Od pi�tej do dziewi�tej Dariusz Zientalak jr Wstawa� zimny, s�oneczny dzie�. Dla Amy Sherwood by� to kolejny poranek z pi�ciodniowego zestawu oddzielonego od innych czym�, co ludzie nazywali weekendem. Wzi�a prysznic, troskliwie obejrza�a w lustrze pierwsz� zmarszczk�, upi�a w�osy i w przydeptanych rannych pantoflach wkroczy�a do swojego kuchennego kr�lestwa. Klekot miaukn�� do niej na powitanie, z wysoko�ci zlewozmywaka. - Sio - machn�a r�k�. - Nie powiniene� siedzie� na meblach. Uda�, �e nie rozumie. Cierpliwie zni�s� zestawienie go na pod�og� i obserwowa� w milczeniu, jak Amy nalewa mleko do miski. Amy wstawi�a mleko do lod�wki i spojrza�a na zegar. By� najwy�szy czas by obudzi� Joshu� i wyekspediowa� go do szko�y. Zajrza�a do dziecinnego pokoju. Spa� na p� odkryty, z jedn� stop� dyndaj�c� nad pod�og�. Ma�y anio�ek. -Bezbronny kiedy spa� - tak samo jak jego ojciec, pomy�la�a Amy i poczu�a w gardle balon nape�niaj�cy si� b�lem." Osiem miesi�cy to za ma�o, �eby zapomnie�. Tym bardziej �e ona chcia�a pami�ta�, cho�by pami�� mia�a sprawia� b�l. Podesz�a bli�ej do ��ka i poczu�a zapach czystego, �pi�cego dziecka. Zapach jego snu. Kula w gardle ros�a, czu�a jej dusz�c� si�� i nie wiedzia�a jak si� broni�. Przycisn�a d�o� do piersi i chwyta�a spazmatycznie powietrze, zatruwaj�c atmosfer� dziecinnego pokoju swoim cierpieniem. Po�o�y�a r�k� na ramieniu syna i potrz�sn�a nim lekko. Ch�opiec odwr�ci� si� na drugi bok ukazuj�c jej g�rn� po�ow� po�ladk�w, z kt�rych zjecha�a pid�ama. - Owsianka? - Joshua patrzy� na paruj�c� zawarto�� talerza, nie mog�c uwierzy� we w�asne nieszcz�cie. - Owsianka. Jedz szybko, zaraz przyjdzie pani Hutzel, �eby ci� odprowadzi� do szko�y. - Amy w��czy�a ma�y telewizor stoj�cy na szafce, odkr�ci�a wod� i zacz�a zmywa� naczynia. Joshua, ubrany w garniturek, usiad� przy stole i majtaj�c nogami z kwa�n� min� miesza� owsiank� w talerzu. - Wol� jak ty mnie odprowadzasz. - W przysz�ym tygodniu, zgoda? Joshua zmarszczy� czo�o. Zupe�nie jak Ken kiedy mia� podj�� jak�� wa�n� decyzj�, pomy�la�a Amy. - Zgoda. - Teraz ju� jedz. Joshua energiczniej zamiesza� �y�k� w talerzu. - R�ne s� rodzaje niewoli - brz�cza� telewizor. - Jest niewol� rozpadaj�ce si� ma��e�stwo, ekonomiczne uzale�nienie, psuj�ce si� samochody... Amy poczu�a si� zniewolona. I chora. Rozpalone czo�o, szklane oczy, gor�cy oddech. Nie mog�a sobie teraz pozwoli� na chorob�. Spr�bowa�a odgoni� my�li ;o dolegliwo�ciach. Je�li si� rozchoruje, stanie si� jeszcze bardziej bezbronna. Gdyby Ken by� z ni�... Skojarzenia. Choroba. Po�ciel. Ken i po�ciel, gdyby Ken by� z ni�... w po�cieli. - Mamo, czy dostan� na ciastko? - Tak - odpowiedzia�a, my�l�c o czym� innym. O czym�, do czego ba�a si� przyzna� nawet przed sam� sob�. Brakowa�o jej m�czyzny. Nie spa�a z nikim od �mierci Kena. Joshua odsun�� prawie pusty talerz. - Dzi�kuj�. Obr�ci�a si� na pi�cie, automatycznie chwyci�a talerz i podstawi�a pod strumie� wody, kt�ry sp�uka� reszt� owsianki. Klekot obserwowa� to marnotrawstwo w milczeniu. - A p�jdziemy w sobot� do kina? Jaki dzisiaj dzie�? - usi�owa�a sobie przypomnie�. Musi by� gdzie� blisko ko�ca tygodnia. Joshua m�wi o kinie zawsze pod koniec tygodnia. Joshua. Ken nazywa� go juniorem. "Pok�j dla juniora"; "pieluchy juniora"; "pierwsze urodziny juniora". Nagle co� zimnego dotkn�o jej m�zgu. A co by by�o gdyby Ken wr�ci�? Nie wr�ci. I lepiej zda� sobie z tego spraw�, nim ona wyl�duje w wariatkowie, a Joshua w sieroci�cu. - P�jdziemy, je�li tylko b�dziesz grzeczny w szkole. - W zesz�ym tygodniu m�wi�a� to samo - w jego g�osie da�o si� wyczu� ponury wyrzut. - Widocznie by�e� nie do�� grzeczny. Klekot, wynocha st�d! - Kot w�druj�cy skrajem szafki ujrza� zbli�aj�c� si� gwa�townie �cierk� i w ostatniej chwili zeskoczy� na pod�og�. Joshua, przyczajony ko�o krzes�a z min� �owcy na jubileuszowym safari, chwyci� go mocno za ogon i przyci�gn�� do siebie. Pod sto�em zakot�owa�o si�. Prysn�li, ka�dy w swoj� stron�. - Joshua - Amy pogrozi�a synowi palcem. - M�wi�am ci, nie wolno kot�w ci�gn�� za ogon, koty s� bardzo wra�liwe na b�l. - Nie bij mnie, jestem kotem - Joshua zamiaucza� i tupi�c wybieg� z kuchni. Amy si�gn�a po paczk� papieros�w le��c� na brzegu okapu. Woda szumia�a. Telewizor gada�. Amy zapali�a pierwszego papierosa i wci�gn�a do p�uc morderczy dym. Ken nie pali�, pomy�la�a. Prawie nie pi�. Uprawia� poranne biegi, my� z�by dwa razy dziennie. I nie �yje. Joshua zajrza� do kuchni. - Mamo, kto� puka. - To pewnie pani Hutzel - Amy poderwa�a si� ze sto�ka. Wypad�a na korytarz i podbieg�a do drzwi. Natarczywe pukanie powtarza�o si� raz za razem. Amy odsun�a zasuwy, zdj�a-�a�cuch i otworzy�a. Na zewn�trz sta�a chuda jak szczapa kobieta o �widruj�cym, nieprzyjemnym spojrzeniu, ubrana w wytarte palto, wisz�ce jak na kijuod szczotki. Zza niej wygl�da� ma�y ch�opiec o wiecznie przestraszonej, szczurkowatej twarzy. - Pani Hutzel, dzie� dobry, przepraszam, �e pani czeka�a... - Dzie� dobry. Pukam i pukam, a nikt nie otwiera - pani Hutzel m�wi�a z silnym niemieckim akcentem i nie zwraca�a uwagi na sk�adni�, jakby daj�c tym do zrozumienia, �e lekcewa�y j�zyk kraju, w kt�rym dane jej by�o �y�. - Bardzo pani� przepraszam - Amy zmusi�a si� do uprzejmego u�miechu. Gra� telewizor, a ja akurat zmywa�am... - Czy Joshua jest ju� gotowy? - Kobieta nie zada�a sobie trudu wys�uchania Amy do ko�ca. - Ju�, tak, oczywi�cie... Jeden momencik. Przebieg�a przez korytarz, nieomal gubi�c jeden pantofel i zajrza�a do dziecinnego pokoju. Joshua zak�ada� w�a�nie tornister. - Szybciej, na lito�� bosk� - pop�dza�a syna, maj�c przed oczami twarz pani Hutzel. Popychaj�c go lekko przed sob� wr�ci�a do drzwi. - Daj mamie buzi. - Pieni�dze na ciastko. Obieca�a�. Wygrzeba�a z portmonetki kilka monet i w�o�y�a do ma�ej garstki. Cmokn�� j� w nadstawiony policzek. - Zmykaj i pami�taj co mi obieca�e�. Po�egna�a si� z pani� Hutzel; "Dzi�kuj� pani bardzo, jeszcze raz pani� bardzo przepraszam, do widzenia pani." - I z ulg� zamkn�a drzwi za sob�. Zgrzytn�a z�bami. Gdyby to od niej zale�a�o, pani Hutzel piek�aby si� na