LLEM STANISLAW POWR�T Z GWIAZD I Nie mia�em �adnych rzeczy, nawet p�aszcza. M�wili, �e to niepotrzebne. Pozwolili mi zatrzyma� m�j czarny sweter: ujdzie. A koszul� wywalczy�em. Powiedzia�em, �e b�d� odwyka� powoli. W samym przej�ciu, pod brzuchem statku, gdzie stali�my, potr�cani, Abs poda� mi r�k� z porozumiewawczym u�miechem: � Tylko ostro�nie� Pami�ta�em i o tym. Nie zgniot�em mu palc�w. By�em ca�kiem spokojny. Chcia� jeszcze co� powiedzie�. Oszcz�dzi�em mu tego, odwracaj�c si�, jakbym nic nie zauwa�y�, i wszed�em po stopniach do �rodka. Stewardessa poprowadzi�a mnie mi�dzy rz�dami foteli na sam prz�d. Nie chcia�em osobnego przedzia�u. Zastanawia�em si�, czy j� uprzedzili. Fotel roz�o�y� si� bezszelestnie. Poprawi�a oparcie, u�miechn�a si� do mnie i odesz�a. Usiad�em. Poduszki przepastnie mi�kkie, jak wsz�dzie. Oparcia tak wysokie, �e ledwo widzia�em innych pasa�er�w. Kolorowo�� kobiecych stroj�w przyjmowa�em ju� bez oporu, ale m�czyzn wci�� podejrzewa�em, bezsensownie, o maskarad�, i wci�� mia�em cich� nadziej�, �e zobacz� jakich� ubranych normalnie � �a�osny odruch. Sadowiono si� szybko, nikt nie mia� baga�y. Nawet teczki czy zawini�tka. Kobiety te�. By�o ich jakby wi�cej. Przede mn� � dwie Mulatki w papuzich futerkach, pi�rkowato nastroszonych, panowa�a wida� taka ptasia moda. Dalej jakie� ma��e�stwo z dzieckiem. Po jaskrawych selenoforach peron�w i tunel�w, po niezno�nie krzykliwej, samo�wiec�cej ro�linno�ci ulic. �wiat�o wkl�s�ego stropu by�o prawie �arzeniem. Po�o�y�em r�ce na kolanach, bo jako� zawadza�y. Wszyscy ju� siedzieli. Osiem rz�d�w szarych foteli, jod�owy powiew, cisza milkn�cych rozm�w. Oczekiwa�em zapowiedzi startu, jakich� sygna��w, nakazu przypi�cia si� pasami, nic jednak nie nast�pi�o. Po matowym suficie zacz�y biec z przodu w ty� niewyra�ne cienie, jakby sylwetki wystrzy�onych z papieru ptak�w. Co, u diab�a, z tymi ptakami � pomy�la�em bezradnie. � Mo�e to co� znaczy? By�em jak zdrewnia�y od nadmiaru uwagi, �eby nie zrobi� czego� niew�a�ciwego. Tak ju� od czterech dni. Od pierwszej chwili. Zostawa�em bezustannie w tyle za wszystkim, co si� dzia�o, i ci�g�e usi�owanie zrozumienia byle rozmowy, sytuacji zmienia�o to napi�cie w uczucie paskudnie podobne do rozpaczy. By�em przekonany, �e inni odczuwaj� to samo, ale nie m�wili�my o tym, nawet kiedy Dostawali�my sami. �artowa�o si� tylko z naszej krzepy, z tego nadmiaru si�, kt�ry nam zosta�, zreszt� naprawd� trzeba si� by�o pilnowa� � pocz�tkowo, chc�c wsta�, wyskakiwa�em ku sufitowi, a ka�da rzecz, kt�r� bra�em do r�ki, sprawia�a wra�enie papierowej, pustej. Ale w�asne cia�o nauczy�em si� kontrolowa� szybko. Witaj�c si� nie mia�d�y�em ju� nikomu r�ki. To by�o proste. Niestety, najmniej wa�ne. M�j s�siad z lewej, za�ywny, opalony, o nadmiernie b�yszcz�cych oczach (mo�e od kontaktowych szkie�) znik� nagle, bo jego fotel rozr�s� si� bokami, kt�re posz�y w g�r� i po��czy�y si�, tworz�c co� w rodzaju jajowatego kokonu. Jeszcze par� os�b znik�o w takich kabinach. Przypomina�y sp�cznia�e sarkofagi. Co w nich robili? Ale takie rzeczy napotyka�em wci�� i stara�em si� nie gapi�, o ile nie wi�za�y si� bezpo�rednio ze mn�. Ciekawa rzecz, ludzi, kt�rzy wytrzeszczali na nas oczy dowiedziawszy si�, co�my za jedni, traktowa�em raczej oboj�tnie. Ich os�upienie ma�o mnie obchodzi�o, cho� natychmiast si� zorientowa�em, �e nie ma w nim ani krzty podziwu. Niech�� wzbudzali raczej ci, co dbali o nas � pracownicy Adaptu. Zapewne, naj�ywsz� � doktor Abs, bo traktowa� mnie jak lekarz nienormalnego pacjenta, udaj�c, wcale dobrze zreszt�, �e ma do czynienia w�a�nie z kim� ca�kiem zwyk�ym. Kiedy nie by�o to ju� mo�liwe � dowcipkowa�. Mia�em do�� jego bezpo�rednio�ci i jowialno�ci. Zapytany o to (tak przynajmniej s�dzi�em) ka�dy z przechodni�w uzna�by mnie czy Olafa za podobnych sobie � nie tyle my sami byli�my dla� niesamowici, co nasz przesz�y los: to on by� niezwyk�y. Doktor Abs natomiast, jak ka�dy pracownik Adaptu, wiedzia� lepiej � �e naprawd� jeste�my inni. Inno�� ta nie by�a wyr�nieniem, ale tylko przeszkod� w porozumieniu, w najprostszej wymianie s��w, co tam! w otwarciu drzwi, skoro klamki przesta�y istnie�, nie pami�ta�em, pi��dziesi�t czy sze��dziesi�t lat temu. Start nast�pi� niespodziewanie. Ci��enie nie zmieni�o si� ani na w�os, do hermetycznego wn�trza nie wnik�y �adne d�wi�ki, sufitem p�yn�y miarowo cienie � mo�e wieloletnia rutyna, stary instynkt powiedzia�y mi w pewnej chwili, �e jeste�my w przestrzeni, bo to by�a pewno��, nie przypuszczenie. Ale zajmowa�o mnie co� innego. Spoczywa�em, p�le��c, z wyci�gni�tymi nogami, bez ruchu. Zbyt �atwo dali mi postawi� na swoim. Nawet Oswamm nie przeciwstawia� si� zbytnio mojej decyzji. Kontrargumenty, kt�re s�ysza�em od niego i od Absa, nie mog�y przekona� � ja sam zdoby�bym si� na lepsze. Obstawali tylko przy jednym, �e ka�dy z nas musi lecie� oddzielnie. Nawet tego, �e zbuntowa�em Olafa (bo gdyby nie ja, na pewno zgodzi�by si� zosta� d�u�ej), nie wzi�li mi za z�e. To by�o zastanawiaj�ce. Oczekiwa�em komplikacji, czego�, co w ostatniej chwili udaremni m�j plan, ale nic si� nie sta�o i oto lecia�em. Ta ostatnia podr� mia�a si� sko�czy� za pi�tna�cie minut. Najwyra�niej to, co wymy�li�em, a tak�e to, jak stan��em przed nimi, �eby wywalczy� przedwczesny odjazd, nie zaskoczy�o ich. Reakcj� tego typu musieli mie� zakatalogowan�, by� to stereotyp zachowania w�a�ciwego takim zuchom jak ja, zaopatrzony w ich psychotechnicznych tablicach odpowiednim numerem porz�dkowym. Pozwolili mi lecie� � dlaczego? Bo do�wiadczenie m�wi�o im, �e nie dam sobie rady? Ale jak to mog�o by�, skoro ca�a ta �samodzielna� eskapada polega�a na przelocie z jednego dworca na drugi, gdzie czeka� mia� kto� z ziemskiego Adaptu, a wszystko, czego mia�em dokona�, to by�o odnalezienie tego cz�owieka w um�wionym miejscu? Co� si� sta�o. Dosz�y mnie podniesione g�osy. Wychyli�em si� z fotela. Kilka rz�d�w przede mn� jaka� kobieta odepchn�a stewardess�, kt�ra zwolnionym, automatycznym ruchem, jakby pod wp�ywem tego � nie a� tak silnego przecie� � pchni�cia sz�a ty�em mi�dzy fotelami, a kobieta powt�rzy�a: � Nie pozwol�! Niech mnie to nie dotyka! � Twarzy krzycz�cej nie widzia�em. Jej towarzysz ci�gn�� j� za rami�, przedk�ada� jej co� uspokajaj�co. Co oznacza�a ta scena? Inni pasa�erowie nie zwr�cili na ni� uwagi. Kt�ry� raz z rz�du ow�adn�o mn� poczucie niewiarygodnej obco�ci. Spojrza�em z do�u na stewardess�, kt�ra zatrzyma�a si� przy mnie i u�miecha�a jak przedtem. Nie by� to czysto zewn�trzny u�miech obowi�zkowego ugrzecznienia, pokrywaj�cy zdenerwowanie incydentem. Nie udawa�a spokoju, naprawd� by�a spokojna. � Napije si� pan czego�? prum, extran, morr, cydr? Melodyjny g�os. Potrz�sn��em przecz�co g�ow�. Chcia�em powiedzie� jej co� mi�ego, ale zdoby�em si� tylko na stereotypowe pytanie: � Kiedy l�dujemy? � Za sze�� minut. Zje pan co�? Nie musi si� pan spieszy�. Mo�na zosta� i po l�dowaniu. � Dzi�kuj�, nie. Odesz�a. W powietrzu, tu� przed moj� twarz�, na tle oparcia poprzedzaj�cego fotela, zapali� si�, jak pisany ko�cem roz�arzonego papierosa, napis STRATO. Pochyli�em si�, �eby zobaczy�, jak powsta� ten napis, i drgn��em. Oparcie fotela posz�o za moimi plecami i obj�o je elastycznie. Wiedzia�em ju�, �e sprz�ty wybiegaj� naprzeciw ka�dej zmianie pozycji, ale wci�� o tym zapomina�em. Nie by�o to przyjemne � jak gdyby kto� �ledzi� ka�dy m�j ruch. Chcia�em wr�ci� do poprzedniej pozycji, zbyt energicznie wida�. Fotel �le to zrozumia� i prawie si� roz�o�y�, jak ��ko. Poderwa�em si�. Co za idiotyzm! Wi�cej opanowania. Usiad�em wreszcie. Litery r�owego STRATO zadrga�y i przep�yn�y w inne: TERMINAL. �adnego wstrz�su, ostrze�enia, �wistu. Nic. Rozleg� si� daleki g�os, jakby tr�bki pocztyliona, czworo owalnych drzwi u ko�ca przej�� mi�dzy siedzeniami rozwar�o si�, do wn�trza wtargn�� g�uchy, wszechogarniaj�cy szum, jakby morza. G�osy powstaj�cych z miejsc pasa�er�w uton�y w nim bez �ladu. Siedzia�em dalej, a oni wychodzili, szeregi sylwetek miga�y na tle zewn�trznych �wiate� zielono, lila, purpurowo � istny bal maskowy. Ju� wszyscy wyszli. Wsta�em. Obci�gn��em machinalnie sweter. Jako� g�upio tak z pustymi r�kami. Przez otwarte drzwi ci�gn�� ch�odniejszy powiew. Odwr�ci�em si�. Stewardessa sta�a przy �ciance dzia�owej, nie dotykaj�c jej plecami. Na jej twarzy go�ci� wci�� ten sam pogodny u�miech, skierowany do pustych rz�d�w foteli, kt�re teraz zacz�y z wolna zwija� si�, sk�ada�, jak jakie� mi�siste kwiaty, jedne szybciej, inne odrobin� wolniej � to by� jedyny ruch w tym wype�niaj�cym wszystko, p�yn�cym przez owalne otwory, przeci�g�ym szumie, przywodz�cym na my�l otwarte morze. � Nie chc�, �eby t o mnie dotyka�o! � Nagle doszuka�em si� w jej u�miechu czego� niedobrego. Od wyj�cia powiedzia�em: � Do widzenia� � Do us�ug. Znaczenia tych s��w, tak osobliwych w ustach m�odej, �adnej kobiety, nie u�wiadomi�em sobie od razu, bo dobieg�y mnie, kiedy ju� odwr�cony wychyla�em si� przez drzwi. Chcia�em postawi� nog� na stopniu, ale nie by�o go. Mi�dzy metalowym kad�ubem a kraw�dzi� peronu zia�a metrowa szczelina. Trac�c r�wnowag�, nie przygotowany na tak� pu�apk�, da�em niezgrabnego susa i, ju� w powietrzu, poczu�em chwytaj�cy mnie jakby od do�u strumie� niewidzialnej si�y, tak �e przep�yn��em nad pustk� i zosta�em mi�kko postawiony na bia�ej nawierzchni, kt�ra podda�a si� elastycznie. Musia�em, lec�c, mie� niezbyt m�dr� min� � poczu�em kilka rozbawionych spojrze�, tak mi si� przynajmniej wyda�o, zawr�ci�em szybko i poszed�em wzd�u� peronu. Pocisk, kt�rym przyby�em, spoczywa� w g��bokim �o�u, oddzielony od kraw�dzi peron�w nie zabezpieczonym niczym rozziewem. Niby niechc�cy zbli�y�em si� do tej pustki i powt�rnie uczu�em niewidzialn� spr�ysto��, kt�ra nie da�a mi wykroczy� poza bia�y brzeg. Chcia�em szuka� �r�d�a tej osobliwej si�y, ale nagle jakbym si� ockn��: by�em na Ziemi. Fala id�cych zagarn�a mnie: popychany, ruszy�em w t�oku przed siebie. Up�yn�a chwila, nim zobaczy�em na dobre ogrom tej hali. Czy by�a to zreszt� jedna hala? �adnych �cian: bia�y, po�yskliwy, wstrzymany na wysoko�ci wybuch niewiarygodnych skrzyde�, mi�dzy nimi kolumny, zbudowane nie z jakiego� materia�u, ale z zawrotnego ruchu. P�dz�ce w g�r�, olbrzymie wodotryski g�stszej od wody cieczy, prze�wietlone od wewn�trz kolorowymi reflektorami? Nie; szklane, pionowe tunele, kt�rymi wzwy� �miga�y korowody rozmazanych pojazd�w? Nic ju� nie wiedzia�em. Bezustannie popychany, potr�cany w mrowi�cym po�piechu t�um�w, usi�owa�em przedosta� si� w jakie� puste miejsce, ale nie by�o tu pustych miejsc. Wy�szy o g�ow� od otaczaj�cych, widzia�em dzi�ki temu, �e opustosza�y pocisk oddala si� � nie, to my p�yn�li�my naprz�d wraz z ca�ym peronem. Z wysoka bucha�y �wiat�a, w kt�rych t�um iskrzy� si� i mieni�. Teraz p�aszczyzna, na kt�rej stali�my st�oczeni, i�� pocz�a w g�r� i zobaczy�em w dole ju� dalekie, podw�jne bia�e pasy, zapchane lud�mi, z czarnymi rozziewami szczelin wzd�u� bezw�adnych kad�ub�w � bo statk�w, jak nasz, by�y dziesi�tki � ruchomy peron zakr�ca�, przyspiesza�, wchodzi� pod wy�sze poziomy. �opoc�c, burz�c wzniecanym wichrem w�osy stoj�cych, przelatywa�y na nich, jak na niemo�liwych, bo pozbawionych wszelkiego podparcia wiaduktach, ob�e, szybko�ci� dygoc�ce cienie, z wyd�u�onymi w smugi ogniami sygna�owych �wiate�; potem nios�ca nas powierzchnia j�a si� dzieli�, rozwidla� wzd�u� niedostrzegalnych szw�w, moje pasmo przesuwa�o si� przez wn�trza pe�ne stoj�cych i siedz�cych ludzi, otacza�o ich mn�stwo drobnych b�ysk�w, jakby zajmowali si� puszczaniem kolorowych ogni sztucznych. Nie wiedzia�em, gdzie patrze�. Przede mn� sta� m�czyzna w czym� puszystym jak futro, co tkni�te �wiat�em opalizowa�o jak metal. Trzyma� pod rami� kobiet� w szkar�acie. To, co mia�a na sobie, by�o w wielkie oczy, niby pawie, te oczy mruga�y. To nie by�o z�udzenie, oczy jej sukni naprawd� otwiera�y si� i zamyka�y. Chodnik, na kt�rym sta�em za dwojgiem tamtych, po�r�d dziesi�tka innych ludzi, jeszcze przyspiesza�. Mi�dzy p�aszczyznami bia�odymnego szkliwa otwiera�y