Mam mieszane uczucia wobec tych książek. Z jednej strony, jako wierna czytelniczka "Trędowatej", która niejednokrotnie opłakała smutne zakończenie i los Stefci, ucieszyłam się kiedy znalazłam kontynuację i pocieszenie w "Sadze...". I za to trzy gwiazdki w mojej ocenie, lecz trochę na wyrost, ponieważ muszę przyznać, że rozczarowała mnie zarówno forma jak i treść, szczególnie kolejnych części. Raczej przewidywalna fabuła, kręcąca się tylko wokół kontrowersyjnych wyborów miłosnych bohaterek, okraszona odrobiną sekretów i zagadek, objaśniających się jednak nazbyt szybko, na dłuższą metę nuży powtarzalnością i schematycznością. No i język... Od pierwszych zdań widać, że autorka nie jest powieściopisarką tylko dziennikarką. I to nie jest zarzut to zawodu dziennikarza. Po prostu mowa dziennikarski ogromnie różni się od powieściowej narracji. Chwilami miałam wrażenie, że czytam raczej streszczenie powieści, a nie samą powieść. Zabrakło bardziej plastycznych opisów, żywszych dialogów, tego "czegoś", co wyraźnie odróżnia dobrą prozę powieści od wypracowania na temat: "Gdyby dzieje Stefci i Waldemara potoczyły się inaczej to...". Czyta się to nawet z pewnym zajęciem, lecz nie zalecam sięgania po "Sagę..." bezpośrednio po lekturze "Trędowatej", ponieważ kontrast między obiema ebookami uderzy zbyt mocno i na niekorzyść "Sagi..."