Pewien klasyk, którego nazwiska nie pomnę (a dowodzi to tylko tyle, że pamięć bywa ulotna), a więc klasyk ten stwierdził, że książki dla dzieci powinno się pisać tak samo, jak dla dorosłych, tylko lepiej. Ta prawidłowość dotyczy też gatunku poezji określanego jako poezja dziecięca (...). Grzegorz Strumyk we wznowionym przez Wydawnictwo FORMA (w uzupełnionej postaci!) tomiku wierszy Re _ Le Rutki pisanych dla córeczki o wdzięcznych imionach Lena Ruta dokonał rzeczy arcytrudnej – wybudował pomost między dziecięcym i dojrzałym postrzeganiem świata, a właściwie między poetyckimi językami obydwu tych światów. Przy okazji uzyskał zupełnie nową jakość – poprzez dobór dorosłej formy przekazu do zgoła niedorosłego języka. (...)Pełny tekst recenzji na Papierowych Myślach.Papierowe Myśli - zalecamy do czytania.