Uniwersum Metro urzekło mnie od pierwszej części. W wielkim stopniu jest to zasługa starego Falluot'a w którego zagrywałem się w młodości. Niemniej kiedy pan Glukhovski postanowił otworzyć świat Metra dla innych pisarzy pomyślałem że będzie to koniec idealnie zapowiadającej się sagi. I pomyliłem się okropnie ponieważ w zasadzie każda następna element mimo różnicy narracji i miejsca dopowiadała kolejną fascynującą scenę do świata post nuklearnej zagłady. Dziedzictwo przodków idealnie wpisuje się w konwencję serii. Mimo mocno liniowej fabuły stworzony świat i pomysł na książkę wciąga i zapewnia mile spędzony czas. Kończąc opowieść miałem wielki niedosyt i mam cichą nadzieję że powstanie kontynuacja tego opowiadania - jednego z najciekawszych w serii uniwersum Metro.