�a i odwr�ci�a kartk�. - Nawet znajomo�� niewielkiej cz�ci tych ziemskich s��w pozwala stworzy� imponuj�c� list�. - Przewr�ci�a dwie nast�pne kartki. - P�niej zmarnowa� pan swoj� drug� szans�. Po czterech latach pracy wyrzucili pana z Ziemskiej S�u�by Celnej. Tym razem za branie �ap�wek. - Wrobili mnie - odparowa�em. Nawet w moich w�asnych uszach zabrzmia�o to ma�o przekonuj�co. - Za ka�dym razem protestuje pan coraz s�abiej - zauwa�y�a Aymi-Mastr. - Ale jako� unikn�� pan wi�zienia, jak widz�. S�u�ba Celna uzna�a, �e proces z pa�skim udzia�em by�by zbyt k�opotliwy. - Wymy�lili taki pretekst, �eby nie da� mi szansy oczyszczenia si� z zarzut�w. Aymi-Mastr dalej przegl�da�a papiery. - Potem przez sze�� miesi�cy pracowa� pan w ma�ej firmie transportowej braci Rolvaag. Kogo� pan uderzy�... Aha, m�odszego pana Rolvaaga... - Niech pani pos�ucha - przerwa�em ze z�o�ci�. - Nie musi mi pani czyta� ca�ego mojego �yciorysu. Mo�e lepiej przejd�my do rzeczy. Stra�nik dok�adnie przeszuka� moj� torb�, zapi�� j� i wyprostowa� si�. Zamieni� kilka s��w z szefow� i wyszed�. Torba zosta�a na biurku. Nie zdziwi�o mnie to. Nie by�o w niej nic podejrzanego. Mia�em nadziej�, �e pani dyrektor nie czuje si� zbytnio rozczarowana. - Rzecz w tym - powiedzia�a - �e trudno nazwa� pana porz�dnym, prawomy�lnym obywatelem. Nie chc� przesadzi�, ale naprawd� sprawia pan wra�enie osobnika gotowego pom�c mordercy. Zaniem�wi�em. - Mordercy?! - wykrzykn��em, kiedy odzyska�em g�os. - Ten facet kogo� zabi�?! Aymi-Mastr przygl�da�a mi si� badawczo. - Tak napisano w meldunku. Trudno panu w to uwierzy�? - No pewnie - odrzek�em. Nie musia�em udawa� zaskoczenia. - Na zdj�ciu nie wygl�da na morderc�. Jak to by�o? Kogo zabi�? - Dyrektora wykopalisk archeologicznych na Wielkiej Pustyni - wyja�ni�a Aymi- Mastr. Odsun�a moje akta i zn�w z��czy�a czubki palc�w. - Wczoraj rano nast�pi�a tam pot�na eksplozja. Nie s�ysza� pan o tym? Pokr�ci�em g�ow�. - Wyl�dowali�my kr�tko po po�udniu miejscowego czasu. Pyta�em, sk�d takie op�nienie w przyjmowaniu statk�w, ale nikt nie potrafi� mi jasno odpowiedzie�. - Na skutek wybuchu do atmosfery dosta�y si� du�e ilo�ci py�u. Nasze sensory i radiolatarnie kierunkowe nie dzia�a�y przez ponad godzin�, co spowodowa�o wstrzymanie ruchu. W ka�dym razie, prowadz�cy �ledztwo znale�li na miejscu katastrofy spalone cia�o doktora Ramonda Chou. Le�a�o ukryte w jednej z podziemnych grot na terenie wykopalisk. Natychmiast otoczono tamten rejon, �eby zatrzyma� i przes�ucha� archeolog�w. Aymi-Mastr zn�w poda�a mi zdj�cie Camerona. - Tylko temu cz�owiekowi uda�o si� wymkn��. Jego towarzysze wskazali go jako morderc�. To t�umaczy�o nocne poszukiwania na pustkowiu. Popatrzy�em na fotografi�. - C�... �ycz� owocnych �ow�w. Ale moim zdaniem, dawno da� st�d nog�. Zapewne skorzysta� z zamieszania w powietrzu, o kt�rym pani wspomina�a. - Bardzo