Recenzje

• CzarnyKruk

  2018-03-21

  Są książki, które swoim blaskiem potrafią już na wstępie oczarować czytelnika. Jest to wartość najcenniejsza, której autorzy pożądają. Chcą ją okiełznać, posiąść i stworzyć coś, co zostanie w pamięci czytelnika na wieczność. Są również takie, które przeglądamy bezmyślnie, względem których nie potrafimy wykrzesać ikry zainteresowania. Ten czarno — biały schemat pomaga czytelnikowi w odbiorze danej powieści, w ocenie jej zawartości. Rozwiązuję wszelkie rodzące się wątpliwości i pozwala zakwalifikować dzieło do jednej szufladki. Lecz co jeśli, książka ebook balansuję gdzieś pomiędzy? Co, jeśli czerpie jednocześnie z czerni i bieli? W jaki sposób ją spamiętać, w jaki ocenić, jak do niej podejść? Wierzę w to, że każdy czytelnik zmierzył się kiedyś z podobnym dylematem. Nie ukrywam, że mnie takie wątpliwości naszły po raz pierwszy, a to za sprawą „Wielkiego układu”, o którym ciężko powiedzieć cokolwiek jednoznacznego. Są książki, które swoim blaskiem potrafią już na wstępie oczarować czytelnika. Jest to wartość najcenniejsza, której autorzy pożądają. Chcą ją okiełznać, posiąść i stworzyć coś, co zostanie w pamięci czytelnika na wieczność. Są również takie, które przeglądamy bezmyślnie, względem których nie potrafimy wykrzesać ikry zainteresowania. Ten czarno — biały schemat pomaga czytelnikowi w odbiorze danej powieści, w ocenie jej zawartości. Rozwiązuję wszelkie rodzące się wątpliwości i pozwala zakwalifikować dzieło do jednej szufladki. Lecz co jeśli, książka ebook balansuję gdzieś pomiędzy? Co, jeśli czerpie jednocześnie z czerni i bieli? W jaki sposób ją spamiętać, w jaki ocenić, jak do niej podejść? Wierzę w to, że każdy czytelnik zmierzył się kiedyś z podobnym dylematem. Nie ukrywam, że mnie takie wątpliwości naszły po raz pierwszy, a to za sprawą „Wielkiego układu”, o którym ciężko powiedzieć cokolwiek jednoznacznego. Żeby napisać cokolwiek o tej książce, potrzebowałam odstępu w czasie. Nie mogłam od razu o niej opowiedzieć, gdyż stale jestem pełna wątpliwości, czy ostatecznie to, co zaprezentował Hubert „Hunter” Gruszczyński, przypadło mi do gustu. Nie można jednak odmówić autorowi talentu a także tego w jak płynny sposób potrafi przedstawić stworzoną historię, a co ważniejsze, połączyć ze sobą wątki, których w tym dziele jest naprawdę sporo. Historia Vaux i Michaela została porządnie napisana i to pod wieloma względami. Posiada ona dużo zalet, lecz także nieliczne wady, które pomimo własnej rzadkości są na tyle istotne, że w ostateczności przeszkadzają w odbiorze. Dlatego tak problematyczne okazało się przedstawienie książki szerszemu gronu odbiorców. Ponieważ jak napisać cokolwiek na jej temat jednocześnie nie zniechęcając, lecz równocześnie nie zachęcając zbyt pochopnie? Mam świadomość tego, że opowieść nie jest kierowana do wszystkich, że tylko nieliczny odnajdą w niej wartość, a co najistotniejsze jedynie wybrani dotrwają do jej końca.. Urzekło mnie to, w jaki sposób twórca postanowił rozpocząć własną opowieść. W pierwszym rozdziale umieścił, jak się potem okazuję, retrospekcję, w której poznajemy głównych bohaterów jako już dorosłych ludzi rozmawiających ze sobą, wspominających zamierzchłe czasy. Staje się to pretekstem do snucia historii życia Vaux i Michaela. Retrospekcję towarzyszą czytelnikowi przez całą treść, są przerywnikami między kluczowymi zdarzeniami z życia bohaterów. Buduję to niepewność, ciekawość i chęć poznawania dalszych losów. Są to jednocześnie elementy najlepiej przyswajalne, bowiem pozostała element książki nie jest już tak prosta w odbiorze. Na uwagę zasługuję to, w jaki sposób twórca wykreował magię, obrzędy z nią związane i sposób jej użycia. Jest to najbardziej atrakcyjna strona książki a także najmocniejszy atut tej powieści. Nie znajdziecie tutaj szablonowych rozwiązań, rzucania zaklęć posługując się różdżką, rzucania czarów czy uroków. Twórca postanowił zbudować własny magiczny świat od podstaw i wyszło mu to ponad wyraz dobrze. A, jako że jest to opowieść z gatunku fantasty, to tym bardziej należą się słowa uznania. Niewielu twórców jest na tyle odważnych, żeby wykreować coś nowego, coś nietuzinkowego. Wiążę się to z pewnym ryzykiem, z jakim postanowił się zmierzyć Hubert Gruszczyński. Według autora siła magii nie tkwi w wypowiedzianych słowach, lecz w tych pisanych, a czar powoływany jest do istnienia dzięki specjalnemu atramentowi. Prócz tego w świecie wykreowanym przez Huntera duszę zmarłych można przechowywać w specjalnych fiolkach, a dzięki takiemu zabiegowi mądrość umarłych może służyć kolejnym pokoleniom. Brzmi interesująco? Recenzję w całości wraz ze fotografiami i cytatami przeczytasz wpisując poniższy link: http://kruczegniazdo94.blogspot.com/2017/09/racja-stanu-tom-i-trylogii-wielki-ukad.html

• Wolfhunter

  2018-03-21

  Mi osobiście książka ebook sprawiła masę radosci. Dostalem do ręki kawal dobrej literatury który wciągnął mnie na dlugie godziny mocno obawiałem się tego iż magia bedzie wytrychem i odpowiedzią na każde pytanie, a tym czasem okazała się być spójnym i bie nachalnym fragmentem świata. Wartka akcja i bohaterowie o wielopoziomowej zlozonej osobowości sprawiają że juz nje mogę doczekać sie kolejnych tomów a tą książkę uwazam za jedna z lepszych jakie wyszły na polskim rynku od dłuższego czasu. Zalecam każdemu

• Karol Krawczyk

  2018-03-21

  Czytając tę książkę, miałem wrażenie, że jestem w centrum akcji. Bardzo realne postaci a także plastyczne opisy scen batalistycznych potęgowały to wrażenie. Sceny bitew opisywane tak, że można by je odtworzyć. Każda postać, cały świat i każdy szczegół starannie stworzone. Dawno nie wciągnąłem się tak w lekturę, że niemal zagwarantowałem sobie spóźnienie do pracy ;). Zalecam z całego serca.