W trzecim (ostatnim?) tomie Uzdrowiciela o podtytule Zatoka Niewolników znajdujemy wyjaśnienia niektórych wydarzeń z przeszłości. Element z nich zamyka pewien element życia postaci, a część... wzbudza pragnienie, by sięgnąć po następny tom. Wszystko zaczyna się niewinnie. Od ślubu i wesela Sai i Oliwiera, podczas którego mieszkańcy miasteczka mają upominek dla Wiwana i jego rodziny. Upominek niematerialny, lecz cenniejszy od najenniejszego kruszcu. Jaki? Sprawdźcie sami ;) Jednak cieszenie się (nie tylko swoim) szczęściem nie jest dane Uzdrowicielowi. Wiwan musi się bronić przed zaborczą miłością Waszeby, która nie do końca rozumie na czym polega dar współodczuwania. Jakby tego było mało Sara Beckert, matka przybranego ojca Uzdrowiciela, pod pretekstem swojej choroby usiłuje ściągnąć przybranego wnuka, do którego przyznaje się tylko wówczas gdy ten jest użyteczny. Paradoksalnie wie również o tym, że Wiwan dobrowolnie do niej nie przyjedzie. Zleca więc jego porwanie... Nie ciężko się domyśleć, że Sara jest zdrowa, a obecność Uzdrowiciela ma jej pomóc odzyskać pozycję w towarzystwie. Bez żadnych skrupułów i wahania sprzedaje Wiwana Azramowi - królowi niewolników. To porwanie uruchamia cały łańcuch zdarzeń. Jednak, jak zwykle, Wiwan może liczyć na własnych przyjaciół, którzy nie bacząc na swoje bezpieczeństwo, ruszają mu z pomocą. Co na nich czeka? Czy wszyscy wrócą do domu? Czy wszystkie sprawy z przeszłości zostaną wyjaśnione, a może coś będzie jeszcze do dopowiedzenia? Jedno jest pewne... Po dotarciu do ostatniej strony poczułam niedosyt. Jak to? To już koniec? Ja chcę choć jeszcze jedną kartkę... (razy ileśtam ;)  )