wolnym ogniu, polewana wrz�cym olejem. Kostyczna zdzira. Nie, okre�lenie "zdzira" do niej nie pasowa�o. Takie jak ona rozmna�aj� si� przez podj�cie decyzji, a wy�ywaj� seksualnie temperuj�c o��wki. Amy pomy�la�a o przypominaj�cym wielk�, rozd�t� ropuch� panu Hutzel, w przepoconym podkoszulku i z wielk� puszk� piwa w r�ku. Nie potrafi�a wyobrazi� sobie powodu, dla kt�rego ta para wzi�a �lub. Pan Hutzel wygl�da� na faceta, kt�ry mo�e przer�n�� wszystko co si� rusza. Z wyj�tkiem je�a. Mog�aby nie�le dokuczy� tej szczapie, przesypiaj�c si� z jej m�em. Doskonale pami�ta�a, jak Hutzel po�era� j� wzrokiem na szkolnym zebraniu. I nic dziwnego, w por�wnaniu z jego �on� by�a szczytem atrakcyjno�ci. Mo�e to w�a�nie by�o powodem wrogo�ci pani Hutzel do jej osoby? Ty dziwko, pomy�la�a o sobie z nienawi�ci�. Ledwie Ken wystyg�. - Ty dziwko - hukn�a pi�ci� w drzwi. Zabola�o. - Ty suko! Cholerna, niewypieprzona suko! i Niemal p�acz�c z bezsilnego gniewu ubra�a si�, umy�lnie zepsu�a makija�, oszpecaj�c twarz i wychodz�c w stanie zimnej wojny z sam� sob�, trzasn�a drzwiami. W drodze do pracy ogarn�a j� melancholia. Zrozumia�a, �e jest s�aba. I co z tego? Czy wcze�niej tego nie wiedzia�a? Czy kiedy Ken jeszcze �y�, nie wiedzieli, co si� stanie po jego �mierci? Wiedzieli. Wi�c po co by�y te przysi�gi w szpitalnej izolatce, szeptane na ucho obietnice, hektolitry wylanych �ez? Czy bardziej p�aka�a wtedy z powodu, �e Ken traktuje jej s�owa z dystansem i wyrozumia�o�ci�, czy te� dlatego, i� wiedzia�a, �e ma racj�? Ale przecie�, jak dot�d, nic si� nie sta�o. Nie zdradzi�a go z nikim. A my�li? Chryste Panie, kto wie o czym on my�la� za �ycia. Wa�ne jest, �e ona walczy. I zwyci�a. Jak dot�d. Ostatecznie - ile kobiet pozostaje cierpi�cymi wdowami do ko�ca �ycia? Prowadzi�a samoch�d, trzymaj�c pewnie kierownic�. Lubi�a ten w�z. Mog�aby mie� ju� nowy, ale przywi�za�a si� do tego. Kupili go zaraz po �lubie. W��czy�a radio, poszuka�a lokalnej stacji i s�uchaj�c porannego ple-ple lawirowa�a pomi�dzy samochodami we wszystkich kolorach t�czy. Wkr�tce dostrzeg�a budynek "Aimies Corp." Nie odr�nia� si� niczym od dziesi�tk�w podobnych monolit�w ze stali i szk�a. �aden tam efekt roje� jednego z tych nawiedzonych architekt�w, kt�rych now� porcj� wyrzucaj� z siebie corocznie szko�y w ca�ym kraju. Trzydzie�ci pi�ter, labirynt korytarzy i biura. Setki biur. Gdzie� tam czeka na Amy ukryta pod pokrowcem maszyna do pisania, gotowa pokry� czarnymi hieroglifami kolejne metry papieru, kt�re nie wzbudz� niczyjego zainteresowania ani dzisiaj, ani tym bardziej za sto lat. Ot i ca�y po�ytek z jej pracy. Amy zjecha�a na parking. Zatrzyma�a w�z, wyj�a kluczyki ze stacyjki, zabra�a torebk� z siedzenia obok i wysiad�a, zanurzaj�c nog� po kostk� w ka�u�y. Cholerny �wiat. Potrz�sn�a stop�, co oczywi�cie nic nie da�o i podnios�a wzrok do g�ry. "Aimies Corp." wygl�da� jak hipernowoczesna katedra, s�u��ca biurokratycznym mod�om. Pochyla� si� nad ni�, spogl�daj�c tysi�cem oczu, w kt�rych szaro odbija�o si� niebo. Odblaskowe, kuloodporne, d�wi�koszczelne, pancerne szk�o. Amy poczu�a zawr�t g�owy. Zdawa�o si� jej, �e budynek zaraz na ni� runie. - Amy! Odwr�ci�a si�, s�ysz�c swoje imi�. Kulej�c bieg�a do niej Leetta Kerr, m�oda dziewczyna, pracuj�ca od niedawna w biurze. Leetta zatrzyma�a si� na moment, poprawi�a co� przy bucie i poku�tyka�a dalej. - Cze�� - wysapa�a na powitanie. Zaczerwienione od ch�odu policzki dodawa�y jej urody. Wcale nie jestem od niej brzydsza, pomy�la�a Amy. Z t� r�nic�, �e ona ma dla kogo dba� o siebie. Leetta podskakuj�c manipulowa�a przy pantoflu. - Ten cholerny obcas lada moment odpadnie. - Zosta�o jeszcze nieca�e pi�tna�cie minut - po�pieszy�a j� Amy. Katedra, pomy�la�a, gdy obie przekracza�y sterowane fotokom�rk� drzwi. Rybie oko kamery zarejestrowa�o ich wej�cie i przekaza�o do pokoju kontrolnego. Hol na parterze urz�dzono tak, by sam fakt przebywania w nim odpr�a� - mozaika na pod�odze w pastelowych kolorach, przywo�uj�cych na my�l jesie� i smak dojrza�ych, a� purpurowych w swojej s�odyczy jab�ek, kwiaty na postumentach i ma�a szemrz�ca fontanna. Grupka ludzi sta�a czekaj�c na wind�. Ka�dy z nich my�lami by� ju� przy swoim stanowisku pracy, got�w od nowa pcha� syzyfowy kamie�. Dzy� - drzwi windy rozsun�y si� z cichym szmerem, wpuszczaj�c ich do �rodka. Amy zosta�a uwi�ziona w klatce,, kt�ra natychmiast wype�ni�a si� mieszanin� zapach�w perfum, krem�w, dezodorant�w, w�d kolo�skich oraz wszelkiego rodzaju �elatyn i galaretek od�ywczych dla sk�ry i w�os�w. Wysiadaj�c w chwil� potem na swoim pi�trze czu�a wzbieraj�ce w niej od tego wszystkiego md�o�ci. W towarzystwie trzech innych os�b przesz�a korytarzem wy�o�onym koj�cym oko, zielon� wyk�adzin� do sali, w kt�rej pracowa�a. Rybie oko popatrywa�o za nimi beznami�tnie. Za dwie dziewi�ta Amy Sherwood usiad�a za biurkiem, poprawi�a w�osy i zdj�a pokrowiec z maszyny. Punkt dziewi�ta rozleg� si� brz�czyk oznaczaj�cy rozpocz�cie pracy. Na wszystkich trzydziestu pi�trach "Aimies Corp." rozstuka�y si� maszyny do pisania. Jednocze�nie zadrga�y pisaki umocowanych na �cianach miernik�w drga� akustycznych. Amy Sherwood wy��czy�a sw�j m�zg z wyj�tkiem cz�ci pomocnych w pracy. Na osiem godzin (z pomini�ciem przerw na papierosa) �wiat dla niej umar�. Czas mija� od dawna ustalonym rytmem. Do po�udnia piorunem, a potem �limaczym tempem, odmierzanym przez kolejne papierosy wypalane na korytarzu. Rozmowy. Kto z kim, kiedy i z jakich pobudek. O zakupach. O tym co trzeba kupi� absolutnie koniecznie" i o tym na co nigdy nie b�dzie sobie mo�na pozwoli�. O przysz�ych wakacjach. O obiedzie, o s�siedzie, o praniu, spaniu, sraniu, o mizantropii, o cinepimastii, o elektrotomii. O przepisach na ciasta i pigu�kach hormonalnych. O odpadaj�cych obcasach. O nocnych koszmarach. O nocach nie przespanych, bo czekanie, bo seks, bo m�czy�ni, a m�owie w szczeg�lno�ci. Amy zdecydowanie zdusi�a niedopa�ek w popielnicy na n�ce i wr�ci�a na sal� odprowadzana wsp�czuj�cymi spojrzeniami. - Biedna dziewczyna. - I tak si� dobrze trzyma. - O kim m�wicie? - O