Recenzje

• Bookendorfina Izabela Pycio

  2018-03-20

  "Czas nie jest czymś, co upływa. Jest morzem, na którym się unosimy." Fikcja literacka, lecz jak niewiele potrzeba, żeby nabrała wysokich wag prawdopodobieństwa. Z jednej strony będąca przygnębiającą wizją świata po masowej zagładzie ludzkości, a z drugiej bezpośrednim ostrzeżeniem przed fatalnymi skutkami współcześnie rozwijających się trendów społecznych, nadmiernym konsumpcjonizmem, silnego uzależnienia od dużych korporacji, braku szacunku względem środowiska naturalnego, bezmyślnego odrzucania konsekwencji poczynań. Podobało mi się to, że autorka skupiła się przede wszystkim na kreacjach postaci, tragicznych sytuacjach, w których się znaleźli, ich postawach i potyczce o przetrwanie. Mało tu opisów świata po katastrofie, a jednak brzmią na tyle przekonująco, że idealnie możemy sobie go wyobrazić, poczuć postapokaliptyczny klimat i zrozumieć nikłość szans człowieka na przeżycie. Ludzie, dawniej panowie planety, teraz zepchnięci na margines, zmuszeni odpierać ataki zwierząt. Niepewność już nawet nie jutra, lecz jednego dnia. Boży Ogrodnicy, sekta religijna walczy o przywrócenie równowagi ekologicznej, ratowanie materiału genetycznego wymarłych gatunków roślin i zwierząt, przepowiada nadejście potopu całkowicie zmieniającego oblicze Ziemi. Trwają przygotowania do dramatycznych zdarzeń, jednak na bieżąco trzeba także zadbać o bezpieczeństwo członków sekty. Zagrożenia kryją się nie tylko w zewnętrznych znaczących organizacjach i sadystycznych grupach, lecz także w wewnętrznych strukturach. Następuje sądny dzień dla gatunku ludzkiego. Wydaje się, że tylko dwóm dziewczynom udało się uratować z masowej zagłady. Poznajemy dzieje Ren, młodej tancerki, a także Toby, pracownicy luksusowego spa. Lecz z pierwszego tomu ("Oryks i Derkacz") trylogii wiemy, że przetrwał także facet Yeti. Z zainteresowaniem zagłębiamy się w kolejne epizody książki, każdy poprzedzony religijnymi przemowami i pieśniami, dużo mówiącymi i przekazującymi, będącymi rodzajem frapującego idealizmu i fanatyzmu. Finalna wersja powieści doskonale spina klamrą całość historii. Pomysłowa, błyskotliwa i ambitna powieść, niewątpliwie skłania do przemyśleń i refleksji. Czy faktycznie zbliżamy się do nieuchronnej masowej zagłady ludzkości spowodowanej opacznie rozumianym postępem technologicznym, przeludnieniem i ludzkim okrucieństwem? bookendorfina.pl

