Recenzje

• Bookendorfina Izabela Pycio

  2018-03-21

  "Bądź dumna ze własnego bólu... Jesteś silniejsza od tych, którzy go nie znają."Ciepła i wzruszająca historia o samotności, wykluczeniu, niezrozumieniu, odrzuceniu, lecz też o sile przyjaźni, mocy zaufania, głębi empatii, potrzebie poznania siebie i określenia swojej tożsamości. To co dla jednych jest niepotrzebne, nieakceptowalne i niepożądane, dla innych staje się dużym darem, źródłem potęgi, mądrości i szlachetności serca. Ze słabości może urodzić się największa odwaga, z samotności ciepłe barwy uczuć, z brutalności pełne zrozumienie, a z opuszczenia umiejętność słuchania i chęć pomocy innym. Wszędzie na świecie, nawet na opuszczonej ziemi, zdolny jest urosnąć i zakwitnąć najładniejszy kwiat, potrzeba tylko odpowiedniej ręki, która będzie zadbała o roślinę, użyźniając ją mieszanką ufności, wiary i nadziei. Książkę czyta się z dużym zainteresowaniem, dynamicznie przewracając strony w niecierpliwości wyczekiwania dalszych zaskakujących wydarzeń. Opisy subtelne i sugestywne, narracja z wrażliwością i refleksyjnie, napięcie nieśpieszne i z przesłaniem. Drugi tom ma niewiele wspólnego z pierwszym, prócz fascynującego przedstawienia kolejnego wzorca społeczeństwa, wypaczonego i opartego na manipulacji. Bardzo ciekawie zobrazowano wewnętrzne rozterki bohaterów, ich usilne dążenie do poznania prawdy, próby zrozumienia niesprawiedliwych zasad, dyskryminujących praw i surowo narzucanych ról społecznych. Znowu wyraźnie okazuje się, że trwanie w skrajnościach i ślepym posłuszeństwie nie przynosi nic dobrego ludzkości.Młodziutka kobieta Kira, ze zręcznymi dłońmi, mądrą głową i umiejętnością opowiadania barwnych historii, po śmierci matki zostaje zupełnie sama, bez rodziny, przyjaciół czy znajomych, którzy zechcieliby się nią zaopiekować. Jak się dynamicznie okazuje, akceptowana była przez mieszkańców rodzinnej wioski tylko ze względu na silną pozycję dziadka w lokalnej społeczności. Teraz zmuszona jest zmierzyć się z uprzedzeniem, zaślepieniem, zachłannością i zawiścią ze strony innych. Czy wyjątkowy talent do hafciarstwa pomoże Kirze znaleźć nowe bezpieczne schronienie? Czego oczekiwać będzie od niej tajemnicza porada opiekunów? Jakie intrygujące sekrety odkryje kobieta podczas wykonywania przydzielonej jej pracy? Skąd powinna zaczerpnąć i w jaki sposób zachować niezwykle cenne skrawki błękitu? Dlaczego przeznaczenie skrzyżuje ścieżki życia Kiry, rzeźbiarza Thomasa, śpiewaczki Jo, uśmiechniętego chłopca Matta i sympatycznego psa Patyka? Jakie będą ich wzajemne relacje i w jakim kierunku potoczą się ich losy? Zakończenie powieści przyszło zbyt wcześnie, spodziewałam się dłuższego pociągnięcia tej historii, pojawiło się dużo intrygujących wątków, które można mocniej rozbudować, lecz właśnie to zachęcające przymuszanie młodego czytelnika do indywidualnego dopowiedzenia wybranych aspektów ma własne uzasadnienie i urok. Z niecierpliwością sięgam po kolejne tomy cyklu, oczekując potwierdzenia wysuwanych przypuszczeń i domysłów.bookendorfina.blogspot.com

• Agnieszka Sobol

  2018-03-21

  Książka ebook jest naprawdę cudowna, tak samo jak jej poprzedniczka. Wciągająca historia, którą da się pochłonąć w dosłownie dwa dni.

• anonymous

  2018-03-21

  Błędnie zinterpretowałam zakończenie nie wiedząc o kolejnych częściach powieści.Zwracam honor. Pisane wyjątkowym stylem, spokojnym, równym, opanowanym. Po DAWCY kolejne części koniecznie!

• karolz2323

  2018-03-21

  Autorka dzieła idealnie opisała życie i codzienne albo niecodzienne czynności bohaterki. Idealnie opisała i przedstawiła niecodzienny świat w książce. Bardzo gorąco zalecam przeczytanie tej książki, będziecie mieć niezapomniane przeżycia.

