Recenzje

• Aneta1978

  2018-03-21

  Wyspy Pieprzowe to opowieść przygodowa między 15 a 115 rokiem życia, szczególnie dla tych którzy zapomnieli czym jest prawdziwa radość i nieskrępowany śmiech. Akcja powieści osadzona w latach 1989-1996 przeniesie czytelnika do rzeczywistości popieriestrojkowej. Główną bohaterką jest studentka Akademii Muzycznej o nietuzinkowej osobowości, awanturniczym temperamencie i organicznej zdolności do pakowania się w tarapaty. Poznajemy ją w momencie egzaminów wstępnych na studia, podczas których - w wyniku zbiegu okoliczności - ląduje w zakonie. To tylko wstępna zapowiedź jej dalszych burzliwych przygód po opuszczeniu rodzinnego Szczecina. We Wrocławiu i Warszawie poznaje blaski i cienie samodzielności. Zachłystując się niczym nieskrępowaną wolnością, wpada w wir studenckiego życia, by z grupką przyjaciół – przyszłych śpiewaków operowych – wplątywać się w mniejsze i większe afery.

• KobieceRecenzje365

  2018-03-21

  Coraz zimniej na dworze, mrozy straszne, to i czterech liter nie chce się wynosić na dwór, nawet na chwile. Dlatego lepiej po prostu siąść z wyczekiwaną książką, której poprzednie części podbiły moje serce. Mówię tutaj o Wyspach Pieprzowych Anety Skarżyński, które są kontynuacją historii Anety z Wysp Naftalinowych a także Paprykarzowych.Akcja powieści osadzona we Wrocławiu, na początku lat dziewięćdziesiątych, przeniesie czytelnika do rzeczywistości popieriestrojkowej. Główną bohaterką jest Aneta, studentka o nietuzinkowej osobowości, awanturniczym temperamencie i wrodzonej zdolności do pakowania się w tarapaty. Jej pomysły dodatkowo potęguje nadpobudliwość psychoruchowa. Poznajemy ją w momencie egzaminów wstępnych do Wrocławskiej Akademii Muzycznej, podczas których – w wyniku zbiegu okoliczności – ląduje w zakonie. To tylko wstępna zapowiedź jej dalszych, burzliwych przygód.Jakie są moje odczucia po tej książce pdf i przygodach bohaterki? Anetka jak zwykle bawi, jej przygody są nietuzinkowe i pełne wrażeń. Nie umiem stale powiedzieć złego słowa o tej książce, ponieważ trzymała poziom poprzednich części, a nawet była ona jeszcze lepsza. Bardziej dorosłe zachowanie bohaterki i jej kłopoty również mnie nie rozczarowały. Stale szampańsko się bawimy, poznajemy nowe osoby, nowe miłości głównej bohaterki i uczelniane przygody. Przyjaciele, szukanie i zbieranie na własne "M", wszystko było idealnie opisane. Co najistotniejsze stale z humorem. Smutek jedynie przyszedł na końcu, gdy niespodziewanie zobaczyłam, że to już ostatnia część, a i łezka w oku się zakręciła, że nie dowiem się co było dalej.Jeśli chcecie się nieźle zabawić czytając, to bierzcie się za książki Anety Skarżyński, ponieważ jest to świetne umilenie czasu. Jeśli nie masz pomysłu na prezent, lub po prostu wpadnie Ci trochę pieniędzy do wydania, a nie ma się pomysłu na co, to jest idealna oferta :)

