To twoja książka?

Recenzje

• Aleksandra

  2025-04-10

  Jak zdobyć serce kobiety, o której nie umie zapomnieć się od wielu, wielu dni?   Trzeba podejść do sprawy kreatywnie. Szczególnie, jeśli jest się prezesem agencji marketingowej.   Przed państwem Connor Grace. Pan Prezes Connor Grace, który zrobi naprawdę wiele, by jego pracownica, Maisie Evans, pokochała go. Nie będzie to łatwe zadanie. Po pierwsze, Maisie unika wszystkiego, co związane ze związkiem. Po tym, gdy przeszła piekło w małżeństwie, jej najistotniejszym zadaniem jest zadbanie o córeczkę. Nelly jest jej światłem. Po drugie, by zdobyć Maisie, Connor musi rozkochać w sobie właśnie Nelly. AAAAAAAAAACH! Jak ja kocham historię tego trio! Na nad pięciuset stronach zawarte jest tyle emocji, że możnaby obdarować nimi kilkanaście osób. Ale Asia postanowiła stworzyć emocjonalny rollercoaster dla ledwie dwójki. No dobra, trójki, ponieważ poza wątkiem stricte romansowym równie kluczowe jest tu zadbanie o pięciolatkę, która jets ponad wyraz dojrzała jak na własny wiek. To, co rzuca się w oczy już w pierwszej kolejności, to fakt, że główni bohaterowie już się znają. Maisie od dłuższego czasu pracuje w agencji Connora, gdy otwieramy pierwsze strony książki. Wszystko jednak losy się naturalnie – rozmawiają, jak prezes z pracownicą, dyskutują o herbacie, jednak napięcie jest wyczuwalne od pierwszych słów. Mimo, że zdaje się być cukierkowo, to wcale tak nie jest. Maisie przeszła traumę, będąc ofiarą prz$mocy domowej. Uciekła od kata, a jej aktualnym celem jest ochrona Nelly. Nie przewidziała w swoim życiu miejsca na miłość, lecz Connor nie daje jej szansy, by się w nim nie zakochała. Uwielbiam to, jak znowu Autorka stworzyła bohatera- mężczyznę, który się stara, Który uchyliłby nieba i ściągnął księżyc na ziemię, by wybranka go pokochała, lecz co ważniejsze – zaufała. A gdy prezes Grace przeciąga na własną stronę Nelly, to już wiadomo – kaplica. Ostatnich kilka epizodów spowodowało, że serce niemal wyskoczyło mi z piersi. Nie umiałam, ani nie chciałam powstrzymywać łez, które wartkim strumieniem wylewały mi się z oczu, a każdy oddech był utrudniony. Tak bardzo chciałam przytulić Nelly, powiedzieć kilka słów otuchy Connorowi. Tak bardzo chciałam, aby ich historia skończyła się pięknie. Każde kolejne zdanie bolało, gdy pięciolatka tęskniła za mamą. Jestem wyjątkowo dumna, że mogę patronować tak pięknej i wartościowej historii rodzinnej. [Współpraca patronacka: @wydawnictwopapieroweserca]

• Oliwia

  2025-04-10

  Dzieło.