si� kolorowe, o�wietlone pasa�e o przezroczystych stropach, deptanych nieustannie przez setki st�p na wy�szym, nast�pnym pi�trze, wszechogarniaj�cy szum to rozlewa� si�, to �cie�nia�, kiedy tysi�ce ludzkich g�os�w i d�wi�k�w, dla mnie niezrozumia�ych, dla nich znacz�cych, zd�awia� kolejny tunel tej nie wiadomo dok�d wycelowanej podr�y; w g��bi, na dalszych planach, otoczenie szy�y wci�� przelatuj�ce smugi nie wiem jakich pojazd�w � lataj�cych mo�e � bo niekiedy sz�y skosem w g�r� lub w d�, w�widrowuj�c si� w przestrze�, tak �e odruchowo oczekiwa�em okropnego zderzenia, nie widzia�em bowiem �adnych prowadnic, szyn, je�li by�y to napowietrzne kolejki. Kiedy te rozmazane huragany p�du urywa�y si� cho� na chwil�, spoza nich wy�ania�y si� majestatycznie powolne, ogromne p�aszczyzny, pe�ne ludzi, niby fruwaj�ce przystanie, kt�re sz�y w r�nych kierunkach, mija�y si�, unosi�y, zdawa�y przenika� wskutek z�udzenia perspektywy. Trudno by�o oprze� wzrok na czymkolwiek nieruchomym, bo ca�a otaczaj�ca architektonika zdawa�a si� z�o�ona z samego w�a�ciwie ruchu, zmiany, i nawet to, co wzi��em pierwotnie za skrzydlaty strop, by�o tylko nawieszonymi kondygnacjami, kt�re teraz ust�pi�y miejsca innym, jeszcze wy�szym. Naraz, przefiltrowany przez szkliwa strop�w; owych kolumn zagadkowych, odbity od srebrnych p�aszczyzn, wszed� we wszystkie za�omy przestrzeni, wn�trza mijanych przepust�w, w rysy ludzkich twarzy � ci�ki, purpurowy brzask, jak gdyby daleko, gdzie� w sercu wielomilowej budowli, zap�on�� atomowy ogie�. Ziele� skacz�cych bez przerwy neon�w sta�a si� brudna, mleko parabolicznych przypor�w zr�owia�o. W tym nag�ym przepojeniu powietrza rudo�ci� by�o co� z zapowiedzi katastrofy, tak to przyj��em, lecz nikt nie zwr�ci� na ow� zmian� najmniejszej uwagi i nie umia�bym nawet powiedzie�, kiedy ust�pi�a. U brzeg�w naszego chodnika pojawia�y si� wiruj�ce, zielone ko�a, jak zawieszone w powietrzu neonowe obr�cze, wtedy cz�� ludzi schodzi�a na przysuwaj�ce si� odn�e innego chodnika czy pochylni; zauwa�y�em, �e przez zielone linie owych �wiate� mo�na przechodzi� bezkarnie, jakby nie by�y materialne. Jaki� czas da�em si� tak unosi� bezwolnie bia�emu chodnikowi, a� przysz�o mi do g�owy, �e by� mo�e jestem ju� poza dworcem i ten niewiarygodny krajobraz powyginanego szkliwa,, wci�� jakby zrywaj�cy si� do lotu, jest w�a�nie miastem, a tamto, kt�re zostawi�em, istnieje ju� tylko w mojej pami�ci. � Przepraszam � dotkn��em ramienia m�czyzny w futrze � gdzie my jeste�my?� Oboje spojrzeli na mnie. Twarze ich, kiedy je unie�li, przybra�y wyraz zaskoczenia. Mia�em s�ab� nadziej�, �e tylko przez m�j wzrost. � Na polidukcie � powiedzia� m�czyzna. � Jaki ma pan styk? Nic nie zrozumia�em. � Czy� jeste�my jeszcze na dworcu? � Oczywi�cie� � odpar� z pewnym oci�ganiem. � A� gdzie jest Wewn�trzny Kr�g? � Ju� go pan straci�. Musi pan dublowa�. � Lepszy b�dzie rast z Meridu � wtr�ci�a kobieta. Wszystkie oczy jej sukni zdawa�y si� wpatrywa� we mnie z pe�nym podejrzliwo�ci zdumieniem. � Rast?� � powt�rzy�em bezradnie. � O, tam � pokaza�a widoczne poprzez nadp�ywaj�cy zielony kr�g puste wyniesienie o czarno�srebrnych, pr�gowanych bokach, niczym kad�ub pomalowanego osobliwie, na boku le��cego okr�tu. Podzi�kowa�em i zszed�em z chodnika, zapewne w z�ym miejscu, bo impet podci�� mi nogi. Z�apa�em r�wnowag�, ale zakr�ci�o mn�, tak �e nie wiedzia�em, w kt�r� stron� i��. Zastanawia�em si�, co robi�, ale przez ten czas miejsce mojej przesiadki oddali�o si� znacznie od owego czarno�srebrnego wzniesienia, kt�re wskaza�a mi kobieta, i nie mog�em go ju� znale��. Poniewa� wi�kszo�� stoj�cych przy mnie przechodzi�a na pochylni� zmierzaj�c� do g�ry, zrobi�em tak samo. Ju� na niej dostrzeg�em olbrzymi, nieruchomo p�on�cy w powietrzu napis DUKT CENTR � reszta liter z obu stron wymyka�a si�, przez ich ogrom, wzrokowi. Bezszelestnie wnios�o mnie na kilometrowy chyba peron, od kt�rego odbija� w�a�nie wrzecionowaty statek, ukazuj�c przy wznoszeniu swoje podziurawione �wiat�ami dno. Zreszt� mo�e w�a�nie ton wielorybi kszta�t by� peronem, a ja znalaz�em si� na �ra�cie� � nie by�o nawet kogo spyta�, gdy� wok� rozpo�ciera�a si� pustka. Musia�em �le trafi�. Cz�� mego �peronu� zabudowana by�a sp�aszczonymi pomieszczeniami bez przednich �cian. Zbli�ywszy si�, dostrzeg�em rodzaj s�abo o�wietlonych, niskich boks�w, w kt�rych rz�dami spoczywa�y czarne maszyny. Wzi��em je za auta. Ale gdy dwie najbli�sze wysun�y si� i nim zd��y�em si� cofn��, min�y mnie, rozwijaj�c od razu wielk� szybko��, ujrza�em, nim znik�y w perspektywie parabolicznych skos�w, �e nie .maj� k�, okien ani drzwi, op�ywowe, niby olbrzymie czarne krople. Auta czy nie � pomy�la�em � w ka�dym razie to chyba jaki� parking? Mo�e w�a�nie tych �rast�w�? Uzna�em, �e najlepiej b�dzie, je�li zaczekam, a� kto� przyjdzie, i pojad� razem z nim, a przynajmniej dowiem si� czego�. M�j peron, uniesiony lekko jak skrzyd�o niemo�liwego samolotu, trwa� jednak pusty, tylko czarne maszyny wymyka�y si� pojedynczo lub po kilka naraz ze swoich metalowych nor i gna�y, zawsze w jedn� stron�. Zszed�em na sam brzeg peronu, a� zn�w da�a zna� o sobie ta niewidzialna, spr�ysta .si�a, zapewniaj�ca bezpiecze�stwo. Naprawd� wisia� w powietrzu, niczym nie podparty. Unosz�c g�ow� zobaczy�em wiele podobnych mu, tak samo szybuj�cych nieruchomo w przestrzeni z wygaszonymi wielkimi �wiat�ami; p�on�y u innych, tam gdzie przybija�y statki. Nie by�y to jednak rakiety ani nawet pociski, jak ten, kt�ry przywi�z� mnie z Luny. Sta�em d�ugo, a� zauwa�y�em, na tle nast�pnych jakich� hal � nie wiedzia�em zreszt�, czy s� lustrzanym odbiciem tej, czy rzeczywisto�ci� � miarowo sun�ce powietrzem ogniste litery SOAMO SOAMO SOAMO, przerwa, b��kitny b�ysk i NEONAX NEONAX NEONAX, mo�e by�y to nazwy stacji, mo�e reklamowych produkt�w. Nic mi nie m�wi�y. Najwy�szy czas, �ebym znalaz� tego faceta � pomy�la�em, zawr�ci�em na pi�cie i odnalaz�szy odwrotnie p�yn�cy chodnik, zjecha�em nim w d�. Okaza�o si�, �e to nie ten poziom i nawet nie ta hala, z