Recenzje

• Karolina MAREK

  2018-03-21

  Projekt Szekspir to zakrojona na ogromna skalę akcja promująca sławnego dramaturga jakim był właśnie William. W ubiegłym roku przypadła równo 400. rocznica jego śmierci. Pojawił się więc pomysł na niekonwencjonalny sposób jej uczczenia. Z tą myślą zaproszono kilkoro sławnych pisarzy i pisarek by napisali swoje interpretacje dzieł Szekspira - przeniesione w dzisiejsze czasy."Poskromienie..." to trzecia z siedmiu planowanych pozycji - na razie udaje mi się przeczytać każdą.Doktor Battista twierdzi, że lada dzień dokona przełomowego odkrycia. Niestety jego wieloletniemu asystentowi kończy się wiza, a bez niego ponoć do tego nie dojdzie. Jaki jest więc najlepszy i najszybszy sposób na uzyskanie wizy i to stałej? Małżeństwo. I tym metodą lekar najpierw usiłuje zeswatać własną starszą córkę Kate z Piotrem, a później w zasadzie ją prosi o przysługę - "Wyjdź za niego dla mnie i moich badań.". Dla niego to oczywiste, lecz dla Kate już nie koniecznie. Jako kobietę samowystarczalną, niezależną, lecz przede wszystkim bezpośrednią pomysł zamążpójścia z obcym facetem tylko dla widzimisię ojca jest czymś nie do przyjęcia. Jednak z czasem kobieta dochodzi do wniosku, że jest w stanie się ponad tym wszystkim zastanowić.Czy Kate będzie w stanie poświęcić się dla ojca? Czy ważniejsze okażą się jej swoje marzenia czy jednak prośba doktora Batistty? Czy zechce lepiej poznać Piotra Szczerbakowa i spojrzeć na niego inaczej niż na obcokrajowca i asystenta ojca?Muszę przyznać, że czytając to pozycję bawiłam się naprawdę dobrze. Błyskotliwość, dowcip i bezpośredniość dialogów są rewelacyjne. Sama autorka idealnie się bawiła korzystając z możliwości "kaleczenia" języka przez obcokrajowca. Dzięki temu na stronach książki zastaniemy przezabawne dialogi czy powiedzonka. Czytając przypomniał mi się urywek filmu gdzie pewien holender chcą powiedzieć, że mama jego żony jest staroświecka rzekł: stara świeczka. Trudno przy czymś takim się nie uśmiechnąć.Muszę przyznać, że jako osoba, która oprócz "Romea i Julii" a także "Makbeta" nie czytała nic co spisał Szekspir to cieszę się ogromnie, że w moje ręce trafiła seria "Projekt Szekspir". Niesamowicie czyta się przeniesione w dzisiejsze czasy dzieła. To co mi się podoba to fakt, że nie są pisane jak sztuki - nigdy tego nie lubiłam i obawiam się, że to się nie zmieni. Chyba, że kiedyś...Na dzisiejszy dzień zalecam każdemu zarówno "Poskromienie złośnicy. Kobieta jak ocet" jak i pozostałe pozycje z serii "Projekt..." Każda ma w sobie "to coś" choć za każdym razem jest to coś innego.

• Anna Drewniak

  2018-03-21

  To już mój następny etap powrotu do dzieł szekspirowskich widzianych oczami współczesnych twórców. Tym razem sięgnęłam po adaptację sztuki słynnej mi bardzo dobrze, nie tylko po przez oryginał, lecz też poprzez późniejsze adaptacje. Muszę przyznać, że "Dziewczyna jak ocet" Anne Tyler spodobała mi się najbardziej z dotychczasowych odsłony dzieł Dużego Dramaturga.Kate jest córką słynnego naukowca, będącego o krok od dokonania przełomowego odkrycia. Życie z badaczem jest o tyle trudne, że nie jest on w stanie zapanować na codziennością. Mama Kate zmarła kiedy ta była małą dziewczynką. W związku z tym, na jej głowie pozostała opieka ponad młodszą, rozpieszczoną siostrą i prowadzenie domu. Kate jest dosyć zamkniętą i mało empatyczną osobą, jest bardzo niezależna. Jej życie tak na prawdę jest bardzo monotonne i samotne. Lecz pewnego dnia wszystko się zmienia. Asystent jej ojca ma zostać deportowany, a to może zniszczyć całe lata badań. Dlatego lekar Battista knuje własną prywatną intrygę.Książka jest przede wszystkim lekka i zabawna. Czyta się ją bardzo dynamicznie i przyjemnie. Wiele w niej dobrego poczucia humoru. Kate, tytułowa "złośnica", rozbraja swoim podejściem do życia, brakiem wyczucia, jednocześnie dystansem do świata. Bardzo barwną postacią jest też Piotr, asystent Doktora Battista. Jego niedoskonała znajomość języka tworzy dużo komicznych sytuacji.Autorka też w interesujący sposób zwraca uwagę na to co kryje się za maską jaką przyjmują mężczyźni, radząc sobie z codziennością.Ta opowieść przypadła mi do gustu najbardziej, gdyż najłatwiej wpasowuje się w rzeczywistość. Choć fabuła bywa czasami naiwna, to taka historia zdecydowanie mogła przydarzyć się nawet w naszych czasach. Raczej spodoba się bardziej kobietom, niż mężczyznom. Taka lekka komedia z romantycznym tłem. Bez specjalnych oczekiwań. Idealna na niedzielne po południe.Polecam!Więcej recenzji na fifraku.blogspot.com Zapraszam !

