Twórca poszerzył formułę i poza osobistymi wyznaniami zaproponował autobiografię wzbogaconą barwnymi anegdotami o słynnych postaciach ze świata kultury (ich bohaterami są m.in. Zbigniew Herbert, Wisława Szymborska), rozważaniami o literaturze, recenzjami, a nawet elementami prywatnej korespondencji (m.in. ze Sławomirem Mrożkiem, Tomaszem Sobierajem) i niepoprawnymi politycznie wypowiedziami dotyczącymi spraw społecznych, obyczajowych i polityki. „Spadając, spoglądać w gwiazdy” sytuuje się zatem gdzieś między kreacyjnym, krytycznoliterackim i filozoficznym „Dziennikiem” Witolda Gombrowicza, stanowiącymi pochwałę życia, humanistycznymi i politycznymi „Szkicami piórkiem” i „Z dziennika podróży” Andrzeja Bobkowskiego, a intymnym, niemalże ekshibicjonistycznym „Niby-dziennikiem” Zygmunta Mycielskiego. Ostatni tom dzienników Józefa Barana to proza genialna i bezpretensjonalna, idealna lektura dla czytelnika samodzielnego intelektualnie, wrażliwego na urodę języka, interesującego świata i ludzi.