kt�rej przyby�em na g�r�: pozna�em to po braku .owych ogromnych kolumn. Mo�e zreszt� to one wynios�y si� gdzie�; wszystko uznawa�em ju� za mo�liwe. Znalaz�em si� w�r�d ca�ego lasu fontann; dalej trafi�em na bia�o�r�ow� sal�, pe�n� kobiet. Przechodz�c, od niechcenia wetkn��em r�k� w strumie� pod�wietlonej fontanny, mo�e dlatego, �e przyjemnie by�o spotka� co� chocia� troch� swojskiego. Nie poczu�em jednak nic, ta fontanna by�a bez wody. Po chwili wyda�o mi si�, �e czuj� kwiatow� wo�. Zbli�y�em r�k� do nozdrzy. Pachnia�a jak tysi�c toaletowych myde� naraz. Odruchowo zacz��em wyciera� j� w spodnie. Sta�em ju� przed t� sal�, pe�n� kobiet, samych kobiet. Nie wygl�da�a mi na sie� toalet, w ko�cu jednak nie by�o to pewne. Wola�em nie pyta�, zawr�ci�em wi�c. M�ody cz�owiek, ubrany, jakby zastyg�a na nim rozlewaj�ca si� rt��, bufiasta (czy mo�e pienista raczej) u ramion, obcis�a na biodrach, rozmawia� z jasnow�os� dziewczyn�, opart� plecami o kielich fontanny. Dziewczyna, w jasnej sukience, wcale zwyczajnej, co nape�ni�o mnie otuch�, trzyma�a wi�zank� blador�owych kwiat�w i wtulaj�c w nie twarz, oczami u�miecha�a si� do ch�opca. W ostatniej chwili, kiedy stan��em przy nich i otwiera�em ju� usta, zobaczy�em, �e ona je te kwiaty � i g�os odm�wi� mi na mgnienie pos�usze�stwa. �u�a spokojnie delikatne p�atki. Podnios�a na mnie oczy. Znieruchomia�y. Ale do tego by�em ju� przyzwyczajony. Spyta�em, gdzie jest Wewn�trzny Kr�g. Ch�opiec wyda� mi si� nieprzyjemnie zdziwiony czy nawet z�y, �e kto� o�miela si� przerywa� to sam na sam. Wida� pope�ni�em niew�a�ciwo��. Popatrza� najpierw w g�r�, potem spu�ci� oczy, jakby spodziewa� si� jako przyczyn� mego wzrostu odnale�� jakie� szczud�a. Nawet si� nie odezwa�. � O, tam � zawo�a�a dziewczyna � rast na wuka, pana rast, zd��y pan, pr�dko! Pu�ci�em si� biegiem w ukazan� stron�, ani wiedz�c, dok�d � wci�� przecie� poj�cia nie mia�em, jak wygl�da ten przekl�ty rast � po dziesi�ciu krokach zobaczy�em srebrzysty lej, schodz�cy z wysoko�ci, podstaw� jednej z tych ogromnych kolumn, kt�re tak mnie przedtem zadziwi�y � czy�by to by�y lataj�ce kolumny? � ludzie spieszyli tam z r�nych stron, naraz zderzy�em si� z kim�. Nawet si� nie zachwia�em, stan��em tylko jak wryty, a tamten, przysadkowaty jegomo�� w pomara�czowym odzieniu, pad� i sta�o si� z nim co� niewiarygodnego: jego futro zwi�d�o w oczach, zapad�o si� jak przek�uty balon! Sta�em nad nim, os�upia�y, niezdolny wybe�kota� przeproszenia. Podni�s� si�, popatrza� na mnie spode �ba, ale nic nie powiedzia�, odwr�ci� si� i odszed� zamaszystym krokiem, manipuluj�c przy piersi � a jego str�j wype�ni� si� i za�wietnia� na nowo� Na wskazanym przez dziewczyn� miejscu nie by�o ju� nikogo. Po tej przygodzie zrezygnowa�em na dobre z poszukiwania rast�w, Wewn�trznego Kr�gu, dukt�w, styku i postanowi�em wydosta� si� z dworca. Dotychczasowe do�wiadczenia nie zach�ca�y do nagabywania przechodni�w, pojecha�em wi�c na chybi� trafi� za sko�n� b��kitn� strza�� w g�r�, bez wi�kszego wra�enia przenikaj�c w�asnym cia�em przez dwa kolejne, rozjarzone w powietrzu napisy: OBWODY MIEJSCOWE. Trafi�em na eskalator, do�� ludny Nast�pna kondygnacja utrzymana by�a w tonie przy�mionego, z�otymi wykrzyknikami �y�kowanego br�zu. P�ynne zej�cia strop�w i zakl�s�ych �cian. Bezsufitowe, g�r� jakby w �wiec�cym puchu zanurzone korytarze. Jak gdybym zbli�a� si� do jakich� przestrzeni mieszkalnych, otoczenie mia�o w sobie co� z systemu gigantycznych hall�w hotelowych � okienka, niklowe rury wzd�u� �cian, wn�ki z jakimi� urz�duj�cymi, mo�e to by�y kantory wymiany, mo�e poczta, szed�em dalej. By�em ju� prawie pewny, �e nie trafi� t�dy do wyj�cia i (oceni�em to po trwaniu jazdy w g�r�) �e znajduj� si� w napowietrznej cz�ci dworca, wci�� jednak zachowywa�em ten sam kierunek. Niespodziana pustka, p�yty malinowych ok�adzin z iskrz�cymi si� gwiazdkami, szeregi drzwi. Najbli�sze by�y nie domkni�te. Zajrza�em do �rodka. Jaki� wielki, barczysty cz�owiek zrobi� w tej�e chwili to samo z przeciwnej strony. Ja sam w ca�o�ciennym lustrze. Uchyli�em drzwi szerzej. Porcelana, srebrne rury, nikiel. Toalety. Troch� chcia�o mi si� �mia�, ale w sumie by�em raczej og�upia�y. Zawr�ci�em szybko, inny korytarz, bia�e jak mleko pasy p�yn�ce w d�. Por�cz eskalatora by�a mi�kka, ciep�a, nie liczy�em uchodz�cych pi�ter, coraz wi�cej ludzi, zatrzymywali si� u emaliowanych pude�, kt�re co krok wyrasta�y ze �ciany, jedno dotkni�cie palca, co� wpada�o do r�ki, chowali to do kieszeni i szli dalej. Sam nie wiem, czemu post�pi�em dok�adnie jak .cz�owiek w lu�nym, fioletowym odzieniu przede mn�; klawisz z ma�� wkl�s�o�ci� na czubek, palca, naci�ni�cie, prosto w nadstawion� gar�� wpad�a mi, barwna, p�przejrzysta rurka, jakby nagrzana. Potrz�sn��em ni�, zbli�y�em do oczu, pigu�ki jakie�? Nie. Korek? Nie mia�a korka, �adnego zamkni�cia. Do czego to? Co robili tamci? Chowali do kieszeni. Napis na automacie: LAHGAN. Sta�em; potr�cano mnie. I nagle wyda�em si� sobie ma�p�, kt�rej podano pi�ro wieczne czy zapalniczk�; na u�amek sekundy ogarn�a mnie �lepa w�ciek�o��; zacisn��em szcz�ki, zmru�y�em oczy i w��czy�em si�, lekko zgarbiony, w strumie� id�cych. Korytarz rozszerza� si�, by� ju� sal�. Ogniste litery: REAL AMMO REAL AMMO. Poprzez nurt spiesz�cych, ponad ich g�owami, dostrzeg�em z dala okno. Pierwsze okno. Panoramiczne, ogromne. Jakby wszystkie firmamenty nocy, rzucone na p�ask. Po horyzont z rozjarzonej mg�y � kolorowe galaktyki plac�w, skupiska spiralnych �wiate�, �uny m��ce nad drapaczami, ulice: pe�zanie, robaczkowy ruch �wietlnych paciork�w, a nad tym, w pionach, kot�owanie si� neon�w, pi�ropusze i b�yskawice, ko�a, samoloty i flaszki z ognia, czerwone dmuchawce sygna�owych �wiate� na iglicach, momentalne s�o�ca i krwotoki reklam, mechanicznie gwa�towne. Sta�em i patrza�em, s�ysz�c za sob� miarowy szmer setek st�p. Naraz miasto znik�o i ukaza�a si� olbrzymia, trzymetrowa twarz. � Nadali�my zestaw kronik z lat siedemdziesi�tych w cyklu �wizje starych stolic�. Obecnie transtel