Recenzje

• Bernardeta Łagodzic-Mielnik

  2018-03-22

  Każde dzidziuś przychodzące na świat powinno być otoczone miłością i mieć prawo do szczęśliwego dzieciństwa. Do wzrastania i poznawania świata w pokoju wśród bliskich. Do zabaw i lat beztroski. Dużo dzieci, które rodzą się w różnorakich częściach kuli ziemskiej musi żyć jednak w całkiem innej rzeczywistości. W biedzie, strachu, lęku o każdą chwilę. Wielu dzieciakom okrutny los zabiera rodziców, dach ponad głową i możliwość edukacji. Tak właśnie jest w Afganistanie - kraju z bogatą historią i kulturą w którym od lat jest niespokojnie, a kolejne pokolenia pozbawione są normalności. Najpierw przez konflikt ze Związkiem Radzieckim, a później przez Talibów. Są pokolenia, które nie wiedzą co to pokój, co to szczęście, co to normalna codzienność. Do takich osób należy pewna sympatyczna dziewczynka którą poznajemy w książce pdf napisanej przez kanadyjską pisarkę i działaczkę na rzecz pokoju. Lektura rozpoczyna trzyczęściowy cykl "Żywiciel", a zyski z jej sprzedaży zasilają fundusze przeznaczone na pomoc ludności zamieszkującej terytoria objęte kryzysem. Serię przetłumaczono na 25 języków. Parvana kiedyś mogła żyć jak inne dzieci, lecz jej światem zawojowali talibowie i zabrali normalność. Jej ojcu pracę i zdrowie, jej rodzeństwu zwyczajne dzieciństwo, jej matce i siostrze możliwość swobodnego poruszania się po mieście. Wszystko stanęło na głowie i zmieniło się na gorsze. Dziewczynka musi prowadzić ojca z chorą, niesprawną nogą na plac, gdzie ten zajmuje się czytaniem i pisaniem listów a także różnorakich pism, a także wyprzedażą rodzinnego majątku, który ocalał by mieć co włożyć do garnka. Dzidziusiowi jest ciężko spędzać cały dzień nieruchomo na kocu, lecz taka jest okrutna rzeczywistość, która pewnego dnia staje się jeszcze gorsza. Talibowie aresztują głowę rodziny. Jej obowiązki musi przejąć córka. Córka, która musi zacząć udawać że jest chłopcem. Inaczej policzyliby się z nią potworni fanatycy, którzy nakazali całkowite zakrywanie ciała dziewczyn i zabronili im wychodzić na ulice bez męskiej obstawy. Parvana podejmuje się tego wyzwania przejęta lękiem i strachem. Lecz nie ma wyjścia. Inaczej jej rodzina zginie z głodu... To naprawdę niezwykle przemawiająca i wstrząsająca opowieść, która uzmysławia piekło afgańskich dziewczyn i dzieci. Główna bohaterka wydaje się być przedstawicielką wielu tamtejszych dziewczynek, które zostają bezwzględnie okradzione z dzieciństwa, a którym w zamian zostaje nałożone na barki potężne brzemię. Cierpią choć są w pełni niewinne. Nikt się ich nie pyta o potrzeby, one muszą w jednym momencie dorosnąć, zmężnieć i znaleźć siły. Muszą zapomnieć o beztrosce i walczyć o każdy dzień, o każde jutro. Wszystko przez religijnych fanatyków, którzy własną wiarę rozumieją w niezwykle specyficzny i brutalny sposób. Naród afgański cierpi, żyje w nieludzkich warunkach. Nie ma możliwości spokojnie budować własną przyszłość i cieszyć się życiem. Zewsząd grozi niebezpieczeństwo, wszędzie mieszka lęk. Jak destrukcyjnie wpływa to na duszę głównej bohaterki widać na każdej karcie książki. Niedługą, lecz wyjątkowo treściwą lekturę czyta się ze względu na jej mocno poruszającą treść nie tylko wzrokiem, lecz i sercem. Nie sposób nie płakać poznając dzieje głównej bohaterki, które autorka spisuje prostym mową i w sposób prosto odbieralny. Myślę, że nikt nie będzie w stanie dynamicznie zapomnieć o tym tytule, a wszyscy, którzy go przeczytają sięgną po kolejne dwa tomy tej serii. Ja znam już ich treść i dodam, że łączą się one wszystkie w spójną całość. W historię której nie zapomnę do końca życia. Zamysłem pisarki było z pewnością otworzenie oczu całego świata na ludzką tragedię, która rozgrywa się w kraju, który przeistoczył się w ziemskie piekło. Gorąco zalecam ten tytuł bez względu na wiek, płeć, wyznawane poglądy czy czytelnicze gusta.