Ludzkość dążąc do podboju kosmosu, ma kilka celi które w przyszłości-być może nie tak odległej uda się zrealizować. -odkrycie planety, bądź planet, na której złoża naturalne będą prosto dostępne, a tym samym eksploracja będzie przysłowiową "bułką z masłem. -planeta, na której warunki będą idealne, żeby ją skolonizować, a tym samym "odciążyć" Ziemię. -Nawiązanie kontaktu z jakąś-najlepiej wysokorozwiniętą cywilizacją-skłonną do podzielenia się własną wiedzą, a jednocześnie by była to cywilizacja pokojowo nastawiona. W książce"Ramię Perseusza" mamy do czynienia z praktycznie wszystkimi punktami. Oto ekspedycja ląduje na planecie, nie dość że wyjątkowo bogatej w różnego rodzaju minerały, czy związki, to dodatkowo jej atmosfera, roślinność wydaje się być doskonała do przystosowania jej do warunków zdatnych dla człowieka. Jednocześnie w krystalicznie czystym oceanie naukowcy trafiają na niezwykłą formę życia, która zdaje się szukać tego samego co oni.Ale czy uda się nawiązać kontakt? I czy najważniejsze-przedstawiciele tej rasy są przyjaźnie nastawienie i chętni do dialogu? Przekonajcie się sami. Słowem podsumowania. Opowieść ta utwierdziła mnie w przekonaniu, że polscy autorzy w własnych pomysłach na fabułę , nie ustępują autorom zagranicznym, a nawet wychodzą na tym lepiej. A już w fantastyce to zupełny odlot. Tym bardziej polecam. Tradycyjnie nie przedstawię, co twórca miał na myśli. Dla mnie ta publikacja warta jest uwagi dla samej opowieści. Jeśli chcecie- szukajcie przesłań, mnie uwiodła sama fabuła. Także polecam.