Zastanawiam się skąd sława tej książki? Skąd zachwyt ponad nią? Nie wiem, czy jest wartościowa, czy intrygująca? Chociaż może się nie znam. Czego jestem pewna to na pewno tego, że nie jest piękna.„Pierwsza miłość, ostatnie posługi” to osiem opowiadań o pierwszych uniesieniach, eksperymentach w łóżku. Pisarz ukazuje je jako coś brudnego, pozbawionego miłości. Prezentuje w paru momentach wyuzdany seks, do którego zmuszono młodych ludzi i uprawiają go małe dzieci. Nie jest dopełnieniem się dwojga ludzi, ale karą i wykorzystaniem drugiej osoby. W efekcie czego dochodzi o tragedii. Nie szokują mnie opisy par współżyjących ze sobą. Ale, to w jaki sposób twórca o tym pisze powoduje zniesmaczenie.Ian McEwan niewątpliwie wykazuje się odwagą opisując niektóre zdarzenia. Może to kwestia tego, że ukazał je tak naturalnie. Postaci są niesamowicie realistyczne. Podejmuje tematy ocierające się o perwersje różnorodne relacje seksualne, masturbację, wykorzystanie seksualne dzieci, kazirodztwo, okrutnych rodziców. Przedstawia pomieszany świat ludzkich odczuć i pragnień. Prezentuje jak pewne fragmenty wpływają na ludzie życie, sprawiając, że człowiek jest gotowy do zbrodni. I nie czuje się winny.Niezły styl pisarki i trudny pomysł na książkę sprawiły, że wielu sięga po nią z czystej ciekawości. Ale mnie nie przekonuje. Rażą mnie niektóre kwestie i powodują, że nie sięgnę po nią następny raz. Co mnie zachwyca? Cudowna okładka…