Recenzje

• Barbara Panecka

  2018-03-20

  Piękna książka ebook i idealnie się czyta. Książka ebook o miłości, skomplikowanych ludzkich losach, zależnościach i powiązaniach pokoleniowych. Indie, Anglia - piękne klimaty. Czego pragnąć więcej - czytać i czytać. Polecam!

• polska_joanna

  2018-03-20

  Fotografie do filmu w majestatycznej rezydencji w Anglii rozkręcają na dobre nie tylko akcję scenariusza, lecz i wydarzenia sprzed stu lat. Kręcony materiał w stylu Downtown Abbey to fikcyjna opowieść, prawdziwe okazują się za to relacje dwóch pamiętników, licznych rejestrów i wspomnień ludzi, którzy pamiętają czasy, kiedy pozycja arystokracji w społeczeństwie wyznaczała dzieje wszystkich innych ludzi. Lucinda Riley wybiera obywateli zamierzchłych kolonii (Indii) by przedstawić historię pokoleń. Kim jest tytułowa "Róża Północy" i jaka skryła się za tą nazwą opowieść?"Róża Północy" to saga rodzinna w jednym tomie. Wśród bohaterów znajdują się trzy osoby z pokoleń oddalonych o dziesięciolecia. Będą to angielski lord, przybysz z Indii a także bogata młoda Amerykanka (Nowego Jorku). Każdy z bohaterów odczuwa ciężar rodzinnej historii, lecz co z tym dziedzictwem zrobią, zależy już tylko od nich.Do rozwikłania rodzinnej tajemnicy zmusza własnego prawnuka Anahita Chaval, która świętuje własne setne już urodziny. Ari Malik ma jednak dużo pracy na głowie, zanim do tej prośby powróci. Wyposażony w rękopis własnej prababki wyrusza do Anglii by podążyć jej śladami sprzed i po czasach Pierwszej Wojny Światowej. Trafia w sam środek planu filmowego, do którego fotografie realizowane są na terenie rezydencji Astbury. Czy uda mu się wydobyć pilnie strzeżone sekrety przeszłości, o której wszyscy woleli by zapomnieć?Wśród narratorów znajdzie się młoda amerykańska aktorka (Rebecca), która została adoptowana i nie zna własnego dziedzictwa, a po zmianie fryzury i koloru włosów wygląda jak dziewczyna, której wniesiony posag dziesiątki lat temu ocalił majątek Astbury przed upadkiem. Jej dzieje pokazują aktorstwo jako ciężki zawód (autorka opowieść również była aktorką), szczególnie gdy pojawia się ogromna popularność (ciężko bez niej, trudno i z nią). Następny kłopot to narzeczony (Jack), który ogłasza oświadczyny całemu światu, nie otrzymawszy jeszcze tak naprawdę odpowiedzi. Rebecca, ścigana przez media nawet za oceanem, otrzymuje propozycję nocowania w Astbury na czas zdjęć do filmu. I tak rozpoczyna się odkrywanie losów przeszłych pokoleń.Narracja z przeszłości przeplata się z zdarzeniami teraźniejszości. Dzienniki i wspomnienia zabierają czytelnika na zmianę pomiędzy latami 1911 - 1922 a rokiem 2011. Anahita poprzez przekaz relacji z czasów własnego dzieciństwa ukazuje obraz Indii, które są na progu odzyskania niepodległości. Jej znajomość z księżniczką pozwala zobaczyć, jak wyglądało życie maharani. Dzięki tej zdobytej przyjaźni Anahita dociera do Anglii by podjąć edukację. Odziedziczony dar przewidywania czyjegoś odejścia (usłyszenie charakterystycznego śpiewu) wzmacnia w niej pragnienie ratowania życia - chce zostać pielęgniarką, a wiedzę o medycynie naturalnej łączyć z wykształceniem medycznym. To jednak działo się dawno temu... A może stale ma wpływ na teraźniejszość? Czy w tekstach z przeszłości współcześni bohaterowie znajdą porady jak rozstrzygnąć własną przyszłość?Tytułowa "Róża Północy" to nazwa egzotycznego gatunku kwiatu, który potrafi rosnąć mimo ostrego klimatu wyspy. Podobnie jako Anahita była gotowa pomagać i wzrastać w społeczeństwie, które nie było gotowe zaakceptować jeszcze na stałe jej obecności w swoim kraju. Smutny jest tu kontrast, jaki uwidacznia się wielokrotnie w okresie lektury. W momencie kiedy niezbędna była pomoc w postaci alternatywnej medycy (bohaterka leczyła ziołami, lecz posiadała również przeszkolenie pielęgniarskie), okoliczni mieszkańcy chętnie zwracali się do młodej Hinduski o pomoc - szczególnie iż świadczyła ją nieodpłatnie. Gdy jednak na posiadłość spadła tragedia, której nikt nie mógł zapobiec, Anahita nieustanna się pierwszą osobą na którą rzucono oskarżenie.Jest to co prawda historia o współcześnie żyjąc bohaterach, ale w większej mierze oparta na życiu jednej osoby - Anahity. Objaśnia to po części otwarte zakończenie, jakie otrzymuje się na finale historii. Rozwiązano sekrety przeszłości (praktycznie wszystkie), lecz przyszłość stale pozostaje tajemnicą.Lucinda Riley ma już na swoim koncie dużo powieść. Tutaj także wykazała się doświadczeniem. Historia zaskakuje, nie sposób przewidzieć jej ostatecznego biegu. Bohaterów czasem świadomie popadają w pułapkę, nie chcąc zaakceptować sytuacji, w jakiej się znaleźli i coś z tym zrobić. Zamiast tego ciągną grę, która skazana jest na niepowodzenie. Może dlatego nie udało mi się polubić szczególnie narratorów. Szkoda też, że informuje się tylko czytelnika o kręceniu danej sceny... a jej dialogów nie cytuje. Jeśli tak idealny scenariusz kręcono, to czemu nie wprowadzić małego wątku opowieści wewnątrz opowieści? Czytelnik mógłby zobaczyć, czy filmowy świat był podobny do tego ze wspomnień przodków bohaterów.Całość recenzji na: http://zakladkadoprzyszlosci.blogspot.com/2016/07/nazywa-sie-roza-ponocy.html

