Zaczęło się od marzenia. Marzenie było wprost nierealne. Bohater a zarazem twórca książki, Wasilij Gołowanow postanowił wyruszyć w podróż życia, żeby „umrzeć od siebie”, a dzięki temu zacząć życie na nowo. Postanowił odkryć na nowo jakąś wyspę. Jak sam mówi:….kiedy tworzę własną wyspę, układam ją z swoich marzeń, cytatów z ebooków i urywkowych relacji na jej temat, to żyję.… i w ten sposób pewnego pięknego dnia człowiek odkrywa, że jest obstawiony przypadkami, jak król na szachownicy i aby uniknąć mata, musi zrobić coś absolutnie określonego. Dajmy na to wyruszyć w podróż na wyspę, z którą go niby nic a nic nie łączy. Wyprawa początkowo wydaje się po pierwsze niewyobrażalna, lecz również ma charakter ucieczki. Ucieczki przed obecnym życiem, lecz również otaczającym światem. Twórca po przez wyruszenie w nieznane, nie traktował własnej podróży jako zdrady, ale bardziej jako wyzwolenie. Chciał uciec przed „zapowiedzią totalnego braku swobody, nadciągającego porządku świata, jego nieubłaganej maszynerii i statystyki” żeby poczuć triumf osobowości. Ucieczka ta była nie tylko forma przemieszczania się, lecz też formą wyrazu i buntu. Z czasem ucieczka przeradza się w ekspedycje. To tutaj twórca zaczyna życie na nowo. Z dala od zgiełku cywilizacji, polityki. Zaczyna, niczym współczesny Robinson Cruzoe, dostrzegać urok otaczającego świata. Piękno, które jest siłą, przyrównując je do mocy rozbrzmiewanej symfonii. Wyprawa dla czytelnika albo obserwatora może wydawać się absurdalna. Jednak do tego dążył autor. Brak określonego, bliżej sprecyzowanego celu i korzyści nieustanny się celem autora ” w tak ukierunkowanych zawsze na coś i wyrachowanych czasach”. Pozwala to czytelnikowi na chwilę przystanąć, zadumać się ponad komercjalizacją świata i konsumpcjoniźmem, które otaczają nas ze wszech stron. To podczas lektury blisko 500 stronicowego dzieła, twórca dzięki własnej podróży, umożliwia nam zastanowienie się ponad obecnym sensem życia nas jako jednostki, lecz również nas jako świata. Ilość informacji, które codziennie otrzymujemy po przez serwisy informacyjne czy portale społecznościowe powodują, że człowiek nie jest w stanie ich przyswoić, lecz również nie jest zdolny do przeciwstawienia się temu trendowi. Co przyczynia się do zasypywania nas zbędnymi informacjami. A „niezdolność do samodzielnego myślenia jest najniebezpieczniejszą chorobą naszego wieku”.Książka ta to monumentalne dzieło. Dzieło, które jest zarówno reportażem o zapomnianej przez świat wsypie i społeczności która tam mieszka, lecz również zwierciadłem, w którym odbija się współczesny świat, przesycony dobrami materialnymi. Literatura wysokich lotów. Zalecam szczerze.www.lubieczytac.blogujaca.pl