To twoja książka?

Recenzje

• Wasio

  2018-03-20

  Sięgnąłem po tę książkę, bo narodziłem się i całe życie mieszkam w Lublinie. Miałem nadzieję, że dzięki niej lepiej poznam historię mojego miasta, a zwłaszcza jego nieistniejącego fragmentu – dzielnicy żydowskiej. Isaac Bashevis Singer narodził się w 1902 roku w Polsce, lecz przed II wojną światową wyemigrował do USA. Przyjął tamtejsze obywatelstwo i jako obywatel Stanów Zjednoczonych odebrał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury w roku 1978. Jak do tej pory jest to pierwszy i jedyny pisarz spośród autorów w języku jidysz, który otrzymał tę nagrodę. „Sztukmistrz z Lublina” to najsłynniejsze dzieło autora. Głównym bohaterem powieści jest Jasza Mazur, żydowski iluzjonista, cyrkowiec i hipnotyzer. Wiedzie bardzo beztroskie życie. Romansuje z paroma kochankami, mimo, że ma żonę, która bardzo go miłuje i jest mu wierna. Poznajemy go w momencie, gdy zaczyna sobie stawiać zapytania na temat własnego życia i własnej wiary. Jednocześnie nie może się zdecydować, którą z dziewczyn miłuje naprawdę i z która z nich chce spędzić resztę życia. Zbieg niekorzystnych wydarzeń doprowadza do tragedii, co powoduje, że Jasza przewartościowuje własne życie. Nie jest to prosta i lekka w czytaniu książka. Znaczna jej element to przemyślenia głównego bohatera na temat wiary, Boga, własnych związków z dziewczynami a także sensu dalszej kariery iluzjonisty. W mojej ocenie Jasza jest postacią tragiczną. Mimo sukcesów zawodowych i uwielbienia przez publiczność, ma mnóstwo wątpliwości, co słuszności wykonywania takiego zawodu. Mimo, że potrafi rozkochać w sobie niemal każdą kobietę nie potrafi zdobyć tej, na której najbardziej mu zależy. Singer barwnie omawia poszczególne klasy społeczne, od biednych mieszkańców podlubelskich Piask, poprzez klasę średnią Lublina, aż po bogatych mieszkańców stolicy. Jeszcze bardziej malownicze są opisy przyrody: Na trawie osiadła rosa, jabłka zielone i dojrzałe, już pachniały. Niebo wydawało się tu niższe, bardziej usiane gwiazdami. Kiedy Jasza wszedł na podwórze, gdzieś daleko oderwała się gwiazda i spadła wlokąc za sobą płomienisty ogon. Powietrze pachniało pół słodko, pół gorzko, pełne szelestów, niepokoju i cykania świerszczy, chwilami przypominającego głośne dudnienie. Wokoło pomykały myszy polne. Krety zryły ziemię, ptasie gniazda tkwiły na gałęziach drzew, w stodole i na okapach. Na stryszku z sianem drzemały kury. Co noc ptactwo kłóciło się o cicho o miejsce na ganku. Wielki plusem powieści jest bardzo szczegółowo omówiona kultura żydowska. Dla osób, które nie miały do tej pory okazji poznać jej zwyczajów, jest to idealna okazja aby nadrobić braki w tym temacie. Na końcu książki znajduje się słownik, który ułatwia nam zrozumienie trudniejszych wyrazów związanych z tym zagadnieniem. Niestety nie doczekałem się opisów mojego miasta. Samego Lublina w książce pdf jest bardzo mało. Drugą rzeczą, która obniża moją ocenę książki jest zakończenie. Moim zdaniem jest bardzo przesadzone i po prostu dziwne. Mimo to warto przeczytać „Sztukmistrza z Lublina”. Szczególnie zalecam ją osobom, które chcą poznać kulturę żydowską i ceniącym w powieściach opisy. Chłopczykowi pochodzi z mojego bloga: www.oczytany.eu

• Marciocha

  2018-03-20

  Postać Jaszy nie wzbudziła we mnie sympatii. Częściowo współczułam mu tego strasznego rozdarcia i niepewności religijnej, lecz jednak przeważyła niechęć do jego romansów i niezwykle słabej woli. Jego rozkapryszenie jest raczej cechą typową dla małych dzieci, a nie czterdziestoletniego mężczyzny, który musi myśleć o swoim i małżonki utrzymaniu. Jego popęd i apetyt na stale nowe przygody wręcz mnie zadziwiły. Choć kwestia wewnętrznego dialogu, usiłowania podjęcia decyzji odnośnie własnej religii są w całej historii najważniejsze, to mnie gryzło bardziej pytanie, czy Jasza zostanie w jakiś sposób ukarany za krzywdy, które wyrządził swoim dziewczynom i jak się potoczą dzieje tychże. Całość czyta się bardzo gładko, przygody Jaszy wciągają czytelnika w świat, którego już dziś nie ma. Możemy podejrzeć, jak w XIX wieku żyli w Polsce Żydzi i jak rozwijała się infrastruktura. "Sztukmistrz..." to obraz naszej kultury i życia nie zniszczonych jeszcze przez wojny. Lektura jest z całą pewnością pouczająca i ciekawa. Zalecam zdecydowanie!