To twoja książka?

Recenzje

• Drops Książkowy

  2018-03-21

  Myślę, że wielu książkoholików od czasu do czasu lubi sięgnąć po lekkie powieści. Po historie z nieskomplikowanymi bohaterami, z błahymi problemami, z happy end’em, który da się przewidzieć od dziesiątej strony. Przyznaję, że zdarza mi się wybierać takie tytuły, szczególnie gdy potrzebuję oderwania od swoich rozterek. Choć niektórzy dyskutują z tą opinią, nie wszystkie powieści obyczajowe są płytkie. Niektóre wymagają refleksji i nie da się ich przeczytać jednym tchem. Bywa, że dzieje postaci przytłaczają wręcz czytelnika. Doznałam tego w ostatnich dniach. Jestem świeżo po lekturze pierwszego tomu Znaków życia Wioletty Milewskiej. Ta książka ebook zdecydowanie nie należy do grupy lekkich, łatwych i przyjemnych na jeden, góra dwa wieczory. Dzieje Malwiny, Sylwii i Wiktorii tylko na pozór się różnią. Wszystkie mają trudną sytuację rodzinną i borykają się z kłopotami a także z samotnością w tylko pozornie udanych związkach. Walczą o związek, o rodzinę, o siebie same. Sylwia, która po wyjeździe męża zagranicę została sama, musi w pojedynkę stawić czoła kłopotom zdrowotnym. Wiktoria prowadzi dom i gospodarstwo. Jej ukochany stale nad zobowiązania względem rodziny stawia powinności względem innych, nierzadko obcych ludzi. W dodatku brat i bratowa, którzy wprowadzają się do domu bohaterki, nie mają zamiaru odciążać jej w codziennych obowiązkach. W moim odczuciu w najtrudniejszej sytuacji znajduje się Malwina. Od lat usiłuje walczyć z uzależnieniem męża od pornografii i seksu. Groźby i prośby nie pomagają. Choć dziewczyna pragnie szczęścia i dla siebie, i dla nastoletniej córki, nie potrafi odwrócić się od partnera. Znaki życia trudno przeczytać jednym tchem, przewracać stronę za stroną bez głębszego zastanowienia. Nie sposób obojętnie przejść obok bohaterek, które borykają się naprawdę z poważnymi problemami. Na początku trudno mi się było „wgryźć” w tę opowieść ze względu na styl autorki. Akcja rozwija się powoli. W trzecioosobowej narracji ponad dialogami znacznie dominują opisy uczuć postaci a także ich wspomnienia. Głównym tematem powieści są oczywiście dzieje bohaterek. Na ich przykładzie Wioletta Milewska przedstawia różnorakie typy relacji damsko-męskich. Książka ebook dla wszystkich? Nie, raczej dla czytelników o mocnej psychice i lubiących taką literaturę. Do jakiego gatunku zakwalifikowałabym tę lekturę? Trudno wybrać jeden konkretny. Znaki życia to zarówno tragedia psychologiczny, obyczajowy, jak i społeczny. Poruszyła każdą strunę w moim sercu. Wzbudziła skrajne emocje – od śmiechu po płacz i strach. Żadnego tabu, żadnej cenzury. Milewska nie pominęła żadnych znaków, które człowiek dostaje od życia. www.dropsksiazkowy.blogspot.com