• Mechaniczna Kulturacja

  2018-03-20

  Rok Potopu to drugi tom trylogii Maddaddam autorstwa Margaret Atwood. Otwierający ją Oryks i Derkacz ukazał przedziwną post-apokaliptyczną wizję, naszpikowaną kontrowersjami. W drugiej części autorka kontynuuje temat, serwując czytelnikom nietypowe science-fiction, rozgrywające się w bliżej nieokreślonej przyszłości, którego głównym motywem są kwestie społeczne. Akcja powieści rozgrywa się w roku dwudziestym piątym, zwanym rokiem potopu. Życie na Ziemi uległo zagładzie. Toby i Ren to dwie kobiety, którym przyszło przetrwać te czasy i zapowiadany koniec ludzkości. Ren, młoda tancerka trapezowa zamknięta w ekskluzywnym klubie ze striptizem, i Toby, Boża Ogrodniczka zabarykadowana w luksusowym spa, w którym dużo produktów kosmetycznych jest jadalnych. Podejmują one próbę ucieczki, nie wiedząc, że są inni którzy przemierzają ten przemieniony świat. Całość prowadzi do zaskakującego i nietypowego zakończenia. Generalnie samą fabułę tej powieści jest bardzo trudno streścić. Najprościej można powiedzieć, że ukazuje ona przyszłość, w której ludzkość podzielona jest na dwa obozy. Jeden z nich przeświadczony o rychłej zagładzie, wierzy że jest narodem wybranym. Ci co czytali Oryks i Derkacz na pewno nie będą zaskoczeni formą jaką przybrał tom drugi. Choć autorka przedstawia odrębną historię, podobnie jak poprzednio skupia się głównie na kwestiach ekologicznych, wyłamując się przy okazji ze słynnych dla sci-fi schematów. Jej post-apokaliptyczna wizja wyróżnia się złożonością na gruncie religijno-ekologicznym. Przede wszystkim Atwood wprowadza mnóstwo kontrolowanego chaosu, dzięki czemu potrafi mocniej ukazać niejednoznaczność przyszłości a także sytuację, w jakiej znaleźli się bohaterowie. Ma to dwa oblicza. Z jednej strony zmusza czytelnika do skupienia, lecz może również sprawić, że odbiorca się pogubi. Znowu dla Atwood fantastyczna otoczka stanowi zaledwie tło, dla snucia opowieści o bohaterach i ich problemach rozpatrywanych w szerszej perspektywie. Autorka podejmuje tematy związane z przeludnieniem planety, ekologią, ludzkim okrucieństwem. W tym przypadku oddźwięk ekologiczny jest najmocniej zarysowany i tak naprawdę wokół niego kręci się cała fabuła. Niestety cały ten świat potrafi zachwycić i przerazić jednocześnie, lecz jak w przypadku tomu pierwszego, los bohaterów pozostaje obojętny czytelnikowi. Brakuje tu przemyconych emocji. Całość pozostaje na własny sposób sztuczna. Rok Potopu, podobnie jak tom pierwszy cyklu, jest pozycją skierowaną do konkretnego grona odbiorców. Przed lekturą powieści Margaret Atwood, warto wziąć pod uwagę jej poglądy, szczególnie związane z ekologią i feminizmem. Poglądy te bardzo mocno zamanifestowane są w jej powieściach. Tutaj całość ubrana jest w szaty nietypowego science-fiction, które intryguje pomysłem i wzbudzające lęk ukazaną wizją przyszłości. http://www.mechaniczna-kulturacja.pl/2017/05/rok-potopu-margaret-atwood.html

• orzeszek

  2018-03-20

  Jestem bardzo niezadowolona. Zamówiłam trzy rzeczy: maskę do twarzy w płacie, książkę i słuchawki douszne, odebrałam paczkę w salonie. Z każdą z tych rzeczy jest coś nie tak: książka ebook ma naderwaną okładkę na przedniej stronie w lewym dolnym rogu. Nie jest to wielkie zniszczenie, lecz od sklepu z taką renomą i takimi cenami oczekiwałabym lepszej jakości produktów... Natomiast opakowanie zakupionej przeze mnie maski było PRZECIĘTE tak, że wypływał z niego płyn NA OKŁADKĘ KSIĄŻKI. Nie wiem, jak można tak spakować zamówienie.... Na dokładkę dostałam słuchawki w innym kolorze niż zamówiłam, tzn. białe zamiast czarnych. Nikt mnie o tym Nie poiformował, że brakuje czarnego wariantu, na stronie był dostępny. Dla mnie to totalne niedbalstwo. Jeszcze nigdy się z takim nie spotkałam, a korzystam z wielu sklepików internetowych. Poprzednia książka, którą zamówiłam w sklepie internetowym i odebrałam w salonie Empik też nie była w doskonałym stanie, lecz myślałam, że to jednorazowy incydent, każdemu może się zdarzyć, stan nie był tragiczny, więc nic nie zrobiłam, jak widać był to błąd. Czas realizacji zgodny z zapowiedzianym, lecz moim zdaniem i tak zbyt długi w przypadku, gdy zamówienie jest dostarczane do salonu. Na pewno 5 razy się zastanowię, zanim ponownie zrobię zamówienie na empik.com, jeśli w ogóle to zrobię. Jedyne, co było w miarę ok to obsługa w salonie. Ogólnie bardzo nie polecam.