Amy Sherwood. - Co z ni�? - Nie wiesz? Jej m��... tatatatata... I tak to leci. O pi�tej rozleg� si� brz�czyk, tym razem na zako�czenie pracy. Biuro opustosza�o szybko i wkr�tce Amy zosta�a sama. Powoli sk�ada�a dokumenty, potem nasun�a pokrowiec na maszyn�, jeszcze raz sprawdzi�a, czy niczego nie zapomnia�a i wysz�a, gasz�c za sob� �wiat�o. Nie �pieszy�a si�. Nie mia�a si� dok�d �pieszy�. Joshua zdziera kolejne spodnie na boisku. Klekot �pi w koszu na brudn� bielizn�, a �aden z nich pewnie nie odczuwa bole�nie jej nieobecno�ci. Przy drzwiach windy sta�a Leetta. - Zapomnia�a� czego�? - zapyta�a Amy, zatrzymuj�c si� obok. - Czeka�am. Na ciebie. Co by� powiedzia�a na fili�ank� gor�cej jak piek�o kawy? To najlepsza rzecz w �rodku tygodnia. Niweczy cierpienia pierwszej po�owy i dodaje si� na prze�ycie drugiej. Zgodzi� si�? Zadymiona kawiarnia, przed nosem fili�anka i skr�powana cisza przerywana z rzadka uwag� na temat "neutralny". Leetta wygl�da na spi�t�. Ju� teraz b�dzie rozwa�a�a ka�de s�owo, �eby nie powiedzie� czego�, co mog�oby j� zrani�. Natomiast Amy z kolei b�dzie stawa�a na g�owie, �eby nie wyj�� na jedn� z tych zgorzknia�ych wd�w, obnosz�cych si� ze swoj� samotno�ci�. Idiotyczny pomys�, kt�ry do reszty zepsuje ten dzie�. Rozs�dek nakazywa� odmow�. - Nie mam lepszych propozycji na wiecz�r - powiedzia�a. Perspektywa powrotu do domu, w kt�rym nie ma co robi�, by�a gorsza ni� wszystko inne. Zanalizowa�a swoje s�owa, �api�c si� na tym, �e obydwie oczekuj� po Amy niezr�czno�ci, kt�re by mo�na wzi�� za demonstracyjne cierpienie. U�miech Leetty wygl�da� na niezbyt szczery. - To doskonale. Wi�c idziemy. Drzwi windy rozsun�y si� i obie kobiety wcisn�y si� do �rodka. - Jak tam twoja c�reczka? - Amy usi�owa�a napr�dce przypomnie� sobie jej imi�. - Marsha? Czuje si� doskonale! - Leetta wyra�nie si� o�ywi�a. Przedwczoraj na przyk�ad zatankowa�a samoch�d Ivana wod� przy pomocy w�a ogrodowego, pomalowa�a meble w pokoju go�cinnym kolorowym lakierem, wsypa�a do akwarium p�l kilo zmielonej kawy, a na koniec przyklei�a do sto�u porcelanowy serwis na osiem os�b. - To bilans jednego dnia? Nie�le, jak na czterolatka. �wiat�o zamigota�o. - Z tych kolorowych mebli jestem nawet zadowolona - ci�gn�a Leetta. - Nie wygl�daj� teraz tak ponuro. Zawsze kojarzy�y mi si� z wyposa�eniem grobowca. Twierdz�, �e temu dziecku potrzeba troch� m�skiej r�ki, natomiast Ivan m�wi co� dok�adnie odwrotnego... Winda zadygota�a i stan�a. Przez moment nic si� nie dzia�o. Ludzie z kamiennymi twarzami czekali na reakcj� innych. Kto� chrz�kn��. Kto� mlasn��. Kto� inny rozejrza� si� nieprzytomnie, jak gdyby zosta� wyrwany z letargu. Czar zdj�to. - Co si� dzieje? - Stoimy mi�dzy pi�trami. - Chryste, d�ugo to b�dzie trwa�o? Jestem um�wiony... - Prosz� si� nie martwi�, to winda sterowana elektronicznie, zaraz wszystko powinno wr�ci� do normy... - Czy nie mo�na by spr�bowa� kogo� zawiadomi�? Winda wolno, jakby z wysi�kiem, ruszy�a w d�. Na najbli�szym pi�trze - dzy� - drzwi rozsun�y si� ukazuj�c pusty ju� o tej porze korytarz. Rybie oko �ypa�o spod sufitu z ch�odn� rezerw�. Dzy� - drzwi ani drgn�y. Dzy� ... - Dalej chyba nie pojedzie - powiedzia� m�czyzna w jasnej koszuli, dwurz�dowym garniturze i butach z zadartymi noskami. Wysun�� si� na korytarz jako pierwszy. Ludzie, acz niech�tnie, poszli w jego �lady. Winda opustosza�a. - I co teraz? O tej porze je�dzi ju� tylko ta jedna. - Cholera... - Tam dalej s� schody przeciwpo�arowe - kto� wskaza� r�k� kierunek i grupa ruszy�a w drog�. Amy, znajduj�ca si� na przedzie fali, sz�a rozgl�daj�c si� na boki. Biura. Biura. Biura. Wyda�o jej si�, �e w jednym z pokoi s�yszy graj�ce radio. Pocieszaj�ce, �e s� jeszcze tacy, kt�rzy wychodz� st�d p�niej ni� ja, pomy�la�a. Drzwi s� w�skie, mroczne schody przeciwpo�arowe by�y pozbawione klamki. Troch� trwa�o, nim uda�o si� je otworzy�. Kto� zakas�a�. - Ile tu kurzu! - Mo�na kark skr�ci�. - Ostro�nie, �eby si� nie potkn��! Tu jest naderwana wyk�adzina. - To-nie-do-pomy�lenia! - perorowa� grubas w ��tym krawacie. - Z powodu czyjego� niedbalstwa... - To ju� nie pierwszy raz - doda� kto� inny. Hol na parterze by� opustosza�y. Tylko fontanna szemra�a cicho. Ludzie o�ywili si�. Na kr�tko. Wyj�cie by�o zablokowane. Od zewn�trz odgradza�a ich tafla odblaskowego, kuloodpornego, d�wi�koszczelnego, pancernego szk�a. - Tego ju� za wiele! - twarz grubasa, czerwona od wysi�ku, jakim by�o dla� zej�cie po schodach, sta�a si� teraz niemal sina. - Gdzie jest stra�nik? No w�a�nie, pomy�la�a Amy. Gdzie jest stra�nik? " - Spokojnie, tylko spokojnie - odezwa� si� m�czyzna w dwurz�dowym garniturze. - Powinien by� w swoim pokoju. Zaraz go^tu �ci�gn�. Amy rozejrza�a si�, szukaj�c wzrokiem Leetty. Dziwne. Nigdzie jej nie by�o wida�. Ludzie kr�cili si� zdezorientowani. Kto� usi�owa� zadzwoni� na miasto z automatu. Na zewn�trz zapad� zmrok, roz�wietlany agresywnymi b�yskami reklam. Ludzie po drugiej stronie szklanej tafli przechodzili oboj�tnie. Nie widz� mnie. Nie mog� mnie dostrzec, chocia� jestem tutaj, o krok od nich - pomy�la�a Amy i ta my�l wywo�a�a inn�, o wiele mniej przyjemn�: Czy jest co�, czego ja nie potrafi� zobaczy�? Mimo �e jest tak samo blisko? Przypomnia�a sobie wierszyk recytowany w dzieci�stwie. By�a to jedna z tych zwariowanych rymowanek, na my�l o kt�rych przechodzi� j� dzi� dreszcz. Wierszyk brzmia� tak: Siedzi zaj�c w �ycie, wy go nie widzicie. A w tym �ycie s� k�kole, ja was widz� jak na stole. Siedzi zaj�c w �ycie, wy go nie widzicie A jak zobaczycie - to si� przestraszycie. Amy dostrzeg�a kobiet� prowadz�c� dziecko. Kobieta by�a ubrana w rozpi�te futro i buty na wysokich obcasach. W pewnej chwili dzieciak, sze�cioletni mo�e ch�opiec, wyrwa� si� jej i doskoczywszy do szyby przylgn�� do niej gwa�townie. Amy popatrzy�a na rozp�aszczon� twarz -i na oczy, zagl�daj�ce do �rodka jak do innego �wiata. Pomacha�a ch�opcu r�k�. Zauwa�y� to - jego twarz na chwil� o�y�a i zgas�a zaraz potem, kiedy matka chwyci�a go silnie za nadgarstek i odci�gn�a, strofuj�c. Amy obejrza�a si� przez rami�, s�ysz�c podniesione