• PannaKac

  2018-03-21

  "Skrawki błękitu" w lekki sposób podbiły moje serce. Ta książeczka licząca 300 stron czyta się sama. Dokładnie tak - pochłonęłam ją, podobnie jak to było z wcześniej wydanym "Dawcą", w zaledwie trzy godziny.Lois Lowry stworzyła świat, w którym panuje niepamięć. W "Dawcy" ludzie zapomnieli o tak prostych rzeczach jak o rozpoznawaniu gatunków zwierząt czy o przeznaczeniu sanek. Szczegółowo określone role społeczne i zbiorowe przestrzeganie etykiety pozorującej szczere odczucia były głównymi cechami określającymi mieszkańców świata zawartego w pierwszym tomie cyklu. W "Skrawkach błękitu" proces niepamięci posunął się dalej. Co z tego, że ludzie czują, skoro odczuwanie jest skrzywione, wypaczone, ściśnięte w znacznej mierze do gry instynktów. Strach i pożyteczność. Pożyteczność i strach. To, co nieprzydatne, nie budzi żadnych uczuć, bo brak określonego miejsca, celu i roli nie jest dla mieszkańców tego świata istotne. Kira, główna bohaterka powieści, z powodu własnego kalectwa zdaniem wielu powinna zostać wykluczona ze społeczności. Wykluczona - to znaczy skazana na śmierć. Lecz tak się nie dzieje, bo Kira posiada pewną umiejętność - moc, której nie ma nikt prócz niej.Wspomnienie i pamięć, te jednostkowe i społeczne, są tematami wyraźnie ciekawymi Lois Lowry. Choć nie ma określonych czasu i miejsca akcji, wszystko wskazuje na to, że zachowana została chronologia. I choć nie mamy jeszcze pełnych informacji na ten temat, to jednak "Dawcę" i "Skrawki błękitu", z powodu należenia do jednego cyklu, trzeba umieścić blisko siebie, może w ścisłym związku przyczynowo-skutkowym. Lois Lowry bawi się idealnie - i mnie również bardzo nieźle zabawiła - spoglądając na kwestię zbiorowej pamięci z różnorakich stron. Co, jeśli ludzie oddalą od siebie wspomnienia i uczucia, przejmując jednocześnie wszystkie materialne, naukowe odkrycia wcześniejszych pokoleń? Co, jeśli ludzie wrócą do instynktowego traktowania bliskiej społeczności, w tym rodziny, tracąc jednocześnie całe pojęcie o wyższych formach rzemieślniczych i intelektualnych?Czekam na następny tom, bo chcę wiedzieć, co dalej stanie się z bohaterami powieści. Lecz bardziej od tych jednostkowych, pojedynczych, będących głosem narracji, interesuje mnie los całej dystopii. To jest po prostu całkiem dobra opowieść dla młodzieży i interesujące pisanie o tym, co by było, gdyby...Opinia: http://pannakac-pisze.blogspot.com/2015/01/skrawki-bekitu-lois-lowry.html

• daraMirla

  2018-03-21

  Skrawki błękitu to piękna, uniwersalna i ponadczasowa opowieść dla czytelnika w każdym wieku. To książka ebook o zmaganiu się z przeciwnościami losu i o tym, że za najmniejszy dar kiedy przyjdzie nam zapłacić. Napisana bardzo prostym językiem, bardzo obrazowa, działając na wyobraźnię.

• Patrycjava

  2018-03-21

  Ta opowieść stanowi kontynuację ""Dawcy"" i w moim odczuciu jest równie zachwycająca jak pierwsza część. Lois Lowry ma dar opisywania rzeczywistości w sposób wyjątkowo barwny, plastyczny, esencjonalny, dysponuje przy tym nieograniczoną wyobraźnią. Bardzo wartościowa proza, wymagająca zatrzymania i zastanowienia.

• markietanka

  2018-03-21

  "Skrawki błękitu" przeczytałam w jeden wieczór. Lektura pochłonęła mnie bez reszty. Autorka trzyma wysoko poprzeczkę i, choć nie przebiły "Dawcy", to i tak "Skrawki ..." są spisane na bardzo wysokim poziomie. Brakowało mi powiązania z "Dawcą" i samego Jonasza, choć historia Kiry okazała się pasjonująca.Lois Lowry operuje piórem w sposób barwny i bardzo obrazowy, pozwala rozwinąć pole naszej fantazji i przemawia nie tylko słowem, lecz i obrazami. Opowiadanie wciąga czytelnika i zmusza do zadumy i refleksji. To genialna i głęboka opowiadanie o życiu, pełnym niespodzianek, tych niezłych i tych złych. Człowiek ma wybór i sam musi wybrać własną drogę. Czasem wychodzi mu to lepiej, a czasem gorzej.... Takie jest życie....

• Emilia Smaczyło

  2018-03-21

  "Dawca", poprzednia element serii, ukazał się na polskim rynku 20 lat temu. Kolejne części nie zostały wydane w języku polskim. Teraz Galeria Książki zdecydowała się wypuścić całą serię, przez co rzesze niezaspokojonych czytelników wreszcie maja okazję poznać dalsze dzieje bohaterów powieści Lois Lowry."Skrawki błękitu" nie są wprawdzie kontynuacją historii rozpoczętej w "Dawcy", lecz jestem pewna, że światy Jonasza i Kiry kiedyś się ze sobą "spotkają". Realia, w których żył Jonasz, wykluczały jakiekolwiek przejawy indywidualności u ludzi, ich życie było odgórnie zaplanowane, oni mieli tylko wypełniać powierzone im zadania. Świat pozbawiony emocji, kolorów, dźwięków... Rzeczywistość Kiry jest inna. To, czego brakowało Jonaszowi, istnieje w świecie dziewczynki, nie jest to jednak miejsce, w którym chcielibyśmy żyć. Tutaj nie ma miejsca dla osób słabych, postrzeganych jako nieprzydatnych społeczeństwu, dlatego również są one eliminowane... Kira ma chora nogę, jednak udaje jej się przeżyć. Jej talent wybawia ją od pewnej śmierci, dziewczynka jednak zaczyna dostrzegać, że cena za przeżycie jest bardzo wysoka..."Skrawki błękitu" to bardzo mądra, uniwersalna książka, która przypadnie do gustu każdemu, niezależnie od wieku. To książka, która dodaje siły i odwagi do zmagania się nie tylko z przeciwnościami losu, lecz i ze złem i niesprawiedliwością świata.