Tak, jak kwiat rozkwita na wiosnę, tak ja odrodziłam się po tej zimie. Dotychczas spalałam się w ogniu przeszłości, która nie pozwalała mi czerpać radości z życia. Moje dzieciństwo nie należało do najszczęśliwszych. Nie było również jednak jakieś szczególnie traumatyczne. Ot, zwyczajne w polskim domu. Nie sądziłam, że odciśnie ono tak głębokie piętno na mojej teraźniejszości. A jednak. Dopiero po lekturze książki Pani Kazimiery dostrzegłam, jak bardzo przeżycia te blokowały mi drogę do szczęścia.