g�osy. M�czyzna w dwurz�dowym garniturze by� ju� z-powrotem. Sam. T�umaczy� co� reszcie. Z tonu mo�na by�o wywnioskowa�, �e pr�buje ich uspokoi�-, cho� on tak�e wygl�da� na z lekka zaniepokojonego. - Pewnie gdzie� wyszed�. S�dz�, �e nied�ugo wr�ci, zostawi� na popielniczce pal�cego si� papierosa... - Dobra - przerwa� mu grubas. - Koniec �art�w. Dzwoni� na policj�. Pomys� zosta� g�o�no poparty. M�czyzna w dwurz�dowym garniturze odszed� na bok. - Ma pani papierosa? - spyta� Amy. Zapalili oboje. M�czyzna zaci�gn�� si� g��boko. - Pani te� si� boi? - zapyta�, patrz�c na jej dr��ce r�ce. - A czego tu si� ba�? - wzruszy�a ramionami. - Sam nie wiem. To wszystko jest jakie�... dziwne. - Martwi� si� tylko o moj� przyjaci�k�. Zapodzia�a si� gdzie�, kiedy schodzili�my na d�. M�czyzna skin�� g�ow�, przygl�daj�c si� grupie przy telefonie. Grubas wydziera� si� do s�uchawki, stuka� wide�kami jak oszala�y. Reszta asystowa�a mu w milczeniu. - Nigdzie si� nie dodzwoni - powiedzia�a spokojnie Amy. - Sk�d pani to wie? Wzruszy�a ramionami. - Przeczucie. - Kobieca intuicja, co? Moja �ona te� lubi�a takie historie. - Lubi�a. - Nie �yje? - Kto? - m�czyzna popatrzy� na ni� zdezorientowany. - Pa�ska �ona. - Sk�d pani to przysz�o do g�owy? Rozwiedli�my si�. Mieszka teraz w jakiej� zapad�ej dziurze i pisze "bardzo-�yciowe-ksi��ki" dla wewn�trznie zbuntowanych kucharek. - wyci�gn�� do Amy r�k�. - Przepraszam, nie przedstawi�em si�. Harold Zelamo, dzia� spedycji. Amy u�cisn�a podan� jej d�o�. - Amy Sherwood. Maszynistka. - Wygl�da na to, pani Sherwood, �e mia�a pani racj�. Nici z policji. Czas na podj�cie jakiego� sensownego dzia�ania. Nieca�e p� godziny p�niej, od towarzystwa przy drzwiach od��czy�a si� czteroosobowa grupa i pod��y�a z powrotem, w stron� schod�w. Trzech m�czyzn i Harold Zelamo, w kt�rym obudzi� si� instynkt przyw�dcy, mia�o wspi�� si� na siedemnaste pi�tro, gdzie mie�ci� si� dzia� zam�wie� i stamt�d poprzez kt�ry� z licznych telefon�w podj�� pr�b� porozumienia z kim� z zewn�trz. Nim wyruszyli, Amy odci�gn�a Harolda na bok. - Ca�y czas niepokoj� si� o Leett�. Chcia�abym, �eby pan si� za ni� rozejrza�, -kiedy b�dziecie szli na g�r�. Mo�e spad�a ze schod�w i z�ama�a nog�? Przypomnia�o mi si�, �e narzeka�a na obluzowany obcas. Znalaz�a si� tutaj dlatego, �e chcia�a mi pom�c i czu�abym si� fatalnie... - Oczywi�cie - u�miechn�� si�. - To �aden problem. Desmond -Harris, jeden z trzech m�czyzn towarzysz�cych Haroldowi sta� patrz�c niecierpliwie w ich stron�, nerwowo skuba� w�sy. - No to w drog� - powiedzia�, zobaczywszy, �e sko�czyli rozmawia�. I poszli. - To czysty idiotyzm - skomentowa� grubas, rozwalony w fotelu pod palm�. Poluzowany krawat spoczywa� na fa�dach t�uszczu, r�ka z paluchami jak serdelki, uzbrojona w wielk�, kraciast� chust� ociera�a raz po raz nerwowym ruchem pot z czo�a. W holu wcale nie by�o gor�co, a Amy czu�a raczej zimne dreszcze biegaj�ce jej wzd�u� krzy�a. Mimo to grubas poci� si�. I �mierdzia�. Od samego pocz�tku odm�wi� udzia�u w jakichkolwiek wsp�lnych dzia�aniach nazywaj�c je "o�mieszaniem si�,,. - Ani mi si� �ni - m�wi� podniesionym g�osem, masuj�c stopy, z kt�rych uprzednio �ci�gn�� buty - walczy� o co�, co mi si� bezsprzecznie i niew�tpliwie nale�y. Teraz, patrz�c za odchodz�cymi, prychn�� jeszcze raz i odwr�ci� si� ostentacyjnie w drug� stron�. Amy obrzuci�a jego plecy niech�tnym spojrzeniem. Otworzy�a nawet usta, �eby wyg�osi� jak�� ci�t� uwag�, ale po namy�le da�a spok�j. Nie by�o sensu, i Czas mija�. Na zewn�trz spad� lodowaty, jesienno-zimowy deszcz. Zmy� ulice, sp�uka� okna wystawowe. Samochody jad�ce ulic� wzbija�y pi�ropusze zimnej wody, spadaj�ce na kul�cych si� przechodni�w. , Amy nie mog�c usiedzie� w miejscu zacz�a spacerowa� po holu i oddalaj�c si� coraz bardziej od reszty ludzi nawet nie spostrzeg�a, jak trafi�a do pokoju kontroli. Stoj�c w drzwiach-rozejrza�a si� po wn�trzu. Cztery rz�dy monitor�w transmituj�cych idealny bezruch wszystkich pi�ter budynku. Pod przeciwleg�� �cian� wielka, czarna konsoleta, jak rekwizyt z tandetnego filmu, oblepiona suwakami i �wiate�kami. Popielniczka z niedopa�kiem. Krzes�o. Na pod�odze, w cieniu rzucanym przez konsolet�, co� le�a�o. Amy nachyli�a si�. Ksi��ka. Podnios�a j�. Strona, na kt�rej lektura zosta�a przerwana, zagi�a si� przy upadku. Amy otrzepa�a ksi��k� z kurzu, zamkn�a j� i nie patrz�c na tytu� po�o�y�a ko�o popielniczki. W tej samej chwili, k�tem oka zarejestrowa�a ruch na jednym z ekran�w. Odwr�ci�a g�ow� w tamt� stron�. Kto�, kto szed� korytarzem dziewi�tego pi�tra, utykaj�c lekko, nie sprawia� wra�enia osoby zbyt pewnej siebie. Rozgl�da� si� na wszystkie strony, raz po raz przystawa� nas�uchuj�c. Leetta! Amy ledwie si� powstrzyma�a od zawo�ania przyjaci�ki. W por� u�wiadomi�a sobie, �e Leetta nie mo�e jej us�ysze�. Wybieg�a z pokoju, omal nie �ami�c sobie n�g, i najszybciej jak tylko pozwala�y na to wysokie obcasy oraz w�ska sp�dnica potruchta�a w stron� drzwi na schody przeciwpo�arowe. - Halo! Prosz� pani! Dok�d pani biegnie?! - zawo�a� kto� za ni�, poderwawszy si� z fotela. Naci�ni�ta- klamka wyrwa�a si� jej z r�k i drzwi jakby tylko na to czekaj�c otworzy�y si� z hukiem, kt�ry echo ponios�o po ca�ym holu. Z mrocznej czelu�ci doby� si� lodowaty podmuch wiatru, �wiszcz�cy i mro��cy twarz. Amy napar�szy ze wszystkich si� zatrzasn�a drzwi wi꿹c za nimi ciemno�� i wiatr ta�cz�cy na schodach. Potem cofn�a si� o krok usi�uj�c z�apa� oddech. M�czyzna, kt�ry za ni� krzycza� opad� na fotel i straci� zainteresowanie ca�� spraw�. Dwie osoby odwr�ci�y ciekawie g�owy reaguj�c na �omot i to by�o wszystko. Amy dysz�c ci�ko i trzymaj�c zaci�ni�t� d�o� w okolicach serca podesz�a chwiejnie do fontanny i przysiad�a na okalaj�cym j� murku. S�uchaj�c koj�cego szemrania wody za plecami patrzy�a na szalej�c� na zewn�trz wichur�. Wiatr wywraca� kosze ze �mieciami, wywleka� z nich puszki i stare gazety, ciska� nimi pomi�dzy okr�conych p�aszczami ludzi, szarpa� przemokni�tymi markizami hoteli i hu�ta� �wiat�ami na skrzy�owaniach. Dobrze jest w tak� pogod� siedzie� w