przenosi sw�j zasi�g na studia kosmolit�w� Uciek�em prawie. To nie by�o okno. Telewizor jaki�. Przyspiesza�em kroku. Spoci�em si� troch�. Na d�. Szybciej. Z�ote kwadraty �wiate�. Wewn�trz t�umy, piana na szklankach, prawie czarny p�yn, nie piwo, bo z jadowitym zielonkawym l�nieniem, i m�odzie�, ch�opcy i dziewcz�ta, poobejmowani, sz�stkami, �semkami, zagradzaj�cy ca�� szeroko�� przej��, szli na mnie, musieli rozrywa� r�ce, �eby mnie przepu�ci�. Targn�o mn�. Ani wiedz�c kiedy, wst�pi�em na ruchomy chodnik. Mign�y ca�kiem z bliska zdumione oczy � �liczna, ciemna dziewczyna w czym�, co b�yszcza�o na niej jak nafosforyzowany metal. Tkanina przylega�a do niej: by�a jak naga. Twarze bia�e, ��te, kilku wysokich czarnych, ale ja wci�� by�em najwy�szy. Rozst�powano si� przede mn�. G�r�, za wypuk�ymi szybami, mkn�y rozwiane cienie, gra�y niewidzialne orkiestry, a tu trwa�a osobliwa promenada, w ciemnych przej�ciach � bezg�owe postaci kobiet; puch okrywaj�cy ich ramiona �wieci�, �e tylko wychylone szyje ja�nia�y w nim jak bia�e, dziwne �odygi, i rozpr�szony blask we w�osach � samo�wiec�cy puder? W�skie przej�cie wprowadzi�o mnie w amfilad� groteskowych, bo ruchomych, ruchliwych nawet pos�g�w; co� w rodzaju szerokiej, bokami uniesionej ulicy hucza�o od �miechu, bawiono si�, co ich tak bawi�o � te rze�by? Ogromne figury w sto�kach reflektor�w; la�o si� z nich �wiat�o rubinowe, miodowe, g�ste jak syrop, o niezwyk�ej koncentracji barwy. Szed�em bezwolnie, mru��c oczy, zatraca�em si�. Stromy, zielony pasa�, groteskowe pawilony, pagody, do kt�rych sz�o si� po mostkach, pe�no ma�ych lokali, wo� sma�eniny, ostra, natarczywa, rz�dy gazowych p�omyk�w za szybami, grzechot szk�a, powtarzaj�ce si�, metaliczne, niezrozumia�e d�wi�ki. T�um, kt�ry mnie tu wni�s�, zderzy� si� z innym, potem zrobi�o si� lu�niej, wszyscy wsiadali do otwartego na przestrza� wagonu, nie, by� tylko przezroczysty, jak odlany ze szk�a, nawet siedzenia jak szklane, cho� mi�kkie. Ani wiedzia�em, kiedy znalaz�em si� w �rodku � jechali�my. Wagon gna�, ludzie przekrzykiwali g�o�nik powtarzaj�cy: �poziom Meridional, poziom Meridional, styki na Spiro, Blekkr Frosom�, ca�y wagon topnia� jakby, przek�uwany snopami �wiate�, �ciany przelatywa�y smugami p�omienia i barw, paraboliczne �uki, bia�e perony, �Forteran, Forteran, styki Galee, styki rast�w zewn�trznych, Makra� � mamrota� g�o�nik, wagon zatrzymywa� si� i gna� dalej; odkry�em zadziwiaj�c� rzecz: nie czu�o si� hamowania i przyspieszania, jakby zniesiona zosta�a bezw�adno��. Jak to by�o mo�liwe? Sprawdzi�em, uginaj�c lekko kolana, na trzech kolejnych przystankach. Na wira�ach te� nic. Ludzie wysiadali, wchodzili, na przedniej platformie sta�a kobieta z psem, nigdy takiego nie widzia�em, by� ogromny, z g�ow� jak kula, bardzo brzydki, w jego orzechowych, spokojnych oczach odbija�y si� p�dz�ce wstecz, pomniejszone girlandy �wiate�. RAMBRENT RAMBRENT. Za�opota�o od bia�ych i sinawych �wietl�wkowych rur, schody z krystalicznego blasku, czarne frontony, blask kamienia� powoli, wagon sta�. Wysiad�em i os�upia�em. Nad zag��bion� amfiteatralnie tarcz� przystanku wznosi�a si� wielopoziomowa, znana konstrukcja; by�em wci�� na dworcu, w innym miejscu tej samej gigantycznej hali, rozd�tej bia�ymi wymachami p�aszczyzn. Skierowa�em si� ku kraw�dzi tego geometrycznie dok�adnego zag��bienia � wagon odjecha� ju� � i prze�y�em kolejne zdumienie: nie na dole by�em, jak mi si� wyda�o, znajdowa�em si� w�a�nie wysoko, ze czterdzie�ci pi�ter nad wst��kami widzialnych w otch�ani chodnik�w, nad srebrnymi pok�adami wci�� miarowo szybuj�cych peron�w, i wchodzi�y mi�dzy nie d�ugie, milcz�ce cielska i ludzie wydostawali si� z nich przez szeregi klap, jakby te potwory, te chromowane ryby sk�ada�y w regularnych odst�pach z�ogi czarnej i kolorowej ikry. Nad tym wszystkim, w oddali, poprzez mgie�k� odleg�o�ci, widzia�em poruszaj�ce si�, jak po niewidzialnej linie, z�ote s�owa: GLENIANA ROON POWRACAJ�CA DZI� NAGRANIEM MIMORFICZNEGO REALU ODDAJE W ORATORIUM HO�D PAMI�CI RAPPERA KERXA POLITRY. TERMINAL DZIENNIK DONOSI: DZISIAJ W AMMONLEE PETIFARGUE DOPROWADZI� DO SYSTOLIZACJI PIERWSZY ENZOM,. G�OS ZNAKOMITEGO GRAWISTYKA NADAMY O GODZINIE DWUDZIESTEJ SI�DMEJ. PRZEWAGA ARRAKERA. ARRAKER POWT�RZY� SW�J SUKCES JAKO PIERWSZY OBLITEROWIEC SEZONU W TRANSWAALSKIM STADIONIE, Odszed�em. Wi�c nawet rachuba czasu si� zmieni�a. Trafiane �wiat�em olbrzymich liter, kt�re jak szeregi p�on�cych linoskoczk�w mkn�y nad morzem g��w, metaliczne tkaniny kobiecych sukien filowa�y nag�ymi p�omykami. Szed�em, nie wiedz�c o tym, a co� powtarza�o we mnie dalej: wi�c nawet czas si� zmieni�. To jakby dobi�o mnie. Nie widzia�em nic otwartymi oczami. Chcia�em tylko jednego: wyj�� st�d, wydosta� si� z tego piekielnego dworca, znale�� si� pod go�ym niebem, na wolnej przestrzeni, zobaczy� gwiazdy, poczu� wiatr. Przyci�gn�a mnie aleja wyd�u�onych �wiate�; w prze�wiecaj�cym kamieniu strop�w pisa�o co� � . litery kre�li� zamkni�ty w alabastrze ostry p�omyk � TELETRANS TELEPORT TELETHON, przez ostro�ukowe drzwi (ale to by� jaki� niemo�liwy, z posad wywa�ony luk, niczym negatyw dzioba rakiety) dosta�em si� do sali nakrytej zamarz�ym z�otym po�arem. We wn�kach �cian � setki kabin, ludzie wbiegali do nich, wypadali z po�piechem, rzucali na pod�og� porwane paski, nie ta�my telegraficzne, to by�o co� innego, z wyt�oczonymi gruze�kami, inni deptali po tych strz�pach. Chcia�em wyj��, przez pomy�k� wszed�em do ciemnego wn�trza, nim zd��y�em si� cofn��, co� zabrz�cza�o, b�ysk, jak gdyby fotograficznej lampy, i ze szczeliny obrze�onej metalem, jak z listownika, wysun�� si� we dwoje z�o�ony arkusik b�yszcz�cego papieru. Uj��em go, otwar�em, wychyn�a z niego ludzka g�owa, o nie domkni�tych, skrzywionych lekko cienkich wargach, patrza�a na mnie przymru�onymi oczami: to by�em ja sam! Z�o�y�em na dwoje papier i plastyczne widmo znik�o. Rozchyli�em powoli brzegi, nic, szerzej, pojawi�o si� zn�w, jak gdyby wyskoczy�o znik�d, odci�ta od tu�owia, zawieszona nad kartk� papieru