mo�liwe - przyzna�a Aymi-Mastr. - Mamy nie potwierdzon� informacj�, �e co� przedar�o si� przez burz� od�amk�w. - Skin�a par� czu�k�w w kierunku zdj�cia. - Ale z drugiej strony, mamy te� meldunek, �e widziano go z panem ostatniego wieczoru. Niech pan przyjrzy mu si� dobrze, kapitanie. Jest pan pewien, �e nie zamieni� pan z nim ani s�owa? Chcia�a mi to u�atwi�. Wystarczy�oby przyzna� si�, �e Cameron mnie wynaj��, ale wtedy jeszcze nie wiedzia�em, �e jest zab�jc�. Odpowiedzia�bym na wszystkie pytania, wr�czy� jej plakietk� i koniec. Zdj�liby go przy �Icarusie�, a ja wyszed�bym st�d czysty. A najwa�niejsze, �e nie musia�bym t�umaczy� si� przed Bratem Johnem. Westchn��em, pokr�ci�em g�ow� i od�o�y�em zdj�cie. - Przykro mi, pani dyrektor. �a�uj�, �e nie mog� pom�c. Bardzo bym chcia�, bo nie mam lito�ci dla morderc�w. Ale naprawd� go nie spotka�em. Pani �wiadek musia� go widzie� w towarzystwie kogo� innego. Patrzy�a na mnie przez kilka uderze� serca. Potem wzruszy�a ramionami niczym Ziemianin, co w jej przypadku wygl�da�o r�wnie idiotycznie, jak ��czenie koniuszk�w palc�w. - W porz�dku, kapitanie. Je�li to pa�skie ostatnie s�owo... Zignorowa�em jej sarkastyczny ton. - Tak - odpar�em i wsta�em. - Mog� ju� i��? Musz� trzyma� si� mojego rozk�adu lot�w. Podnios�a si� z fotela. - Rozumiem. Ale zanim pan st�d odleci, b�dziemy niestety zmuszeni dok�adnie przeszuka� pa�ski statek. - Wyci�gn�a r�k�. - Poprosz� o plakietk�. Zmarszczy�em brwi. Nagle przypomnia�em sobie, �e w widocznym miejscu na moim ko�nierzu tkwi emblemat �Icarusa�. - S�ucham? - Poprosz� o pa�sk� plakietk� - powt�rzy�a Aymi-Mastr surowym tonem. - Prosz� mnie nie zmusza� do u�ycia si�y. Wiem, �e Ziemianie uwa�aj� Ihmisit�w za �miechu warte stworzenia, ale zapewniam, �e jeste�my silniejsi, ni� na to wygl�damy. Przez d�u�sz� chwil� sta�em bez ruchu. Potem mrukn��em co� pod nosem i wyci�gn��em obie plakietki. Ukry�em w d�oni t� od Camerona i po�o�y�em na biurku moj�. - Prosz� bardzo - warkn��em. Towar Brata Johna by� doskonale zamaskowany, nawet przed w�cibskimi Ihmisitami. - Mo�ecie sobie szuka�. Tylko nie zostawcie ba�aganu. - Zrobimy to szybko i porz�dnie - obieca�a. - Niech pan zaczeka w pokoju go�cinnym obok. �ci�gn��em z biurka moj� torb�. - Wol� p�j�� do centrum obs�ugi podr�nych. Skoro trac� przez was cenny czas, to przynajmniej zjem �niadanie. - Jak pan sobie �yczy. - Aymi-Mastr wykona�a po�egnalny gest Ihmisit�w. Zadzwoni� telefon i podnios�a s�uchawk�. - Za godzin� sko�czymy - rzuci�a, przyk�adaj�c j� do szczelin na szyi. Odwr�ci�em si� na pi�cie i z godno�ci� pomaszerowa�em do wyj�cia. Pozwolili mi odej�� i nie zabrali telefonu. Ciekawe. Albo tak naprawd� o nic mnie nie podejrzewaj�, albo wr�cz odwrotnie. Je�li jestem podejrzany, mo�e b�d� chcieli wy�ledzi�, czy nie id� do kryj�wki Camerona. - Kapitanie McKell? - zawo�a�a za