suchym, ciep�ym domu u boku tej jedynej osoby, jak� przeznaczy�o ci niebo. To daje poczucie bezpiecze�stwa. I nie istniej�cej naprawd� si�y. Co jednak zrobi�, je�li ta osoba osieroci ci�, umieraj�c? Dobre pytanie. Kwadrans po tym, jak Amy je sobie zada�a, drzwi na schody przeciwpo�arowe otworzy�y si� i stan�� w nich Harold Zelamo. Jeden rzut oka na jego osob� upewni� wszystkich, �e sytuacja nie uleg�a zmianie. - Co s�ycha� u naszych dzielnych w�drowc�w? - krzykn�� grubas na powitanie kpi�cym g�osem, ale zaczepka zosta�a bez odpowiedzi. Harold podszed� do Amy, kt�ra wsta�a na jego widok. Dwie kobiety nachyli�y si� ku sobie i wymieni�y komentarze, popatruj�c w ich stron�. - Sam? - Amy nada�a swojemu g�osowi odcie� zdziwienia. - Reszta zosta�a na g�rze. Maj� wys�a� kogo�, je�li sytuacja si� zmieni. Wszystkie telefony zablokowane. Nic ju� nie rozumiem - doda�, siadaj�c ci�ko przy fontannie. - Jestem wyko�czony. Ta droga w g�r� i z powrotem mo�e zabi�. Na dodatek na schodach wysiad�o �wiat�o... - By�am w pokoju stra�nika - powiedzia�a Amy. - Nie wr�ci�? Amy pokr�ci�a przecz�co g�ow�. - Nale�a�o si� tego spodziewa� - Harold westchn��. - Przestaje by� zabawnie; wy��czone telefony, zepsuta winda, brak stra�nika - sama pani przyzna, �e to troch� podejrzane. - Tak jakby kto� chcia� nas odizolowa� - podsumowa�a. - Dok�adnie. Tylko po co? Przyznam si� pani, �e mam niedobre przeczucia. - Kobieca intuicja, co? - W�a�nie. - Kiedy wi�c by�am w tym pokoju, na jednym z ekran�w dostrzeg�am Leett�... - Kogo? Zgromi�a go wzrokiem. - Moj� kole�ank�, o kt�rej panu m�wi�am i za kt�r� obieca� si� pan rozejrze�, kiedy b�dzie pan szed� na g�r� - odpar�a zimno. - Nigdzie jej nie widzia�em - zapewni� �arliwie. - Spojrza�a pani, kt�re to by�o pi�tro? - zapyta� szybko. - Oczywi�cie, �e tak. Dziewi�te. Ma mnie pan za idiotk�? - obruszy�a si�. Wiedzia�a, �e jego zainteresowanie wynika z ch�ci zmiany tematu i to z�o�ci�o j� dodatkowo. - Nie... Po prostu ludziom zdarza si� w chwilach podenerwowania zapomina� o rzeczach oczywistych. - Nie jestem podenerwowana. . - Wszyscy jeste�my - skrzywi� si�. Amy postanowi�a z nim nie dyskutowa�. - To co, idziemy? - spyta�a. - Dok�d? Ach - oprzytomnia� momentalnie, natrafiaj�c na jej lodowate spojrzenie. - Czy ja dobrze us�ysza�em? Powiedzia�a pani: dziewi�te pi�tro? - No dobra - zreflektowa� si�. - I tak trzeba to zrobi�. Ciemno�ci na schodach by�y nieprzeniknione. Trzymaj�c si� za r�ce i raz po raz potykaj�c, Harold i Amy Sherwood brn�li stopie� za-stopniem coraz wy�ej i wy�ej. Na pode�cie zatrzymali si� dla zaczerpni�cia tchu. Harold pstrykn�� zapalniczk� i w jej nik�ym p�omieniu obejrza� grawerowan� tabliczk� nad drzwiami. - Kt�re? - zapyta�a zdyszanym g�osem Amy. - Sz�ste. - Dopiero? Wydaje mi si� jakbym w�drowa�a ju� ca�e godziny. - Z�udzenie. - Ale mimo wszystko; dopiero sz�ste? Nie wierz�. - Prosz� bardzo... - Niech pan dotknie swojej koszuli, czy tak wygl�da m�czyzna po przej�ciu sze�ciu pi�ter? - Czterdziestu. Czterdziestu pi�ter, pani Sherwood. Siedemna�cie w g�r�, potem siedemna�cie w d� i teraz sze��. To razem czterdzie�ci. Poza tym ten m�czyzna wypala �rednio p� paczki papieros�w na dzie�. - Mimo wszystko. - Dobrze, ju� dobrze. Niech pani we�mie jeszcze par� g��bokich oddech�w zamiast tyle m�wi�. Nie ma si� co upiera� - tabliczka m�wi sama za siebie. Amy zamilk�a z�a. Ten ca�y Harold Zelamo wydawa� si� jej do�� sympatyczny (oczywi�cie, kiedy tylko si� st�d wydostan�, ka�de z nich p�jdzie swoj� drog� i to b�dzie koniec znajomo�ci), ale protekcjonalny spos�b, w jaki chwilami si� do niej zwraca�, by� irytuj�cy. (A mo�e to nie b�dzie wcale koniec?) Przypomnia�a sobie sw�j poranny napad z�o�ci i umilk�a na dobre. Harold chyba wyczu� jej z�y nastr�j, bo odezwa� si� dopiero dwa pi�tra wy�ej. - Ca�y czas zastanawia mnie jedna rzecz. Cisza m�cona od czasu do czasu wyciem wiatru w szczelinach i odg�osem powietrza pompowanego z wysi�kiem do p�uc. - S�ucha mnie pani? - Mmm. - Mianowicie zastanawiam si�, jak to si� sta�o, �e ta pani kole�anka zaw�drowa�a a� na dziewi�te pi�tro. Cisza. - Nie domy�la si� pani? - Mm. - Nie mia�a jakich� zaburze�? Wie pani: klaustrofobia, akrofobia, nyktofobia, czy co tam jeszcze? - Nie s�dz�. Zatrzymali si�. Harold raz jeszcze pstrykn�� zapalniczk�. Migotliwy p�omyk zahybota� na wietrze i zgas�. - Koniec gazu - stwierdzi� ponuro Harold, potrz�saj�c zapalniczk�. - Trudno - doda� chowaj�c j� do kieszeni marynarki. - I tak jeste�my na miejscu - to m�wi�c napar� na drzwi. - Zamkni�te? - zapyta�a Amy po chwili. . - Na to wygl�da. Zamkni�to je z drugiej strony. Czy jest pani pewna, �e to by�o dziewi�te pi�tro? - Jestem pewna - odpowiedzia�a szybko, zimnym g�osem. - W takim razie musz� przyzna�, �e niewiele rozumiem. Ja te�, przytakn�a w my�lach Amy. Harold cofn�� si�, wzi�� kr�tki rozbieg i uderzy� w drzwi ramieniem. Za sz�stym, albo si�dmym razem zamek pu�ci�. Z zimnych, zakurzonych schod�w wkroczyli w inny �wiat - korytarz zalany ciep�ym �wiat�em lamp spod sufitu, wy�o�ony mi�kkim dywanem, z rozmieszczonymi w regularnych odst�pach wielkimi lustrami w �cianach. Harold zamkn�� drzwi i zapad�a dzwoni�ca w uszach cisza. - Idziemy? - popatrzy� pytaj�co na Amy. Dywan t�umi� ich kroki, kiedy przemierzali korytarze dziewi�tego pi�tra w towarzystwie swoich lustrzanych odbi�. Od czasu do czasu kt�re� z nich wo�a�o: "Hej, jest tu kto?,, albo po prostu: "Hop, hop!" Zatrzymywali si� wtedy i nas�uchiwali. Odbicia w lustrze nas�uchiwa�y r�wnie�. Amy zawo�a�a Leett� kilkakrotnie po imieniu - z jednakowym skutkiem. Co si� z ni� sta�o? Ta my�l powraca�a do Amy w coraz to nowych formach, wprowadzaj�c jej umys� w stan irracjonalnego zaniepokojenia. Nie wydawa�o jej si� to wcale czym� nagannym ani tym bardziej godnym zlekcewa�enia. Tu dzia�o si� co� z�ego. Lepiej by� na to przygotowanym... - Zaczynam by� g�odny - przyzna� si� Harold. Mia� zmarszczone czo�o. Wygl�da� na zniech�conego i rozdra�nionego, ale stara� si� to ukry�. - Ja te� - sk�ama�a. - Mo�e jest ju� po wszystkim i tam na dole teraz na nas czekaj�? - Sprawd�my