Recenzje

• Wkp

  2018-03-20

  „Żubr Pompik i aromat wiosny” wchodzi na nasz rynek w świeżym wydaniu równocześnie z pierwszy tomem przygód tego przesympatycznego bohatera. Tak, jak to było w przypadku wspaniałych „Tropów na śniegu”, tak i tutaj zabawa, która uczy, a może nauka, która bawi, wciąga tych większych i tych mniejszych czytelników w wyjątkowy świat rodzimej przyrody.Tym razem Pompik nie jest już najmniejszym żubrem w puszczy ani nie brakuje mu towarzystwa. Obie te role przypadły najmłodszej siostrze Pompika, Polince, która wraz z nim chętnie oddaje się psotom i odkrywczym zabawom na żubrzej polanie. Kiedy nadchodzi wiosna i życie w lesie zaczyna budzić się do życia, a świat znów nabierać barw. Z nową porą roku przybywa także dźwięków i zapachów, skąd się jednak biorą i co oznaczają? To trzeba odkryć!I tak oto młody czytelnik, w towarzystwie Pompika i jego siostry – a przy okazji również i całej zwierzęcej ferajny zamieszkującej puszczę – wyrusza w podróż nie tyle przez konkretne miejsca, ile przez samą porę roku i jej dziwy, sekrety i uroki. Co w lesie wydaje odgłos CAK, CAK, CAK, a co STUK, STUK, STUK? Jakie zwierzę ma największy apetyt? Czym są barwy ochronne? Po co bobrom tamy? Tajemnice wiosennego lasu i zwierząt powracających do własnych obowiązków po zimie to fascynujący świat intrygujących pytań i prostych, łatwych do zapamiętania odpowiedzi. Samojlik, biolog z wykształcenia, prezentuje jak wielkie zdolności do nauczania posiada. Wiedza podawana przez niego czytelnikom, to wiedza która nie nuży. Wręcz przeciwnie! Takie fakty i ciekawostki chce się zapamiętywać i chce się ich poznawać więcej.Całość jest także przepięknie zilustrowana przez samego autora. Lecz cóż się dziwić, skoro Tomasz Samojlik, obok bycia pisarzem i biologiem jest także, a może przede wszystkim, autorem komiksów dla dzieci. Łatwa kreska, żywe, cudowne kolory, do tego świetne wydanie, ponieważ i papier kredowy i twarda oprawa i znaczna czcionka, którą czyta się z łatwością. Wszystko razem tworzy śliczną pozycję dla tych małych i tych większych, łatwą w odbiorze i przyjemną dla oka.Polecam, ponieważ to lektura tak miła, jak wartościowa. I co kluczowe samodzielna, niezależna od pierwszego tomu, chociaż razem z nim (i dwoma kolejnymi) tworząca większą całość.