• Bookendorfina Izabela Pycio

  2018-03-21

  Po przeczytaniu poprzednich Wysp, z olbrzymią niecierpliwością i zainteresowaniem wyczekiwałam na "Wyspy Pieprzowe". Spodziewałam się niesamowitych przeżyć czytelniczych, a moje oczekiwania zostały spełnione i to z olbrzymią nawiązką. Pieprzowy klimat wysp jest rewelacyjny, śmiały, radosny, pełen szalonych zdarzeń i ogromnej dawki świetnego humoru. Przyciąga czytelnika magnetycznym klimatem, niezwykłą lekkością pióra, ciepłą barwą narracji, nadzwyczajną plastycznością słowa, dowcipnymi dialogami. Autorka idealnie wychwytuje najdrobniejsze niuanse z artystycznego środowiska i pokazuje je nam w żartobliwy sposób. Opowieść intensywnie wciąga, czytelnik przenosi się do innego wymiaru, świata wypełnionego sztuką, zabawnymi perypetiami, śmiesznymi sytuacjami, zaskakującymi historiami.Poznajemy artystyczny świat z perspektywy głównej bohaterki, studentki wokalu i aktorstwa. Aneta całkowicie oddana jest muzyce, miłuje śpiewać, a także, niejako wbrew sobie, eksperymentuje z malarstwem. To wyjątkowo barwna postać, nietuzinkowa osóbka, która wypełnia przestrzeń wokół siebie i innych w sposób absolutny, żywiołowy, z olbrzymim temperamentem, niesamowitą energią i porywającą fantazją. Nie można wyjść ze zdumienia, że tak dużo niecodziennych perypetii może się przydarzyć jednej osobie, lecz jak jest taka łatwość pakowania się w śmieszne i nierzadko niebezpieczne tarapaty, to problemy same podążają za człowiekiem. Należałoby przypuszczać, że na studiach, Aneta wyrośnie już z tych zwariowanych pomysłów, lecz gdzie tam, stale jej głowa jest nimi wypełniona i trzeba ją niemalże chronić przed samą sobą.Przyznam, że autorce tak idealnie udało się przedstawić charakter i sposób zachowania głównej bohaterki, że sama zaczynałam już dostawać tej nadpobudliwości psychoruchowej Anety. Z dużym uśmiechem na buzi i radością w sercu śledziłam przezabawne historie kobiety a także jej poszukiwania swojej ścieżki rozwoju, sposobu na życie. Otrzymujemy podwójną dawkę czytelniczej podróży. Książka ebook liczy czterysta sześćdziesiąt stron, wypełnionych idealnym humorem, nie ma ani jednego zbędnego fragmentu, wszystko ze sobą doskonale komponuje i tworzy niesamowitą całość.Powieść bardzo ciepła, optymistyczna, przepełniona emocjami, napisana z naturalnym wdziękiem, w jasny i wnikliwy sposób. Bohaterowie przedstawieni wyraziście, z niebywałym zmysłem obserwacji, szeroką skalą plusów i wad. Bardzo zżyłam się z postacią dziadziusia, jego metodą bycia, używanym słownictwem, nawykami i chęcią zmiany, choć części świata. Obok głównej bohaterki, to prawdziwa powieściowa perełka. Gorąco zachęcam do zapoznania się z książką, to idealna porcja relaksu, wzruszeń i przemyśleń z przymrużeniem oka, piękne antidotum na codzienne troski i zmartwienia. bookendorfina.blogspot.com

• Gabi1978

  2018-03-21

  Czytelnicy „Wysp Naftalinowych” i „Wysp Paprykarzowych” pamiętają zapewne główną bohaterkę powieści. Jest nią Aneta, kobieta o barwnej osobowości, która posiada chroniczną przypadłość zwaną nadpobudliwością psychoruchową, ciągnącą się za nią od urodzenia, i która skutkuje nieumyślnym pakowaniem się w dziwne historie i wywoływaniem zamieszania. W pierwszych częściach powieści poznawaliśmy Anetę od dziecięcych czasów po pogranicze dorosłości, kiedy ta niedoszła „piguła” ze studium medycznego wybiera się na egzaminy wstępne do wrocławskiej Akademii Muzycznej. Stęsknieni za nietypowymi przygodami bohaterki, zapewne z radością sięgną po ostatnią element tryptyku Anety Skarżyński – „Wyspy pieprzowe”. Omawia ona życie Anety we Wrocławiu od momentu egzaminów na uczelnię, które zresztą pomyślnie zdaje. I właściwie od samego początku, do przyszłej śpiewaczki operowej lgną dziwne, najczęściej śmieszne historie. We Wrocku okazało się, że nie ma gdzie nocować, jednak dzięki dobrym ludziom, których spotyka(bo do tego Aneta również ma talent), udaje jej się zahaczyć na nocleg w klasztorze. Lecz Aneta nie byłaby sobą, gdyby czegoś nie zmajstrowała. Łazienka wygląda całkiem przyzwoicie. Ciepła woda, wanna, umywalka - ekstra! No, hop pod prysznic! Lecz zaraz, a ręcznik? W pokoju! Gdzie ta moja pamięć? Trzeba po niego wrócić. Co ta skleroza z człowiekiem wyczynia? Tylko czy uchodzi po tak świętym miejscu dygać na nagusa? A co tam, przecież i tak nikogo tu nie ma.- Aaaaaaaa! - do moich uszu dociera krótki wrzask.Mężczyzna?? Odwracam głowę i oczom nie wierzę! W futrynie drzwi sąsiadujących z łazienką, nieruchomo stoi facet w czarnym habicie z białą koloratką. Ksiądz??-Aaaaaaaaaaaaaaaaaa! Skąd on tu?? Mam zwidy??? Nie, to realna postać! Co robić? Schować się! Tak! Chodu!! Do pokoju!!!Na szczęście obyło się bez egzorcyzmów„Wyspy pieprzowe” to gwarancja dobrej zabawy połączonej czasami z pogłębioną refleksją na temat kondycji ówczesnego świata i środowisk, z którymi bohaterce przyszło się spotkać.Szczerze polecam.