Recenzje

• Vyar

  2018-03-22

  Osoby, które, tak jak ja, spędzają większą element dnia w korporacyjnej matni, zdają sobie sprawę, jak bardzo zachowanie współpracowników i szefostwa wpływa na atmosferę, a co za tym idzie, wyniki wykonywanej przez nas pracy. Praca w takiej firmie to nie raj – wymaga znacznej odporności na stres, bycia pod ciągłą presją czasu i nawału zadań. Już jedno lekkie nieporozumienie tworzy rozdźwięk w zespole, a co dopiero, gdy pojawia się w nim osoba, która, pod pozorem silnej, aktywnej osobowości kryje drugie, mroczniejsze „ja”… Książkę „Psychopaci w firmie” wybrałam wiedziona olbrzymią ciekawością. Media przyzwyczaiły nas do stereotypowego obrazu człowieka chorego psychicznie, zazwyczaj kryminalisty, który idealnie się maskuje przed ludźmi z otoczenia. No właśnie… nie każdy psychopata to przestępca, jak i nie każdy bandyta będzie psychopatą. Poza tym, jest to coś, czego nie widać. Jak ktoś taki odnajduje się w rzeczywistości firmowej, gdzie jest obserwowany na każdym kroku? Jak właściwie możliwe jest to, że nie zostaje zwolniony już na początku, gdy wyjdzie na jaw jego toksyczne, dwulicowe zachowanie? Czego może oczekiwać od takiej pracy, jeśli mógłby mieć łatwiej, gdzie indziej? Na niezły początek dostajemy historię Dave’a, które będzie nam towarzyszyć przez większość książki. Dave jest świeży w firmie, lecz dynamicznie nawiązuje znajomości, głównie na najwyższym szczeblu. Jest lubiany, jego projekty i pomysły wysoko oceniane, tak przez przełożonych, jak i współpracowników. Jest tylko kilka szczegółów, które dziwią… lecz kto by się przejmował, gdy firma zyskała tak dobrego pracownika? Wszystko wydaje się być zbyt piękne, by było prawdziwe… i fakt, prawdziwe nie jest, a pierwsze przekonują się o tym osoby, które Dave’owi przestały być potrzebne do osiągnięcia celu. Pojawia się w ten sposób jeszcze kilka wtrąceń, lecz nie dajmy się zwieść – ta książka ebook to podręcznik. Uproszczony, napisany przystępnym językiem, z ciekawe, ponieważ w formie krótkich opowiadań podanymi, przykładami „z życia” i to dosłownie, ponieważ z klinicznego doświadczenia jednego z autorów, a także z literatury. Ubarwiają one właściwą element książki – wyjaśnienie, czym właściwie jest psychopatia, jak się objawia i jakie jest miejsce psychopaty w korporacyjnej rzeczywistości. A rzecz jest stanowczo ciekawa: przeanalizowany zostaje sposób, w jaki taka osoba przechodzi przez rozmowy kwalifikacyjne, jak dobiera sobie znajomości i pozoruje energiczną i wydajną pracę, a także spojrzenie z różnorakich punktów: podwładnego, szefa czy obserwatora. I chociaż w treści znajdują się również rady, jak nie dać się podejść i mężnie robić swoje, to jasno i wyraźnie zostaje nam uświadomione jedno: rozpoznanie psychopaty nie jest tak proste, jakby się wydawało. Psychopatia jest zaburzeniem tak złożonym, i tak potrafi się ukrywać, że trzeba czasem dużo czasu poświęcić obserwacji, i mieć sporą wiedzę specjalistyczną, by to bez wątpliwości zdiagnozować. Element zbliżonych cech może mieć zwykła osoba, co zrobi z niej po prostu kogoś trudnego w pożyciu, lecz nie dewianta. Faktem jest to, że oni nie czują jak normalni ludzie, choć czasem trudno to sobie wyobrazić. Psychopacie nie będzie przykro, że zrobił komuś krzywdę, fizjologicznie nie ma takiej możliwości. Ciekawostkę stanową rozważania na temat kwestii, która obecnie może być uznana za szczególnie interesującą – różnice w diagnozowaniu psychopatii u dziewczyn i mężczyzn. Ponieważ różnice takie są, i wydają się być solidnie umotywowane, choć i to z czasem ulega zmianie. Jedną z rzeczy, które mi się nie podobały w całości, jest uproszczony akademicki styl pisania. Element osób może uznać go za przystępny i jasny, mnie jednak wydawał się przesadny, ponieważ treść zrozumiała jest tak czy siak, a dodawane miejscami stwierdzenia typu: „Jakby wszyscy umieli się dogadywać, to byłoby pięknie, lecz życie nie jest sprawiedliwe, więc mamy to, co mamy” brzmią… no właśnie. Książka ebook częstuje nas takim sloganem już we wstępie: „Niektórzy są dobrzy, a niektórzy nie”. Panowie, serio? Drugim minusem jest dziwaczny według mnie sposób edycji tekstu. Niektóre z przytaczanych historii są pisane inną czcionką, a niektóre zwyczajnym stylem, natomiast specyficzne jest wstawianie po takiej „historyjce” tekstu zwykłego… kursywą. Czy nie można było jakoś tego zestandaryzować? Takie zmiany rozpraszają, każą chwilę zastanawiać się, co jest czym i co jak traktować, i nijak nie idzie się do tego przyzwyczaić. Osobną element stanową ramki, będące odniesieniami do powiązanej literatury, choć w ich przypadku muszę przyznać, że dają smaczek – i poczucie niedosytu wiedzy. Ma się ochotę sięgnąć po inną książkę autora, bądź również kolejną w temacie, a wreszcie do samych szczegółów diagnostyki klinicznej psychopatii, i dokładnych testów. Lubię książki, które skłaniają mnie do dalszych poszukiwań w ten zmyślny sposób: możesz zatrzymać się tu, lecz tam gdzieś jest więcej, a my wiemy, że ci, drogi czytelniku, te podstawy nie wystarczą, ponieważ interesuje cię to, o czym czytasz. Zdecydowanie jednak d

• Bolinaaa

  2018-03-22

  Tematyka jest bardzo ciekawa i dużo osób z pewnością ona zainteresuje. Obecne czasy niestety sprzyjają zachowaniem psychopatycznym w miejscach pracy, szczególnie w korporacjach. Dlatego tą książkę potraktowałam jako przydatny tutorial z interesującymi wskazówkami, a nuż mogą się przydać w biurowej dżungli..