Recenzje

• krytyk.com.pl

  2018-03-20

  http://krytyk.com.pl/literatura/recenzja-ksiazki-sympatyk-autor-viet-thanh-nguyen/ "Nguyen nie kryje, że celem przyświecającym mu podczas pisania „Sympatyka” była „próba zakwestionowania pamięci o wojnie w Stanach Zjednoczonych, bo to właśnie ona decyduje o tym, jak tę wojnę widzi cały świat”. Cel, trzeba to przyznać, szczytny aczkolwiek, co z resztą świata? Nie zrozumcie mnie źle, to nie zarzut do autora, jednak z powodu wyraźnego skupienia się na obywatelach amerykańskich Nguyen zapomniał normalnie o dążeniu do uniwersalności przekazu własnej powieści. Z tego powodu dla odbiorcy spoza Stanów Zjednoczonych, bez podobnych społecznych doświadczeń i dziedziczonej traumy narodowej jest to opowieść kompletnie niezrozumiała, nawet mimo wyraźnego sięgania pisarza po klasyczne schematy gatunkowe. Zagubienie towarzyszy czytelnikowi zwłaszcza we fragmentach, w których całość ociera się o założenia realizmu magicznego czy wręcz kafkowskiej groteski".

• Arturion

  2018-03-20

  Przywykło się uważać, że literatura "wysoka" to zupełnie coś innego niż atrakcyjna dla czytelników. Wiem, mówię o bardzo obiegowej opinii w dodatku niesprawiedliwej. Ponieważ dla jednego czytelnika atrakcyjne może być coś zupełnie innego niż dla drugiego.Czy "Sympatyk" jest podany w atrakcyjne formie? Moim zdaniem tak. Owszem, ociera się czasami o pastisz, lecz wynika to stąd, iż twórca ma do własnego bohatera spory dystans. Ten ostatni ucieka z Wietnamu pod koniec wojny, tak jak autor. Z tym, że twórca był wówczas czterolatkiem i możliwe, że do widzenia świata przez dzidziuś po trosze się odnosi. To dzidziuś dorastało potem w Stanach Zjednoczonych i doznało sporego zderzenia kulturowego i prawdopodobnie nie do końca przepada za własną nową ojczyzną. Bohater jest komunistycznym agentem, który zderzenie z nową rzeczywistością przyjmuje jeszcze ciężej. Daje to czasami wynik komiczny, czasami niekoniecznie. W wyniku następnych zdarzeń jego życie staje się dla niego coraz bardziej nierzeczywiste. I tu jest mocny punkt "Sympatyka" - pokazanie wietnamskich losów w tak różnorakim i dziwacznym dla nich kraju.Autor nie ukrywa fascynacji amerykańską kulturą masową i to przenika to powieści, zwłaszcza do jej formy, czy to źle? Całość trzyma się kupy, więc prawdopodobnie stąd Nagroda Pulitzera - za prostą, czasami śmieszną, czasami tragiczną historię w czasami śmiesznym, a czasami dramatycznym kraju.