Recenzje

• Joanna Szarańska

  2018-03-24

  Marcia Willett jest znaną i cenioną autorką powieści dla pań, w Polsce nakładem Wydawnictwa Replika ukazały się Letni domek, Godzina Dzieci a także Tydzień w zimie. Wspomnienie burzy jest powieścią, w której teraźniejszość styka się z przeszłością, a bolesne wspomnienia rzutują na życie kolejnych pokoleń. Bohaterowie Marcii Willett muszą zmierzyć się z przeszłością, by odzyskać spokój ducha. Czy im się to uda? Wspomnienie burzy jest moim pierwszym spotkaniem z twórczością pani Willett, nie ukrywam, że byłam bardzo ciekawa, czy "nowa" autorka przypadnie mi do gustu. Do sięgnięcia po tę książkę zachęcił mnie intrygujący zarys fabuły. Rodowa posiadłość, sekrety z przeszłości... te aspekty nieodmiennie pociągają mnie w ebookach i sprawiają, że nabieram na nie ochoty. Po lekturze powieści Marcii Willett nachodzi mnie jednak refleksja, że nie sposób ocenić tej powieści jednoznacznie, używając sformułowań "dobra" bądź "słaba". Historia stworzona przez autorkę jest dosyć złożona, posiada własne niedociągnięcia, jak też mocne strony. Zdecydowanym atutem Wspomnienia burzy jest piękny, gawędziarski język, jakim posługuje się autorka, jak też jej talent do zawiązywania intrygujących wątków. Opowieść Marcii Willett czyta się płynnie i przyjemnie, opisy idealnie oddają klimat powieści, aczkolwiek nie są nachalne i przydługie. Autorka posługuje się zabiegiem retrospekcji, rzucając światło na pewne wydarzenia z przeszłości, niemniej nie czyni tego nierzadko i regularnie. Osobiście uważam, że niepotrzebnie zmienia przy tym zabiegu czas na teraźniejszy, lecz to kwestia moich indywidualnych preferencji. Nawiązując jeszcze do fabuły tej powieści, zauważyłam, że uznaniem autorki cieszy się symbol domu, w każdej z powieści wydanych w naszym państwie powtarza się wątek domu czy posiadłości, w każdej dominują sekrety z przeszłości i coś na kształt rozliczenia z przeszłością. Mimo tej powtarzalności powieści Marcii Willett nęcą czytelniczki swymi wątkami, najwyraźniej kochamy rodzinne sekrety i stare domy ;)Muszę jednak przyznać, że nie w każdej kwestii jest kolorowo, nie wszystko mnie w tej powieści usatysfakcjonowało. Przede wszystkim w moim odczuciu autorka zbyt dynamicznie dzieli się z czytelnikami własnymi tajemnicami, a kiedy wszystko staje się już jasne, cóż... mnie książka ebook zaczęła nieco nużyć i od pewnego momentu wprost nie mogłam się doczekać, by skończyć. Na szczęście zakończenie książki - mające bardzo symboliczny oddźwięk - jest już wiele lepsze i warto było do niego dojść. Kolejną słabszą stroną książki okazują się bohaterowie, autorka nie pozwala nam ich nieźle poznać, przedstawia nam ich dość powierzchownie i ciężko nawiązać z nimi emocjonalną więź. Z ciekawości sięgnę po inne powieści autorki, żeby przekonać się, czy to fragment jej stylu, czy wypadek przy pracy :)