Recenzje

• Anonim

  2018-03-21

  Pracuję z dzieciakami jako oligofrenopedagog, kiedy więc zobaczyłam, że powstała publikacja nienaukowa dotycząca autyzmu, od razu wiedziałam, że muszę po nią sięgnąć. Teoretycznie na rynku jest dużo ebooków o takiej tematyce, jednak nierzadko są one spisane mało przystępnym mową dla osób, do których pozornie są skierowane – rodziców. Dlatego ciekawiło mnie dość innowacyjne podejście autora – ująć problematykę autyzmu w krótką, obyczajową powieść. Kuba i Piotr spotykają się w placówce rehabilitacyjnej, gdzie przyszło im dzielić pokój. Kiedy pierwszego odwiedza rodzina, od razu uwaga Czytelnika skupia się na jego dorosłym już synu, który zachowuje się jak…dziecko. Zaniepokojony o swojego wnuka sąsiad zaczyna dopytywać o przyczyny takiego stanu rzeczy i w ten sposób rozpoczyna się opowiadanie Jakuba o wielu niełatwych momentach, z jakimi musieli się z żoną zmierzyć w trakcie 25-letniego życia jedynego dzidziusia – od pierwszych obaw, że coś jest nie tak, przez bagatelizowanie problemu przez lekarzy, wreszcie diagnozę, kilkakrotnie ponawianą terapię i kłopoty dnia codziennego, takie jak chociażby zapewnienie synowi należytej opieki. Nie ukrywajmy – fabuła nie jest może porywająca, lecz przecież nie jest to cel nadrzędny. W usta Jakuba zostało włożone mnóstwo informacji dotyczących codzienności rodzin, które wśród najbliższych mają autystę. Wszystko podane przystępnym językiem, żeby osobom niezaznajomionym do tej pory z tematem łatwiej było zrozumieć istotę autyzmu. Główny bohater na każdym kroku przypomina jednak, że to, co dotyczy jego syna, nie musi wyglądać podobnie u innych autystów, ponieważ jest to zaburzenie bardzo złożone i mogące objawiać się na różnorakie sposoby. Myślę, że jest to książka, po którą warto sięgnąć, jeśli ktoś chce dowiedzieć się czegoś na temat autyzmu, nie zaczynając jednak od podręczników posługujących się fachową terminologią. Co więcej, omówiona historia dotyczy dorosłego autysty i jego opiekunów, którzy stoją u progu odpowiedzi na pytanie: co dalej? Przyszłość osób z autyzmem po zakończeniu edukacji to kwestia stale nierozwiązana, dlatego warto o tym mówić głośno i często. Nie starczy zapewnić warunki do edukacji w szkołach, trzeba przecież jeszcze pomyśleć, jak zapewnić im optymalne warunki rozwoju w życiu dorosłym. zaczytana.com.pl

• Anonim

  2018-03-21

  Cenna pozycja zarówno dla tych, którzy z autyzmem spotykają się po raz pierwszy, jak i dla osób, które znają jego szersze spektrum. Nieznane postronnym dylematy dzidziusia i jego rodziny, których wspólnie dotyka choroba. Wszystko opisywane prostym, zrozumiałym mową - polecam!