Sądząc po darmowym fragmencie, można byłoby mniemać, że tekst nie miał żadnej redakcji, jednak nazwiska "redaktorki" i "korektorek" są wymienione. Prawdopodobnie taka selfikowa bieda-redakcja i bieda-korekta. Lub robiona przez psiapsi, które wrzuciły w ortograf... ("To, o czym pragnąłeś ze mną rozmawiać?" - ten przecinek to klasyka babola z korektorów online, które nie rozpoznają kontekstu). Niestety poza fabularnymi śmiesznostkami (na papieża był wybrany Karol Wojtyła, a nie Jan Paweł II - niby niuansik, a ile mówi o kompetencjach "poprawiaczy"), także językowo marniutko - (powtórzenia, nadużywanie "być", "mieć", "który" i zaimków, błedy interpunkcyjne). Oczywiście - jak to u tej autorki - bez liku perspektyw pierwszoosobówkowych i oczywiście informowanie czytelnika, kto właśnie będzie opowiadał historię - lecz to niestety jest konieczne, ponieważ każda postać snuje własną opowiadanie w dokładnie tym samym stylu, zatem odróżnić, że te osoby mają jakąś indywidualność - nie sposób. Kuriozalne również wtręty po włosku w rozmowie, która w całości toczy się po włosku. Po co? Chyba, aby pokazać, że ałtorka umi w obce języki. I oczywiście przypisy z tłumaczeniem, ponieważ przecież w poważnej literaturze przypisów nie może zabraknąć. I za to arcydzieło mamy dać nad 40 zł... No, cóż - bez komentarza.