• justa21

  2018-03-21

  Portrety dziewczyn „Życie jest jak pudełko czekoladek. Nigdy nie wiesz, co ci się trafi” – ten optymistyczny w swej wymowie cytat z filmu „Forrest Gump”, z Tomem Hanksem w roli tytułowej, zna niemalże każdy z nas. Tak naprawdę jednak nierzadko zdarza się, że każda z czekoladek, które wyciągamy z pudełka ma smak, który zupełnie nam nie odpowiada, każda może być przeterminowana. Życie obchodzi się z nami ponad wyraz brutalnie pisząc własne scenariusze z zakończeniami, którym daleko jest do happy endów. Tyle tylko, że pomimo przeciwności losu, musimy jakoś trwać w tej rzeczywistości, musimy zaakceptować codzienność, lub podjąć walkę o lepsze jutro. Którą z tych dróg wybiorą trzy mieszkanki jednej z polskich wsi, główne bohaterki powieści Wioletty Milewskiej? Przekonamy się o tym sięgając po pierwszy tom opowieści o życiu, które dostarcza rozczarowań, choć nie brak w nim również wzruszeń a także o ludziach, którzy nierzadko zapominają, czym jest wierność i uczciwość, którzy są na tyle bezwzględni, że bez skrupułów potrafią podeptać drugiego człowieka. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Psychoskok książka ebook „Znaki życia”, to bolesna historia kobiet, jakich w Polsce mieszka tysiące – kobiet, których mężczyźni nie obdarzają szacunkiem, dziewczyn mających kłopoty z asertywnością i dających się wykorzystywać, dziewczyn tkwiących we współuzależnieniu. Po książkę sięgnąć mogą wszyscy czytelnicy, lubiący powieści obyczajowe, pragnący przeglądać się w lekturze niczym w lustrze, którzy na jej podstawie potrafią poddać się refleksji i przemienić własny stosunek do otaczającej nas rzeczywistości a także ludzi obecnych w naszym życiu. Autorka przedstawia nam mieszkanki Pietruch – trzy kobiety, wydawałoby się niezmiernie inteligentne, a jednak każda z nich daje się wykorzystać i skrzywdzić, każda z nich przedkłada potrzeby innych nad swoje. Spotykamy zatem cierpiącą od lat na bezsenność Malwinę, borykającą się z uzależnieniem męża od seksu, wykorzystywaną przez wszystkich Wiktorię a także Sylwię, która zmaga się z coraz większym rozpaczą fizycznym, do którego dochodzi jeszcze rozpacz duszy. Pierwsza z tych dziewczyn – Malwina, wielokrotnie daje szansę swojemu mężowi, seksoholikowi, który trwoni pieniądze na czasopisma porno, kochanki a także prostytutki. Wzorce wyniesione z rodzinnego domu każą jej tkwić w tej sytuacji przez całe lata, nie pozwalają jej zerwać tego chorego związku z Błażejem. Mimo iż jest coraz bardziej świadoma tego, że toksyczne małżeństwo i postępowanie męża krzywdzi nie tylko ją, lecz i córkę Ninę, długo trwa, zanim – ku dezaprobacie rodziny – decyduje się złożyć pozew rozwodowy. Na duchu podtrzymuje ją bezdzietna Sylwia, matematyczka, która dawanymi uczniom korepetycjami stara się wypełnić pustkę w sercu. Jej mąż, z którym jest już osiemnaście lat po ślubie, wyjechał na półroczny kontrakt do Szwecji i dziewczyna czuje, że z każdym tygodniem oddala się on od niej nie tylko fizycznie, lecz też duchowo. Czy są ku temu powody? Ani szczęśliwe ani proste nie jest również życie Wiktorii. Od dzidziusia wykorzystywana przez wszystkich i sprowadzana do roli popychadła dziewczyna coraz bardziej zdaje sobie sprawę, że taki model rodziny nie powinien funkcjonować. Nie ma ona żadnego oparcia ani w matce, która przez całe lata żerowała na jej uległości, ani tym bardziej w mężu Ksawerym, który koncentruje się wyłącznie na własnej rodzinie. Kiedy na dodatek do ich domu wprowadza się szwagier Tomek z Agatą, a początkowa nadzieja na pomoc w utrzymaniu domu rozwiewa się bardzo szybko, zbliża się kres wytrzymałości Wiktorii. Jak zachowają się wszystkie trzy kobiety? Jakie podejmą kroki w związku z bieżącymi wydarzeniami? Czy życie ma dla nich w zanadrzu choć jedną smaczną czekoladkę? Przekonamy się o tym dzięki lekturze pierwszego tomu powieści „Znaki życia”, która nie tylko odsłania przed nami ludzkie dusze, mechanizmy działania, lecz też polską, zaściankową rzeczywistość. Mimo iż możemy poczuć się zmęczeni portretami bohaterek, a także chwilami znużeni samą lekturą, to tak naprawdę musimy mieć świadomość, że wszystkie trzy kobiety, są odbiciem rzeczywistości, prezentują modele zachowań typowych, dla wielu z nas. I jeśli nie jesteśmy w stanie ich polubić to tak naprawdę tylko dlatego, że nie lubimy własnego życia i w głębi duszy zdajemy sobie sprawę, że nie tak powinno ono wyglądać. Zapytanie brzmi tylko, co z tą wiedzą zrobimy… Justyna Gul Qultura słowa

• Ataga83

  2018-03-21

  Naprawdę świetna, dwutomowa powieść. Akcja dynamicznie wciąga, a trzech bardzo charakterystycznych bohaterek nie można nie polubić. Malwina od wielu lat zmaga się z uzależnieniem, które skazało ją na izolację i walczy o przetrwanie związku. Wydaje się, że jest gotowa, by zakończyć to pasmo cierpień. Niestety nie przewiduje, jak drastyczne następstwa może mieć podjęta decyzja. Sylwia boryka się z niepokojącymi objawami bólowymi, których nie są w stanie uśmierzyć leki. Na domiar złego Sylwia nie może liczyć na wsparcie męża, który skrywa pewną tajemnicę…, Wiktoria prowadzi dom i małe gospodarstwo. Niestety mężczyzna, z którym jest związana od lat, nie potrafi docenić jej starań, bo nad związek stawia inne sprawy. Wnikając w fabułę zrozumiemy także, że ich dzieje są ze sobą splecione, i będziemy zaskoczeni jak bardzo…

