Recenzje

• Bookendorfina Izabela Pycio

  2018-03-21

  "Odkryłam, że układanie sobie planów, to zazwyczaj strata czasu. Moje życie przewraca się do góry nogami, ilekroć najmniej się tego spodziewam... teraz żyję dniem dzisiejszym i wolę nie myśleć o przyszłości."Czwarty tom cyklu "Zatoka Aniołów" spodobał mi się najbardziej, może dlatego, że było w nim jeszcze więcej szczegółowych odniesień do interesujących postaci z pozostałych spotkań z tą serią, a także wyraźne magiczne i zmysłowe fragmenty łączące przebiegające zdarzenia. Autorce idealnie udało się zachować równowagę pomiędzy intrygującymi wątkami sensacyjnymi i kryminalnymi a romantycznym nastrojem towarzyszącym dojrzewającym miłością, partnerskiej i rodzicielskiej. Pogłębione profile charakterologiczne głównych bohaterów, ich zachowania, historia doświadczeń życiowych, spojrzenie na otaczający świat, uczyniły fabułę wyjątkowo interesującą i mocno przykuwającą uwagę. Poszczególne elementy powieści idealnie ze sobą komponują, podsycając napięcie i zagadkową atmosferę. Książkę czyta się dynamicznie i lekko, dużo w niej sympatycznych akcentów, zapewnia uczucie odprężenia, relaksu i wprawia w niezły nastrój. To ciepła i barwna opowieść o wartościach rodzinnych, ludzkich namiętnościach, dramatach wpisanych w scenariusze życia, nieoczekiwanych niespodziankach losu, sile charakterów, wiary we swoje możliwości i mocy urzeczywistniania pragnień. A wszystko w wyjątkowym klimacie uroczego nadmorskiego miasteczka i jego życzliwych mieszkańców, a także legendy o aniołach opiekujących się potomkami ocalałych pasażerów zatopionego półtora wieku temu statku.Nie ma gotowych rozwiązań na zawiłości życia, przeszkody i wyzwania, którym musimy stawić czoło. Nikt również nie wykonana za nas pracy w potyczce o szczęście, marzenia i swoje miejsce na ziemi. Osiągnięcie spokoju i satysfakcji wymaga nierzadko mnóstwa sił, poświęcenia i wyrzeczeń, lecz warto zmierzyć się z przeciwnościami losu i konsekwentnie dążyć do celu. Czasami trzeba zawierzyć przeczuciom prowadzącym nasze ścieżki życia we właściwym kierunku. Tak również było i w przypadku głównej bohaterki, Isabelli Silveiry, która poddała się czarowi Zatoki Aniołów, przybywając do niej w poszukiwaniu spokoju i ukojenia. Dziewczyna podejmuje decyzję o zmierzeniu się z niewyraźnymi wizjami przyszłości i dziwacznymi proroczymi snami niosącymi w sobie silne poczucie zagrożenia i niebezpieczeństwa. Usiłuje zburzyć obronne mury, którymi się otoczyła, uciec od rzeczywistości nudnego dnia, zaakceptować siebie i własny dar, dopuścić do głosu silne uczucia i dać szansę miłości. Pojawia się dużo sekretów i sekretów, niezrozumiałych obrazów w pamięci, niełatwych do wytłumaczenia zdarzeń. Dlaczego niektóre rany duszy tak wolno się goją? W jaki sposób wypadek samochodowy odmieni jej los? Czy uda się Isabelli zapobiec nieszczęściom najbliższych jej osób? Jakie znaczenie będą miały zagadki z dalekiej przeszłości? Czy pobyt w Zatoce Aniołów magicznie wpłynie na znalezienie zrozumienia, akceptacji i radości z życia?bookendorfina.blogspot.com