jeszcze toalety. Harold st�umi� westchnienie wzbieraj�ce w piersi i skin�� g�ow�. W damskiej ubikacji by�o ciemno. Amy posuwa�a si� ostro�nie wzd�u� �ciany p�ki nie wymaca�a kontaktu. Nacisn�a prze��cznik i w pomieszczeniu zab�ys�o �wiat�o, a wraz z nim rozbrz�cza�y si� wszystkie dzwonki alarmowe w g�owie Amy. Poczu�a nag�� sucho�� w ustach, b�d�c jednocze�nie �wiadoma, �e oczy wychodz� jej z orbit. Chcia�a zawo�a� Harolda, ale nie mog�a wydoby� z siebie nic poza ochryp�ym piskiem. Toaleta by�a zalana krwi�. Krew by�a wsz�dzie - sp�ywa�a po �cianach do umywalki, a stamt�d na pod�og�. Krwi� by�y pochlapane drzwi kabin i suszarka, nawet rama lustra. P�yn�a nie wiadomo sk�d, jakby z zamiarem zatopienia ca�ego �wiata... Amy zacisn�a powieki z ca�ych si� i zacz�a krzycze�. Z pocz�tku by� to �a�osny skrzek, ale wystarczy�o tylko, by uchyli�a znowu powieki, a z jej gard�a wyrwa� si� dziki skowyt, w kt�rym zawarte by�o b�aganie wszystkich si� o pomoc i zabranie jej st�d. Potem kto� chwyci� j� za ramiona powtarzaj�c "Co si� sta�o?! Co si� sta�o, na lito�� bosk�?!", ale Amy wiedzia�a, �e lito�� boska nie istnieje, w ka�dym razie nie dla tych, kt�rzy spotkaj� to CO�, czego przera�aj�ce �lady dzia�alno�ci mo�na dostrzec wok�, �e lito�� nie istnia�a dla Leetty, kiedy by�a rozszarpywana na sztuki, wi�c krzycza�a dalej gdy wywleczono j� na korytarz i uspokoi�a si� dopiero po kilku silnych policzkach. - Niech pani przestanie! - Harold Zelamo krzycza� nie ciszej od niej. - Niech si� pani wreszcie zamknie! Co si� sta�o?! S�yszy mnie pani?! Co si� sta�o?! - Krew .. - wymamrota�a. - Ca�a �azienka... sk�pana we krwi. Dostrzeg�a jak jego oczy rozszerzaj� si� ze zdumienia. Milcza� przez d�u�sz� chwil� obserwuj�c jak si� uspokaja. - Lepiej? - zapyta� wreszcie. Kiwn�a g�ow� w odpowiedzi. Policzki piek�y j� od uderze� i czu�a si� zdezorientowana, ale mog�a przytomnie my�le�. - Co... Co ja... To znaczy, czemu pan... - zacz�a s�abym g�osem. - Prosz� si� uspokoi� i nie my�le� o tym. Nie my�le�! - Przynie�� pani wody? Kiwn�a g�ow�. Patrzy�a jak wstaje i znika w drzwiach damskiej toalety. Czepiaj�c si� �ciany r�wnie� wsta�a i posz�a za nim. Dostrzeg� j� w lustrze nad umywalk� kiedy nalewa� wod� z kranu do plastikowego kubka. Sta�a w drzwiach, oparta o framug� i patrzy�a. W ko�cu ich spojrzenia spotka�y si�. - Ja my�la�am... - na jej twarzy malowa�a si� bezradno��. - Wszystko w porz�dku - uspokoi� j� gestem. - To skutek rozchwianej psychiki. A swoj� drog�, to naprawd� idiotyczny pomys�, urz�dza� �azienk� w takim kolorze. - Wygl�da jak rze�nia - w tym stwierdzeniu nie by�o ani krzty emocji. - Lepiej ju� wracajmy. Nie odpowiedzia�a. Pod czujnym okiem kamery ruszyli w drog� powrotn�. Usi�uj�c sobie kilkakrotnie tej nocy przypomnie� co p�niej robili, Amy natrafia�a w tym miejscu na kilka luk w pami�ci, spowodowanych, najprawdopodobniej, dopiero co prze�ytym wstrz�sem. Na pewno zeszli na d� - ona i Harold. Ale o czym rozmawiali? Nawet je�li pad�y mi�dzy nimi jakie� s�owa, Amy wypowiedzia�a je nie�wiadomie, w tym czasie bowiem my�li w jej g�owie snu�y si� leniwie niczym papierosowy dym w zamkni�tym pokoju. Na dole Harold i ten grubas skoczyli sobie do oczu. Nie od razu rzecz jasna, najpierw by�a zdawkowa rozmowa, kt�ra niepostrze�enie zamieni�a si� w sprzeczk�, a sprzeczka w k��tni�. Stali naprzeciw siebie,,obaj czerwoni ze z�o�ci i krzyczeli, miotaj�c co i rusz przekle�stwa pod adresem przeciwnika. Harold przypomina� wielkiego ptaka, kt�ry bezsilnie macha skrzyd�ami, usi�uj�c poderwa� si� do lotu, grubas sta� nieruchomo, poruszaj�c tylko palcami w skarpetach. W pewnej chwili Harold wskaza� na Amy, kt�ra a� si� zdziwi�a, �e sta�a si� argumentem w ich k��tni, grubas w odpowiedzi rzuci� jak�� cierpk� uwag�, co z kolei rozjuszy�o Harolda. Wyci�gn�� b�yskawicznym ruchem obie r�ce, pochwyci� grubasa za koszul� przy szyi nim ten zdo�a� wykona� nieporadny unik, skr�caj�c trzeszcz�cy materia� przyci�gn�� go do siebie. Kiedy sko�czy� swoj� przemow� wyg�oszon� z�owr�bnym tonem, twarz grubasa przypomina�a kolorem ostryg�. Harold odepchn�� go od siebie, a tamten potkn�� si� o w�asn� nog� i run�� na fotel bezw�adnie jak worek trocin. Potem Amy zapad�a si� w pustk�, w mroczn� niepami�� przerwan� na chwil� wizerunkiem m�wi�cego Harolda i s�uchaj�cych go w skupieniu ludzi. Co by�o dalej? Harold zapyta� j�^o co�, stali na uboczu, a Amy widzia�a jak ludzie podnosz� si�, zbieraj� swoje rzeczy, szykuj�c si� do drogi. Harold po�o�y� jej r�k� na ramieniu i powt�rzy� pytanie, kiwn�a g�ow�, �e tak, chocia� nie wiedzia�a, o co mu chodzi. Pami�ta jak zn�w weszli na zimne schody, po kt�rych hula� wiatr, tym razem szli ju� wszyscy. Prawie wszyscy. Harold powiedzia� do niej: "Prosz� zaczeka�,,, zawr�ci� od drzwi i podszed� do tkwi�cego wci�� w fotelu grubasa. Rozmawiali kr�tko, unikaj�c swoich spojrze�. Wreszcie Harold" wzruszy� ramionami i odszed�. Dalej by�a ju� tylko mozolna w�dr�wka, pi�tro za pi�trem, rami� Harolda, na kt�rym Amy si� opiera�a, jego d�o�, kt�r� chwyta�a przy ka�dym potkni�ciu. Otrze�wi� j� dopiero krzyk kobiety, kt�ra zobaczy�a Desmonda Harrisa. Ten g�os, tak bardzo przypominaj�cy jej w�asny sprzed... godziny? - w jednej chwili wyp�uka� ca�y mu� z korytarzy jej umys�u i sprowadzi� j� z przestrzeni, w kt�rych przebywa�a, prosto w tward� rzeczywisto��. Mia�a wra�enie - jak po przej�ciu do strefy innego ci�nienia - �e jej zmys�y wyostrzy�y si�. Desmond Harris le�a� niedbale na pode�cie p�pi�tra, oparty barkiem o �cian�. Jego cia�o spoczywa�o zwr�cone ku do�owi, tylko twarz, wykr�cona do g�ry, spogl�da�a w niesko�czono�� wytrzeszczonymi oczyma i szczerzy�a do niej z�by. Nogi Desmonda by�y nienaturalnie skrzy�owane w kolanach. Sprawia� wra�enie rzuconej w k�t, nikomu niepotrzebnej, szmacianej kuk�y. Jaki� starszawy m�czyzna pochyli� si� nad cia�em i przy�wiecaj�c sobie zapalniczk� dokonywa� ogl�dzin. - Nie �yje? - Harold post�pi� krok naprz�d, ci�gn�c za sob� Amy, kt�rej ramienia nie puszcza�. Jego g�os przypomina� napi�t� strun�. - Martwy jak kamie� - m�czyzna zamkn�� Desmondowi