Średnia Ocena:
Type O Negative. Zgniła zieleń
Wielki może więcej. Tak mawiają. Z reguły mawiają tak ci mniejsi. Peter Steele – choć już jako nastolatek górował ponad większością własnych rówieśników – chyba był jednak odmiennego zdania. Na pewno nie był przekonany o własnej omnipotencji, kiedy podczas jednej z pierwszych prób publicznego występu dostał w łeb ogryzkiem. Kilkadziesiąt lat później, podczas jednego ze własnych ostatnich wywiadów, ze śmiertelną powagą stwierdził jednak, że modli się o więcej bólu. Ponieważ jest przekonany, że Bóg każe dźwigać głazy tylko tym, którzy są zdolni je unieść. Między incydentem z ogryzkiem a tą porażającą wypowiedzią Steele rzeczywiście przeniósł setki kamieni. Nie był to daremny trud, Petera nijak nie da się porównać do Syzyfa. Zostało po tym niezwykłym muzyku osiem albumów długogrających – dwa Carnivore i sześć Type O Negative. Większość z nich pozostanie na zawsze na szczycie wzgórza ze świetną muzyką.Pewien Ryszard słynny w szerszych kręgach jako Peja nagrał swego czasu utwór ze znamiennym wersem: „jakie życie taki rap”. Ratajczyk – pod takim nazwiskiem przyszedł na świat Steele – nie był wprawdzie wielbicielem hip-hopu, lecz niewykluczone, że postawiłby Peji piwo za trafność sformułowania (kiedy obaj muzycy jeszcze pili alkohol). Ponieważ twórczość Ratajczyka wcale nie była – na pewno nie tylko – miazmatami pseudogotyckich rojeń dla domorosłych wiedźm w czasie pokwitania. Była dość wiernym zwierciadłem jego życiowych perypetii, i może dlatego bywała tak fascynująca. Peter z reguły krygował się i utrzymywał, że prowadzi nudne życie. Nic z tych rzeczy. Kiedy śpiewał w jednym ze sztandarowych utworów Carnivore, zatytułowanym zresztą nazwą zespołu, że wielbi konsumować cipki, to w zasadzie antycypował własne przyszłe dzieje nienasyconego konsumenta. Kiedy opłakiwał w utworach Type O Negative bliskich, to naprawdę był w żałobie. Kiedy złorzeczył na płytach byłym partnerkom, to równolegle snuł już plany, jak dać popalić ich świeżym absztyfikantom.Oczywiście jednak twórczość nie mówi o jej twórcy wszystkiego. Gdyby tak było, Steele musiałby nagrywać blackmetalowe reggae, ponieważ był człowiekiem paradoksów. Ateistą, który odnalazł ukojenie w objęciach katolicyzmu. Romantykiem oskarżanym o mizoginię. Showmanem, który całe życie walczył z paraliżującym lękiem przed publicznymi występami. Zakochanym w przyrodzie fascynatem postępu technologicznego. Nieśmiałkiem, który odważył się pozować przed obiektywem z swóim fajfusem w dłoni. Wrażliwym olbrzymem.„Zgniła zieleń” nie jest jednak wyłącznie historią Petera. To historia Type O Negative i pozostałych zespołów Steele’a, Carnivore a także Fallout, a nawet amatorskich grup powstałych jeszcze w latach siedemdziesiątych. Historia przedstawiona w relacjach jego współpracowników, wzbogacona analizą poszczególnych albumów, rzucona na szersze tło przemian muzycznych i kulturowych.
| Szczegóły | |
|---|---|
| Tytuł | Type O Negative. Zgniła zieleń |
| Autor: | Krzywiński Maciej |
| Rozszerzenie: | brak |
| Język wydania: | polski |
| Ilość stron: | |
| Wydawnictwo: | In Rock Music Press |
| Rok wydania: | 2017 |
| Tytuł | Data Dodania | Rozmiar |
|---|
Type O Negative. Zgniła zieleń PDF - podgląd:
Jesteś autorem/wydawcą tej książki i zauważyłeś że ktoś wgrał jej wstęp bez Twojej zgody? Nie życzysz sobie, aby podgląd był dostępny w naszym serwisie? Napisz na adres [email protected] a my odpowiemy na skargę i usuniemy zgłoszony dokument w ciągu 24 godzin.
To twoja książka?
Wgraj kilka pierwszych stron swojego dzieła!Zachęcisz w ten sposób czytelników do zakupu.
WGRAJ PDF
Ostatnio dodane
Losowy ebook
Gospodarka i społeczeństwo w dobie globalizacji
Sprawdzaj regularnie geometrię układu jezdnego ciężarówek – zaoszczędzisz pieniądze i zachowasz bezpieczeństwo
Prawy rycerz
Żydzi w Opatowie
Janssen i historia Reformacji
Szkoła początkowa w Staszowie do drugiej połowy XVIII wieku
Historya Bolesława III króla polskiego
Kronika Kagnimira
Pobyt w Brdowie okazał się dla mnie najlepszym lekarstwem. Brdowskie korzenie i ślady Poli Negri
Cywilizacja pieniądza
Recenzje
Gorąco polecam. Gratka dla wielbicieli Petera. Nieautoryzowane lecz i tak treściwa biografie, opowiadanie o idealnym muzyku. Wywiady z członkami zespołu. Bardzo nieźle napisana. Momenty. Humorystyczne, jak i "nic śmiesznego". Biorąc pod uwagę fale informacyjne jakie muzycy rozpuszczali po świecie, twórca stanął na głowie, żeby dostarczyć cennych wiadomości. Jeszcze raz polecam.