Recenzje

• Bookendorfina Izabela Pycio

  2018-03-23

  "Ludzie już dawno powinni zrozumieć, że niepełnosprawność nie jest karą. Że obok takich osób można żyć i to życie staje się wówczas jeszcze pełniejsze, bardziej wartościowe... Zespół Downa to nie wyrok, to wyróżnienie!"Życie przygotowuje dla człowieka różnorakie niespodzianki, chciane i wyczekiwane, lecz też te, których wartości nie potrafimy od razu oszacować, początkowo zaskakują i stawiają w niekomfortowej sytuacji, lecz potem okazują się olbrzymimi nagrodami. Kiedy już poznamy ich pełen blask, otworzymy się na to, co cudownego potrafią nam zaoferować, wtedy wdzięczni jesteśmy losowi, że taką właśnie ścieżką nas prowadzi. Niewątpliwie urodziny dzidziusia dotkniętego zespołem Downa stawiają przed rodzicami ogromne wyzwania i zadania. To właśnie oni, najszybciej i niemalże instynktownie, odnajdują się we wszelkich aspektach powierzonego im przez przeznaczenie skarbu. Zaś ludzie, którzy ich otaczają zazwyczaj z kretesem oblewają ten sprawdzian z człowieczeństwa, nie wykazując się tolerancją, zrozumieniem i akceptacją inności. Wielość przechodzi w garstkę naprawdę cennych znajomości wspierających dobrym słowem i gestem. Książkę odebrałam jako bardzo intymną i szczerą rozmowę z Bogiem, samym sobą, czytelnikiem, a przede wszystkim najważniejszą osobą - ukochanym synem. To bardzo emocjonalne wyznania, szczere wypowiedzi, jasne przesłania, przesycone życiową mądrością, zrozumieniem istoty humanitaryzmu, bagażem słodkich i gorzkich doświadczeń, niosące mnóstwo refleksji i optymizmu.Maja Chmiel idealnie opowiada o wyjątkowym chłopczykowi z dodatkowym chromosomem, jego niewątpliwych zaletach, źródle prawdziwej i bezwarunkowej miłości. Ponieważ to właśnie miłość, obok wiary i nadziei, są solidnymi i stabilnymi filarami pięknego życia, z pewnością trudniejszego, bardziej wymagającego, z większą ilością przeszkód do pokonania, jednak szczególnego i wyjątkowego. Miłość potrafi ujawnić, ile tak naprawdę jesteśmy warci, czy potrafimy nie odtrącać tego, czego nie rozumiemy, a wręcz przeciwnie, staramy się to pojąć i zaakceptować, dostrzec prawdziwą wartość drugiej osoby, podobnie jak nie wstydzić się niepełnosprawności swojego dziecka. Nikt nie daje nam prawa do skreślania człowieka tylko ze względu na genetykę, ponieważ należy mu się szacunek, uznanie osiągnięć, chwile zwykłej rozmowy, prawo do przytulania, wrażliwości i marzeń. Z kolei, dzięki nadziei życie nabiera sensu, nie pozwala zwątpić, poddać się czy myśleć o przegranej. I wiara, wyposażająca w niesamowitą siłę, dająca wsparcie i niosąca otuchę. Autorka przekonuje również, jak ważną dla człowieka staje się nauka wybaczania i stopniowego zapomnienia, ponieważ bez tego nie można zrobić kroku do przodu, odkryć szczerą radość i ciepło szczęścia. Książka ebook liczy sto sześćdziesiąt stron, ale ile w niej trafnych i precyzjyjnych spostrzeżeń. Zdecydowanie warto pochylić się ponad nią, wsłuchać w jej emocjonalną treść, być może dostrzec swoje błędy i zmierzyć się z nimi, podać rękę tym, których wcześniej staraliśmy się nie dostrzegać i unikać z różnorakich powodów.bookendorfina.blogspot.com

• Joanna Balcar

  2018-03-23

  Jeżdżąc z córką na turnusy rehabilitacyjne, miałam olbrzymią przyjemność poznać sporą gromadkę osób chorującym na Zespół Downa i była to przyjemność w prawdziwym tego słowa znaczeniu. Bardziej radosnych i otwartych ludzi nigdzie nie poznałam...Patrząc na nich z boku, widziałam radość w ich oczach, odczuwanie emocji sto razy mocniej niż przeciętny człowiek. Widziałam jak się zakochują i zrywają, jak tańczą i płaczą, lecz przede wszystkim widziałam w nich olbrzymią chęć życia. To zaobserwowałam jako obserwator, osoba nie przebywająca z chorymi na Zespół Downa na co dzień. Nigdy jednak nie uda mi się zrozumieć chorego na Downa, ani poczuć to, co czuje rodzic opiekujący się codziennie osobą dotkniętą tą chorobą.Maja Chmiel, krok po kroku, w własnej książce pdf pomaga nam zrozumieć to trudniejsze życie, lecz jakże cudowny świat. Przekonamy się jak czuje się matka dzidziusia chorego na Zespół Downa. Autorka krok po kroku prezentuje nam jak niełatwa jest jej rola, lecz jakże wspaniała. Nie myślcie sobie, że przeczytacie tutaj tylko o trudach takiego wychowania. Owszem, o tym też, lecz Maja pokaże również jakie to wyróżnienie dla niej.Główna bohaterka jest mamą Pawła dotkniętego wyżej wspomnianą chorobą. Codziennie boryka się z innością własnego dziecka, starając się przeistoczyć wspólne życie w miarę normalne. Nie uda się to jednak póki nie będzie miała powszechnej akceptacji otoczenia i zrozumienia ludzi.Jaki jest cel napisania tej książki? Co kierowało autorką? Czu udało jej się zainteresować mnie tym, jakże ciężkim tematem?Do napisania powieści skłoniło pisarkę jej swoje serce. Pisząc, chciała uwiecznić życie rodziców Pawełka. Niezwykłe życie. Dzieli się tutaj swoim doświadczeniem, opisując historię tej oryginalnej rodziny. Pisze łatwo i szczerze, wręcz bardzo intymnie, nie ubarwia niczego, wszystko jest uwiecznione prawdziwie i bez żadnych niepotrzebnych "dodatków". Dodatkowo styl pisania jest wyjątkowo lekki i ciekawy.Książka jest równocześnie osobistym apelem o równość i tolerancję, o której wiele słyszymy, a jednak mało widzimy. Nie jest to prosta lektura, ponieważ i temat nie jest łatwy, lecz warto po nią sięgnąć, chociażby dla chwili namysłu i zadumy.