oczy. - Skr�cony kark, z�amana noga... Musia� spa�� ze schod�w. - Kiedy szed� do nas na d� - doko�czy� Harold. Jego palce zacisn�y si� na ramieniu Amy ze zdwojon� si��. - Je�li to prawda, to bardzo si� �pieszy�. Co z nim zrobimy? - m�czyzna popatrzy� wyczekuj�co na Harolda. - Nie mo�emy go ze sob� zabra�. Trzeba go u�o�y� po ludzku i zostawi� tutaj. Zajmiemy si� nim, kiedy uda si� nam nawi�za� kontakt z kim� z zewn�trz. - Ju� im si� uda�o - m�czyzna wskaza� na cia�o Desmonda Harrisa. - Inaczej po co by do nas schodzi�? To wszystko ��czy�o si� w ca�o��. Uwi�zienie ich tutaj, znikni�cie Leetty, brak stra�nika, zw�oki Desmonda Harrisa i wreszcie opuszczone biuro na siedemnastym pi�trze. To wszystko musia�o si� jako� logicznie ��czy�. Ale nikt nie wiedzia� jak. Nie wiedzia�a tego �adna ze znajduj�cych si� w porzuconym pokoju sze�ciu os�b. Nie wiedzia� tego stoj�cy przy oknie Harold Zelamo, pal�cy ze �ci�gni�tymi brwiami papierosa i nie wiedzia�a tego Amy Sherwood, obserwuj�ca go ze swojego miejsca na fotelu. W drzwiach pojawi� si� m�ody ch�opak. - Gdzie pan by�? - zapyta� Harold. - Rozgl�da�em si� troch�, pomy�la�em... - No i co? - przerwa� mu Harold. - Nie ma ich. Dw�ch m�czyzn jak kamie� w wod� - plum! Trzech, je�li doliczy� stra�nika. I Leetta. - To nie by� najlepszy pomys� - Harold podszed� do biurka i zgasi� niedopa�ek w popielniczce. - Tak czy owak: dzi�kuj� panu - s�dz�c po g�osie by� ju� zm�czony. Ch�opak skin�� g�ow� i usiad� na pod�odze pod �cian�. Harold podni�s� s�uchawk� telefonu, le��c� na biurku ju� kiedy tu przyszli, i po�o�y� j� na wide�ki. Bez przyk�adania jej do ucha wiedzia�, �e na linii panuje g�ucha cisza. Potem przysiad� ko�o szpakowatego m�czyzny, z kt�rym uk�ada� zw�oki Desmonda. Kiedy zacz�li rozmawia�, ich przyciszone g�osy ledwie dociera�y do Amy. - Przeszkadzam? - To by� uprzedzaj�co przepraszaj�cy g�os Harolda. - Nie. - Chcia�bym panu zada� jedno pytanie. - Prosz�. - Co si� pana zdaniem tutaj dzieje? Chodzi mi o to, �e... - Harold zacz�� si� pl�ta�. - Te wszystkie wypadki, sam pan przyzna, s� nieco... dziwne? - Czary. - A tak serio? - To znaczy materialistycznie? Nie wiem. - Nie s�dzi pan chyba... - zacz�� Harold z niedowierzaniem w g�osie, ale m�czyzna nie da� mu sko�czy�. - Czy zastanawia� si� pan, na gruncie czysto materialistycznym, naturalnie, jakie jest prawdopodobie�stwo splotu tych wszystkich wydarze� jakie nas dzisiaj spotka�y? - Szczerze? Ca�y czas mnie to gn�bi. - I, jak mniemam, doszed� pan do pewnych wniosk�w, a teraz chce pan bym je potwierdzi�, lub im zaprzeczy�? Po to pan si� do mnie zwr�ci�? - No c� - podj�� m�czyzna po chwili. - Mo�na oczywi�cie za�o�y�, �e wszystko to jest tylko diabelski zbieg okoliczno�ci, ale r�wnie dobrze, a przy tym o niebo przEZorniej, b�dzie przyj��, �e mamy do czynienia z dzia�aniem zamierzonym. Celowym i w pe�ni kontrolowanym. Zgadza si� pan ze mn�? - Tak - odpar� Harold. - Dzi�kuj� panu. - Wsta� i chrz�kn��, chc�c na siebie zwr�ci� uwag�. - Przepraszam bardzo, �e zak��cam pa�stwa spok�j - w tych okoliczno�ciach zabrzmia�o to niemal jak dowcip - ale mam do powiedzenia kilka, jak s�dz�, wa�nych rzeczy. Przyznam, �e nie bardzo orientuj� si� w naszej sytuacji i my�l�, �e co� podobnego odczuwa ka�dy z nas. Jedna osoba uleg�a wypadkowi (je�li to by� wypadek - przemkn�o przez my�l wszystkim), .trzy osoby znikn�y. To wystarczaj�cy pow�d, by�my podj�li pewne kroki, kt�re, mam nadziej�, pomog� nam unikn�� k�opot�w przez reszt� nocy. Wygl�da na to, �e nie mo�emy liczy� na �adn� pomoc z zewn�trz, chyba, �e policja otrzyma wystarczaj�c� ilo�� zg�osze� od naszych rodzin, �eby si� zaj�� t� spraw�. Przyjmijmy jednak, �e nikt si� nami nie zainteresuje. To oznacza, �e sp�dzimy w tym odosobnieniu - spojrza� na zegarek - jeszcze jakie�... jakie� siedem godzin. Prosi�bym, �eby przez ten czas opuszczali pa�stwo ten pok�j tylko w razie faktycznej potrzeby - zawiesi� g�os na chwil�. Jak ju� powiedzia�em: nie wiem co tu si� dzieje i nie mam zamiaru snu� fantastycznych hipotez, ale musimy zachowa� ostro�no��. - A co z tym cz�owiekiem, kt�ry zosta� na dole? - zapyta�a jedna z kobiet. Wygl�da�a na przestraszon�. Desmond Harris?, pomy�la�a Amy. Jemu ju� nic nie zaszkodzi. Nie zmarznie, nie .wpadnie pod samoch�d... U�wiadomi�a sobie, �e kobieta m�wi o grubasie. Nie by�o go tutaj. Zosta� na parterze... - Ten cz�owiek sam zdecydowa�, �e zostanie - zacz�� Harold niepewnie. Z pomoc� przyszed� mu szpakowaty m�czyzna. - Je�li to wszystko jest po prostu nieszcz�liwym zbiegiem okoliczno�ci - odezwa� si� twardym g�osem - wtedy nie ma znaczenia gdzie ten cz�owiek prze�pi najbli�sze siedem godzin. Ale, je�li to, �e Desmond Harris spad� ze schod�w nie by�o wypadkiem, tym bardziej nie wolno nam si� rozdziela�. Pojedynczo stanowimy zbyt �atwe cele. Kiedy sko�czy�, nikt nie odezwa� si� s�owem. Pobi� ich, artyku�uj�c l�k, kt�ry tkwi� w ka�dym. L�k, �e s� zwierzyn� w jakim� makabrycznym polowaniu. M�ody ch�opak wsta� i wyszed� na korytarz. - Dok�d pan idzie? - krzykn�� za nim Harold. - Ul�y� swojemu p�cherzowi - odpar� ch�opak przez rami� i odszed�. Harold zbli�y� si� do Amy i zapyta� cicho: - �pi pani? Postara�a si�, �eby spojrzenie, jakim go obdarzy�a, by�o mo�liwie trze�we. - Nie. - Powinna pani spr�bowa� si� zdrzemn�� - podsun�� jej paczk� papieros�w, ale odm�wi�a. By�a przera�liwie g�odna i ba�a si�, �e je�li zapali, zwymiotuje. Harold pstrykn�� po�yczon� od Amy zapalniczk�, wypu�ci� nosem k��b dymu i przejecha� r�k� po czole. - Gn�bi mnie... mo�na to nazwa� "trosk� o bezpiecze�stwo". Moje i tych ludzi. Wydaj� mi si� przera�aj�co bezradni. Amy popatrzy�a na dwie kobiety siedz�ce pod �cian�, przy drzwiach. Jedna spa�a z g�ow� opart� na swetrze, po�o�onym na kolanach drugiej. Ta druga gapi�a si� ot�pia�ym wzrokiem w sufit, co jaki� czas spuszczaj�c oczy i rozgl�daj�c si� po pomieszczeniu. - A pani? - Amy u�wiadomi�a sobie, �e Harold pyta j� o co�. - Co ja? - Czy pani nie odnosi wra�enia, �e jeste�my �wiadkami czego�... co w ka�dym razie nie zdarza si� co dzie�? - A je�li si� zdarza? Czy