To twoja książka?

Recenzje

• Anonim

  2018-03-20

  brudna, lekko zniszczona okładka

• Kasia Bieleń

  2018-03-20

  Minęło dużo lat zanim się zdecydowałam na przeczytanie tej książki. Z każdą kolejną stroną miałam wrażenie, że zacznie się tak akcja, TO COŚ, co czyni tą książkę taką wspaniałą jak sądzą inni. I miałam taką nadzieję aż przewróciłam ostatnią stronę...

• booksofmeworld

  2018-03-20

  Wichrowe Wzgórza to jedyna książka ebook jaką napisała Emily Brontë. Dużo osób podaje to pod wątpliwość, bo na prawdziwość tego mieli jedynie słowa jej siostry. Bez względu na to, kto tak naprawdę jest autorem książki, trzeba przyznać, że jest to jedyna z najlepszych historii wśród klasyki.Historia rozpoczyna się, gdy do Thrushcross Grange przeprowadza się niejaki pan Lockwood. Gdy poznaje Heathcliffa jest tak interesujący jego historii, że nakłania własną gosposię, żeby opowiedziała mu jego historię. Wszystko zaczyna się gdy pan Earnshaw, poprzedni właściciel Wichrowych Wzgórz zamiast upominków dla własnych dzieci przyprowadza do domu małego chłopca zwanego Heathcliff. Staje się on ulubieńcem pana domu, a nawet jego córki Catherine, jednak syn pana Earnshaw, Hindley, zawsze nim pogardzał. Po śmierci ojca opiekę ponad domem objął właśnie Hindley, który sprowadził Heathcliffa do poziomu służącego. Gdy Catherine zaczyna spęczać coraz więcej czasu z Lintonami, a sam Edgar Linton jej się oświadcza, Heathcliff dowiaduje się, co tak naprawdę myśli o nim dziewczyna, która jest dla niego całym światem. Postanawia opuścić Wichrowe Wzgórza, a gdy powraca po trzech latach, role się odwracają i to on staje się tym, który będzie miał wszystko.Czytając na studiach elementy Wichrowych Wzgórz w oryginale byłam urzeczona samymi, krótkimi opisami i wiedziałam, że prędzej czy potem przeczytam całość. Byłam ciekawa, jak rozwinie się historia pełna tajemnic, intryg, egoizmu a także wielkiej miłości, która okazała się ponadczasowa, silniejsza niż śmierć. Jeśli chodzi o bohaterów to zdecydowanie bardziej przypadł mi do gustu Heathcliff. Catherine była zbyt egoistyczna, chć Heathcliff również taki był, to jej egoizm był do tego stopnia irytujący, że nie dało się jej polubić. Za każdym razem usiłowała postawić na swoim, nawet gdy nie miała racji, a gdy jej się nie udawało uciekała się do szantażu, a to jedna z najgorszych rzeczy jakie można zrobić drugiemu człowiekowi. Heathcliff to zdecydowanie czarnych charakter Wichrowych Wzgórz i choć jego postępowania nie pochwalam to jednak pokazał, że jest naprawdę mądry w własnej zemście. Potrafił tak manipulować drugim człowiekiem, że zawsze dostawał to, czego chciał. Z najbiedniejszego, najbrudniejszego i najbardziej pogardzanego człowieka stał się jedną z najbardziej zamożnych osób, co nie oznacza, że ludzie zaczęli go szanować. Lecz to w jaki sposób planował każdą sprawę, jego plany sięgające daleko w przyszłość były naprawdę godne podziwu.Książka jest bardzo dobrym przykładem tego jak chora miłość może zniszczyć człowieka. Wolałabym aby relacja Heathcliffa i Catherine zakończyła się happy endem, lecz książka ebook może być dobrą przestrogą, choć podejrzewam, że w dzisiejszych czasach tak obsesyjna miłość mogłaby się zakończyć bardziej krwawo. Emily Brontë tak opisała całość, że trudno było się od książki oderwać, bo chciało się od razu wiedzieć, jak skończą się intrygi tyranizującego wszystkich Heathcliffa i jak on sam skończy,Z pewnością prócz głównych bohaterów na uwagę zasługują też inni, choćby Ellen Dean, służąca, która była świadkiem wszystkich szczęśliwych chwil i wszystkich nieszczęść. Wydawała się naprawdę ciepłą osobą, która mimo krzywd, które też jej się przytrafiły ze strony innych, chciała dla każdego jak najlepiej i zawsze służyła dobrą radą. Nie wiem dlaczego, lecz wiejska gwara, którą w tym wydaniu posługiwał się Joseph, służący Heathcliffa, bardzo mnie denerwowała, ponieważ czasami trudno było to rozczytać, a i wytrącało to trochę z równowagi, bo niektóre słowa trzeba było przeczytać powoli aby zrozumieć ich sens. Poza tym jest to postać, która doszukuje się wszystkiego, co najgorsze w innych domownikach, a sam choć można wziąć go za bardzo religijnego, bo codziennie czyta Pismo Święte i wiele się modli, reprezentuje mnóstwo złych cech m. in. egoizm, obłudę, wścibstwo i głupotę. Na pewno nie da się darzyć sympatią Lintona, syna Heathcliffa i Isabelli, który z początky wydaje się tak kruchy i podobny do matki, że nie możliwym jest aby choć przez chwilę przemknęło przez myśl, że może być zły i wykorzystać kogoś do osiągnięcia swych celów a także świętego spokoju. Dopiero po okresie widać, że jednak bliżej mu do Heathcliffa i pewnie gdyby nie to, że jest to bardzo niemrawy człowiek to pewnie byłby z niego taki sam tyran jak jego ojciec. Na wielki podziw za to zasługuje Hearton Earnshaw, syn Hindleya, który po śmierci ojca został sprowadzony do roli sługi, a co za tym idzie nie otrzymał odpowiedniego wykształcenia na jakie zasługiwał. To w nim tak naprawdę zachodzi największa zmiana, za sprawą Cathy, córki Catherine, który nie potrafiąc czytać ani pisać odczuwał przed kobietą duży wstyd, co sprawiło, że postanowił sam się nauczyć czytać, pisać i wysławiać lepiej niż gwarą, którą podłapał od Josepha.

