Średnia Ocena:
Żywoty urojone i inne prozy
Tom gromadzi cztery książki wybitnego prozaika, Marcela Schwoba, z którego garściami czerpał Jorge Louis Borges, którego cytował Jerzy Stempowski, którym karmił się Roberto Bola'o. Przede wszystkim mamy tu "Żywoty urojone", wspaniałe krótkie prozy, korowód postaci zawieszonych pomiędzy istnieniem a nieistnieniem, o których wiadomo niewiele albo zgoła nic, wyrzutków społecznych, morderców i piratów, księżniczkę indiańską Pocahontas, półboga Empedoklesa, podpalacza Herostratesa, poetę Lukrecjusza. Ich widmowe dzieje ubrane w płaszcz fikcji mówią nam o naturze ludzkiej więcej niż niejedna biografia. A wszystko w cudownych typowych już przekładach.
| Szczegóły | |
|---|---|
| Tytuł | Żywoty urojone i inne prozy |
| Autor: | Schwob Marcel |
| Rozszerzenie: | brak |
| Język wydania: | polski |
| Ilość stron: | |
| Wydawnictwo: | PIW Państwowy Instytut Wydawniczy |
| Rok wydania: | 2016 |
| Tytuł | Data Dodania | Rozmiar |
|---|
Żywoty urojone i inne prozy PDF - podgląd:
Jesteś autorem/wydawcą tej książki i zauważyłeś że ktoś wgrał jej wstęp bez Twojej zgody? Nie życzysz sobie, aby podgląd był dostępny w naszym serwisie? Napisz na adres [email protected] a my odpowiemy na skargę i usuniemy zgłoszony dokument w ciągu 24 godzin.
To twoja książka?
Wgraj kilka pierwszych stron swojego dzieła!Zachęcisz w ten sposób czytelników do zakupu.
WGRAJ PDF
Ostatnio dodane
Losowy ebook
Wielki świat
Wszystko, czego wam nie powiedziałam
Gdzie słychać szepty
Zła krew
Beautiful Monster
Złota łyżka
Co wolisz? Wikingowie
Kajkeji
Lot motyla
Lęk. Jak pokonać potwora
Recenzje
Tom gromadzi cztery książki wybitnego francuskiego prozaika, Marcela Schwoba (1867–1905), z którego garściami czerpał Jorge Luis Borges, którego cytował Jerzy Stempowski, którym karmił się Roberto Bolaño. Przede wszystkim mamy tu Żywoty urojone, wspaniałe krótkie prozy, korowód postaci zawieszonych pomiędzy istnieniem a nieistnieniem, o których wiadomo niewiele albo zgoła nic, wyrzutków społecznych, morderców i piratów, księżniczkę indiańską Pocahontas, półboga Empedoklesa, podpalacza Herostratesa, poetę Lukrecjusza. Ich widmowe dzieje ubrane w płaszcz fikcji mówią nam o naturze ludzkiej więcej niż niejedna biografia. Oto pełne przeciwieństwo i duży rywal Prousta: drugi Marcel nazwiskiem Schwob (1867–1905), któremu, by zgłębiać sprawy ludzkie, dość było dziesięciu kartek druku; wizjoner historii, jasnowidz psychologii, koneser potworności, ironista, liryk. Poeta piszący prozą, badacz kultury wrogi dyscyplinie nauki, impresjonista z najcieńszym pędzelkiem, fan wszystkiego, co niepojęte, dwuznaczne, zatrute i pierwotne. Kolekcjoner szaleńców, pożądliwców, psychoz zbiorowych, zbrodniarzy, nieudaczników, pechowców. Fan zagadkowych dziewczynek, czarownic i piratów. Znawca życia szumowin i kontrkultury wszystkich epok. Autor formy piorunująco zwięzłej, zawieszonej pomiędzy esejem, nowelą, biografią i mistyfikacją. Pisarz dla wtajemniczonych sprzed wieku, fascynujący Młodą Polskę i tłumaczony przez najlepszych, dzisiaj znów odkryty we Francji i na świecie. Awangardzista sprzed awangardy. Prekursor. Mistrz.
Naprawdę warto a w środku: Krucjata dziecięca, : Księga Monelli, Mimy. Super.