• Wkp

  2018-03-20

  Twórczość kanadyjskiej pisarki, autorki kultowej „Pamięci podręcznej” poznałem całkiem niedawno temu za sprawą znakomitego „Oryksa i Derkacza”. Dziwnej, ambitnej powieści reprezentującej gatunek Science Fiction (a właściwie jego odmianę post apo), pozostającej jednak przede wszystkim zaangażowaną historią społeczno-obyczajową. Historią nie dla każdego, kontrowersyjną, mocną, lecz na pewno wartą poznania. Podobnie rzecz się ma z jej kontynuacją w postaci „Roku potopu”, która ukazuje z innej perspektywy słynne nam już wydarzenia i odpowiada przy okazji na kilka pytań. Bliżej nieokreślona przyszłość. Świat się zmienił, podzielony, a właściwie rozdarty na dwa zupełnie odmienne „obozy”. Plebsopolia nastawiona jest na uciechy ciała. Żyjący tu ludzie nie zadbają o to, co wokół, naturę podporządkowują sobie lub niszczą, a tempo życia jest zawrotne. W opozycji do nich znajdują się Boży Ogrodnicy złożeni z Adamów i Ew. Buntują się przeciw rozpasanej cywilizacji, żyją z pracy swoich rąk, ekologicznie, przetwarzając śmieci z Plebsopolii i starając się jak najbardziej zbliżyć do natury. Przekonani o nadciągającej zagładzie wywołanej przeludnieniem i zachowaniem reszty mieszkańców planety, wierzą że są narodem wybranym, który jako jedyny ocaleje. Toby i Ren to dwie kobiety, którym przyszło przetrwać te czasy i zapowiadany koniec ludzkości. Nadszedł Bezwodny Potop, większość, jeśli nie całe życie na Ziemi zginęło, a one zastanawiają się czy nie są jedynymi ocalałymi. Jedna zamknięta jest w klubie ze striptizem, druga tkwi w luksusowym spa, łączy je chęć ucieczki od tego nowego świata, lecz pozostaje zapytanie jakie okropieństwa spotkają na własnej drodze? „Rok Potopu” to opowieść dziwna. Z jednej strony jakże podobna do pierwszej części trylogii Maddaddam”, z drugiej zupełnie od niej inna. Pełna sprzeczności, które nie stoją jednak ze sobą w opozycji, a wręcz przeciwnie, uzupełniają się. Jak w rozdartym na dwie kasty świecie, tak i w samej książce pdf brud przenikają się z tym, co piękne, a brutalność sąsiaduje tutaj z liryzmem. Kontrowersje nie biorą się jednak tylko ze specyfiki życia w Plebsopolii, lecz również i tematyki religijnej. Ta w końcu zawsze wywołuje oburzenie – jednej to, czy drugiej strony. Stylistycznie „Rok Potopu” pokazuje się naprawdę znakomicie. Ambicje dzieł Atwood widać bowiem nie tylko w ich treści, lecz też i języku i kompozycji. Wprawdzie do fabuły tej książki wkradło się nieco chaosu, lecz ten drobny minus rekompensują pozostałe elementy, jak znakomite pod wobec psychologii postacie, fascynująca kreacja świata po zagładzie a także analiza kondycji gatunku ludzkiego. Podsumowując, „Rok Potopu” to udane, interesujące i ambitne społeczne SF. Warte poznania i przemyślenia. Nieznacznie tylko słabsze od rewelacyjnego „Oryksa i Derkacza”. Polecam.