Recenzje

• mysadin

  2018-03-21

  Niesamowita. Świadectwa ofiar ludobójstwa otwierają oczy na zbrodnie przeciwko ludzkości dotychczas kojarzące się głównie z rożnymi formami Holokaustu Żydów, Polaków.

• eket

  2018-03-21

  Przerażające reportaże, których bohaterami są przede wszystkim ludobójcy z plemienia Hutu, uczestnicy wielu masakr na sąsiadach Tutsi. "Sezon maczet" nie jest lektura łatwą, lecz wyjątkowo wartościową. Po przeczytaniu tej książki, człowiek zaczyna się zastanawiać ponad naturą ludzką, rozmyśla o okrucieństwie, lecz i o przebaczeniu. Tej książki się nie czyta, ją trzeba przeżyć.

• Ekspert Empiku

  2018-03-21

  Sięgnęłam po tę książkę po obejrzeniu filmu "Hotel Ruanda". Niezmiennie pozostaję w szoku i przerażeniu, że ludzi stać na takie okrucieństwo. Zagadnienie ludobójstwa jest nieodgadnioną tajemnicą. Nieważne, czy są to mordy na Żydach, muzułmanach, czy plemionach afrykańskich. Opowieści, czy raczej zeznania siepaczy z plemienia Hutu o tym, jak mordowali sąsiadów. Traktowali to tak jak my podchodzimy do koszenia trawy. Tekst wstrząsający i bardzo zapadający w pamięć. Reportaż ten sądzę to za lekturę obowiązkową. Po prostu trzeba znać tę pozycję. Justyna Żukowska, Empik Stargard Szczeciński

• jusssi

  2018-03-21

  Czytając miałam wrażenie, że element z tych facetów nie zdaje sobie sprawy z swoich czynów. Szokujące było dla mnie porównanie ścinania głów ze ścinaniem sorgo, przycinaniem bananów czy zabijaniem kurczaków. Maczeta nieustanna się pośrednikiem, kiedy ktoś nieźle nią władał, cel nie miał znaczenia, kluczowe było umiejętne posługiwanie się narzędziem. Dla nich Tutsi przestali być ludźmi, a zaczęli być zwierzyną. Hutu są nie tylko zbrodniarzami, lecz przede wszytkim bezwzględnymi drapieżcami. Z czasem zabijanie stało się chlebem powszednim, zapanowała znieczulica.Patrząc wstecz nie dostrzegają ogromu rozpaczy zabitych, tragedii jaka spotkała tych ludzi. Sam czas ludobójstwa wspominają, jako okres wyczerpujący fizycznie, a największą niedogodnością był ból nóg, po wielogodzinnych polowaniach. Zabijali wszyscy niezależnie od pozycji społecznej, po broń sięgali: ksiądz, burmistrz, nauczyciele i profesorowie. Niewielu było takich, którzy sprzeciwili się rozkazom. Katem mógł zostać każdy.