Nowe towarzystwo, wesołe rozmowy na stołówce, poranne i wieczorne spacery, fajfy, dancingi, potańcówki i romanse, romanse, romanse... O sanatoryjnych wojażach słyszałam już co nieco od mojej babci, która swego czasu była stałą bywalczynią częściowo refundowanych przez służbę zdrowia kurortów. Dzięki lekturze przezabawnej książki „Sanatoryjny romans z inspiracją” autorstwa Anety Wybieralskiej, miałam okazję przypomnieć sobie babcine historie o braweriach wyczynianych przez kuracjuszy. I jeśli kiedykolwiek sądziłam, że te opowieści są trochę podkolorowane, to teraz już wiem, że się myliłam. W sanatoriach się dzieje! Główna bohaterka powieści „Sanatoryjny romans z inspiracją” (której imię pozostaje nieznane) zdaje czytelnikowi relację ze własnych rozlicznych podróży do państwowych ośrodków wczasowych. Dziewczyna najbardziej ukochała polskie góry, dlatego każdorazowo liczy na przydział do Krynicy - Zdrój, własnej ulubionej miejscowości wakacyjnej. Nie nużą jej wyjazdy w to samo miejsce, bowiem wie, że zawsze może liczyć na nowe atrakcje zafundowane przez barwnych kuracjuszy. Energiczna Babcia Barbi, gustująca w najmłodszych od siebie partnerach, bezpośredni Wiesio, który traci wigor w towarzystwie własnej małżonki czy współlokatorka Ania, spakowana pięknie, lecz bardzo niepraktycznie, dostarczą bohaterce wielu zwariowanych przygód. Wpłyną też na czytającego, który dzięki wyczynom postaci może liczyć na niekontrolowane wybuchy śmiechu. Opowieść pani Wybieralskiej pisana jest w przyjaznym, komediowym tonie. Autorka pokusiła się o oryginalne słownictwo, pełne staropolskich naleciałości, w którym dostrzegam inspirację ebookami Joanny Chmielewskiej (np. słynne z „Całego zdania nieboszczyka” sformułowanie o zapieraniu się zadnimi łapami). Te nietypowe jak na dzisiejsze czasy wyrażenia nie utrudniają lektury, jednak miejscami – zwłaszcza na początku książki – są stosowane trochę zbyt nagminnie. Zamiast stanowić sympatyczny dodatek, zmieniają się w główny nurt powieści i efekcie akcja ginie gdzieś pod nimi. Na szczęście w miarę przewracania kart niecodzienne zwroty tracą na sile. Fabuła rozkręca się i przenosi czytelnika w świat sanatoryjnych doznań. Każdy, kto uważa, że pobyt w sanatorium to nuda, zabiegi i jeszcze więcej nudy, sromotnie się myli. Nawet jeśli sami nie zatroszczycie się o własną rozrywkę, to na pewno dbają o nią inni kuracjusze. Zewsząd będą napływać zaproszenia na kawę, spacery, wycieczki, wyjścia na tańce czy choćby kameralny wieczór z wódeczką w jednym z pokoi. Wakacyjne spotkania integracyjne sprzyjają zacieśnianiu więzi, a w konsekwencji mogą zaowocować nawet małym romansem. Z dala od oczu męża czy małżonki każdy czuje się swobodniej. Względna anonimowość daje także okazję na podrasowanie własnego życiorysu i przedstawienie się w korzystniejszym świetle. Trzeba tylko sądzić na zazdrosne konkurentki i konkurentów. Wzgardzeni przez naszego wybranka adoratorzy potrafią narobić niezłego bigosu, na przykład alarmując współmałżonków zakochanej pary... Myślicie, że dorośli, dojrzali ludzie nie zachowują się w ten sposób? Aneta Wybieralska wyprowadzi Was z błędu! „Sanatoryjny romans z inspiracją” to przesympatyczna opowieść, która sprawi radość czytelnikom w każdym wieku. Dzięki potężnej dawce humoru przyciągnie i młodych twarzą i młodych duchem, a starszym czytelnikom może przypomnieć swoje sanatoryjne ekscesy. To idealna lektura na letnie miesiące, która na pewno Was nie znudzi. :)