mn� Aymi-Mastr. Przez u�amek sekundy mia�em ochot� uciec, jednak do drzwi by�o jeszcze daleko i na mojej drodze kr�ci�o si� za du�o Ihmisit�w. Przystan��em i odwr�ci�em si�. - Co znowu? - warkn��em. Ci�gle rozmawia�a przez telefon i przyzywa�a mnie na migi. Mo�e rzeczywi�cie powinienem spr�bowa� ucieczki? W ko�cu jednak zrezygnowa�em i podszed�em. Zanim stan��em przed biurkiem, od�o�y�a s�uchawk�. - Bardzo przepraszam, kapitanie - powiedzia�a i odda�a mi plakietk�. - Mo�e pan i��. �arty sobie robi? Popatrzy�em podejrzliwie na kawa�ek plastiku, jakby mia� z niego nagle wyskoczy� diabe�ek na spr�ynie. - Tak po prostu? - Tak po prostu - potwierdzi�a. W jej g�osie zabrzmia�a mieszanina zak�opotania i niech�ci. - Moi prze�o�eni w�a�nie us�yszeli co� nowego od naszego anonimowego informatora. Zmienili zarzuty. Podobno widziano pana w towarzystwie znanego bandyty Belgai Romssa, kt�ry dokona� wielu zbrojnych napad�w. Trzy dni temu obrabowa� magazyny w Tropstick. Zmarszczy�em brwi. Co tu jest grane, do cholery? - I co? Chce pani, �ebym jego zdj�cie te� obejrza�? - To nie b�dzie konieczne - zapewni�a z niesmakiem Aymi-Mastr. - Wygl�da na to, �e nasz przyjaciel przeoczy� pewien fakt. Romss zosta� aresztowany wczoraj rano, zanim pan tu wyl�dowa�. - Podsun�a mi plakietk�. - Mia� pan racj�; lubi robi� du�o szumu. Jeszcze raz przepraszam. - Nie ma sprawy - odpar�em i ostro�nie wzi��em kawa�ek plastiku. Diabe�ek nie wyskoczy�. - Ale nast�pnym razem powinna pani wstrzyma� si� z rzucaniem bezpodstawnych oskar�e�. - W przypadku morderstwa musimy sprawdza� ka�dy �lad - powiedzia�a w zamy�leniu, b�bni�c palcami w moj� kartotek�. �ycz� bezpiecznej podr�y, kapitanie. Zn�w ruszy�em w kierunku drzwi. Plakietk� �Burzowej Chmury� wsun��em do ko�nierza, ale t� od �Icarusa� wci�� �ciska�em w d�oni. Nikt mnie nie zawo�a� ani nie zatrzyma�. Dwie minuty p�niej wyszed�em na �wie�e powietrze. By�em wolny. Nie wierzy�em w to ani przez sekund�. Co� za �atwo to posz�o. Ihmisici poszukiwali Camerona i liczyli, �e doprowadz� ich do niego. Dlatego mnie pu�cili. Teraz chcieli wytropi�, gdzie stoi �Icarus�. Musieli mi przyczepi� jak�� pluskw�. Tylko jak�? Echotransponder molekularny nie spe�ni�by swojego zadania w�r�d kakofonii sygna��w radiowych w porcie kosmicznym. Zatem co� wi�kszego. Na przyk�ad nadajnik wielko�ci ig�y. Ale nie spuszcza�em z oka podw�adnego Aymi-Mastr, kiedy przeszukiwa� moj� torb�. Przysi�g�bym przed s�dem, �e niczego tam nie w�o�y�, co oznacza�o, �e zrobili to po rewizji. Nagle wszystko sta�o si� jasne. Ostro�nie wysun��em z ko�nierza plakietk� i dok�adnie obejrza�em. W dolnej kraw�dzi tkwi� niemal niewidoczny drucik. Wyci�gn��em go paznokciami. Musia�em pomy�le�, jak zgrabnie si� tego pozby�. Gdybym wrzuci� nadajnik do �mietnika, zorientowaliby si�, �e go znalaz�em, a tego chcia�em unikn��. Na szcz�cie, okazja sama wpad�a mi w