Recenzje

• madziao

  2018-03-23

  "Plac zbawiciela" zadziwia własną formą, nie ma tutaj bowiem standardowej w powieściach fabuły. Refleksje bohatera przeplatają się z rozmowami z przyjacielem. I to właściwie jedyne występujące postaci. O czym zatem jest "Plac Zbawiciela"? I tutaj właśnie mam problem. Standardowy opis z tylu książki sugeruje, że głównym wątkiem jest rozważanie decyzji powrotu z emigracji. Moim zdaniem, to kompletnie nie trafiony opis. Wątek emigracji w moim odczuciu stanowi jedynie tło dla głębszych rozważań. I to właśnie one stanowią esencję książki. Bohatera, którego imienia nawet nie poznajemy, bardzo dynamicznie możemy powiązać z samym autorem. Przyznam szczerze, że zastanawia mnie ile z tej treści jest fikcją literacką, a ile rzeczywistością. Nie mniej jednak, bohater to naprawdę ciekawa postać. Jest ambitny, mądry, zdecydowany, rządny sukcesu i sławy. Czuje się odpowiedzialny nie tylko za siebie, lecz także za Polskę i jej przyszłość. Myśli, analizuje i rozważa. Czuje niedosyt, chce wszystkiego, zna własną wartość. Pragnie stabilizacji. To postać wszechstronna. Z jednej strony matematyk, naukowiec, a z drugiej fan szeroko rozumianej sztuki. Chaotyczny i uporządkowany. Mający cel i poszukujący celu. Człowiek pełen sprzeczności. Choć dla mnie, to przede wszystkim człowiek poszukujący miłości i ciepła. "Plac Zbawiciela" to powieść, która z całą pewnością dokumentuje przebieg rozważań bohatera o nim samym, lecz także o Polsce, polityce, kulturze, życiu i śmierci. To uczta dla osób, które lubią wyszukane słownictwo i filozoficzne rozważania. Czasem można jednak odnieść wrażenie, że pomiędzy spotkaniami w warszawskich kawiarniach a refleksjami bohatera wkrada się chaos i powtarzanie wcześniej poruszanych wątków. Książka ebook Przemysława Chojeckiego to ta lektura, która skłania czytelnika do refleksji, do rozmyślań ponad samym sobą. Przynajmniej taki wynik wywołała na mojej osobie. Początkowo troszkę zazdrościłam bohaterowi, że jest taki wszechstronny, że angażuje się w dużo projektów i w każdym z nich potrafi być świetny, a ja...tak nie potrafię. Dynamicznie jednak doszłam do wniosku, że choć nie potrafię tak jak bohater podejmować się wielu wyzwań jednocześnie, to jestem szczęśliwa, zajmując się tym, czym się zajmuję i... to jest najważniejsze. I właśnie tego chciałabym życzyć bohaterowi - umiejętności czerpania radości z tego, co się robi na co dzień, pamiętania o tym, że czasem mniej znaczy więcej...a także wiele miłości - szczerej, prawdziwej i do grobowej deski.