• erka

  2018-03-21

  Projekt Szekspir, to zakrojona na szeroką skalę akcja mająca uświetnić zbliżającą się rocznicę urodzin dużego dramaturga.Tak, tak.Poczciwemu Szekspirowi stuknie równo 400 lat.Zamiast więc śpiewać 100 lat, lub zdmuchiwać świeczki z paru tortów, postanowiono to uczcić w nietypowy sposób.Otóż słynni i mniej słynni pisarze, bazując na idealnie słynnych dziełach Mistrza, tworzą własne wersje historii.Mieliśmy więc już Zimową Opowieść, a także Kupca Weneckiego.Teraz przyszła pora na Poskromienie Złośnicy."Dziewczyna jak ocet", to opowiadanie o pewnym roztargnionym naukowcu, który-będąc u progu przełomowego odkrycia, postanawia, wydać własnego asystenta, za własną córkę, żeby tym samym uniknąć jego deportacji.Zaczyna akcję podjazdową, mającą zmusić córkę do zawarcia małżeństwa, a tym samym do zatrzymania Piotra w kraju.Dziewczyna broni się jak może, jednak gdy do akcji włącza się dalsza rodzina, z ciotką na czele, powoli zaczyna ulegać.Jak to się dalej potoczy, pozostawiam czytelnikom.Po pierwsze nie uważam, żeby bohaterka tej opowieści, była jakąś nieznośną osobą, którą trzeba "poskramiać".Już bardziej jej młodsza siostra bardziej na to zasługiwała, swoim irytującym zachowaniem i przerosłymi manierami.A sam rodziciel dziewczyn, idealnie przedstawiony, jako roztargniony i wiecznie zabiegany naukowiec, który nie wie jaki dzień, jeśli nie zobaczy tego w kalendarzu-dajmy na to.Dialogi wcale nie takie drętwe, jak by ktoś mógł przypuszczać.Może nie jest to arcydzieło na miarę dzieła Szekspira, lecz jakieś nawiązania do jego sztuki tutaj występują.Można przeczytać.Całą tą serię publikuje Grupa Wydawnicza Publicat.

• Iwona_C_

  2018-03-21

  Kate Battista to młoda i niezależna kobieta, jednak w niektórych kręgach może uchodzić już za starą pannę. Jej ojciec to słynny naukowiec, który jest najbliższy wiekopomnego odkrycia. Ma tylko jeden mały problem, w którego rozwiązaniu może pomóc mu starsza córka. Problem w tym, że kobieta nie chce stawiać na szali własnej niezależności, by uszczęśliwić ojca i umożliwić mu dalsze działania. Prócz pokrętnego planu ojca, sen z powiek spędza jej też zachowanie najmłodszej siostry. Jest to młoda, nieco infantylna osóbka, przeżywająca własne pierwsze zauroczenie chłopakiem z sąsiedztwa.....Powiem szczerze, że książka ebook po początkowym zauroczeniu potem nieco mnie rozczarowała. Jedną z mocniejszych stron jest tutaj postać Kate i jej bogata osobowość, a także dość cięty język, który sprawia, że kobieta ma wielkie kłopoty w pracy. Tutaj jest dużo zabawnych sytuacji, które można uznać za komediowe. Jednak całą książkę można zaliczyć raczej do obyczajowych. Trochę zdziwiło mnie to, że relacja pomiędzy głównymi bohaterami była tak słabo rozbudowana, gdyż wydawać by się mogło, że Kate będzie bardziej przebojowa i będzie dłużej walczyła o własne racje......http://www.czytajac.pl/2016/08/dziewczyna-ocet-anne-tyler/