r�ce. Przez t�um przeciska� si� niski Bunkre w b�yszcz�cej kurtce lotniczej z wysokim ko�nierzem. Takie kurtki zawsze kojarzy�y mi si� z Elvisem. Bunkre by� trzy sekundy ode mnie i nasze drogi krzy�owa�y si�. Dostosowa�em tempo marszu do jego szybko�ci, po czym odwr�ci�em g�ow�, �eby wygl�da�o, �e si� zagapi�em, i wpad�em na niego. - Przepraszam - powiedzia�em i przytrzyma�em go za ramiona, �eby nie straci� r�wnowagi. Postawi�em mu ko�nierz, kt�ry opad� przy zderzeniu, i wyj��em z kieszeni pi�� kommarek. Wr�czy�em mu monet�. - To ca�kowicie moja wina - zapewni�em zgodnie z ich zwyczajem. - Przyjmij to jako cz�ciow� rekompensat�. Zjedz i wypij za zarobione przeze mnie pieni�dze. Chwyci� �apczywie monet� i wymrucza�, �e przyjmuje przeprosiny. Potem natychmiast zmieni� kurs i ruszy� w kierunku centrum obs�ugi podr�nych. Da�em mu co najmniej dziesi�� razy wi�cej ni� powinienem. Najwyra�niej zamierza� wyda� pieni�dze, zanim ziemski frajer zorientuje si�, �e przep�aci�, i za��da reszty. Mia�em nadziej�, �e niepr�dko odkryje, jaki jeszcze prezent dosta� ode mnie, kiedy stawia�em mu ko�nierz. Zaczeka�em, a� oddali si� na dziesi�� metr�w i poszed�em za nim. Budynek sta� okrakiem nad g��wn� alejk�, trzydzie�ci metr�w od bramy. Od zwyk�ej, ihmisickiej tawerny r�ni� si� tylko wielko�ci� i wy�szymi cenami. Przemierzy�em du��, zat�oczon� jadalni�, min��em kilka ma�ych, prywatnych salek restauracyjnych, i pchn��em drzwi z napisem �Wst�p wzbroniony�. Wszed�em na zaplecze. Zgodnie z oczekiwaniami, nie zasta�em nikogo. By�a pora �niadaniowego szczytu i ca�y personel obs�ugiwa� go�ci. Skierowa�em si� do tylnego wyj�cia, zdj��em kurtk� i w�o�y�em j� na lew� stron�. Nie mia�a wewn�trz kieszonki na dow�d to�samo�ci, wetkn��em wi�c plakietk� �Icarusa� mi�dzy suwak i jego os�on�. Sensory powinny odczyta� kod. Po chwili zn�w znalaz�em si� na otwartym terenie. Wkroczy�em na najbli�szy ruchomy chodnik ze �wiat�ami kierunkowymi, wij�cy si� w�r�d stanowisk l�downiczych. Teraz zobaczymy, czy Ihmisici s� w pogotowiu i �ledz� mnie. Ku mojemu zaskoczeniu, nie wygl�da�o na to. Musieliby wys�a� za mn� kogo� ze wzmacniaczem sygna�u nadajnika. Tymczasem nie zauwa�y�em �adnego �ogona�. Przy zmianach chodnik�w nie widzia�em, �eby kto� depta� mi po pi�tach. Albo zmyli� ich m�j manewr i przebranie, albo z jakiego� powodu przestali si� mn� interesowa�. Mo�e po prostu nie wiedzieli o istnieniu �Icarusa�. A mo�e wr�cz przeciwnie. Wszystko wiedz�, znale�li �Icarusa�, i ju� na mnie czekaj�. Ca�a ta zabawa to tylko uprzejme podsuwanie mi liny, �ebym m�g� si� powiesi�. Bardzo przyjemna my�l o sz�stej rano. Mia�em wra�enie, �e od pi�tnastu minut je�d�� w k�ko. Zacz��em przeklina� pod nosem ca�e plemi� Ihmisit�w, gdy wreszcie ��te �wiat�a zmieni�y si� na r�owe. Dotar�em do celu. Rozejrza�em si� po raz ostatni, zeskoczy�em z chodnika i okr��y�em ru