g�owa z niezbyt rozumnym wyrazem. Spogl�da�em chwil� we w�asn� .twarz � co to by�o, tr�jwymiarowa fotografia? Wsadzi�em kartk� do kieszeni i wyszed�em. Z�ote piek�o zdawa�o si� opada� na g�owy t�umu, sufit z ognistej magmy, nierealnej, ale zion�cej prawdziwym po�arem, i nikt nie patrza� na�, zaaferowani biegali od jednej kabiny do drugiej, zielone litery skaka�y w g��bi, kolumny cyfr zst�powa�y po w�skich ekranach, inne kabiny, zamiast drzwi � rolety b�yskawicznie wznosz�ce si� przy czyim� zbli�eniu; znalaz�em nareszcie wyj�cie. Korytarz, wygi�ty, o pochylonej pod�odze, jak czasem w teatrze, ze �cian wykwita�y stylizowane konchy, g�r� p�dzi�y s�owa INFOR INFOR INFOR, bez ko�ca. Pierwszy raz zobaczy�em infor na Lunie i wzi��em go za sztuczny kwiat. Zbli�y�em twarz do seledynowego kielicha, kt�ry natychmiast, nim wargi rozwar�em, zastyg� w oczekiwaniu. � Kt�r�dy mog� wyj��? � spyta�em, niezbyt przytomnie. � Dok�d? � odpar� natychmiast ciep�y alt. � Do miasta. � Do kt�rej dzielnicy? � Wszystko jedno. � Na kt�ry poziom? � Wszystko jedno, chc� wyj�� z dworca! � Meridional, rasty: sto sze��, sto siedemna�cie zero osiem, zero dwa. Tridukt, poziom AF, AG, poziom mit�w okr�ny, dwana�cie i szesna�cie, poziom nadir prowadzi w ka�dym kierunku po�udnic wym. Poziom centralny � glider�w, czerwony miejscowy, bia�y zdalny, A, B i W. Poziom ulder�w, bezpo�redni, wszystkie eskale od trzeciego w g�r� recytowa� �piewnie kobiecy g�os. Mia�em ochot� wyrwa� ze �ciany mikrofon, kt�ry z tak� troskliwo�ci� pochyla� si� ku mojej twarzy. Odszed�em. Idiota! Idiota! � me��o we mnie z ka�dym; krokiem. EX EX EX EX � powtarza� sun�cy w g�rze, cytrynow� mgie�k� obrze�ony napis. Mo�e to exit? Wyj�cie? Ogromny napis. EXOTAL. Dosta�em si� w gwa�towny pr�d ciep�ego powietrza, a� mi ,w nim nogawki za�opota�y. Znalaz�em si� pod wolnym niebem. Ale czer� nocy odbieg�a daleko w przestrze�, odrzucona mrowiem �wiate�. Olbrzymia restauracja � stoliki, kt�rych tafle ja�nia�y r�nymi kolorami, nad nimi od do�u, wi�c troch� niesamowicie o�wietlone twarze, pe�ne g��bokich cieni. Niskie fotele, czarny p�yn z zielon� pian� w szklankach, lampiony, z kt�rych sypa�y si� drobne iskry, nie, �wietliki raczej, jak chmary p�on�cych ciem. Chaos �wiate� wygasza� gwiazdy. Kiedy podnios�em g�ow�, zobaczy�em tylko czarn� pustk�. A jednak, zadziwiaj�ca rzecz, w tej chwili jej �lepa obecno�� nape�ni�a mnie jakby otuch�. Sta�em i patrza�em. Kto� musn�� mnie w przej�ciu, poczu�em wo� perfum, ostr� i �agodn� zarazem, przesz�a para, dziewczyna odwr�ci�a si� do m�czyzny, jej ramiona i piersi zatopione by�y w puszystym ob�oku, wesz�a w jego obj�cia, ta�czyli. Jeszcze ta�cz� � pomy�la�em � Dobre i to. Para zrobi�a kilka krok�w, blady, rt�ciowy kr�g podni�s� j� wraz z innymi parami, ich ciemnoczerwone cienie porusza�y si� pod jego ogromn�, powoli jak dysk wiruj�c� p�yt�; nie opiera�a si� na niczym, nie mia�a nawet osi, obraca�a si� w d�wi�kach muzyki, zawieszona w powietrzu. Poszed�em mi�dzy stolikami. Mi�kki plastyk, po kt�rym st�pa�em, sko�czy� si�, dotyka� chropowatej ska�y. Przez �wietln� zas�on� wszed�em do �rodka, ujrza�em si� w skalnej grocie. Jak gdyby dziesi�� czy pi��dziesi�t gotyckich naw wzniesionych ze stalaktyt�w, �y�owate nacieki perlistych minera��w obejmowa�y wyloty jaski�, siedzieli w nich ludzie, nogi zwieszali w pustk�, mi�dzy ich kolanami p�on�y chwiejne p�omyki, a w dole rozpo�ciera�a si� niezm�cenie czarna tafla podziemnego jeziora, odbijaj�c w sobie zbiegi ska�. Tam, na skleconych byle jak tratewkach, te� spoczywali ludzie, zwr�ceni wszyscy w jedn� stron�. Zszed�em nad sam� wod� i zobaczy�em po drugiej stronie, na piasku, tancerk�. Wyda�a mi si� naga, ale bia�o�� jej cia�a by�a nienaturalna. Ma�ymi, chwiejnymi krokami zbieg�a ku wodzie, kiedy odbi�a si� w niej, roz�o�y�a nagle r�ce, sk�oni�a g�ow� � to by� koniec, lecz nikt nie zaklaska�, tancerka trwa�a kilka sekund bez ruchu, potem posz�a wolno brzegiem, obchodz�c wko�o nier�wn� lini� brzegu. By�a mo�e o trzydzie�ci krok�w ode mnie. kiedy co� si� z ni� sta�o. Przed chwil� widzia�em jeszcze jej u�miechni�t� wyczerpan� twarz, nagle jakby j� co� przes�oni�o, sylwetka jej zadr�a�a i znik�a. Czy p�aw� dla pana? � rozleg� si� za mn� uprzejmy g�os. Odwr�ci�em si�, nikogo, tylko op�ywowy stolik, krocz�cy na �miesznie zgi�tych n�kach; porusza� si�, kieliszki z musuj�cym p�ynem, stoj�ce szeregami na bocznych tackach, dr�a�y � jedno rami� podtyka�o mi uprzejmie �w nap�j, drugie si�ga�o ju� po talerz, z otworem na palec, podobny do ma�ej, wkl�s�ej palety � to by� automat, widzia�em tlej�cy za centraln� szybk� �ar jego tranzystorowego serca. Wymin��em tak wiernopodda�czo wyci�gaj�ce si� owadzie ramiona, objuczone przysmakami, kt�rymi wzgardzi�em, i wyszed�em szybko ze sztucznej groty, zacisn�wszy szcz�ki, jakby spotka�a mnie niezrozumia�a obelga. Przeszed�em przez ca�� szeroko�� terasy, mi�dzy esami stolik�w, pod alejami lampion�w, obsypywany niewa�kim py�em rozpadaj�cych si�, dogorywaj�cych �wietlik�w, czarnych, z�otych. U samego brzegu, obwiedzionego kamieniem, starym, jakby przymglonym od ��tawego porostu, owia� mnie na reszcie prawdziwy wiatr, czysty, ch�odny. Obok sta� wolny stolik. Usiad�em, niepor�cznie, plecami do ludzi, patrz�c w noc. W dole rozpo�ciera�a si� ciemno�� bezkszta�tna i niespodziana, dopiero daleko, bardzo daleko na jej obrze�ach tla�y cienkie, chwiejne �wiat�a, osobliwie niepewne, jakby to nie by�a elektryczno��, a jeszcze dalej wznosi�y si� w niebo szpady �wiat�a, zimne, cienkie, nie wiedzia�em, domy czy s�upy jakie�, wzi��bym je za snopy reflektor�w, gdyby nie to, �e znaczy�a je delikatna siateczka � tak m�g�by wygl�da� wbity nasad� w ziemi� szklany cylinder, dosi�gaj�cy chmur, wype�niony na przemian wkl�s�ymi i wypuk�ymi soczewkami. Musia�y by� nieprawdopodobnej wysoko�ci, wok� nich m�y�o nieco �wiate�, pulsuj�cych tak, �e raz okala� je wieniec pomara�czowej, a raz prawie bia�ej po�wiaty. To by�o wszystko, tak wygl�da�o miasto; usi�owa�em odnale�� ulice, domy�li� si� ich, lecz ten ciemny i jak gdyby martwy obszar w dole rozpo�ciera� si� na wszystkie strony, nie rozwidniony ani iskierk�. � Kol?