Recenzje

• Arturion

  2018-03-20

  Historię powstania hymnu Papcio Chmiel zdecydował się opowiedzieć w księdze albumowej wyglądającej jak matejkowskie obrazy (wszakże "ukomiksowionej") z właściwą opowieścią obok ilustracji. Zaczyna się od powstania kościuszkowskiego, w którym chłopcy - niezłomni patrioci - biorą udział. Potem los, jak wielu żołnierzy polskich w tamtej epoce, rzuca ich do Włoch, gdzie biorą udział w narodzinach obecnego polskiego hymnu, właściwie to oni go napisali...A jaka w powstaniu hymnu byłą rola Józefa Wybickiego, uważanego za właściwego autora? Otóż wiedział, kiedy powiedzieć stop! Tytus był gotów stworzyć kilkaset zwrotek. A tak skończyło się na sześciu, z których do dzisiaj śpiewamy cztery, zresztą z drobnymi zmianami.Mnie najbardziej urzekła plansza, kiedy to powstaje szósta zwrotka (obecnie nieużywana) ze słowami: "Mamy racławickie kosy/ Kościuszkę Bóg pozwoli!". Na te słowa Bóg wygląda zza chmurki i woła: "Nie pozwalam!".

• Wkp

  2018-03-20

  Seria „Tytus, Romek i A’Tomek” to absolutna klasyka polskiego komiksu, która jest z nami już od niemal 60 lat (pierwszy odcinek ich przygód pojawił się w „Świecie Młodych” 25 października 1957 roku). Co ważne, chociaż jej twórca Jerzy Chmielewski liczy już sobie 93 wiosny, stale pozostaje aktywny, prezentując nam kolejne tomy. Najnowszy, przybliżający historię powstania Hymnu Polski kilka dni temu trafił na księgarskie półki i trzeba przyznać, że pokazuje się naprawdę ciekawie.Tym razem w własnych historycznych wojażach Tytus, Romek i A’Tomek zawędrowują do roku 1794, kiedy to sytuacja w Polsce znów jest bardzo trudna. Kościuszko, który przed laty wrócił do państwie po pomocy Amerykanom w wojnie o wolność ich kraju, teraz to Polaków wzywa do zrywu. Do powstania przeciw Prusakom, Moskalom i Austriakom, którzy chcą rozszarpać kraj. Na tle bitew i groźnych wydarzeń powoli rodzi się zainspirowana widokiem maszerujących wojsk Pieśń Legionów Polskich we Włoszech. Pieśń śpiewana do rytmu mazurka, która z czasem zdobędzie sławę jako hymn Rzeczypospolitej – Mazurek Dąbrowskiego…Od paru lat, dokładnie od roku 2009, Papcio Chmiel wydaje serię publikacji, których bohaterami są Tytus i jego dwaj przyjaciele, różniącą się jednak od głównego cyklu pod wieloma względami. To już nie niewielkie zeszyty, a solidnych wymiarów pełnoprawne albumy, znakomite edytorsko (choć lepiej byłoby gdyby ilustracje były drukowane na obydwu stronach plansz) i zdecydowanie mające mniej wspólnego z komiksowymi korzeniami, niż mogłoby się to wydawać. Nie są więc kontynuacją tego, co przez lata robił Chmiel, a samodzielnymi, historycznymi opowieściami osadzonymi za sprawą bohaterów w tym samym uniwersum (że tak je nazwę). Czy to coś zmienia? Absolutnie nie, w końcu zamierzchły „Tytus, Romek i A’Tomek” nie był ani spójny, ani ciągły logicznie, więc równie nieźle „Hymn…”, jak i pozostałe albumy z tej serii mogłyby mieć przypisane numery kolejnych ksiąg.Co dostajemy w przypadku tego najnowszego? Wiele humoru, naukę historii poprzez zabawę i bardzo przyjemną, choć prostą przecież, kolorową stronę graficzną. Jak jednak wspominałem nie jest to komiks w czystym tego słowa znaczeniu. Treść opowiadają nie rysunki, a tekst znajdujący się poza rysowanymi stronami. Ilustracje obrazują jedynie wybrane jego fragmenty, z humorem komentując także zmiany, które wnosi do historycznych faktów obecność Tytusa, Romka i A’Tomka. Nie zmienia to jednak odbioru, ponieważ całość czyta się miło, lekko i przyjemnie, a w głowie pozostają pewne fakty, daty i ogół wiedzy.Dlatego również zalecam niniejszą pozycję Waszej uwadze. Dzieciom, jako przyjemną lekcję historii i dorosłym, którzy na Tytusie się wychowali i mają do niego sentyment. Niezależnie od formy, przygody uczłowieczonej małpy zawsze bawią w genialny sposób, trafiając do czytelników tak dużych, jak i małych.