Książka, która porusza. Ukazuje niesprawiedliwość, uprzedzenia rasowe, a jednocześnie daje nadzieję. Inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, historia Amala, dotyczy umieszczenia go w zakładzie poprawczym, mimo niewinności. Jego imię oznacza ‚nadzieja’. Czarnoskóry chłopak został oskarżony o pobicie chłopaka z sąsiedniej dzielnicy. Była to potyczka o teren, o przestrzeń. On zadał tylko pierwszy cios. Czuł, że nie powinno go być w tamtym miejscu w tamtym czasie. Gdyby nie to wydarzenie, zapewne skończył by szkołę plastyczną i został idealnym artystą. Niesprawiedliwość, która wpłynęła na całe jego życie. Od wydania wyroku na sali sądowej po odsiadkę, towarzyszymy mu my a także sztuka. Sztuka to jedyne, co pomaga mu przetrwać w cierpienia i wściekłości. Poezja i malunki dają mu nadzieję. Uczestniczymy z nim w zajęciach, poznajemy relacje z innymi ludźmi a także zagłębiamy się w myśli głównego bohatera. Od dzidziusia do przestępcy. Forma książki jest oryginalna, pisana wierszem a także ozdabiana bazgrołami, jakbyśmy czytali pamiętnik. Opowiadanie jest bardzo płynna i spójna. Czyta się dość szybko, choć nie każdemu może przypaść do gustu taka forma. Warto spróbowkać!