Recenzje

• kate_in_bookland

  2021-02-15

  "Życie na naszej planecie" to jedna z lepszych przeczytanych przeze mnie ebooków w tematyce ekologii i ochrony środowiska. David Attenborough wie, jak opowiadać o przyrodzie - słychać w tej publikacji charakterystyczne dla autora wdzięk, ciepło i pasję. Choć temat nie jest wcale łatwy, a poruszane zagadnienia, szczególnie te związane z degradacją środowiska i znaczącą rolą człowieka w tym procesie, wywołują smutek, przekaz jest pełen nadziei i wiary - mamy dużo możliwości, aby przemienić bieg wydarzeń. Książka ebook Davida Attenborough to nie tylko przystępna i angażująca lektura, lecz również wartościowa publikacja, która zwiększa świadomość i wskazuje drogę. I idealnie uświadamia, jak bardzo człowiek i Ziemia współzależą od siebie. Twórca daje nam wyjątkowo cenną lekcję o przyrodzie i nas samych. Warto pochylić się ponad ekologią, wiedzieć i rozumieć, a ta książka ebook z pewnością nam w tym pomoże. Serdecznie polecam.

• urszula_gala

  2021-02-15

  David Attenborough Życie na naszej planecie Moja historia, Wasza przyszłość, jeszcze paręnaście lat temu mroźne i śnieżne zimy były w Polsce zjawiskiem naturalnym. Zima 1978/1979 była w poprzednim stuleciu jedną z bardziej śnieżnych. Nie pamiętam z niej zbyt wiele, no może tylko zaspy wzdłuż chodnika przed blokiem. Wspomnieniem z paru następnych jest lodowisko wylewane przez starszych chłopców na placu zabaw przed blokiem. Aby pojeździć na łyżwach, wystarczyło tylko wyjść z klatki. Od razu na łyżwach oczywiście. Z kolei zima przełomu 1986/1987 była jedną z najzimniejszych. 30 stycznia 1987 roku termometr prezentował w Białymstoku - 34,6 stopnia. Co to była za radość, że zamknęli szkoły z powodu mrozu. Po nich ostre zimy bądź upalne lata pojawiały się jeszcze niejednokrotnie. Od dłuższego czasu klimat planety zmienia się jednak dość mocno i nie raz już zaskoczył jej mieszkańców. Parę lat temu mieliśmy upalne lato, w tym roku natomiast przyszła kolej na prawdziwą zimę, taką której, szczególnie dzieci mogą doświadczyć po raz pierwszy w swoim życiu. Być może zapisze się ona w ich pamięci tak jak moja pierwsza zima stulecia, ponieważ nie wiadomo przecież, kiedy pojawi się następny śnieg. Davida Attenborough kojarzą prawdopodobnie wszyscy. Bardzo słynny przyrodnik, autor znanych dokumentalnych serii przyrodniczych, które można było przez lata oglądać w telewizji. Z kamerą był w najróżniejszych miejscach kuli ziemskiej, przywożąc stamtąd setki kilometrów taśmy filmowej, na której wraz z drużyną rejestrował życie ludzi, faunę i florę miejsc egzotycznych, niedostępnych, nierzadko jeszcze nieskażonych cywilizacją czy wpływem człowieka. Teraz, mając już dziewięćdziesiąt cztery lata, oddaje w ręce czytelnika książkę, którą powinien przeczytać każdy. Kiedy już zapoznamy się z nią, za jakiś czas po raz kolejny, dla odświeżenia powinniśmy zaserwować sobie jej lekturę. Aby pamiętać, mieć świadomość, uwierzyć, że nawet jednostka, ma wpływ na ochronę planety, jej biologicznej bioróżnorodności, ekosystemu, jest w stanie zapewnić jej równowagę czy zmniejszyć wytwarzany ślad ekologiczny, w tym węglowy. Należy przeczytać, nawet jeśli uważamy, że wnioski w niej zawarte znamy od dawna, a tym bardziej, jeśli wydaje się nam, że to nie do nas są adresowane te słowa. Bowiem każde nawet najdrobniejsze proekologiczne zachowanie, ma wpływ na przywrócenie równowagi w przyrodzie. To co zwróciło moją szczególną uwagę, jest jej wyjątkowo przejrzysta konstrukcja. Począwszy od cofnięcia się do nie tak bardzo odległej przeszłości. Kilka pierwszych epizodów poświęconych jest miejscom, ludziom, zwierzętom i roślinom a także zjawiskom, których zmiany nieustanny się nierzadko już nieodwracalne. David Attenborough pisze zatem: "Świat przyrody znika Dowody są wszędzie. Przemiana zaszła w ciągu mojego życia. Widziałem ją na swoje oczy. Doprowadzi do zagłady świata. Stale jednak możemy wyłączyć reaktor. Mamy wybór." Jasno, klarownie, prostymi słowami, odwołując się w dodatku do swojego doświadczenia, doświadczenia jednego z członków zbiorowości ludzkiej. Takiego samego jak miliardy innych. Zaczynając pierwsze epizody operuje bardzo prostym komunikatem. Są nim trzy dane zebrane na przestrzeni kilkudziesięciu lat począwszy od roku 1937 i dotyczące zmian: ludności świata, stężenia dwutlenku węgla w atmosferze i procentowego udziału egzotycznych obszarów. Już same liczby robią ogromne wrażenie, a kiedy uzupełnione są o przykładowe historie, stają się jeszcze bardziej alarmujące. Z kolei kolejna element to precyzyjna, wcale nie futurystyczna wizja, tego co nas czeka jeśli nie zatrzymamy machiny zwanej cywilizacją, nie zrównoważymy różnic panujących między ludźmi, krajami, kontynentami. I w końcu ostatnia i prawdopodobnie najważniejsza, dotyczy wizji przyszłości i metod, jakimi możemy własną przyszłość uratować. Z konkretnymi rozwiązaniami, które należy wprowadzić jak najszybciej, począwszy od siebie, na dotyczącej ekologii polityce państwowej i międzypaństwowej skończywszy. Rolnictwo regeneracyjne, zalesianie, ograniczenie wykorzystania węgla i zwiększenie udziału biopaliwa, wykorzystanie alternatywnych źródeł białka w żywieniu, edukacja społeczeństwa, to tylko niektóre z nich. Jestem pod wrażeniem prostoty, klarowności i konkretności przekazu, który wybrzmiewa z tej lektury. Merytorycznie, jasno, a jednocześnie z pełnym zdecydowaniem. David Attenborough dobitnie wskazuje, co może czekać Ziemię, jeśli na czas nie zareagujemy. A tego czasu na reagowanie jest już naprawdę niewiele. Dodatkowo wewnątrz książki znajdują się zdjęcia, też one mają na celu oddziaływanie na wyobraźnię czytelnika. Z przyrodą nie należy walczyć, nie można jej bez końca poskramiać. Aby czerpać z niej wymierne korzyści, musimy zacząć z nią współpracować. A wówczas ona odwdzięczy się z nawiązką.