Przeszłość zawsze ma olbrzymi wpływ na przyszłość. Decyzje podejmowane w pewnym czasie życia skutecznie działają na następne, swoisty wynik domina. Żeby lepiej poznać czyjeś myślenie, powinniśmy zajrzeć w karty historii danego człowieka. To trudne, gdy rzecz dotyczy naprawdę enigmatycznej postaci… Adolfa Hitlera kojarzymy przede wszystkim z roli, którą odegrał w tworzeniu reżimu nazistowskiego. Po upadku III Rzeszy generał pułkownik Wehrmachtu, Franz Halder, wyraził opinię, że Hitler był słabym wodzem, nieumiejącym myśleć czysto strategicznie. W oczach Hadlera należał do grona pospolitych żołnierzy i nigdy nie dorósł do rządzenia. Niektórzy ludzie z otoczenia Führera uważali, że w okresie I wojny światowej wyróżniał się jedynie tchórzostwem. Henrik Eberle, badacz, postanowił przyjrzeć się nieznanym fragmentom z życia Hitlera i rzucić nowe światło na jego doświadczenia, zwłaszcza te z frontu. Tym metodą możemy dowiedzieć się, ile z gefreitra było w Führerze. Historia to jedna z dziedzin fascynujących, lecz wymagających ciągłego poszerzania wiedzy. Kolejne lata przynoszą kolejne informacje, dlatego warto obserwować rynek wydawniczy pod kątem nowości. Henrik Eberle jest mi znany, jednak wcześniej nie miałam możliwości trafić na jego książki. Bardzo ucieszyła mnie wieść o możliwości przeczytania „Wojen Hitlera”. Zazwyczaj zależy mi, żeby publikacja takiego typu nie zawierała wyłącznie suchych faktów, które, nie ukrywajmy, mogą dosłownie znudzić. Setki dat, zero przemyśleń. Nierzadko próbuję unikać takie lektury, gdyż uznaję je za pewnego rodzaju stratę czasu. Cieszę się, że tym razem tego uniknęłam. Henrik Eberle okazał się być autorem wiarygodnym, potrafiącym opowiadać o odkrytych przez siebie wydarzeniach w formie zajmującej i pełnej pasji. Mimo mych „wojennych” zainteresowań o mnóstwie rzeczy nie wiedziałam, a ponad książką spędziłam dwa wolne wieczory. Przewracając strony z wypiekami na twarzy. Eberle porusza temat trudny, ponieważ w rzeczywistości — dość niezbadany. Najwięcej miejsca poświęca się Hitlerowi z okresu II wojny światowej, co z góry jest założeniem błędnym. Wszyscy idealnie wiemy, że nasze przeżycia kreują dalsze opinie. Nie inaczej było w przypadku Führera, którego wspomnienia z frontu miały jasny związek z wymyślanymi strategiami. Śledząc jego dzieje możemy zauważyć analogię, a to wspaniałe odkrycie dla każdej osoby żywo zaciekawionej zagadnieniem. Bardzo pouczające, szczególnie w sytuacji, gdy rzeczywiście zwracamy uwagę na to, że w wielu pozycjach poświęconych Hitlerowi normalnie brakuje konkretniejszej wzmianki o karierze wojskowej. Nierzadko naukowcy mocniej koncentrują się wyłącznie na dzieciństwie. Książkę podzielono na dziesięć epizodów i dużą liczbę podrozdziałów. Tym samym uzyskujemy prosty dostęp do konkretnych aspektów, gdybyśmy chcieli je dynamicznie znaleźć, choćby po to, żeby użyć ich w szkole albo na uczelni. Niezła pomoc dydaktyczna, też sprawiająca, że ma się ochotę poznawać coraz więcej. Po skończonej lekturze spędziłam parę godzin na szukaniu w Internecie nazwisk i miejsc opisanych przez Eberlego. A jest tego dużo i podejrzewam, iż dużo z Was będzie miało odczucia podobne do moich. Duży plus za obszerną bibliografię! Na uwagę zasługuje ogrom pracy, jaką włożono w stworzenie tej pozycji. Twórca podpiera każdą tezę najnowszymi badaniami, stara się unikać zapuszczania w rejony domysłów, abyśmy otrzymali rzetelne spojrzenie. Henrik Eberle posługuje się mową w pełni zrozumiałym, przystępnym, co cenię. Taki typ literatury faktu, po który można sięgnąć nawet na przerwie, ponieważ wciąga, a równocześnie nie wymaga idealnego skupienia. Wiem, że moje słowa brzmią negatywnie, jakbym umniejszała wartości publikacji, lecz prostuję — to zaleta. Całość skupia się na Hitlerze, lecz przy okazji poznajemy również masę ludzi z jego kręgu, też normalnych niemieckich żołnierzy. Idących walczyć, na śmierć i życie, w imię Führera i narodu. Książka ebook autorstwa Henrika Eberle zdecydowanie zainteresuje pasjonatów historii pragnących lepiej pojąć postać Adolfa Hitlera, od strony strategicznej. To znakomite opracowanie, bardzo zajmujące. Życzyłabym sobie, żeby było jeszcze dłuższe, aczkolwiek wtedy mógłby pojawić się kłopot przesytu. W ogólnym rozrachunku — wypada naprawdę świetnie.