Recenzje

• Anna Sikorska

  2018-03-21

  „Prosta” to zestaw wierszy przenoszący nas w specyficzny klimat budowania obrazów poruszających kluczowe kwestie społeczne, polityczne, życiowe a także intensyfikujących .kontakt z przyrodą. Wszystkie tematy są bardzo aktualne w każdych czasach, bo poprawność polityczna zawsze jest równie aktualnym tematem jak odchodzenie, samotność, starość, choroba, zmiany pór roku. W utworach Uty Przyboś przyroda zostaje ożywiona, wkrada się w ludzkie życie, obserwuje i uczestniczy w różnorakich kluczowych zdarzeniach czy zwykłych przemianach pór roku. Dla fanów poezji wiersze Uty Przyboś są ciekawe też ze względu na dziedzictwo, jakim były dziecięce lata tworzenia z ojcem, którego stylistyka wierszy jest bardzo specyficzna i idealnie wpisująca się w kulturowe przekonanie o męskiej sile, aktywności, działaniu. Poezja Uty Przyboś mimo podobnej stylistyki dąży do zatrzymania chwili, utrwalenia nieuchwytnego i rozciągnięcia chwili do wieczności, przez co wydaje się bardziej kulturowo żeńska.Poetka za pomocą świeżych słów wdzierających się do codziennego użytku zabiera nas nie tylko w świat własnych przeżyć, lecz i spostrzeżeń, uproszczeń, które bardzo cudownie podsumowują nasze życie. Jednym z takich utworów jest „ten-iner-net”„ci piszą bez ładuci handlują bez składuzwebieni ciekawscy globalniejak pomóc i jak bombę zbudowaćwygóglać dilejcićtaka mocbyło nie machoć tkwi może w serwerzepóki zasilaniana kliknij ponoć mądrość ludzkościna enter jak kupić człowieka na częścinawet można się wybić z chaosupozycjonować za kasęchoćby i pośmiertniena amen osi czasupóki zasilaniapudełko Pandorychociaż wcale praktyczneco podlecina bałaganna blogachjak te myśli w głowiejak te myśli w głowie?nie – tu walczęo hierarchiępóki zasilaniaW wierszach Uty Przyboś świeży świat pełen technologii i odmiennego spojrzenia na relacje a także siebie zderza się ze spokojnym doznawaniem przyrody, obserwacjami pór roku, wchłanianiem otoczenia, podtrzymywaniem relacji z tymi, którzy odchodzą a także patrzeniem z dystansem na tych, którzy sądzą własne prawdy za jedyne, oświecone i kulturalne. Ironia pozwalająca na dystans prezentuje nam, że wartości ogólnie przyjęte nie muszą być najlepsze, a utarte drogi jedynymi, najlepszymi.Zbiór wierszy wprowadza nas w świat doznań zmuszających do stawiania pytań dotyczących otoczenia, codzienności, sław, przemian, w których uczestniczymy. Przebija przez nie myśl obecna w filozofii José Ortegi y Gasseta dotycząca przemian technologicznych, ludzi uważających się za elity, istnienia człowieka w przyrodzie.„Prostą” Uty Przyboś zalecam czytelnikom, którzy są gotowi zatrzymać się w codziennym pędzie i wyruszyć na wędrówkę w poszukiwaniu alternatywnych pytań.