Recenzje

• Barbara

  2018-03-21

  Tym razem Smerfy przekonają się, że życie bywa czasem przewrotne i nie zawsze to co nowoczesne jest dobre. Wszystko zaczyna się w dniu, w którym niebieskie ludziki postanowiły się więcej ... nie męczyć. Pracuś korzystając ze własnych zdolności tworzy różnorakie maszyny, które wyręczają Smerfy w ich codziennych obowiązkach. We wiosce aż roi się od maszyn, a że nasi mali bohaterowie nie znają umiaru, to wpadają w ogromne tarapaty. Papa Smerf ląduje w więzieniu, a pozostałe Smerfy staja się ... nie zdradzę. Przeczytajcie sami.Na 48 stronach znajdziemy mnóstwo akcji, humorystyczne malunki i teksty. Komiks wydany jest bardzo ładnie. Malunki są żywe, kolorowe i nawiązujące do odsłony animowanej. Czcionka, jak na komiks, jest znaczna i wyraźna.

• BiBi

  2018-03-21

  Bardzo dobre opowieść z dużą porcją humoru ze świata "niebieskich stworków". A wszystko przez to, że Smerfom znudziła się ciężka praca i Pracuś skonstruował maszyny i roboty, które pomagają małym mieszkańcom w ich codziennych czynnościach. Najpierw były niewinne nakręcane zabawki, które powstały, aby cieszyć młodsze w wiosce Smerfy. Później pomysł wyręczania z pracy zakwitał w głowach kolejnych Smerfów.To rozleniwienie i wyręczanie Smerfów przez usłużne drewniane roboty początkowo jest oczywiście bardzo przyjemne dla małych bohaterów. Lecz wraz z rozwojem akcji, przeobraża się w konflikt, który ktoś w końcu musi rozwiązać. I ponieść konsekwencje lenistwa.

• iza

  2018-03-21

  Jakiś czas temu miałam okazję powrócić do Smerfów, poprzez komiks "Sałatka ze Smerfów", wtedy niebieskie istotki miały nie lada problem. Tym razem odwiedzając wioskę Smerfów ubawiłam się czytając o ich "chęci" lenistwa i wypoczynku...Tym razem Smerfy zapragnęły odpoczynku... Poprzez Pracusia, który skonstruował maszyny i pomocników, niebieskie stworzonka mogły leniuchować...jednak czy wyszło im to na dobre? O tym przekonacie się czytając komiks "Nie igra się z postępem".Podczas czytania miałam okazję dużo razy uśmiechnąć się pod nosem. Chociaż nie jestem wielbicielką komiksów, ten niezwykle przypadł mi do gustu. Śmieszne wypowiedzi, przekomiczne rysunku a także książkowa wersja, sprawiły, że poznawanie przygody Smerfów a także ich perypetii było przyjemne. Najbardziej podoba mi się to, że malunki mają własny specyficzny, oryginalny wygląd. Nie zostały unowocześnione ani przerobione, dzięki temu miałam okazję przenieść się w okresie i przypomnieć sobie, jak jako dzidziuś przeżywałam przygody Smerfów."Nie igra się z postępem" to komiks, który nie tylko umila czas, lecz także uczy, gdyż Smerfy dostały małą nauczkę, a dzięki temu czytelnik może zastanowić się ponad sobą. Komiks zalecam nie tylko dzieciom, lecz i dorosłym.

• Wkp

  2018-03-21

  Twórcy Smerfów, Peyo, od dawna nie ma już wśród nas, lecz jego małe, niebieskie dzieci stale mają się doskonale. Kolejne komiksy z ich przygodami ukazują się nieprzerwanie, a dzięki Egmontowi możemy cieszyć się właśnie czwartym tomem kontynuacji stworzonej przez spadkobierców zmarłego mistrza.Tym razem Smerfy dopada całkowite rozleniwienie. A wszystko za sprawą wynalazku Pracusia dla młodszych smerfiątek – nakręcanych zabawek. Jego pomysł przeszczepia się dynamicznie na inny grunt, każdy ze Smerfów chce więcej udogodnień, lecz w końcu nawet największe usprawnienia ułatwiające codzienne życie i obowiązki przestają wystarczać. Pracuś konstruuje więc roboty mające całkowicie wyręczyć Smerfy we wszystkim, jednak pojawiają się konflikty a w końcu także i poważniejsze problemy. Czyżby naszych małych, sympatycznych niebieskich bohaterów czekał bunt… drewnianych maszyn? Czytanie „Smerfów” to jak zawsze przyjemność, lecz przecież nie tylko. Każdy z komiksów o ich przygodach (czy również każdy z odcinków serialu, na którym sam się wychowałem, a który należał do czołówki moich ulubieńców tamtego okresu) niesie ze sobą przecież wartość dydaktyczną, a dla starszych – nutę satyry. I tak jest też, oczywiście, i tym razem. Jakby więcej pojawiło się za to humoru. W żartach zaś znalazło się także miejsce dla dowcipów dla nieco starszych odbiorców, jak choćby scena, w której jeden ze Smerfów podejmuje się próby podejrzenia biorącej prysznic Smerfetki. Oczywiście scena ta podana jest w bardzo łagodnej formie, odpowiedniej dla każdego wieku.Najmocniejszą stroną świeżych albumów o przygodach Smerfów jest jednak grafika. Malunki Ludo Boreckiego i Pascala Garraya są identyczne z tymi, do jakich przyzwyczaił nas przez lata sam Peyo. Ta sama kreska, takie samo kadrowanie, identyczny wygląd postaci i tła, miękkie linie, stonowany, typowy kolor… Dla oka to prawdziwa przyjemność, nie tylko gdy ma się jednocyfrową liczbą lat.Fanom humorystycznego komiksu, tym, którzy wychowali się na Smerfach a także tym, którzy mają w sobie po prostu coś z dziecka, polecam.