� � us�ysza�em wypowiedziane chyba nie po raz pierwszy, ale zrazu nie wzi��em tego do siebie. Nim si� jeszcze odwr�ci�em na dobre, zrobi� to za mnie fotel. Sta�a przede mn� dziewczyna, mo�e dwudziestoletnia, w b��kicie, kt�ry przylega� do niej jak zakrzep�y, ramiona i piersi gin�y w granatowym puchu, kt�ry stawa� si� do�em coraz przejrzystszy.Jej smuk�y, pi�kny brzuch by� jak rze�ba w oddychaj�cym metalu. W uszach mia�a co� �wiec�cego, tak du�ego, �e zas�ania�o konchy, ma�e, niepewnie u�miechni�te wargi � umalowane, nozdrza te� wewn�trz czerwone � zauwa�y�em, �e tak w�a�nie nosi si� wi�kszo�� kobiet. Uj�a obur�cz oparcie fotela naprzeciw mnie, ze s�owami: � Co u ciebie, kol! Usiad�a. Odnios�em wra�enie, �e jest troch� pijana. � Nudno tu � podj�a po chwili. � Nie? We�miemy si� gdzie�, kol? � Nie jestem kol� � zacz��em. Opar�a si� �okciami o stolik i porusza�a r�k� nad nape�nionym do po�owy kieliszkiem, a� koniec z�otego �a�cuszka, owini�tego wok� palc�w, umoczy� si� w p�ynie. Pochyla�a si� przy tym coraz bardziej. Czu�em jej oddech. Je�eli by�a pijana, to nie alkoholem. � Jak to? � powiedzia�a. � Jeste�. Musisz by�. Ka�dy jest kol. Chcesz? We�miemy si�? �ebym przynajmniej wiedzia�, co to znaczy. � Dobrze � powiedzia�em. Wsta�a. I ja wsta�em z tego okropnie niskiego fotela. � Jak ty to robisz? � spyta�a. � Co? Popatrzy�a na moje nogi. � My�la�am, �e stoisz na palcach� U�miechn��em si� milcz�c. Podesz�a do mnie, wzi�a mnie pod rami� i znowu si� zdziwi�a. � Co ty tam masz? � Gdzie, tu? Nic. � �piewasz � powiedzia�a i poci�gn�a mnie lekko. Poszli�my mi�dzy stolikami, a ja zastanawia�em si� nad tym, co mo�e znaczy� ��piewasz� � mo�e �bujasz�? Zaprowadzi�a mnie ku ciemnoz�otej �cianie, tam gdzie �wieci� na niej znak podobny troch� do wiolinowego klucza. Kiedy byli�my tu�, �ciana otwar�a si�. Poczu�em podmuch gor�cego powietrza. W�ski, srebrny eskalator p�yn�� w d�. Stali�my obok siebie. Nie si�ga�a mi ramienia. Mia�a koci� czaszk�, czarne z b��kitnym l�nieniem w�osy, profil mo�e zbyt ostry, ale by�a �adna. Tylko te szkar�atne nozdrza� Trzyma�a mnie mocno cienk� d�oni�, zielone paznokcie wpija�y si� w gruby materia� swetra. U�miechn��em si� mimo woli, samymi k�cikami warg, na my�l o tym, gdzie bywa� dot�d ten sweter i jak ma�o mia� wsp�lnego z kobiecymi palcami. Pod okr�g�ym sklepieniem, kt�re oddycha�o �wiat�ami � od r�u w karmin, od karminu w r� � wyszli�my na ulic�. To znaczy, pomy�la�em, �e to ulica, ale ciemno�� nad nami co chwila rozwidnia�a si�, jak od momentalnego �witu. Dalej przep�ywa�y d�ugie, niskie sylwetki, jakby auta, ale wiedzia�em ju�, �e nie ma aut. To musia�o by� co� innego. Gdybym by� sam, poszed�bym t� szerok� arteri�, bo w dali ja�nia�y litery DO CENTRUM, ale to pewno wcale nie oznacza�o centrum miasta. Zreszt� da�em si� prowadzi�. Jakkolwiek mia�a si� sko�czy� ta przygoda, znalaz�em przewodniczk� i pomy�la�em � tym razem ju� bez gniewu � o nieszcz�snym facecie, kt�ry teraz, w trzy godziny po moim przyje�dzie, szuka� mnie ju� na pewno wszystkimi inforami tego dworca�miasta. Min�li�my kilka pustoszej�cych lokali, witryny, w kt�rych grupy manekin�w odgrywa�y wci�� jedn� i t� sam� scen�, w k�ko, i ch�tnie przystan��bym, aby obejrze�, co one robi�, ale dziewczyna sz�a szybko, stukaj�c pantofelkami, a� na widok neonowej twarzy z pulsuj�cymi rumie�cami, kt�ra wci�� oblizywa�a si� wywalonym �miesznie j�zykiem, zawo�a�a: � O, bonsy! Chcesz bonsa? � A ty chcesz? � spyta�em. � Zdaje mi si�, �e tak. Weszli�my do ma�ej b�yszcz�cej salki. Zamiast sufitu mia�a d�ugie rz�dy gorej�cych p�omyczk�w, jakby gazowych; z g�ry buchn�o ciep�o, to chyba naprawd� by� gaz. W �cianach widnia�y niewielkie wn�ki z pulpitami; kiedy�my podeszli do jednej, po obu stronach wysun�y si� ze �cian siedzenia, wygl�da�o to, jakby wyros�y z niej najpierw nierozwini�te, jak p�czki, rozp�aszczy�y si� w powietrzu i zakl�sn�wszy, znieruchomia�y. Siedli�my naprzeciw siebie, dziewczyna stukn�a dwoma palcami w metalow� p�ytk� stolika, ze �ciany wyskoczy�a niklowa �apka, rzuci�a przed ka�de z nas po ma�ym talerzyku i dwoma b�yskawicznymi ruchami cisn�a na oba po porcji bia�awej masy, kt�ra pieni�c si� zbr�zowia�a i zastyg�a, a r�wnocze�nie pociemnia� i sam talerzyk. Dziewczyna zwin�a go w�wczas � nie by� to wcale talerzyk � na kszta�t nale�nika i zacz�a je��. � Och � powiedzia�a pe�nymi ustami � nic wiedzia�am nawet, jaka jestem g�odna! Zrobi�em dok�adnie jak ona. Bons nie by� podobny w smaku do niczego, co kiedykolwiek jad�em. Trzeszcza� pod z�bami jak �wie�o upieczona bu�ka, ale natychmiast rozsypywa� si� i rozp�ywa� na j�zyku; brunatna masa, kt�ra znajdowa�a si� w �rodku, by�a ostro przyprawiona. Pomy�la�em, �e b�d� lubi� bonsy. � Jeszcze? � spyta�em, kiedy zjad�a swojego. U�miechn�a si�, potrz�saj�c g�ow�. Wychodz�c, w przej�ciu w�o�y�a na chwil� obie d�onie do ma�ej niszy wyk�adanej kafelkami � co� w niej szumia�o. Na�ladowa�em j�. �askocz�cy wicher owia� mi palce; kiedy je wyj��em, by�y ju� suche i czyste. Pojechali�my potem szerokim eskalatorem na g�r�. Nie wiedzia�em, czy to jeszcze wci�� dworzec, ale wola�em nie pyta�. Wprowadzi�a mnie do ma�ej kabiny w �cianie � by�o tam niezbyt jasno, mia�em wra�enie, �e g�r� przebiegaj� jakie� poci�gi, bo pod�oga dygota�a. Zrobi�o si� na u�amek sekundy ciemno, co� odetchn�o g��boko pod nami, jakby metalowy potw�r wypu�ci� z p�uc powietrze, zaja�nia�o, dziewczyna pchn�a drzwi. To by�a chyba naprawd� ulica. Znajdowali�my si� na niej ca�kiem sami. Niewielkie strzy�one krzewy ros�y po obu stronach chodnika; nieco dalej sta�y st�oczone p�askie, czarne maszyny, jaki� cz�owiek wyszed� z cienia, skry� si� za jedn�; nie widzia�em, �eby otwiera� drzwi, po prostu znik� nagle, a maszyna ruszy�a z miejsca z takim impetem, �e musia�o go chyba rozp�aszczy� na siedzeniu; nie widzia�em �adnych dom�w; tylko g�adk� jak st� jezdni�, pokryt� pasami