• Małgorzata Szustkiewicz

  2018-03-21

  Kobieta jak ocet Anne Tyler to opowieść zainspirowana Szekspirem i jego Poskromieniem złośnicy. Hogarth Press, brytyjski wydawca, postanowił uczcić przypadającą w tym roku 400. rocznicę śmierci Szekspira. Zaprosił do współpracy bestsellerowych pisarzy, którzy podjęli się opowiedzenia na nowo najbardziej słynnych utworów dramaturga. Projekt Szekspir to polska nazwa serii, którą można zakupić dzięki Wydawnictwu Dolnośląskiemu. Lekar Battista samotnie wychowuje dwie córki. A właściwie to jego niemal trzydziestoletnia córka opiekuje się nim i własną młodszą, piętnastoletnią siostrą Bunny. Naukowiec jest blisko przełomowego odkrycia, lecz sytuacja utrudnia się, gdy jego asystent może zostać deportowany z kraju. Zwraca się więc z prośbą o pomoc do Kate, która znów musi pomóc swojemu ojcu. Czy zgodzi się wziąć ślub bez miłości, z obcym człowiekiem, żeby nie musiał wyjeżdżać? Kate jest około trzydziestki, nie była w poważnym związku, jest pomocnicą w przedszkolu, mieszka z ojcem i najmłodszą siostrą. Nie interesuje jej życie towarzyskie, czuje się względnie szczęśliwa. Do momentu, w którym zdaje sobie sprawę, że jej swój ojciec nie widzi dla niej szans na zamążpójście z miłości i chce zeswatać ją ze swoim asystentem z egoistycznych pobudek. Wówczas dziewczyna czuje się poniżona i to przez najbliższą osobę. Do tego ktoś chce jej odebrać jej niezależność, coś bardzo kluczowego dla Kate. Książkę przeczytałam w ekspresowym tempie. Jest napisana lekkim, lecz dobrym stylem, przez co czyta się ją z przyjemnością, odprężając się. Historia nie jest również długa, obszerna i nafaszerowana opisami czy rozbudowanymi dialogami. Domyślałam się jak zakończy się opowieść, nie było w niej żadnego elementu zaskoczenia, mimo to czytałam ją z zainteresowaniem. Autorka zastanawia się, czy niezależna dziewczyna ma prawo działać we współczesnym świecie, a także jak dużo jest gotowa poświęcić dla mężczyzny. Okazuje się, iż nawet przystając na czyjąś propozycję, mamy prawo nadawać jej swój kształt, nie dając się stłamsić i stale posiadać prawo głosu. Tyler pokazała to w humorystyczny sposób, dzięki kreacji głównej bohaterki. Nigdy nie czytałam Poskromienia złośnicy, sięgnęłam tylko po obowiązkowe lektury szkolne autorstwa Szekspira. Uważam, że Projekt Szekspir jest idealnym pomysłem i cieszę się, że będzie wydawany w Polsce. Jest to sposób, żeby przyciągnąć uwagę młodych czytelników, zainteresować klasyką i dziełami dramaturga. Ja sama postaram się zapoznać z pierwowzorem, który zainspirował Anne Tyler do napisania Kobiety jak ocet.

• AgnieszkaP

  2018-03-21

  Ta odsłona jest wiele przyjemniejsza niż komedia Szekspira, na podstawie której powstała - na wskroś niezła (napisałabym "poczciwa", lecz to słowo dzisiaj lekceważone), lekka i autentycznie zabawna. Po średnim początku już tylko czysta frajda a la wczesna Musierowicz!

• nana

  2018-03-21

  Kim byłaby szekspirowska zlośnica w dzisiejszych czasach? Anne Tyler stworzyła postać Kate Battisty, córkę ekscentrycznego naukowca, która pracuje jako asystentka w przedszkolu. Zawsze mówi to, co myśli i robi to, co chce. Tymczasem jej ojciec usiłuje wciągnąć ją w własny niecny plan matrymonialny... Asystent doktora Battisty może wkrótce zostać deportowany, a małżeństwo z Kate umożliwiłoby mu dalszy pobyt w USA. Tyler udało się odświeżyć szekspirowski tragedia i stworzyć lekką, zabawną książkę, w której czytelnik cały czas kibicuje upartej Kate. Czy zgodzi się wyjść za mąż za człowieka, z którym pozornie nic się nie łączy? Nie trzeba być wielbicielem Szekspira, aby docenić tę ciepłą, pełną humoru powieść.