Recenzje

• monweg

  2018-03-20

  Steven Camden – poeta, performer, twórca słuchowisk radiowych. Pracuje z młodzieżą, prowadzi zajęcia, na których uczy, jak opowiadać interesujące historie. Camden opowiada dla nas historię zwyczajną, historię o miłości.Głównymi postaciami powieści są Luke i Leia, lecz spokojnie, nie jest to następna element Gwiezdnych wojen. To zupełnie inna opowieść, bez fantastycznych elementów. Samo życie. Mogłabym zacząć tak: Luke i Leia poznali się pewnego pochmurnego dnia na przystanku autobusowym. Padał deszcz, a Luke nie miał parasola, był cały przemoknięty. I wówczas poznał Leię, która zaproponowała mu miejsce pod swoim parasolem. Gdybym tak zaczęła, byłaby to prawda, lecz faktycznie było tak. Luke i Leia spotkali się w deszczowy dzień, lecz Luke nie był przygotowany na zawieranie znajomości. Tak naprawdę poznali się w szkole podczas zajęć kółka filmowego, ponieważ film to ich wspólna pasja, i to ona pomaga im się do siebie zbliżyć.Poznają się pracując razem, tworząc scenariusz. Są sobą zafascynowani, lecz Luke, dla którego jest to świeża szkoła, czuje się dość dziwnie. Ma kłopoty z zaklimatyzowaniem się i wydaje mu się, że tylko Leia traktuje go poważnie i normalnie. Przyjaźń dynamicznie zmienia się w głębsze uczucie, tylko czy nastolatkom uda się pokonać dzielące ich różnice. Wszak pochodzą z innych światów i mieszkają na dwóch przeciwnych krańcach miasta. Powracające demony przeszłości mogą położyć się cieniem na ich przyszłości.Ilekroć jestem w świeżym miejscu, wyobrażam je sobie jako plan filmowy. Myślę o tym, że ktoś musiał wcześniej ułożyć każdą cegłę, postawić każdą ścianę i wznieść dach. Myślę o tym, że ludzie, którzy przebywają w tej przestrzeni, są aktorami odgrywającymi własne role – i cały czas pamiętam o tym, że i mnie ktoś może oglądać.Zwyczajna opowiadanie o miłości jest książką, która została napisana właśnie jak scenariusz filmowy. Przed każdą sceną jest opis miejsca z didaskaliami. Nie przeszkadza to w odbiorze, a wręcz wprowadza powiew świeżości. Jest inaczej i jest dobrze.Narratorem tej historii jest Luke i dzięki takiemu zapisowi, w każdej chwili wiemy, co sądzi, odczuwa, o czym myśli. Bardzo nieźle poznajemy chłopaka i na pewno znajdą się tacy, którzy będą się utożsamiać z tym bohaterem. Czy polubiłam Luke’a? Polubiłam, to prawdopodobnie za wiele powiedziane. Luke mi po prostu nie przeszkadzał, a były momenty, gdy trzymałam za niego kciuki.Tata mówił, że zawsze staramy się wracać do tego, co nieźle znamy. Ten sam smak pizzy, ten sam szampon, ta sama piosenka, ci sami ludzie. Oswajamy pewne rzeczy i się ich trzymamy. Jesteśmy istotami, które kierują się przyzwyczajeniem.Zwyczajna opowiadanie o miłości to ciekawa powieść, którą czyta się bardzo płynnie i szybko. Nie jest to zbyt skomplikowana historia, lecz w miarę czytania myśli galopują naprzód, jakby chciały wyprzedzić, to co się w danej chwili dzieje.Camden stworzył opowieść obyczajową dla młodzieży o przyjaźni, miłości, dorastaniu (bo dorastać można w każdym wieku), radzeniu sobie z przeciwnościami losu i potyczką z demonami, które mogą stać się udziałem każdego z nas. To moje pierwsze spotkanie z twórczością brytyjskiego pisarza i już wiem, że nie ostatnie. Jeśli chcecie książki mądrej i ważnej, to jest to pozycja dla was. A ja ją gorąco polecam.

• dżoana_95

  2018-03-20

  idealny pomysł na spędzenie dnia! zalecam - bardzo mi się podobała, nie będę zdradzać szczegółów żebyście miały równie dużą frajdę jak ja!