Ile dzieli zemstę od przebaczenia? Wydaje się, że ogromna odległość, pełna zupełnie odmiennych emocji. W końcu jedno i drugie są jak dwa przeciwstawne bieguny, ale czasem mają ze sobą więcej wspólnego niż mogłoby się wydawać. Bywa, że dzieli bardzo cienka granica, która niepostrzeżenie znika, tak, iż ciężko je od siebie odróżnić. Dwie siostry, związane ze sobą nierozerwalnie, ale jednocześnie różnorakie jak dzień i noc, codziennie stawiają czoła porównaniom. Jedna z nich jest tą zdolniejszą, ładniejszą i wyróżnianą, drugiej los trochę poskąpił szczęścia. Przynajmniej tak mogłoby się wydawać, lecz sądzenie po pozorach nie daje pełnego obrazu siostrzanego związku, nawet dla samych zainteresowanych dużo umyka. Czy cena za przymykanie oka i dobrać nie będzie za wysoka? Wydawałoby się, że zło w człowieku nie da się wyplenić. Jeżeli już raz zapuściło w czyimś umyśle własne korzenie na zawsze w nim pozostaną, lecz czy na pewno? Prawda zbyt nierzadko spychana jest w najdalszy kąt ludzkiego jestestwa, co więc gdy zostanie wyciągnięta na światło dzienne? Powrotu do zaprzeczania nie ma, pozostaje jedynie spoglądanie w kierunku, jakiego unikało się, a to oznacza też wyrzuty sumienia. Nie da się być od tego momentu obojętnym względem swoich czynów, od tego już krok do wzięcia odpowiedzialności za to co było i co dopiero ma się wydarzyć. Przeszłości nie da się zmienić, ale zawsze można spróbować przemienić przyszłość, jaka wydawała się oczywista, ale taką nie jest. Ebookom Erica-Emmanuela Schmitta stawiam wysoko poprzeczkę, najwieższy tytuł „Zemsta i przebaczenie” musiał zmierzyć się z takimi właśnie oczekiwaniami i jak się okazało zaskoczył mnie bardzo szybko. Przede wszystkim otrzymałam więcej niż się spodziewałam, a klimat refleksji, słynny mi z wcześniejszych powieści, tym razem został okazał się jeszcze mocniej zauważalny i odczuwalny. Pisarz z jednej strony wyjątkowo delikatnie, z drugiej strony bardzo wyraźnie, prowadzi rozważania poprzez własnych bohaterów. Ci ostatni są symbolami tak zemsty jak i przebaczenia, ale nie tak prosto wskazać co w nich dominuje, chociaż początkowe strony mogą kierować nas jednoznacznie, to dość dynamicznie okazuje się, że to jedynie iluzja. Historie, wydające się na pozór nieskomplikowanymi, mają w swym zanadrzu wielki ładunek emocjonalny a także niejednoznaczności, gdzieś między tym, co wydaje się oczywiste, a ludzkimi poczynaniami rozciąga się obszar pełen znaków zapytania, niepewności, wyrzutów sumienia a także niespotykanej determinacji. Eric-Emmanuel Schmitt po mistrzowsku oddał uczuciowy spacer o linie ponad przepaścią, w której nawet nie każdy krok, lecz niekiedy nawet najlżejszy oddech może być impulsem do upadku. Czytelnicy mają okazję poznać bohaterów w różnorakich momentach ich życia, tych lepszych a także tych trudniejszych, jedno i drugie prowadzi ich do punktu kulminacyjnego, w jakim przeszłość, teraźniejszość i przyszłość stanowią źródło najistotniejszej decyzji w życiu. Zemstę od przebaczenia i przebaczenie od zemsty ciężko czasem rozróżnić, zwłaszcza kiedy stapiają się w nieoczekiwaną sytuację. Jaką siłę ma pielęgnowane pragnienie zemsty, a co może wywołać przebaczenie?