• Agnieszka Trzesniewska

  2018-03-20

  Sagi rodzinne a także powieści z historią rodów w tle niewątpliwie są ciekawą propozycją dla czytelników lubiących obserwować koleje życia i perypetie spokrewnionych ze sobą osób. I choć losy następujących po sobie pokoleń są w pewnym sensie wypadkową ich swoich decyzji a także działań ich przodków, to nierzadko okazuje się, że otrzymane dziedzictwo to nie tylko kultura, tradycja, niezła materialne czy tytuły.W powieści „Róża północy” Lucinda Riley – irlandzka pisarka, której tytuły gościły nie tylko na listach bestsellerów „New York Timesa” zabiera czytelnika w stuletnią podróż mającą początek w 1911 roku w Dżajpurze, a koniec w 2011 roku w Londynie. I wiedzie go ze świetnych pałaców indyjskich maharadżów do majestatycznych angielskich rezydencji by pokazać dzieje niezwyklej dziewczyny, która przez sto lat pakowała bagaż doświadczeń by przekonać się, że ludzie są skomplikowani, a ich dusze bywają raczej szare niż czarno-białe. A tam gdzie człowiek spodziewa się niezła można znaleźć też zło i gdzie widać tylko zło może być również trochę dobra.Bohaterką powieści jest Anahita Chaval, która ma kluczowy powód by spisać historię własnego życia. Przed śmiercią przekazuje ją prawnukowi i jednocześnie powierza mu bardzo ważną misję. Lecz czy skupiony na pracy zawodowej i biznesie Ari znajdzie czas by spełnić ostatnią prośbę prababki? I czy podążając śladami przeszłości odnajdzie to czego szuka? A może los ma względem niego zupełnie inne plany?Ari potrzebuje aż dziesięciu lat by zajrzeć do zapisków prababki, lecz wystarczyło kilka stron by facet pozostawił własne dotychczasowe życie i wyruszył w podróż nie tylko do Anglii, lecz również do przeszłości, która kryje w sobie mniej albo bardziej mroczne sekrety i sprawiła, że dzieje jego rodziny potoczyły się takim, a nie innym torem. Okazuje się, że życie człowieka nie jest jedynie równaniem wielu zmiennych, lecz też wypadkową działań i decyzji osób trzecich. Egzystencja Anahity choć nie była usłana różami i zmuszała kobietę do dokonywania niełatwych wyborów a także potyczki z przeciwnościami losu, obfitowała także w pozytywne doświadczenia i chwile szczęścia, choć zapłaciła za nie wysoką cenę. Lecz czy miłość nie jest warta ponoszenia największych kosztów?Autorka w bardzo plastyczny sposób prezentuje życie dziewczyn na początku XX wieku, kiedy majątek i pochodzenie mają większe znaczenie niż uczucia. Aranżowane małżeństwa, hierarchię społeczną i piramidę priorytetów, które wpływają na dwulicowość ówczesnej rzeczywistości i sprawiają, że sam człowiek ginie gdzieś pomiędzy dobrem rodziny, honorem czy polityczną poprawnością. Lucinda Riley dotyka bardzo delikatnej materii, by pokazać odbiorcy, że nie zawsze jesteśmy kowalami swojego losu, a szczęście może być bardzo kruche i ulotne. Doświadcza wykreowane postacie i splata ich dzieje w sposób sprawiający, że do samego końca bieg zdarzeń nie jest przesądzony, a przysłowiowy as zostaje wyłożony dopiero na ostatniej stronie wywołując w czytelniku falę różnorodnych i skrajnych emocji.„Róża północy” to trzymająca w napięciu i niepewności, niezwykła, wielowątkowa i wielowymiarowa opowiadanie o różnorakich odcieniach miłości a także skomplikowanych relacjach międzyludzkich. To trudna podróż do Brytyjskich Indii, lecz też spotkanie z książętami i wytwornymi angielskimi lordami i damami. Historia kobiety poznającej słodko – gorzki smak miłości, która przychodzi nieproszona i odmienia bieg życia człowieka. Książkę zalecam wszystkim, którzy lubią barwne, niesztampowe i zaskakujące podróże do przeszłości i nie boją się odkrywać mrocznych sekretów i sekretów, a także obcować z ludźmi o silnych charakterach, którzy potrafią bez skrupułów dążyć do zamierzonych celów bez względu na cenę, jaką przyjdzie im za to zapłacić.