Recenzje

• Dominika Fijał

  2018-03-21

  Czy można pokochać kogoś, kogo się nie zna ani trochę? Można, lecz czy będziemy potrafili zaufać? Osiemnastoletni Victor zakochuje się w Yvonne, pięknej kobiecie, która pragnie być aktorką - nawet zagrała już w jakimś filmie. Wydaje się, że dziewczyna odwzajemnia uczucie chłopaka, lecz czy rzeczywiście? Bohater po dwunastu latach wraca pamięcią do tego pamiętnego lata. Czasu, kiedy uciekał przed wojną, a odnalazł coś, co go ukształtowało. Sprawiło, że stał się dorosły. Melancholijna i nieśpieszna proza, jak wtedy, kiedy człowiek myśli, że całe życie jeszcze przed nim, a do zwojowania ma cały świat.

• natalia.szumska

  2018-03-21

  "Czy mi wierzyła? Częściowo. Odczuwała potrzebę, żebym przed snem opowiadał jej rozmaite historie, pełne utytułowanych osób i gwiazd filmowych. (...) Kiedy jednak prosiłem, by z kolei ona opowiedziała mi o własnej rodzinie, mówiła: "Och, to nic ciekawego..." A przecież była to jedyna rzecz, jakiej brakowało mi do szczęścia: tej opowieści o dzieciństwie i latach młodzieńczych, spędzonych w prowincjonalnym miasteczku. Jak jej wytłumaczyć, że w moich oczach, oczach apatrydy, Hollywood, rosyjscy książęta i Egipt Faruka wyglądały blado i bezbarwnie w porównaniu z małą Francuzką - istotą dziką i niemal nieosiągalną?"Poznał Yvonne gdzieś pod granicą francusko-szwajcarską któregoś wczesnego lata podczas wojny algierskiej. Zauroczenie (znów) pierwszoosobowego, bezimiennego narratora-bohatera przeradza się w fascynację. On ucieka przed światem, przed wiadomościami z frontu i rzeczywistością, ona chce rozwijać karierę aktorską. Nie łączy ich nic, nawet wiek, a jednak coś ich do siebie ciągnie. Wspomnienie tego, co się wydarzyło, będzie prześladowało mężczyznę kilkanaście lat później. Zobaczy wówczas wszystko jeszcze raz, jak przez matowe szkło."Willa Triste" (czyli smutek) to relacja z paru najcenniejszych chwil w życiu narratora, próba uchwycenia tego, czego dawno już nie ma.Tym, co sprawia, że czyjeś zniknięcie odczuwa się jeszcze boleśniej, są pewne hasła, których się niegdyś używało, a które raptem stają się puste i bezużyteczne.I jest w tej książce pdf taka nostalgia, że sprawia wrażenie bardziej... literackiej, powieściowej, mniej onirycznej. Modiano przestał być połączeniem Prousta z Joycem, a zaczął być sobą - Noblistą. Historia ma własne ramy, stanowi całość, a jej lektura sprawia czytelnikowi przyjemność. Lecz również niewiele zostanie mu wyjaśnione. Po ostatnich słowach więcej zostanie niedopowiedzeń niż faktów, więcej niemetaforycznej nieokreśloności niż rzeczywistości, co dla niejednego będzie zaletą, lecz dla wielu mankamentem prozy Modiano.

• szyszka

  2018-03-21

  Przyznam ze wstydem, że przed przyznaniem Nagrody Nobla Patrickowi Modiano w ogóle o nim nie słyszałam. Lecz zainteresował mnie ten pisarz i jako że lubię zapoznawać się z twórczością Noblistów (nawet jeśli czasem do mnie nie trafia), postanowiłam przeczytać coś tego autora. Padło na „Willę Triste” i „Nawroty nocy”, ponieważ te powieści najłatwiej teraz dostać. Tym razem Noblista spełnił moje oczekiwania :) „Willa Triste” to cudowna i głęboka opowiadanie o miłości, pamięci i tożsamości, która urzeka własną subtelną fabułą i zmysłową atmosferą. Napisana jest prostym językiem, choć łatwa nie jest. Polecam, jeśli również chcecie dowiedzieć się, jak pisze Patrick Modiano.

• aprior

  2018-03-21

  „Willa Triste” to wyjątkowa opowieść o pierwszej i nieszczęśliwej miłości. Główny bohater spędza wakacje w luksusowym kurorcie, gdzie poznaje starszą od siebie i bardzo zagadkową Yvonne, która rzekomo stawia pierwsze filmowe kroki. Ich związek jest pełen niepewności i gry pozorów, gdyż każdy przed sobą ukrywa lub własne pochodzenie, lub własną niewygodną przeszłość. Koniec tego związku mógł być tylko jeden. Warto, jest to książka, która potwierdza, że Modiano zasłużył na tegorocznego Nobla.

• Pustki

  2018-03-21

  Szalenie podoba mi się sposób w jaki Patrick Modiano rozprawia się z tematem tożsamości w kontekście przeszłości. Dzięki rozważaniom do jakich zmusza własnych czytelników odnajdują oni w sobie nieznane do tej pory rejony swojej osobowości. Jestem pod wrażeniem wpływu, jaki może mieć jego literatura na życie duchowe czytelnika.

• Judyta

  2018-03-21

  ,,Willa triste” to taka książka, że jak wracasz z pracy zmęczony jak koń, to odpływasz w delikatną historię z olbrzymią przyjemnością, po czym śpisz i śnią Ci się oniryczne sceny o których wcześniej czytałeś. Wpływała na mnie terapeutycznie.

• Wanda

  2018-03-21

  Tęsknota nie musi wcale dotyczyć innych, może również obejmować nas samych i wówczas najtrudniej sobie z nią poradzić. O tym traktuje książka ebook Patricka Modiano ,,Willa triste”. Smutna posiadłość to przytułek dla stęsknionych pewności samego siebie i innych, a ta książka ebook to przytułek dla wszystkich, którzy potrzebują chwili z dobrą literaturą.

• Crambe

  2018-03-21

  Nie jest to czytadło, które można zabrać ze sobą jako umilacz czasu w komunikacji miejskiej. To książka ebook wymagająca czasu, ciszy i skupienia - jednak po jej lekturze stwierdzam, że warto było na jakiś czas się wyłączyć całkowicie. Traktuje o poszukiwaniu czasu, który minął a także o ogromnej tęsknocie i niemożliwości przywrócenia tego co odeszło.

• Lagoost

  2018-03-21

  Jednym z najczęściej pojawiających się aspektów w twórczości tegorocznego noblisty , Patricka Modiano jest powracanie do przeszłości, poszukiwanie tego co stracone, odległe - osiągnął on już prawdziwe mistrzostwo w tego typu prozie. Motyw ten znajdziemy także w jego powieści ""Willa Triste"". Przeczytać zdecydowanie warto.