Gdy każde przebudzenie w nocy wypełniają myśli o książce, którą aktualnie czytasz, to musi być niezła książka. Budzę się dziś często. Myślę pomiędzy każdym urwanym strzępkiem snu. A sny? Te może również są o niej. (2 maja, 05:01) _ Pięć dni potem _ Rozpuszczam na języku słodką czekoladkę. Głośnik telefonu delikatnie wibruje pod moim palcem w rytmie znanym już na pamięć. Jak to jest nie wiedzieć, gdzie jest Twoje dziecko? Jak to jest nie czuć ciepłego oddechu na swoim policzku, gdy zmęczone zabawą zasypia tuż przy Tobie? Jak to jest przeżyć w tej niepewności pierwszą godzinę? Dzień? Kolejny...? Zaciskam z całej siły powieki. Nigdy. Nigdy nie chcę się przekonać. Nie myśl o tym już, nie myśl. Głaszczę z czułością brzuch. Obudziłaś się. Nie, mama nie będzie płakać. Już raz płakała ponad tą historią. Muzyka cały czas gra. Zaczynam cicho śpiewać. „You are my sunshine, my only sunshine You make me happy when skies are gray...” _ Lucia. Mała Lucia. Kochana Lucia. To nie było zwykłe porwanie. Nikt nie szarpnął jej niespodziewanie za rękę. Nikt nie zakrył gotowych do krzyku ust podczas zatrzaskiwania drzwi obcego samochodu. Lucia poznała w szkole nową koleżankę. Mamy dziewczynek połączyła nić porozumienia. Tak, możesz odwiedzić Josie. Odbiorę Cię wieczorem. Tak, możesz zostać na noc, przywiozę Ci Twoje rzeczy. Bawcie się dobrze! Tak, do jutra, Kochanie... A jutro, które nadeszło, okazało się pierwszym z najgorszych dni. Lucia. Gdzie jest moja Lucia. Zaraz wróci, na pewno. Lucia... _ Niezwykły thriller. I mówię to z pełną świadomością znaczenia tych słów. Naprawdę rzadko spotykam (w tym gatunku!) książki prowadzone w ten sposób. Co ją wyróżnia? Idealnie rozbudowana warstwa emocjonalna. I nie chodzi mi tylko o budowanie napięcia i wzbudzanie przerażenia, tak typowe dla thrillerów. Tu są też emocje charakterystyczne dla ebooków obyczajowych i tych z gatunku literatury pięknej, czyli moich ukochanych. Czułość, miłość, relacja pomiędzy matką i córką... tak cudownie i przejmująco przedstawione. To trzeba przeczytać i poczuć. _ Lulu-Rose biegnie boso przez las. Kamienie głęboko ranią jej stopy. - Mamo! Mamo! Mamo! - Krzyczy łatwo w ciemność. Nie usłyszy Cię. _ I tak myślę o niej od tygodnia. Wiem, że wkrótce wypełni i Wasze poprzecinane urwanym snem noce. I śnić również będziecie o niej. Zaczytana Querida