Jak idealnie było móc powrócić do Granic. Zaszyć się w urokliwym, zagadkowym siedlisku i w małym domku pod lasem – oazie spokoju i sielskości. Jak idealnie było móc znowu poczuć aromat wilgotnej ziemi, farb i kwiatów, smak jagodowych pierogów z cukrem i śmietaną, wsłuchać się w szum drzew i śpiew ptaków. Granice z powieści Joanny Szarańskiej znów zachwycają, tym razem w letniej, barwnej odsłonie. Maria, bohaterka serii "Leśne Pejzaże", zaczyna pracę ponad ilustracjami do "Malarki wiosennych łąk" – ożywia opowiadanie z przeszłości kolorami i pociągnięciami pędzla. Pobyt w Granicach wyrwał ją z artystycznej niemocy, przywrócił nadzieję. I Maria z każdym kolejnym dniem czuje coraz mocniejszą więź z tym wyjątkowym miejscem. W drugiej części serii Joanna Szarańska kontynuuje uzdrawiającą podróż malarki, zawiązuje przyjaźnie, poddaje próbie rodzinne relacje i zagłębia się w sekrety z przeszłości. "Piastunka letnich snów" utkana jest z cudownych opisów, ponieważ tak jak Maria maluje farbami, tak Joanna Szarańska maluje słowami – ożywia miejsca, postaci, uczucia i tytułowe letnie sny. Subtelna, plastyczna proza sprawia, że czytanie tej powieści to prawdziwa przyjemność – z łatwością pokochałam Granice, otuliła mnie zieleń i sielskość. "Piastunka letnich snów" jest w stanie zachwycić czarującą scenerią, przenikliwym spojrzeniem na macierzyństwo i w głąb kobiecego serca, aurą tajemnicy z zamierzchłych lat. To napisana z wrażliwością i czułością opowiadanie o miejscu, które staje się azylem, bezpiecznym schronieniem. O pasji, matczynej miłości, szacunku i przyjaźni – o ludziach, którzy stają się bliscy. O bólu złamanego serca, kojącym wpływie natury, przeszłości, która puka do drzwi i świeżych początkach. Wyjątkowo urokliwa powieść, polecam.