matowego metalu; na skrzy�owaniach porusza�y si�, zawieszone nad brukiem, szczelinowate �wiat�a, pomara�czowe i czerwone; wygl�da�y troch� jak makiety wojennych reflektor�w. � Gdzie si� we�miemy? � spyta�a dziewczyna. Trzyma�a mnie wci�� za rami�. Zwolni�a kroku. Czerwona smuga przesz�a po jej twarzy. � Gdzie chcesz. � To chod�my do mnie. Nie warto bra� glidera. To blisko. Poszli�my przed siebie. Dom�w dalej nie by�o wida�, a wiatr, biegn�cy z ciemno�ci, spoza krzew�w, by� taki, jakby rozpo�ciera�a si� tu wolna .przestrze�. Wok� dworca, w samym centrum? Dziwne mi si� to wyda�o. Ni�s� s�ab� wo� kwiat�w, kt�r� chwyta�em chciwe w nozdrza. Czeremcha? Nie, to nie by�a czeremcha. Potem trafili�my na ruchomy chodnik; stali�my na nim, osobliwa para, �wiat�a przep�ywa�y, czasem �mign�� pojazd, jak odlany z jednej bry�y czarnego metalu, nie mia�y okien, k�, nawet �wiate� �adnych, a p�dzi�y jak �lepe, z niezwyk�� szybko�ci�. Te ruchome �wiat�a bucha�y z w�skich, pionowych szczelin, zawieszonych nisko nad ziemi�. Nie mog�em si� zorientowa�, czy maj� co� wsp�lnego z ruchem i jego regulacj�. Od czasu do czasu niewidzialnym niebem przeci�ga�, wysoko nad nami, �a�osny �wist. Dziewczyna zesz�a nagle z p�yn�cego pasa, tylko po to, aby wej�� na inny, kt�ry pomkn�� stromo w g�r�, i naraz ujrza�em si� wysoko, napowietrzna jazda trwa�a mo�e p� minuty i zako�czy�a si� na pe�nym s�abo pachn�cych kwiat�w wyst�pie, jakby�my si� dostali na taras czy balkon ciemnego domu wjechawszy przystawionym do �ciany transporterem. Dziewczyna wesz�a w g��b tej loggii, a ja oczami przywyk�ymi ju� do ciemno�ci wy�awia�em z niej wielkie sylwety okolicznych dom�w, bezokienne, czarne, wymar�e jakby, bo nie tylko brak by�o �wiate� � nie dobiega� tak�e najs�abszy d�wi�k, opr�cz ostrego syku, zwiastuj�cego przejazd ulic� tych czarnych maszyn; dziwi�o mnie to, rozmy�lne chyba, zaciemnienie, jak r�wnie� brak reklamowych szyld�w po neonowej orgii dworca, nie mia�em jednak czasu na te rozmy�lania. � Chod�, gdzie jeste�?! � us�ysza�em szept. Widzia�em tylko blad� plam� jej twarzy. Przy�o�y�a r�k� do drzwi, otwar�y si�, ale nie do mieszkania, pod�oga mi�kko ruszy�a wraz z nami � tu kroku nie mo�na post�pi�, pomy�la�em, dziwne, �e maj� jeszcze nogi � ale ta ironia by�a lichej pr�by, bra�a si� z nieustaj�cego zaskoczenia, z poczucia nierzeczywisto�ci wszystkiego, co dzia�o si� ze mn� od wielu godzin. Byli�my jakby w wielkiej sieni czy korytarzu, szerokim, prawie ciemnym � ja�nia�y tylko naro�a �cian, powleczone smugami luminizuj�cej farby. W najciemniejszym miejscu dziewczyna zn�w przy�o�y�a rozpostart� p�asko d�o� do metalowej p�ytki w drzwiach i wesz�a pierwsza. Zmru�y�em oczy; hali, mocno o�wietlony, by� prawie pusty � sz�a ku nast�pnym drzwiom; kiedy zbli�y�em si� do �ciany, ta nagle otwar�a si�, ukazuj�c wn�trze pe�ne jakich� metalowych buteleczek. Sta�o si� to tak nagle, �e mimo woli stan��em. � Nie strasz mi szafy � powiedzia�a ju� z drugiego pokoju. Wszed�em za ni�. Meble wygl�da�y jak odlane ze szkliwa, foteliki, niska kanapka, ma�e stoliczki � w p�prze�roczystym tworzywie kr��y�y wolno roje �wietlik�w, czasem rozsypywa�y si�, to zn�w sp�ywa�y w strumyczki i wtedy we wn�trzu sprz�t�w kr��y�a jak gdyby bladozielona, przemieszana z r�owymi b�yskami, �wietlista krew. � Czemu nie siadasz? Sta�a w g��bi. Fotel rozchyli� si�, by mnie przyj��. Nie cierpia�em tego. To szkliwo nie by�o szkliwem � wra�enie takie, jakbym usiad� na powietrznych poduszkach, a spojrzawszy w d� mog�em poprzez wygi�t�, grub� tafl� siedzenia widzie� niewyra�nie pod�og�. Kiedy wszed�em, wyda�o mi si�, �e �ciana naprzeciw drzwi jest ze szk�a i widz� przez ni� drugi pok�j, z jakimi� lud�mi, jakby si� tam odbywa�o przyj�cie, ale ci ludzie byli nadnaturalnego wzrostu � i poj��em naraz, �e mam przed sob� ca�o�cienny ekran telewizyjny. G�os by� wy��czony; teraz, siedz�c, widzia�em ogromn� kobiec� twarz, zupe�nie jakby ciemnosk�ra olbrzymka zagl�da�a przez szyb� do pokoju; wargi jej porusza�y si�, m�wi�a, a klejnoty zakrywaj�ce konchy uszu, wielko�ci tarczy, migota�y brylantowo. Poprawi�em si� na fotelu. Dziewczyna, z r�k� osuwaj�c� si� po biodrze � jej brzuch naprawd� wygl�da� jak rze�ba z lazurowego metalu � patrza�a na mnie uwa�nie. Nie wygl�da�a ju� na pijan�. Mo�e mi si� przedtem tylko zdawa�o. � Jak si� nazywasz? � spyta�a. � Bregg. Hal Bregg. A ty? � Nais. Ile masz lat? Ciekawe zwyczaje � pomy�la�em. � Ale c� � wida� tak trzeba. � Czterdzie�ci � a co? � Nic. My�la�am, �e masz sto. U�miechn��em si�. � Mog� mie�, je�li ci na tym zale�y. � Naj�mieszniejsze, �e to prawda � pomy�la�em. � Co ci da�? � spyta�a. � Do picia? Dzi�kuj�, nic. � Jak chcesz. Podesz�a do �ciany, otworzy� si� jakby ma�y bar. Zas�oni�a sob� otw�r. Kiedy si� odwr�ci�a, nios�a tack� z kubkami i dwiema flaszkami. Lekko nacisn�wszy flaszk�, nala�a mi do pe�na � p�yn wygl�da� zupe�nie jak mleko. � Dzi�kuj� � powiedzia�em � dla mnie nie� � Przecie� nic ci nie daj� � zdziwi�a si�. Widz�c, �e pope�ni�em b��d, cho� nie wiedzia�em jaki, mrukn��em pod nosem i wzi��em ten kubek. Sobie nala�a z drugiej flaszki. P�yn by� oleisty, bezbarwny, pod powierzchni� lekko musowa�, zarazem ciemniej�c, jakby od zetkni�cia z powietrzem; usiad�a i dotykaj�c wargami szk�a spyta�a od niechcenia: � Kto ty jeste�? � Kol � odpar�em. Podnios�em kubek, jakbym chcia� mu si� przyjrze�, to mleko nie mia�o �adnego zapachu. Nie tkn��em go. � Nie, serio � powiedzia�a. � My�la�e�, �e nadaj� w ciemne, co? Sk�d. To by� tylko kals. By�am z sz�stk�, wiesz, ale zrobi�o si� okropne dno. Orka do niczego i w og�le� chcia�am w�a�nie wyj��, kiedy si� przysiad�e�. Co� nieco� jednak �apa�em: musia�em, niechc�cy, usi��� przy jej stoliku, kiedy jej nie by�o, mo�e ta�czy�a? Milcza�em dyplomatycznie. � Wygl�da�e� z daleka tak� � nie mog�a znale�� okre�lenia. � Solidnie? � podpowiedzia�em. Jej powieki drgn�y. Czy i na nich mia�a metaliczn� b�onk�? Nie, to chyba szminka. Unios�a g�ow�. � Co to znaczy? � No� e� godny zaufania� � Dziwnie m�wisz