• K-K Bello

  2018-03-21

  To już czwarta element idealnej sagi o Zatoce Aniołów. Bardzo byłam interesująca jak dalej potoczyły się dzieje mieszkańców tej nietypowej zatoki, czy pojawiły się nowe intrygi, jakieś nieprzewidywane uniesienia a przede wszystkim chciałam dowiedzieć się czy Barbara dalej pisze lekko i przyjemnie. Troszeczkę umknęło mi z pamięci, trochę postacie nie kleiły mi się na początku, lecz po paru stronach rozjaśniło mi się w głowie i już dokładnie wiedziałam co i jak. W zasadzie nie minęło dużo „książkowego” czasu od ostatniej części, to troszkę jakby czas stanął w miejscu albo spowolnił się na życzenie autorki. Praktycznie bohaterowie nic się nie zmienili, doszło kilka dodatkowych – głównych w tym tomie powieści.Cała opowiadanie to magiczna podróż oparta na wyjątkowych możliwościach, zresztą jak można wywnioskować z pozostałych części, ogólny zarys w powieściach to stworzenie takiego nieziemskiego klimatu. I tak oderwana od codzienności chłonąc słowa autorki odkrywałam wrażliwość bohaterów, ich codzienne zmagania z pasjami, kłopoty emocjonalne, które nie dotyczyły wyłącznie najmłodszej części „obsady”. Dorośli stoją na rozdrożu uczuć, wiary we swoje możliwości. Najmłodsze pokolenie ukazane jest jako bardzo wrażliwe, pełne niedowierzania, pełne bólu i zniechęcenia. A wszystko to za sprawą głębokich ran w psychice, zadanych przez życie i kochających ludzi. „Ukryte wodospady” to książka ebook będąca wędrówką z przeszłości ku przyszłości. Na jaw wychodzą duże sprawy, niekoniecznie te pozytywne. Bohaterowie zostają poddani próbie przetrwania. Najbardziej cieszę się, że atmosfera miasteczka została zachowana, wszędzie czuć klimat przynależności rodzin do tego miejsca, serdeczności i takiego niezobowiązującego zaufania. Można podzielić się wrażeniami, wspomnieniami bez jakiegoś emocjonalnego uszczerbku na własnej osobie. Nikt nie wyśmiewa, przyjaciele są sobie oddani, jakże chciałoby się wprowadzić takie uczciwe zasady w naszych miejscowościach, gdzie oko sąsiada czasami staje się ciętym niczym miecz ostrzem... „Ukryte wodospady” to lektura zupełnie przyjemna, rozkosznie lekka, sprzyjająca czytelnikowi, ofiarująca idealny nastrój. Starczy wziąć do ręki książkę żeby poczuć piękne odprężenie, ponieważ czyż czytając nie można się zrelaksować? Tylko osoby kochające słowo pisane dokładnie wiedzą o czym mówię, dla pozostałych jest to tylko gadka szmatka. Ja należę do tych pierwszych i „Ukrytym wodospadom” mówię głośne TAK ku pokrzepieniu naszych kobiecych serc!

• Marzena

  2018-03-21

  Wiele ebooków czytam, lecz już dawno mnie nie wciągneła tak książka ebook jak Ukryte Wodospady. Książka ebook jest niesamowita, pełna wrażań i czytając ja czułam się jak bym była częścią jej historii. Przeczytałam w ciągu jednego dnia. Zalecam ;D

• Marta mama Nikusia

  2018-03-21

  Od samego początku Zatoka Aniołów ogromnie przypadła mi do gustu. Wciągnęłam się w historie tych mieszkańców, szczerze powiedziawszy sama zawsze marzyłam o zamieszkaniu w takim miejscu. Małe nadmorskie miasteczko, w którym niemal wszyscy się znają. Festyny, zabawy, spotkania przyjaciół, jedna parafia, kilka słynnych sklepów i barów... Wszystko to kojarzyć się może z jakąś wioską, gdzie każdy o każdym plotkuje, gdzie każdy wie wszystko o własnych sąsiadach... W Zatoce Aniołów jest jednak inaczej. Ludzie są (w większości) sympatyczni, pomagają sobie wzajemnie. A na dodatek to miasteczko ma w sobie jakąś moc, moc przyciągania. Przyjezdni od razu się w nim zakochują i nie chcą wyjeżdżać. Może to za sprawą aniołów, które podobno niejednokrotnie widziano przy klifach... No cóż nie da się ukryć, że zatoka Aniołów jest wyjątkowo urokliwa i czarująca, ja sama odczuwam to na swojej skórze :)

• grazia

  2018-03-21

  trzy pierwsze książki przeczytałam, mogę je polecić "fajne" jestem interesująca tej pozycji, czy ktoś już czytał ?