To twoja książka?

Recenzje

• Wasio

  2018-03-20

  Z powodu „Zabójstwo Rogera Ackroyda” Agatha Christie została wykluczona z Klubu Detektywów, bo zakończenie powieści było sprzeczne z ówczesnymi kanonami literatury kryminalnej. Czy może być lepsza zachęta do przeczytania tej książki? Agatha Christie (pisała także pod pseudonimem Mary Westmacott) narodziła się 1890 roku. W 1920 roku przyłączyła się do Klubu Detektywów zrzeszającym twórców powieści kryminalnych, a w 1958 roku została jego prezesem. W grudniu 1926 pisarka zaginęła na 11 dni, co wywołało poruszenie w prasie. Do tej pory ciężko powiedzieć, czy wynikało to z załamania psychicznego, czy może była to po prostu chwytliwa reklama. W 1971 roku otrzymała Order Imperium Brytyjskiego. Zmarła pięć lat później. Jest najbardziej znaną na świecie pisarką kryminałów a także najlepiej sprzedająca się autorka wszech czasów. Wydano nad miliard egzemplarzy jej ebooków w języku angielskim a także drugi miliard przetłumaczonych na 45 języków obcych. W sprawie śmierci Rogera Ackroyda pewne było tylko to, że został zadźgany nożem około godziny dziewiątej wieczorem i że z gabinetu, w którym go zamordowano, nie zginęło nic cennego. Pozostałe okoliczności są niezwykle trudne do odtworzenia, policja nie jest w stanie ustalić przekonującego motywu zbrodni, a co za tym idzie wytypować podejrzanych. Poproszony o pomoc Herkules Poirot dynamicznie się orientuje, że każda z przesłuchiwanych osób coś ukrywa i że nikt nie mówi pełnej prawdy. Wie, że przed nim jedna z najtrudniejszych zagadek, prawdziwa łamigłówka, w której niemalże każde rozwiązanie jest możliwe, ale tylko jedno poprawne. Z początku książka ebook bardzo przypominała mi inną opowieść tej autorki, a mianowicie „Morderstwo w Boże Narodzenie”. Znów mamy niezbyt lubianego milionera, który niebawem zostaje zabity przez nieznanego sprawcę za pomocą noża, a pierwsze podejrzenia padają na najbliższą rodzinę i domowników. We wszystkich przeczytanych przeze mnie do tej pory ebookach Agathy, akcja funkcjonuje się w zamkniętych pomieszczeniach, a grono potencjalnych morderców było zawsze zawężone do paru osób. Tym razem krąg podejrzanych rozszerza się wraz z upływem lektury, a intryga wielokrotnie przenosi się poza budynek, w którym dokonano zbrodni. Standardowo najmocniejszym fragmentem powieści autorki „Dziesięciu Murzynków” jest jej zakończenie. Nie inaczej jest i tym razem. W połowie „Zabójstwa Rogera Ackroyda” Poirot wspomina, że rozwiązanie zagadki może być bardzo zaskakujące. Od tego momentu zacząłem, jako potencjalnego mordercę obstawiać pewną osobę. Jeszcze na kilka stron przed końcem książki moje przypuszczenia się potwierdzały. Końcówkę czytałem z mocniej bijącym sercem, ponieważ byłem przekonany, że po raz pierwszy jestem tak zdolnym detektywem jak mały Belg. I wówczas niewielki wzrostem, lecz duży rozumem Poirot wyłożył wszystkie karty na stół i okazało się, że za zbrodnię odpowiada ktoś, o kim nawet przez ułamek sekundy nie pomyślałem. Znowu zostałem wyprowadzony w pole przez Królową Kryminałów, lecz ze to właśnie uwielbiam tę autorkę, że ostatnie strony jej utworów czytam z opadniętą szczęką. „Zabójstwa Rogera Ackroyda” to moje trzecie spotkanie z detektywem Poirot i muszę przyznać, że mam coraz większą słabość do tej postaci. Piórko, kawałek materiału, przesunięty fotel – każdy nawet najdrobniejszy szczegół nie umyka jego spostrzegawczości, a jego szare komórki w kilka chwil dopasowują wszystkie fragmenty układanki do siebie. Z olbrzymią przyjemnością śledziłem jego niekonwencjonalne sposoby śledcze, a jego specyficzny charakter sprawia, że małego Belga nie daje się nie lubić. Tym razem detektyw miał wsparcie w osobie doktora Jamesa Shepparda, który na równi z nim prowadził dochodzenie. Niestety, chociaż ze wszystkich sił starał się on dorównać panu Herkulesowi, to zawsze był, co najmniej jeden krok za nim. Jak to zwykle bywa w powieściach Agathy Christie, wszyscy podejrzani mają coś na sumieniu. Każdy skrywa jakąś tajemnicę, każdy z nich ma jakieś grzechy, o których nie chce mówić. Dopiero wraz z postępowaniem śledztwa, dzięki przenikliwości Poirota prawda wychodzi na jaw i to, co do niedawna było tajemnicą, teraz staje się jednym z kluczy do rozwiązania zagadki morderstwa. „Zabójstwo Rogera Ackroyda” to bardzo niezła książka ebook i słusznie odnalazła na piątym miejscu na liście 100 najlepszych powieści kryminalnych według Stowarzyszenie Pisarzy Literatury Kryminalnej. Każdy szanujący się fan tego gatunku literackiego powinien przeczytać tę lekturę, lecz także na pewno spodoba się ona osobom, które lubią być zaskakiwane zakończeniem książki, ponieważ Agatha Christie potrafi zadziwiać czytelnika jak żadna inna autorka. Chłopczykowi pochodzi z mojego bloga: www.oczytany.eu

• Amanda

  2018-03-20

  Ładnie wydana książka, cudowna okładka. Jak zwykle Hercules Poirot nie zawodzi w kwestii rozwikłania o morderstwa.

• Jola_Madej

  2018-03-20

  Jak wszystkie książki Agathy czyta się dynamicznie i miło choć a tym przypadku, wyjątkowo, na samym początku można domyśleć się zakończenia.

• agatkazne

  2018-03-20

  Dla fanów powieści detektywistycznej jest to lektura obowiązkowa. Nie chcąc zdradzać najciekawszego, napisze tylko, że sprawca zbrodni jest wyjątkowy. Polecam!

• Tomasz Koźniewski

  2018-03-20

  bardzo ciekawa, wciągająca, trzymająca w napięciu, jak wszystkie książki A. Christie...

• roisina

  2018-03-20

  Kto nie czytał Agathy Christie ten nie wie czym jest prawdziwy kryminał. A Zabójstwo Rogera Ackroyda jest pod wieloma względami kryminałem szczególnym. Christie pokazała w nim cały własny pisarski geniusz. Idealny jest tu fragment zaskoczenia i intryga kryminalna, jeśli lubicie niespodzianki ,w Zabójstwie Rogera Ackroyda na pewno się nie zawiedziecie.

• taniaha

  2018-03-20

  Kolejne doskonałe dzieło autorstwa Agathy Christie. Ksiązkę czyta się wyjątkowo dynamicznie i sprawnie (zawdzięcxzamy to zapewnie niezwykle dobremu tłumaczeniu). Fabuła jak zwykle u Christie jest warka i pełna emocji . Na deser otrzymujemy (jak zawsze) zaskakujące zakończenie. Pozycję zalecam w szczególnosci fanom dobrego krymianłu, ponieważ jak wiadomo, klasyka jest zawsze najlepsza!