• Aneta Mazur

  2018-03-21

  Czytelnik dostaje oto do ręki dwa tomy książki, która jest… No właśnie, czym jest ta powieść? Dramatem społecznym? Może… Dramatem obyczajowym? Po trosze tak! Autoterapią? Być może… Lecz przede wszystkim jest to książka, która wymyka się wszelkim schematom i ciężko jest ją jednoznacznie włożyć do jakiejkolwiek szuflady z określeniem gatunku literackiego – ponieważ przynależy do wielu i nie przynależy do żadnego. Autorka Wioletta Milewska niespiesznie snuje wątki własnej opowieści. Jest to raczej rzeka polskich równin niźli górski potok, choć temat – poważny, ciężki, przytłaczający – nie jest wcale taki rzadki i powinien porywać. I tak naprawdę porywa, choć nie w tempie powieści akcji. Czy takie sytuacje w polskim społeczeństwie są na porządku dziennym? Nie. Lecz mogą być i dlatego trzeba to pokazywać, o tym pisać, o tym dyskutować. Mogą wystąpić na każdym poziomie społecznym – i dlatego są groźne. Celowo nie piszę co jest tematem tych dwóch tomów. Czytelnik sam powinien do tego dojść, śledząc dzieje Malwiny i Błażeja od pierwszych kart książki. Na dwie jeszcze rzeczy chciałbym zwrócić uwagę w twórczości Wioletty Milewskiej. Pierwsza z nich to tło społeczno-obyczajowe powieści… Czy na pewno słusznie określam te dwa tomy mianem „powieści”? A jeśli to bardziej autobiografia? Lub autoterapia? No właśnie, ta książka ebook wymyka się wszelkim schematom… Wracając do tła: autorka omawia z dokładnością zegarmistrza szereg codziennych czynności wykonywanych w jej domu, w jej obejściu – i tworzy w ten sposób wręcz fotografia (kiedyś byśmy powiedzieli: portret) miejsca i społeczności gdzieś w Polsce. Takie fotografia można by dopasować do dziesiątków, jeśli nie setek, wsi i miasteczek w całej Polsce. Wszędzie pasują te opisy, ta mentalność, te dialogi… Ot, polskiej prowincji portret (a jednak!) własny. I bardzo, bardzo wiernie przedstawiony. Sprawa druga to prawdziwy smaczek „Znaków życia”: opowiadanie pewnego staruszka o czasach bezprawia w czasie wojny i tuż po. Nigdzie jeszcze w polskiej literaturze nie spotkałem takiego opisu ludzi i otaczającej ich grozy, przekazanej tak jak by to zrobił bardzo stary człowiek na przyzbie wiejskiej chaty… No i mowa tej postaci! Fantastyczne regionalizmy – i jak to się czyta. Tytuł wreszcie: „Znaki życia”… Czy na pewno: znaki? Może raczej: sens? Trzeba wziąć do ręki, choć nie jest to lekka lektura. Wziąć, przeczytać i zastanowić się.

• Aneta Mazur

  2018-03-21

  Wsi spokojna, wsi wesoła? Pietruchy wydają się być normalną mazurską wsią, jednak trzy główne bohaterki, trzy różnorakie osobowości czekają przełomowe zmiany. Sylwia jest nauczycielką, ma męża i wydaje się, że jej życie jest stabilne. Wszystko się zmienia, gdy nękające ją bóle głowy stają się nie do zniesienia. Nieszczęścia, jak w powiedzeniu, chodzą parami. Gdy dziewczyna coraz bardziej niepokoi się o męża i postanawia przekonać się, co jest przyczyną jego milczenia, jedzie za nim do Szwecji. Okazuje się że Marian ukrywał przed nią własne drugie życie. Czy to możliwe, że w ten sposób spełniły się jej życzenia sprzed lat? Malwina prowadzi wyczerpującą walkę z nałogiem i walkę o męża. Kiedy dochodzi do wniosku, że w nierównej walce nie ma szans na wygraną, postanawia opuścić pole bitwy. Nie wie, że przemyślana decyzja może mieć dla niej dramatyczne następstwa. Wkrótce okazuje się, że dziwaczny i niewytłumaczalny ciąg wydarzeń może zadecydować o jej wiarygodności. Czy Malwinie starczy sił psychicznych w chwili, gdy wszystko zdaje się być przeciw niej? Czy jej zdolności mogą być dla kogoś zagrożeniem? Kiedy do domu wprowadzają się Tomek z Agatą, Wiktoria jest uradowana. Spodziewa się, że nowi domownicy przejmą element obowiązków, z którymi samej ciężko jej poradzić. Ma na głowie dom i małe gospodarstwo, wychowuje córkę i uczy się. Czy jej oczekiwania pokryją się z nową rzeczywistością? Czy Ksawery zacznie poświęcać więcej czasu Wiktorii i córce? Zaskakujące wątki, niespodziewany rozwój wypadków, ekscytująca powieść. Na zawsze zmienia dużo utartych poglądów.