Rodzina Telemachusów to nie taka sobie o – normalna rodzina. To "Iniemamocni" – odsłona dla dorosłych. Maureen miała zdolność zdalnego widzenia, Frankie potrafi poruszać rzeczami siłą umysłu, Buddy przewiduje przyszłość. Irene potrafi bezbłędnie rozpoznać, czy ktoś mówi prawdę – trochę na zasadzie wykrywacza kłamstw. Teddy, hmmm Tdedy jest piekielnie inteligentny i jeszcze bardziej zwinny ;) Prezentują własne nadprzyrodzone zdolności dając pokazy i występując w programach telewizyjnych. Właśnie podczas jednego z wystąpień na wizji dochodzi do serii niefortunnych zdarzeń, w wyniku których rodzina Telemachusów zostaje zdyskredytowana. Mijają lata. Proza życia zmusza członków rodziny do podjęcia radykalnych kroków i odkurzenia dawno niewykorzystywanych, uśpionych mocy... Wyginacze łyżeczek to zabawna opowiadanie o zwyczajnej-niezwyczajnej rodzinie, której członkowie, mimo posiadania ponadnaturalnych umiejętności, muszą zmagać się z trudami świata rzeczywistego. Śmierć, choroba, samotne wychowywanie dziecka, niezrozumienie. I dług. Dług, który stanie się punktem zapalnym i bodźcem do aktywowania mocy drzemiącej w czternastoletnim Mattym. To pełna wyjątkowych wątków, niesamowitych zwrotów akcji i wypełniona kąśliwym, konkretnym humorem powieść. Wciągająca i nieoczywista fabuła, wyraziści bohaterowie oraz... mafijne porachunki. Wiadomo, gdzie kasa, gdzie dług, gdzie machlojki i kombinowanie, tam wcześniej czy potem pojawi się i mafia. Bedzie groźnie lecz i zabawnie, niekiedy nawet wzruszająco. "Jak mogę miłować kogoś, kogo nigdy nie poznałam? To tajemnica". Nie potrzeba żadnych umiejętności paranormalnych, żeby te nad 500 stron przeczytać w mgnieniu oka. Akcja wciąga i wypluwa ze swych czeluści dopiero na ostatniej stronie. Ponieważ Wyginacze łyżeczek to nietuzinkowa słodko-gorzka powieść, której nie sposób nie polubić. Nooo, pominąwszy niezbyt pozytywny oddźwięk jaki niesie ze sobą: "Jego ojciec był Polaczkiem, totalnym beztalenciem. Genów nie oszukasz". ;)