zwr�ci�by pan na to uwag�? Zastanowi� si�. - No c�... Grupka urz�dnik�w uwi�zionych w biurowcu... W dodatku ten nieszcz�nik Harris. Mamy szans� trafi� na pierwsze strony gazet - popatrzy� na ni� pytaj�co. - Jak pani s�dzi? - Je�li sprawa wyjdzie na jaw. - A dlaczego mia�aby nie wyj��? - gniewnie wzruszy� ramionami. - Jak zdo�aliby to ukry�? - W�a�nie. Jak? - Poczu�a, �e zaczyna j� mdli� od chmury papierosowego dymu, otaczaj�cej Harolda. R�k� odgoni�a siwy k��b �egluj�cy w jej stron�. Ca�kiem ju� rozbudzona usadowi�a si� wygodniej. Zsun�a z n�g pantofle, kt�re zaczyna�y j� ju� uciska� i podkurczy�a nogi. Na korytarzu rozleg�y si� st�umione kroki. Zbli�a�y si� powoli, jakby nie�mia�o. Po chwili do pokoju wszed� ch�opak. W marnym �wietle lampki wydawa� si� bledszy ni� wtedy, gdy st�d wychodzi�. Chrz�kn�� cicho. - Ja... Zdaje si�, �e znalaz�em jednego z tych m�czyzn, kt�rzy przyszli tu z panem - powiedzia�, patrz�c na Harolda. Ten poderwa� si� i Amy, kt�rej batalion arktycznych mr�wek przew�drowa� po plecach, zobaczy�a jak mi�nie jego twarzy t�ej�. W pokoju zapad� na chwil� absolutny bezruch, tak jakby ca�a sytuacja zosta�a utrwalona na kliszy fotograficznej. - No i co z nim? - zapyta� Harold. Jego nadludzki wysi�ek by pozbawi� sw�j g�os dr�enia spe�z� na niczym. Wilton Rozen dynda� weso�o w jednej z kabin na �a�cuszku od rezerwuaru. Harold krzykn�� i ruszy� w stron� drzwi. I wtedy Amy wyczu�a zbli�aj�ce si� niebezpiecze�stwo, Nie od razu to zrozumia�a, z pocz�tku dozna�a po prostu bezpostaciowego strachu, kt�ry zjawi� si� znik�d i stopniowo przerodzi� si� w pewno��, �e nadchodzi niebezpiecze�stwo. To uczucie nie by�o jej obce, dozna�a go w �yciu kilkakrotnie, ostatni raz pewnego wiosennego dnia, kiedy szykowa�a si� w�a�nie do wyj�cia i zadzwoni� telefon. Telefonowano ze szpitala, �eby j� poinformowa� o �mierci Kena. Przeczucie pojawia�o si� rzadko, to prawda, ale kiedy ju� nast�powa�o, nie zawodzi�o. Nigdy. I tak samo nigdy Amy do ko�ca nie dawa�a mu wiary. Nawet teraz, widz�c Harolda wybiegaj�cego na korytarz nie potrafi�a zaufa� swojemu instynktowi. Zreszt� czy powinna? Po tym co nie tak dawno przesz�a? To by�o jak dr�enie szyn �wiadcz�ce, �e - cho� tego jeszcze nie wida� - zbli�a si� poci�g. Czy to samo czuj� zwierz�ta, uciekaj�c z zagro�onych miejsc? Ludzie wybiegli na korytarz i Amy zosta�a sama. Przezwyci�aj�c ch�� ukrycia si� w pustym pokoju wsta�a i pod��y�a za nimi. Wola�a by� ze wszystkimi tam ni� sama tu. Zatrzyma�a si� przed drzwiami m�skiej toalety i wraz z innymi czeka�a, a� wy�oni� si� stamt�d Harold nios�c cia�o Wiltona Rozena. Pomaga� mu ten sam ch�opak, kt�ry znalaz� zw�oki. Z�o�yli je na �rodku korytarza i zatrzymali si� obok, nie bardzo wiedz�c co zrobi�. Wszyscy opr�cz Amy. Stoj�c przy Haroldzie, rzuca�a dooko�a niespokojne spojrzenia, pr�buj�c odgadn��, sk�d nadejdzie niebezpiecze�stwo. W za�amaniu korytarza byli doskonale odkryci z obu stron, ale jednocze�nie napastnik nie mia� szans zbli�y� si� do nich nie zauwa�ony. Nieruchoma dot�d kamera umieszczona pod sufitem drgn�a. Powoli obr�ci�a si� o dziewi��dziesi�t stopni i zamar�a z obiektywem utkwionym za plecami Amy. Tylko ona jedna to zauwa�y�a. Poczu�a, �e oblewa j� fala gor�ca. P�ynnie, jak w zwolnionym tempie, obr�ci�a si�. W po�owie obrotu wyda�o si� jej, �e k�tem oka dostrzeg�a jaki� zbli�aj�cy si� kszta�t, a raczej zarejestrowa�a sam fakt ruchu. Nie mia�o to jednak �adnego znaczenia, gdy� w tym samym momencie zgas�y wszystkie lampy. W jednej chwili z jasno o�wietlonego korytarza ci�ni�to ich wprost w najczarniejsz� otch�a� piekie�. Nic wi�c dziwnego, �e stracili orientacj�. Kto� zakl�� g�o�no, nie rozumiej�c, co si� dzieje, jaka� kobieta krzykn�a przera�liwie. - Wszystko w porz�dku - tu� przy Amy rozleg� si� uspokajaj�cy g�os Harolda. - To tylko bezpieczniki... A potem krzyk kobiety przeszed� w charkot i w ciszy rozleg� si� odg�os gruchotanych ko�ci. To by� znak do ucieczki. Uciekali wszyscy, machaj�c r�koma, odbijali si� od �cian, wpadali na siebie nawzajem. I gin�li jedno za drugim jak muchy. Amy poczu�a w pewnej chwili, �e co� mokrego i lepkiego obryzga�o jej twarz i bluzk�. Wiedzia�a co to mo�e by�, ale stara�a si� o tym nie my�le�. Chwyci�a r�k� Harolda i z nadludzk� si�� na wp� ci�gn�a go, na wp� pcha�a w boczny korytarz. Par�a na o�lep przed Siebie zdaj�c sobie doskonale spraw�, �e ciemno�ci nie stanowi� przeszkody dla ich przeciwnika i �e ucieczka ma szans� powodzenia tyl- ko dop�ty, dop�ki nie ruszy po�cig. Stracili uprzedni� przewag� - teraz byli widoczni jak na d�oni, cho� sami nie widzieli nic. Z ty�u wci�� jeszcze dobiega�y krzyki, kto� skoml�c z b�lu wzywa� pomocy, ale jego g�os urwa� si� szybko jak uci�ty no�em. - Tu gdzie� musz� by� schody przeciwpo�arowe - Amy szarpa�a w biegu klamki wszystkich mijanych po drodze drzwi. - Chryste, to potworne - powtarza� mechanicznie Harold, pozwalaj�c si� bezwolnie holowa�. Nagle zapad�a cisza. Zgas�y krzyki, umilk�y ostatnie j�ki i zapad�o milczenie. Amy nie zatrzymuj�c si� ani na chwil� wstrzyma�a oddech i usi�owa�a wy�owi� z ciemno�ci jaki� d�wi�k poza �omotem pod czaszk�. Rozpaczliwie pr�bowa�a utrzyma� si� na powierzchni �ycia. Czu�a, �e cokolwiek tych ludzi napad�o, zbli�a si�. R�wnie trudne do zatrzymania jak rozp�dzony poci�g mknie korytarzem w ich stron�. Niemal s�ysza�a d�ugi, �wiszcz�cy oddech z samego dna piekie�. Chocia� to niemo�liwe - ten morderca nadchodzi bezg�o�nie. W panice szarpn�a nast�pne drzwi. Zamkni�te. Gdzie, u diab�a, mogli si� znajdowa�? W b�ysku intuicji przy�pieszy�a, biegn�c teraz prawie r�wnie szybko jak ich prze�ladowca. Impet z kt�rym uderzy�a w przeszkod� niemal j� zamroczy�. Czuj�c na ustach stru�k� p�yn�cej krwi wyci�gn�a woln� r�k� przed siebie. Otwarte drzwi! Zachowa�a jeszcze tyle przytomno�ci umys�u �eby wypchn�� Harolda na schody i schroni� si� tam samemu zatrzaskuj�c za sob� drzwi, kt�re niemal w tej samej chwili - wygi�y si� pod wp�ywem pot�nego uderzenia. - Na d�! - krzycza� Harold, szarpi�c j� za r�k�, ale ona upar�a si�, �e zamknie drzwi na zasuwk�. Na lic