• Kinga Rada

  2018-03-20

  Cudowna historia, niesamowity klimat, zapadający w pamięć bohaterowie. To zdecydowanie jedna z moich ulubionych książek. Czytam ją nie pierwszy raz, lecz pierwszy raz własny swój egzemplarz. Jeśli ktoś jeszcze nie miał tej przyjemności, niech dynamicznie nadrobi zaległości. Zdecydowanie zalecam - lektura obowiązkowa.

• Camilla

  2018-03-20

  Klasyk w swoim rodzajuLubię sięgać po klasyki, Wichrowe wzgórza, bez wątpienia klasyk literatury angielskiej. Uchodząca za dzieło zbliżone do szekspirowskiego Makbeta. Co mnie skusiło by sięgnąć po tę nie łatwą lekturę? Pamiętam że jak nastolatka widziałam jak mama czytała tę powieść, znużona lekturami szkolnymi zerkałam na strony z zaciekawieniem. Jednak do tej lektury trzeba dojrzeć teraz już pomyślałam „moja kolej” dlatego sięgając teraz mogłam ją dogłębnie zrozumieć. „Wichrowe Wzgórza” Bronte napisała 1847 roku i już pierwsze wydania wzbudzały mnóstwo kontrowersji, po przez własny charakter grozy, połączonym z szaleńczą miłością. W Polsce po raz pierwszy opowieść została wydana w 1929 roku a jej pierwsze tłumaczenie w wykonaniu Janiny Sujkowskiej brzmiało „Szatańska Miłość” . Późniejsze wydania, już te po wojenne miały już tytuł współczesny.Historia i tajemnice, wichrowych wzgórz z piekła rodemHistoria Wichrowych wzgórza zaczyna się od Pana Lockwooda, który jest tu nadnarratorem i świeżym najemcą posiadłości Thrushcross Grange (w książce pdf tłumacz używał oryginalnych nazw, Thrushcross Grange i Wuthering Heigts więc ja również pozwolę sobie użyć je w oryginale)W ramach sąsiedztwa Pan Lockwood postanawia poznać własnego sąsiada, którym jest Heathcliff, przy spotkaniu zachowanie sąsiada oburzyło Pana Lockwooda, Heathcliff był nieuprzejmy w stosunku do własnego gościa jak i do współmieszkańców domu. Pana Lockwooda zaciekawiły mieszkające tam osoby, chciałby się dowiedzieć czegoś więcej na temat własnego sąsiada i mieszkańców "Wuthering Heights" Z pomocą przychodzi niezła gospodyni Thrushcross Grange, Ellen Dean podczas gdy Pana Lockwooda dopadła choroba Ellen siedząc godzinami przy jego łóżku rozpoczyna długą historię opowiadającą o rodzinie Earnshaw'ów i Lintonów zaczynając od momentu kiedy to ówczesny właściciel majątku "Wuthering Heights" Earnshaw przyprowadził do domu zabłąkanego, bezdomnego, cygańskiego chłopca, którego odnalazł na ulicach Liverpoolu i którego nazwał właśnie Heathcliffem a swoim dzieciakom Hindley’owi a także Catherine zlecił by traktowali go jako równego sobie. Lockwood usłyszał o bardzo silnej więzi, która połączyła dziewczynkę z świeżym domownikiem, więzi burzliwej, lecz również w jakiś sposób namiętnej, takiej w której po jednym ciosie i złamanym sercu nic nie jest w stanie naprawić człowieka, który jej doświadczył i też o tym jaki ta miłość będzie miała wpływ na nowe pokolenia zamieszkujące posiadłości Thrushcross Grange i Wuthering Heights. Tytuł powieści nie wątpliwie pasuje do całej historii, wichry miotające się po wzgórzach są mroczne jak miłość Catherine i Heathcliffa."Moja miłość do Lintona jest jak liście w lesie.Wiem dobrze, że czas ja zmieni, tak jak zima zmienia wygląd lasu. Moja miłość do Heathcliffa jest jak wiecznotrwała ziemia pod stopami, nie przykuwa oka swoim pięknem, lecz jest potrzebna do życia. Nelly, ja i Heathcliff to jedno.Jest zawsze, zawsze obecny w moich myślach – nie jako radość, ponieważ i ja nie zawsze jestem dla siebie radością, lecz jako świadomość mojej swojej istoty"