Dzisiaj opowiem wam o książce, która okazała się dużym zaskoczeniem. Co dziwniejsze - sama w sobie zawiera recenzję napisaną przez Artura Beckera, więc jako czytelnik, który pierwszy raz spotkał się z twórczością Bogusława Chrabota, czuję olbrzymią presję. Jednak postaram się jak najlepiej oddać moje odczucia po przeczytaniu tej pozycji, choć przyznam szczerze, że sama ich jeszcze nie do końca rozumiem. Przyznanie się na samym początku recenzji do niewiedzy może wydawać wam się dość dziwne, jednak kiedy trafi w wasze ręce ta niepozorna książeczka licząca zaledwie 110 stron i poświęcicie godzinę by zaznajomić się z jej treścią, to podzielicie mój los. Popełnię natomiast następny foux pas i przyznam się też do braków w edukacji. Historia, którą napisał autor, okazała się dla mnie w niektórych momentach dość niezrozumiała, jednak spełniła własną rolę - zachęciła mnie by dokładniej przyjrzeć się wydarzeniom, które towarzyszą bohaterom i bezpośrednio wpływają na ich życie. Jednak o czym jest ta książka? O cierpieniu zwykłych ludzi, o wojnie, o Białorusi, o prawdzie. Dla mnie jednak najistotniejsza była tu historia przedstawionych postaci. Twórca skupił się na jednej rodzinie, którą pokazał przez pryzmat pokoleń. Skoki chronologiczne na początku powodują lekkie zmieszanie w czytelniku, jednak obiecuję wam, że mają one własny cel. Bardzo doceniam też to, że twórca nie zdecydował się na przelanie własnych przekonań w wykreowane postacie. Czytając nie czułam, by między wersami rzucano oskarżeniami na którąś ze stron konfliktu. W miarę możliwości mamy szansę by sami zdecydować o winie albo jej braku, co jest olbrzymią zaletą tejże książki i rzadko kiedy zdarza się w pozycjach poruszających tematykę wojenną. Sama książka ebook pozostawia po sobie uczucie pustki. Brutalność, którą twórca przedstawia w sposób, który można uznać za mało emocjonujący, ma jeszcze większe oddziaływanie na czytelnika niżeli krwawe sceny, pełne dialogów i barwnych opisów. W przypadku tej pozycji zadziała prostota, co jest dość zaskakujące.